Τελικά το έχει η μοίρα μου και φέτος να γράφω Encore συνήθως μετά από ήττες. Δεν μου είναι εύκολο, αλλά πλέον το έχω συνηθίσει. Για να σας δώσω να καταλάβετε μετά το τέλος του παιχνιδιού δεν ένιωθα κάτι ιδιαίτερο.
Επιπέδωση νομίζω λέγεται αυτό.
Όλα τα αισθήματα που μου άφησε η άνετη ήττα από την Efes ήταν μια ευθεία γραμμή, σαν την εμφάνιση του Ολυμπιακού μετά την 1η περίοδο.
Ο coach μίλησε για ανεξήγητη αγωνιστική συμπεριφορά στη 2η περίοδο, αλλά στο δικό μου μυαλό όλα έχουν μια εξήγηση.
Το πλεονέκτημα που έχει κάποιος, σαν και του λόγου μου, που δεν έχει σύνθετες και βαθειές γνώσεις, είναι πως μέσα από την απλότητα της σκέψης του μπορεί να εξηγήσει κάποια γεγονότα.
A’ Περίοδος
Ξεκινώντας από την 1η περίοδο που όλα πήγαιναν τέλεια για τον Ολυμπιακό θα σας μεταφέρω το σκεπτικό μου.
Η επιλογή του coach Ataman να ξεκινήσει με Moearman – Sankli στην frontline και η ταυτόχρονη παρουσία του Simon στο πλάι, έκαναν την Efes βαριά και την ανάγκαζαν να αμύνεται με βάθος και μάλιστα περιμένοντας πάντα να δώσει βοήθειες από αργά πόδια και από μεγάλες αποστάσεις. Αυτό ο Ολυμπιακός το εκμεταλλεύτηκε τόσο με τον, σε ακόμα ένα παιχνίδι θαρραλέο και θετικό, Λαρεντζάκη που πήρε και έβαλε σουτ και εκμεταλλεύτηκε το μέγεθος του τόσο απέναντι στον Larkin, όσο και απέναντι στον αργό Simon. Έχοντας αρκετές μπάλες να διαχειριστεί, διάβασε καλά τα καθυστερημένα <close outs> των γηπεδούχων, χτύπησε πηγαίνοντας μέχρι βαθειά το drop του Sankli και μοίρασε γρήγορα την μπάλα. Γενικά ο Ολυμπιακός ήταν κινητικός, προσπάθησε να παίξει γρήγορα και να τρέξει.
Σε αυτό βοήθησε και η αστοχία των γηπεδούχων σε αρκετά ελεύθερα σουτ, αλλά και η άμυνα των ερυθρόλευκων που άλλαζε παντού εκτός από τις καταστάσεις που εμπλέκονταν ο Ellis και ο Σλούκας. Μετά το 2ο φάουλ του Ellis και την είσοδο του Hassan ο Ολυμπιακος άλλαζε παντού.
Όταν στο παρκέ πάτησε και ο Larkin είδαμε η αλλαγή στο μαρκάρισμα του μετά από το screen να συνοδεύεται και από βοήθεια από τον Λαρεντζάκη, που βρισκόταν στην περιφέρεια σε απόσταση μιας πάσας.
Μέχρι εδώ όλα πάνε καλά.
B’ Περίοδος
Όμως έχει ξεκινήσει η 2η περίοδος και ο coach B πρέπει να φρεσκάρει την 5αδα του. Διατηρεί Σλούκα και Mckissic και στέλνει στο παρκέ Σπανούλη και Πρίντεζη. Θα με ρωτήσετε δικαιολογημένα γιατί κάνω αναφορά στις αλλαγές. Θα καταλάβετε στη συνέχεια.
Ο Ataman έχει ήδη αντικαταστήσει τον Sankli, που δεν έχει προσφέρει, με τον Dunston και στέλνει δίπλα του για πρώτη φορά τον Singleton. Ταυτόχρονα στην περιφέρεια το κουμάντο πάει στον Larkin και στα φτερά του στέλνει Andersson και Beaubois.
Καταλαβαίνετε που το πάω έτσι;
Η αθλητική 5αδα των Τούρκων μικραίνει το παρκέ, οι βοήθειες περιοριορίζονται αφού όλοι είναι ικανότατοι αμυντικοί στο <1vs1> και απέναντι τους έχουν ένα συνδυασμό κουρασμένων και όχι ιδιαίτερα γρήγορων αντιπάλων. Επιθετικά <hedge out>, αλλαγές όπου συμμετείχε ο Singleton, με τους Andersson – Larkin να διαβάζουν σωστά τις γραμμές πάσας όταν βρίσκονταν στην αδύνατη πλευρά και τον Beaubois να πιέζει την μπάλα μίκρυναν το γήπεδο.
Ο Σλούκας βγαίνει να πάρει ανάσες μετά από 12.5 σερί λεπτά, ενώ ο Mckissic (έχει αναλάβει το μαρκάρισμα του Larkin σε αυτό το σημείο) θα πάρει μερικές ανάσες μετά από 17 λεπτά σερί.
Και ενώ επιθετικά ο Ολυμπιακός δεν βρίσκει λύσεις, είναι στατικός και κάνει κατάχρηση ντρίμπλας, στην πίσω πλευρά αρχικά βλέπει τον Beaubois να προσπαθεί να χτυπήσει κάθε αλλαγή και στη συνέχεια να δίνει την σκυτάλη στον Larkin. Η Efes χωρίς να έχει ρυθμό επιθετικά μέσα από deflections και κλεψίματα τιμωρεί τον Ολυμπιακό τρέχοντας ένα 15-0 σερί. Για να καταλάβετε το μέγεθος του πνιγμού που έζησε η ομαδας του Πειραιά μέχρι 2 λεπτά πριν τη λήξη της περιόδου είχε σκοράρει μόνο με 2 ηρωικά σουτ των Σλούκα και Λαρεντζάκη. Ακόμα και όταν εμφανίστηκαν στο παρκέ ταυτόχρονα Jenkins,Mckissic και Λαρεντζάκης οι Τούρκοι διάβασαν όλα τα mismatch και κάθε βοήθεια και την τιμωρούσαν.
B’ Ημίχρονο
Ακόμα και έτσι όμως η διαφορά δεν ήταν μη διαχειρίσιμη στο ημίχρονο. Φτάνει ο Ολυμπιακός να εμφανιζόταν μετά την ανάπαυλα.
Κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν συνέβη. Τι κι αν ο Ολυμπιακός μέσα από <weave> προσπάθησε να βρει ένα κενό στην μπλε μέγγενη, τι και αν προσπάθησε με τον Sasha στο “3” και τον Livio στο “4” να βάλει μέγεθος και έξτρα αθλητικότητα, το καλάθι των γηπεδούχων έμοιαζε σαν τρύπα του γκολφ.
Η Efes νιώθοντας ασφαλής στα μετόπισθεν έπαιξε με μεγαλύτερη ελευθερία στο επιθετικό μισό και άρχισαν να μπαίνουν με, όχι πολύ μεγαλύτερη η αλήθεια είναι, τα σουτ και να ξεμακραίνει. Έχοντας μόνιμα 3 χειριστές στο παρκέ ο Ataman έβρισκε τρόπους να πληγώσει τους φιλοξενούμενους είτε αυτοί έπαιζαν αλλαγές είτε όχι.
Όπως καταλαβαίνετε το να συνεχίσω να περιγράφω τι συνέβη στη, διαδικαστική, 4η περίοδο είναι μάταιο. Απέναντι σε μια ομάδα που όταν βρίσκει αμυντική ασφάλεια γίνεται σχεδόν αχτύπητη ο Ολυμπιακός για 30 λεπτά κυκλοφορούσε πολλές φορές ανούσια την μπάλα, ενώ επέδειξε μια υπερβολική διάθεση για έξτρα πάσα θυσιάζοντας ευκαιρίες για εκτέλεση.
Όχι πως αν τα έκανε όλα καλά θα κέρδιζε, αλλά τουλάχιστον θα κατάφερνε να πετύχει παραπάνω από 27 ποντους σε 30 λεπτά.
Η επίσκεψη στην Πόλη που ξεκίκησαν όλα, στην Πόλη που τρύπησε το ταβάνι και απέκτησε το χαρακτήρα του «σκληρού καριόλη», σε αυτήν την Πόλη ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε γυμνός.
Όντας όμως γυμνός, πρέπει να ρίξει ένα θαρραλέο βλέμμα στον καθρέφτη, να ξεπεράσει εμμονές και φόβους και να επαναπροσδιοριστεί σε όλα τα επίπεδα.
Η συνταγή υπήρξε γευστικότατη, χορταστικότατη, ιστορική. Τώρα όμως πρέπει να δημιουργήσει κάτι νέο και κατά την ταπεινή μου άποψη τελείως διαφορετικό από αυτό που έχει συνηθίσει.
Και αυτό είναι το πιο δύσκολο για όλους τους εμπλεκόμενους.
