O Nίκος Μυγδάλης, γνωστός από την ενασχόληση με το μπάσκετ και τον Ολυμπιακό μέσω RedOnAir, Αξια, BasketBallGuru και MindTheBasket, επιλέγει την σελίδα μας το RedPointGuard για να επιστρέψει με ένα κείμενο για το αγαπημένο του θέμα, ποιό άλλο; Το μπάσκετ και τον Ολυμπιακό. Τον ευχαριστούμε και ελπίζουμε να επιστρέψει για τα καλά, προτιμούμε από εδώ αλλά και από όπου αλλού θελήσει!
Με τη 17η στροφή της κανονικής διάρκειας στην Ευρωλίγκα να έχει ολοκληρωθεί και την εκκίνηση του β’ γύρου αυτής να περιλαμβάνει διπλή αγωνιστική, οι ομάδες δεν έχουν χρόνο για απολογισμούς και υπολογισμούς. Ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην επιτυχία περιλαμβάνει συνεχή δουλειά, διαρκή βελτίωση, αναγνώριση των αδυναμιών και προσπάθεια περιορισμού αυτών, καθώς επίσης, συγκέντρωση αποκλειστικά και μόνο στο επόμενο παιχνίδι. Τα αγωνιστικά σύνολα που θα καταφέρουν τα παραπάνω στο μεγαλύτερο βαθμό, συνοδευόμενα από την απαραίτητη τύχη αποφυγής σοβαρών τραυματισμών, θα είναι και αυτά που θα πετύχουν την είσοδό τους στα πλέι οφ, για τη διεκδίκηση της πρόκρισης στο φάιναλ 4 του Κάουνας.
Στην πιο ανταγωνιστική Ευρωλίγκα όλων των εποχών, τουλάχιστον από καταβολής του νέου φορμάτ, ο Ολυμπιακός βρίσκεται στη κορυφή της κατάταξης, διαπρέπει σε αρκετές στατιστικές κατηγορίες και δείχνει αποφασισμένος και διψασμένος για περαιτέρω σπουδαία προσπάθεια στο 2ο μισό της σεζόν.
Olympiacos BC by coach Bartzokas – Season 3
Με την επιστροφή του στο Μεγάλο Λιμάνι για τη 2η θητεία του, ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε θέσει ένα βασικό πλαίσιο αρχικά στο μυαλό του και, εν συνεχεία, στο προγραμματισμό της ομάδας. Οι σεζόν που θα οδηγούσαν στο κλείσιμο της καριέρας των δύο ιερών τοτέμ του Ολυμπιακού, Βασίλη Σπανούλη και Γιώργου Πρίντεζη, θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν με σεβασμό στην τεράστια προσφορά τους, αλλά και με έναν σταδιακό απογαλακτισμό και, ταυτόχρονα, την εύρεση του κατάλληλου πλαισίου ισορροπίας για την αγωνιστική μετάβαση «στην επόμενη ημέρα».
Ο Ολυμπιακός του Γιώργου Μπαρτζώκα κατά τον Γενάρη του 2023, δεν είναι παρά η συνέχεια αυτής της προσπάθειας που ξεκίνησε 3 χρόνια νωρίτερα, ανεβαίνοντας μία προς μία τις πίστες στο δικό της παιχνίδι, δίχως να γνωρίζει και δίχως να θέλει να γνωρίζει, αν υπάρχει και ποια θα είναι η τελευταία…
Όλα τα παραπάνω φυσικά δε θα μπορούσαν να λαμβάνουν χώρα χωρίς τη καθοριστική συμβολή των διοικητικών ηγετών της ομάδας του Πειραιά, με τους αδερφούς Αγγελόπουλους όχι μόνο να στηρίζουν αυτή τη προσπάθεια, αλλά να βγάζουν, παράλληλα, μια πολύ μεγάλη διάθεση, θέλοντας να κάνουν ό,τι είναι δυνατό για τη βελτίωση της ομάδας.
Άλλωστε, είναι αυτοί που έδωσαν το έναυσμα για να αλλάξει σελίδα το ελληνικό μπάσκετ. Είναι αυτοί που έφτασαν στο σημείο του «ως εδώ και μη παρέκει» ως προς τις σκόπιμες, συχνότατες και προκλητικές συμπεριφορές εναντίον του Ολυμπιακού από ένα ολόκληρο σύστημα, που ναι μεν ήταν πάρα πολύ δυνατό, κράτησε πολλά χρόνια, αλλά όπως και όλα τα πράγματα σε αυτή τη ζωή, θα είχε το τέλος του. Το ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ των Αγγελόπουλων, έγινε ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ όλης της ομάδας του Ολυμπιακού, έγινε ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ του 100%, σχεδόν, κόσμου της και, παρότι δεν έχει περάσει αρκετός καιρός, αποτελεί αναμφισβήτητα μία από τις σημαντικότερες κινήσεις και ΝΙΚΕΣ όλης της ιστορίας όχι μόνο του τμήματος, αλλά του Συνδέσμου.
Η ηθική δικαίωση, η ψυχική ηρεμία και η επιστροφή των ερυθρόλευκων στο επίπεδο που τους αρμόζει και τους αξίζει να βρίσκονται, αποτελούν την αρχή μιας νέας ιστορίας που γράφεται μέρα με τη μέρα, παιχνίδι με το παιχνίδι, μπροστά στα μάτια μας. Και εμείς πορευόμαστε μαζί της και δίπλα της…
Ο κόσμος του Ολυμπιακού αγκαλιάζει όλο και περισσότερο αυτή τη προσπάθεια. Το ΣΕΦ ζει μεγάλες βραδιές, ωραίες ατμόσφαιρες και αποδεικνύεται ξανά πως η αγάπη, η στήριξη και η σύνδεση μιας μεγάλης μερίδας φιλάθλων και οπαδών της ομάδας, είναι πολύ πιο δυνατά και σημαντικά πράγματα από κάθε αρνητική σκέψη και «δικαιολογία» που μπορεί να τους κρατήσει μακριά της.
Ελάτε στο ΣΕΦ, φίλες και φίλοι, εφόσον τα οικονομικά σας το επιτρέπουν. Όσο και αν, φυσικά, το επιτρέπουν. Ελάτε στο ΣΕΦ, όχι μόνο γιατί η ομάδα το αξίζει πραγματικά, αλλά και επειδή είναι ένας πολύ εύκολος και αγνός τρόπος, να ζήσετε ωραία και έντονα συναισθήματα, να ξεφύγετε από τη ρουτίνα, τα άγχη και τους προβληματισμούς της καθημερινότητας. Τί πιο ωραίο από το να το καταφέρνεις αυτό, στηρίζοντας τη μεγάλη σου αγάπη;
Το εντυπωσιακό ξεκίνημα
Έπειτα από ένα καλοκαίρι στο οποίο υπήρχε Ευρωμπάσκετ, οι προετοιμασίες των ομάδων τροποποιήθηκαν τόσο ως προς το πρόγραμμα όσο και ως προς τη διάρκεια. Ο Ολυμπιακός κατάφερε να διατηρήσει τον κορμό που ήθελε από τη περσινή σεζόν, πλην του Τάιλερ Ντόρσεϊ και ενισχύθηκε, ξανά, με παίκτες που συνδυάζουν συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά και εμπειρία από την Ευρωλίγκα.
Το πρόγραμμα της ομάδας στο ξεκίνημα της διοργάνωσης ήταν αρκετά απαιτητικό και οι Πειραιώτες ήθελαν να εκμεταλλευτούν τα επίπεδα συνοχής και ομοιογένειας που διέθεταν, τα οποία, συγκριτικά με τους περισσότερους αντιπάλους τους, θα ήταν σε υψηλότερο βαθμό, τουλάχιστον στην αρχή της αγωνιστικής περιόδου.
Το παραπάνω αποτυπώθηκε στο παρκέ, με τον Ολυμπιακό να παίρνει 4 νίκες σε ισάριθμες αναμετρήσεις, σε Βαρκελώνη, με Ζαλγκίρις στο ΣΕΦ, Μαδρίτη και Βιτόρια.
Από τα πρώτα παιχνίδια, άρχισε να φαίνεται η αγωνιστική φιλοσοφία και ταυτότητα που θέλει ο Γιώργος Μπαρτζώκας να έχει η ομάδα. Ομαδικό μπάσκετ στο οποίο δεσπόζουν οι συνεργασίες, συνεχής κίνηση, όχι πολύ ντρίπλα και ειδικά κατάχρηση αυτής, ισορροπία μεταξύ εκτελέσεων από τη περίμετρο και μέσα από αυτή. Αυτά ως προς το επιθετικό κομμάτι, το οποίο έδειξε πολύ μεγάλα επίπεδα, για την εποχή, ικανότητας και, επίσης πολύ μεγάλες δυνατότητες, προϊόντος του χρόνου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η παραγωγικότητα των ερυθρολεύκων κινήθηκε σε πολύ υψηλά επίπεδα, με την ομάδα να σκοράρει κατά μ.ο. 89 πόντους σε αυτές τις αναμετρήσεις, δίχως μάλιστα να έχει κάποιο ιδιαίτερα ποσοστό (μ.ο. 33% με 25 προσπάθειες ανά ματς) από το τρίποντο. Για να επιτευχθούν τέτοια νούμερα στο σκοράρισμα, λοιπόν, είναι πρόδηλο ότι άλλοι επιθετικοί δείκτες, πέραν του τριπόντου που αναφέρθηκε, θα βρίσκονταν σε πολύ καλά επίπεδα. Όπως και συνέβη.
Οι 19,5 ασίστ για 11 λάθη κατά μ.ο. καθώς και ότι σε όλες τις αναμετρήσεις οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα κέρδισαν τη μάχη των ριμπάουντ, βοήθησαν την ομάδα να δίνει εκείνη το ρυθμό, να οδηγεί τα ματς εκεί που θέλει και να έχει καλή ψυχολογία, μεγάλη αυτοπεποίθηση και καθαρό μυαλό προς το κλείσιμο του κάθε αγώνα. Έχοντας πετύχει τα παραπάνω, οι πιθανότητες για αίσια έκβαση ακόμα και «πολύ κλειστών» και απαιτητικών αγώνων ήταν μεγάλες και ο Ολυμπιακός το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο, αναδεικνύοντας μάλιστα διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Οι υψηλές, εξαρχής μονίμως στα όρια του MVP, πτήσεις του Σάσα Βεζένκοφ, η οξυδέρκεια του Κώστα Σλούκα, η, ας μου επιτραπεί το αδόκιμο της έκφρασης, «ανιωθίλα» του clutch Γιαννούλη Λαρεντζάκη, η πολυεπίδη παρουσία του Τόμας Ουόκαπ, η κυρίαρχη παρουσία του Φαλ στη ρακέτα, με δύο ακόμα σέντερ επιπέδου Ευρωλίγκας που διαθέτει και τα λιθαράκια που έβαζε όλο ρόστερ, έφεραν το μαγικό αυτό ξεκίνημα.
Στη κανονική διάρκεια της Ευρωλίγκας ποτέ δεν είναι και δεν μπορεί να είναι όλα ρόδινα
Το αρχικό 4-0 του Ολυμπιακού και, ειδικά, με το πρόγραμμα στο οποίο αυτό επετεύχθει, μπορεί να σκόρπισε ενθουσιαμό στις τάξεις των Πειραιωτών, όμως υπήρχαν και κάποιοι λόγοι προβληματισμού. Από τη μία πλευρά, η επιθετική λειτουργία της ομάδας «θάμπωνε» φίλους και αντιπάλους, από την άλλη, η αμυντική δεν ήταν, ως επί το πλείστον, η επιθυμητή. Το παθητικό των 82 κατά μ.ο. πόντων σε αυτές τις αναμετρήσεις, καθώς και η σκληράδα που σε αρκετά διαστήματα έδειχνε να απουσιάζει, έφεραν τις πρώτες κουβέντες και συγκρίσεις με την αντίστοιχη περσινή εικόνα.
Κάτι τέτοιο, ωστόσο, δεν ήταν ούτε απόλυτα δίκαιο ούτε λόγος μεγάλου προβληματισμού, μιας και πρέπει να υπογραμμιστεί η ιδιαιτερότητα της προετοιμασίας μετά από Ευρωμπάσκετ, ειδικά για μια ομάδα που διαθέτει αρκετούς διεθνείς. Τα υψηλά σκορ, άλλωστε, ήταν το σύνηθες γεγονός στη πλειοψηφία των αναμετρήσεων στην Ευρωλίγκα στο ξεκίνημα της σεζόν και ο παραπάνω είναι ένας βασικός λόγος αυτού. Όλες οι ομάδες και, ειδικά όσες έχουν υψηλές βλέψεις στη διοργάνωση αλλά και αρκετούς διεθνείς, έχουν κάνει τον προγραμματισμό τους ώστε να μην επιβαρυνθούν υπερβολικά στο πρώτο μισό της σεζόν και να είναι όσο πιο φρέσκιες και ικανές να προσεγγίσουν τα πολύ ηψηλά και «κόκκινα» στάνταρ απόδοσης από το Φλεβάρη και έπειτα…
Οι πρώτες ήττες ήρθαν στο Φάληρο, με τις Μονακό και Βαλένθια να προσγειώνουν κάπως απότομα τους ερυθρόλευκους. Ειδικά ο τρόπος με τον οποίο ήρθε η ήττα από τις «νυχτερίδες», σε μια αναμέτρηση που οι γηπεδούχοι ήταν συνεχώς μπροστά, έχοντας 3 φορές διψήφιες διαφορές πόντων αλλά αδυνατώντας να «καθαρίσουν» το ματς με αποτέλσεμα να ηττηθούν στο φινάλε, έφεραν κάποιους εξτρά προβληματισμούς. Κάποιους λογικούς και κάποιους όχι…
Η ενσωμάτωση των καινούργιων
Η απόκτηση των Αιζάια Κάαναν, Άλεκ Πίτερς, Τζόελ Μπολομπόι και Ταρίκ Μπλακ βρήκε μεγάλη μερίδα του κόσμου ικανοποιημένη, αλλά και μια άλλη, διόλου αμελητέα, να έχει κάποιους προβληματισμούς. Σε αυτούς προστέθηκε και ο Τζορτζ Πάπας, με τον ίδιο, ωστόσο, να μην είναι ακόμα έτοιμος για μια σταθερή παρουσία στο επίπεδο της Ευρωλίγκας. Το κατά πόσο θα εξελιχθεί στο περιβάλλον του Ολυμπιακού, θα φανεί μελλοντικά. Φυσικά μεγαλύτερη σημασία έχουν η άποψη και τα «θέλω» του Γιώργου Μπαρτζώκα και είναι γεγονός πως όλοι οι προαναφερθέντες ήταν πολύ ψηλά στη λίστα των πιθανών επιλογών και στόχων για τη μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας. Άπαντες είχαν κάποιες θετικές εκλάμψεις αλλά ουδείς μια σταθερά ανοδική ή θετική παρουσία.
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι πως αποτελεί ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα να ενσωματωθούν, πόσο μάλλον σύντομα κιόλας, νέα μέλη σε μια ομάδα καλοδουλεμένη, που συνεχίζει σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο δουλειάς το οποίο έχει ξεκινήσει ουσιαστικά έδω και περισσότερο από ένα χρόνο και, το οποίο χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένα πολύ απαιτητικά στοιχεία.
Ο Ολυμπιακός δεν παίζει «απλό μπάσκετ» με 2-3 βασικούς πυλώνες παιχνιδιού στον επιθετικό του άξονα. Ο Ολυμπιακός θέλει να έχει ένα εκσυγχρονισμένο στυλ παιχνιδιού, το οποίο βασίζεται στα στοιχεία που αναφέρθηκαν και νωρίτερα. Μια συνεχής διαδικασία ροής και κίνησης, πολλές πάσες, κάθε παίκτης να προσπαθεί να καταλάβει και να ξέρει όχι μόνο «τί κάνουμε τώρα», αλλά και «τί θα ακολουθήσει» στα επόμενα λίγα δευτερόλεπτα. Ένα μπάσκετ συνεργασιών, μέσα από τις οποίες θα αναδειχθεί και το ατομικό ταλέντο, θα μπορέσει ο κάθε παίκτης, ανάλογα το παιχνίδι, τον αντίπαλο και τη βραδιά στην οποία θα βρεθεί, να ξεδιπλώσει το ταλέντο του, να αναδείξει τις ικανότητές του, όλα αυτά όμως, όντας διατεθειμένος και ικανός να προσαρμοστεί ο ίδιος στο στυλ μπάσκετ που θέλει να παίξει η ομάδα και όχι η ομάδα στο στυλ μπάσκετ που είχε συνηθίσει να παίζει αυτός.
Εύλογα, λοιπόν, ο Κάαναν, για παράδειγμα, χρειάζεται χρόνο και με την ομάδα (καθημερινή τριβή με τις προπονήσεις) και στο παρκέ, για να γίνει πιο αποδοτικός με λιγότερες κατοχές και εκτελέσεις από όσες συνήθιζε να παίρνει σε προηγούμενα αγωνιστικά σύνολα με διαφορετική αγωνιστική φιλοσοφία. Ο Αμερικάνος γκαρντ έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση, έχει μια σημαντική καριέρα στο ΝΒΑ στη πλάτη του, του αρέσει που βρίσκεται σε ένα πολύ ανταγωνιστικό σύνολο με υψηλούς στόχους και συνθήκες πίεσης για πρωταθλητισμό και προσπαθεί να νιώσει πιο άνετα στο παρκέ για να γίνει περισσότερο παραγωγικός.
Αντίστοιχα, ο Πίτερς ξέρει ότι διεκδικεί λεπτά στη θέση που υπάρχει ο Βεζένκοφ, ο οποίος, γερός και υγιής να είναι, διανύει σεζόν-MVP της διοργάνωσης. Σε συγκεκριμένα σχήματα, όχι όμως για αρκετά λεπτά, τους έχουμε δει και μαζί στο παρκέ, αν και αυτό είναι σπάνιο, τόσο για τα αμυντικά θέματα που προκύπτουν όσο και για το τί προσφέρουν οι παίκτες (ο αρχηγός Παπανικολάου και οι Λαρεντζάκης ΜακΚίσικ) που καλύπτουν σχεδόν εξ ολοκλήρου τα λεπτά στη θέση του SF.
Κάπως έτσι, λοιπόν, με τις αγωνιστικές να διαδέχονται η μία την άλλη (νίκες με Παρτιζάν και στο Μόναχο, ήττα στη Μακάμπι, νίκη με την Άλμπα και ήττα στην Εφές), ο Ολυμπιακός κρατιέται σταθερά ψηλά στη βαθμολογία, έχει κάποια εξαιρετικά διαστήματα μέσα στις αναμετρήσεις, αλλά και κάποια μεγάλα σκαμπανεβάσματα και «άσχημα», ιδιαίτερα αμυντικά, διαστήματα που δε του επιτρέπουν να κάνει μεγάλα σερί νικών και να μην αλλάζει αισθητά η αγωνιστική εικόνα των νέων αποκτημάτων.
Οι δύο «διαστημικές» εμφανίσεις
Το παραπάνω κομμάτι, χρονικά, ακολούθησαν οι 2 εκκωφατικές νίκες κόντρα σε Φενέρμπαχτσε (94-67, με σημαντικές απουσίες η Φενέρ, Ουίλμπεκιν-Μότλει-Πιερ, όμως αυτό δε μειώνει την εξαιρετική εικόνα και απόδοση που είχαν οι ερυθρόλευκοι) και Βίρτους Μπολόνια στο ΣΕΦ (117-71), στην οποία καταγράφηκαν ή απειλήθηκαν κάποια ιστορικά ρεκόρ τόσο του Ολυμπιακού όσο και ολόκληρης της διοργάνωσης! Δε συναντάει κανείς συχνά, άλλωστε, αγώνα με τέτοιο ενεργητικό πόντων (61 στο ημίχρονο και ¾ περίοδοι με 30-33 πόντους!) 18/32 τρίποντα, 33 ασίστ, 11 κλεψίματα και 159 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης! Ένας πραγματικά μαγικός και, υπερβολικά τρομακτικός Ολυμπιακός, σε αναμετρήσεις που ναι μεν δεν πρόκειται να τις βλέπουμε συχνά σε αυτό το επίπεδο, αλλά έρχονται μία στο τόσο να υπενθυμίσουν προς όλες τις κατευθύνσεις τις δυνατότητες αυτής της ομάδας, όταν εκείνη προσεγγίζει το μάξιμουμ αυτών.
Το νέο 0/2
Ολοκληρώνοντας με τη τελευταία τετράδα αγώνων, είχαμε σε πρώτη φάση την ηχηρή «σφαλιάρα» από τη Βιλερμπάν στη Γαλλία. Σε μια πάρα πολύ «αφελή», αν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω, ήττα, μιας και ο Ολυμπιακός έπαιξε σεμιναριακού επιπέδου μπάσκετ για 24’, όταν και προηγείτο με 21 πόντους διαφοράς, για να ηττηθεί τελικά (77-75) με το μπάζερ μπίτερ του Νουά, έχονταw ένα πραγματικά κάκιστο αγωνιστικό πρόσωπο και μια πολύ κακή νοοτροπία στα τελευταία 16’ του ματς. Σα να μην έφτανε αυτό, λίγες μέρες αργότερα κατηφόριζε στο Φάληρο ο πολύ ανεβασμένος Ερυθρός Αστέρας του Ντούσκο Ιβάνοβιτς και κατόρθωνε να φύγει με το ροζ φύλλο αγώνα σε ένα παιχνίδι που κρίθηκε στις λεπτομέρειες, με τον Ολυμπιακό να πληρώνει σε μεγάλο βαθμό ένα μεγάλο κακό διάστημα στη 3η περίοδο, τον μη περιορισμό του Βιλντόζα (22π. 8ασ.) και την αδυναμία να παρουσιάσει την απαιτούμενη και ανάλογη, με αυτή των Σέρβων, αμυντική προσήλωση. Το παιχνίδι, βέβαια, είχε και δύο πολύ κρίσιμα διαιτητικά λάθη με μη καταλογισμό φάουλ σε ισάριθμες φάσεις με πρωταγωνιστή τον Λαρεντζάκη, ωστόσο ήταν η αμυντική νωθρότητα και αδυναμία των Πειραιωτών που έφερε την ήττα, δεχόμενοι 90 πόντους, στο γήπεδό τους ειδικά, από μια ομάδα ναι μεν φορμαρισμένη, αλλά που σκόραρε κατά μ.ο. 73.
Οι σπουδαίες εμφανίσεις σε ΟΑΚΑ και ΣΕΦ με Αρμάνι
Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα θέλησε να ανακάμψει από τις δύο προηγούμενες ήττες και το κατάφερε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αρχικά, στο ντέρμπι «αιωνίων», όπου μετά από πολύ καιρό είχε δημιουργηθεί ένα ελαφρώς αισιόδοξο κλίμα στο πράσινο στρατόπεδο (ομάδα και κόσμο) και μια «ανησυχία» στον κόσμο των Πειραιωτών. Η βελτίωση που είχε δείξει ο Παναθηναϊκός έπειτα από τις 4 σερί νίκες με Βίρτους-Βιλερμπάν-Ζαλγκίρις (εκτός έδρας)-Αρμάνι, το ανταγωνιστικό πρόσωπο και οι δύο δύσκολες ήττες που είχε σε Βαρκελώνη και Βαλένθια (ακολούθησε και μια πολύ εύκολη ήττα στην Εφές), η ένεση ποιότητας και σκοραρίσματος ονόματι Ντουέιν Μπέικον και η απουσία του Σάσα Βεζένκοφ, δεν προμήνυαν αυτό που ακολούθησε…
Οι ερυθρόλευκοι ήταν επί 40 λεπτά καλύτεροι στο παρκέ, δεν άφησαν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης και έφτασαν με χαρακτηριστική άνεση στο τελικό 71-95, σημειώνοντας, παράλληλα, τη 10η συνεχόμενη νίκη τους απέναντι στους πράσινους, ανεξαρτήτως έδρας και διοργάνωσης.
Η Αρμάνι, προερχόμενη από 3 σερί νίκες (Ερυθρό Αστέρα εκτός, Μονακό και Βαλένθια εντός) δυσκόλεψε μέχρι ένα σημείο τον Ολυμπιακό, αλλά δε μπόρεσε να ακολουθήσει τα επίπεδα ενέργειας, σκληράδας και επιθετικής παραγωγικότητας των παικτών του Γιώργου Μπαρτζώκα και «λύγισε» με 82-66 σε ένα γεμάτο ΣΕΦ.
Το 11-6 είναι θετικός απολογισμός, κοιτάζοντας όμως τη βαθμολογία και τα αποτελέσματα κάθε αγωνιστικής, όπου πραγματικά πολύ λίγα μπορούμε να πούμε ότι συνιστούν «μεγάλες εκπλήξεις», φτάνουμε στο συμπέραμα ότι όλα είναι πολύ ρευστά και ευμετάβλητα. Άπαντες στον Ολυμπιακό πρέπει να συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο, κάνοντας τη καλύτερη δυνατή προετοιμασία για το επόμενο παιχνίδι κάθε φορά και αφήνοντας στην άκρη έντονα συναισθήματα χαράς ή λύπης, ανάλογα το κάθε αποτέλεσμα.
Διαθέτουν όλες τις προδιαγραφές και τα συστατικά για να το πετύχουν. Διοικητική στήριξη και σταθερότητα, έναν πρωτοκλασάτο, έμπειρο και ικανότατο προπονητή που, με τρόπο αποδεκτό, έχει καταφέρει να επιβληθεί στο σύνολο, όχι απλώς και μόνο με την αυστηρότητα και τη θέση του, αλλά έχοντας πείσει άπαντες ότι αυτός είναι ο σωστός δρόμος, αυτή είναι η δουλειά που πρέπει να κάνουν όλοι μαζί, αυτό είναι το μονοπάτι, δύσβατο πολλές φορές, μέσα από το οποίο θα σφηρυλατείται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο η ομάδα, θα βελτιώνεται και θα μπορέσει να αναδείξει το σύνολο των δυνατοτήτων της, στη τελική ευθεία της σεζόν.
Ένα ρόστερ το οποίο ναι μεν έχει κάποιες αδυναμίες, ποιο δεν έχει άλλωστε, όμως ξεχειλίζει από ποιότητα, μεγάλες ικανότητες, εμπειρία (πολύ σημαντική η περσινή χρονιά που κουβαλούν στη πλάτη τους όσοι βρίσκονταν και πέρυσι στην ομάδα), μεγάλες προσωπικότητες και δίψα για να φτάσει ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ στη φετινή διαδρομή.
Ουδείς γνωρίζει τι επιφυλάσσει η μοίρα για τη φετινή αυτή ομάδα…
Όσοι «τη νιώθουμε» πραγματικά όμως, είμαστε ΑΠΟΛΥΤΑ ΒΕΒΑΙΟΙ, ότι θα κάνει ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να τη καθορίσει ΕΚΕΙΝΗ, όπως ακριβώς τη θέλει και όπως ΤΗΣ ΑΞΙΖΕΙ.
ΥΓ1: Η πρόωρη αναπροσαρμογή και ανανέωση του συμβολαίου του Σάσα Βεζένκοφ μέχρι και το καλοκαίρι του 2025 στον Ολυμπιακό, αποδεικνύει ότι το πλάνο της ομάδας δεν είναι βραχυπρόθεσμο. Αναγνωρίζοντας και επιβραβεύοντας τη μεγάλη προσπάθεια, εξέλιξη και βελτίωση του Σάσα, η διοίκηση και ο Μπαρτζώκας φανερώνουν την αλλαγή πλεύσης σε τέτοια θέματα, κάτι που ήταν απαραίτητο και μόνο θετικά μπορεί να επιδρά σε αυτή. Η συμφωνία με τον Βεζένκοφ, δε θα μπορούσε να έρθει αν και ο ίδιος ο παίκτης δεν ένιωθε ικανοποιημένος από το περιβάλλον του Ολυμπιακού, από τη πρόταση που κατατέθηκε και, κυρίως, από τους στόχους που έχουν τεθεί. Ο καλύτερος παίκτης της Ευρώπης, εκτιμάει όσα έχει ζήσει στην ομάδα, γουστάρει να αποτελεί μέλος της, αλλά δύσκολα θα αποφάσιζε να παραμείνει αν οι στόχοι τους δεν ήταν κοινοί. ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΚΑΙ Η ΚΟΡΥΦΗ.
ΥΓ2: Θα είναι πολύ σημαντικό η ομάδα να καταφέρει να κλείσει τις υποθέσεις των πρόωρων αναπροσαρμογών και ανανεώσεων κάποιων ακόμα συμβολαίων, των όποιων υποδείξεων του Γιώργου Μπαρτζώκα, προτού η σεζόν μπει στο τελικό και πιο κρίσιμο κομμάτι της. Οι παίκτες θα έχουν τη καλύτερη δυνατή ψυχολογία και θα μπορούν να αφοσιωθούν απερίσπαστα στο αγωνιστικό σκέλος.
ΥΓ3: Τα στατιστικά δε λένε πάντα όλη την αλήθεια και δεν καθορίζουν από μόνα τους την έκβαση μιας σεζόν για οποιαδήποτε ομάδα. Το να είσαι όμως η 1η ομάδα σε πόντους, ασίστ, κλεψίματα, διαφορά πόντων και ομαδική αξιολόγηση, είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακό. Τόσο εντυπωσιακό, όσο και η εικόνα που έχει ο Ολυμπιακός σε πραγματικά μεγάλα διαστήματα των αγώνων του. Αυτό που χρειάζεται, ανεβάζοντας στροφές προς το κλείσιμο της σεζόν, είναι να κατανοήσει πλήρως, πως όταν φτάνει και στα αμυντικά επίπεδα που μπορεί (και θα χρειαστεί) να φτάσει, ο οποιοσδήποτε αντίπαλος που θα βρεθεί μπροστά του θα απηυδεί και δε θα περνάει καλά…
Υγεία να έχει η ομάδα, τη λίγη δόση τύχης που πάντα χρειάζεται, τον κόσμο της δίπλα της μαζικά και είναι ικανή για όλα.
ΥΓ4: Θέλω να ευχαριστήσω πολύ τη σελίδα Red Point Guard και, ιδιαίτερα, το φίλο “Αταραξία”, που μου έδωσε την ευκαιρία να γράψω και εδώ, για κάτι που αγαπώ υπερβολικά πολύ. Το μπάσκετ και τον Ολυμπιακό.
ΥΓ5: Καλή Χρονιά σε όλους, με υγεία πάνω από όλα σε εσάς και τους αγαπημένους σας. Εύχομαι το νέο έτος να φέρει χαρές, επιτυχίες, περισσότερη ανθρωπιά και οι πράξεις μας να είναι τέτοιες που θα μας κάνουν να συνεχίζουμε την όποια προσπάθεια και ενέργεια, έχοντας τη συνείδησή μας καθαρή.
