Η δεύτερη χρονολογικά μεταγραφική κίνηση του Ολυμπιακού ήταν ο Alec Peters. Ο Αμερικανός PF, με θητεία σε CSKA, Efes και Baskonia, από την επόμενη σεζόν θα είναι κάτοικος Αττικής και θα συνεχίσει με τα ερυθρόλευκα το ταξίδι του στα γήπεδα της EuroLeague.
Ο Alec πέρα από clean cut look, άρτια χωρίστρα και εξαιρετικά συμμετρικές και καλοσχηματισμένες γραμμές στα μούσια, φέρνει πολύ τρίποντο, επιθετική ποιότητα και πάνω από το μέσο όρο μπασκετική αντίληψη. Παρότι μόλις 27 στα 28 (αν δεν με απατά η μνήμη μου), έχει 4 χρονιές στο επίπεδο της EuroLeague με το ό,τι συνεπάγεται αυτό για τη συνακόλουθη εμπειρία, ετοιμότητα και προσαρμοστικότητα. Κάτι καθόλου ασήμαντο είναι πως έχει περάσει και από 2 ομάδες που ήταν διεκδικητές του τίτλου, έστω έχοντας μικρό ρόλο, κάνοντας πιθανότατα πιο εύκολη την προσαρμογή του στην «θέλω νίκες και αποτελέσματα αμέσως» κουλτούρα του Ολυμπιακού. Για να κλείσω το θεωρητικό κομμάτι, προφανώς και δεν τον γνωρίζω προσωπικά, αλλά στην μέχρι τώρα παρουσία του δεν έχει τύχει να ακούσω/ διαβάσω κάτι μεμπτό για το χαρακτήρα και την εν γενεί συμπεριφορά του.
Κλείσαμε λοιπόν με τον πρόλογο πάμε στο ψητό και στο τι μπορεί να προσφέρει ο Alec στο σύνολο που χτίζει ο coach Μπαρτζώκας και το επιτελείο του.
ΑΜΥΝΑ
Θα ήμουν υπερβολικός αν χαρακτήριζα τον Peters εξαιρετικό αμυντικό. Δυο -τρία παιχνίδια του να δεις, θα καταλάβεις πως στην προσωπική άμυνα έχει αδυναμίες, κάποιες αρκετά κραυγαλέες. Όλες οφείλονται στο όχι και τόσο ανεπτυγμένο αθλητικό του πακέτο. Αν και αρκετά ψηλός για τη θέση, δεν αγαπάει πολύ τις επαφές και, χωρίς να είναι φυγόπονος, δεν είναι ιδιαίτερα αποδοτικός στις σώμα με σώμα μονομαχίες. Παλεύει, μοχθεί να πάρει καλύτερη θέση από τον επιτιθέμενο αλλά δεν το καταφέρνει σε καλό ποσοστό. Όπως και να έχει, στο post θα δώσει τις μάχες του, άλλες θα κερδίσει άλλες θα χάσει, αλλά σίγουρα δε θα αποφύγει καμία. Άλλωστε στην Baskonia τόσο ο Ivanovic, όσο κι ο Spahija προσπαθούσαν μέσα από τις περιστροφές να τον έχουν στην πίσω γραμμή άμυνας ή στην αδύνατη πλευρά. Ο Peters αντιλαμβάνεται το που και πως να τοποθετηθεί ερχόμενος στη βοήθεια, αλλά και στην κάλυψη χώρου στην αδύναμη πλευρά σαν τερματοφύλακας.
Βέβαια μεταξύ μας, ο κύριος λόγος που οι προπονητές του προσπαθούν να τον κρατάνε μακριά από το τρίποντο στην άμυνα, είναι η αδυναμία του να ανταπεξέλθει απέναντι σε κοντύτερους ή/και γρηγορότερους αντιπάλους. Δεν χαμηλώνει αρκετά, δυσκολεύεται να βρει αμυντική ισορροπία και είναι ευάλωτος με την μπάλα χαμηλά.
Γενικά τα πόδια του δεν τον βοηθάνε στο να παίξει αποτελεσματική άμυνα. Τα πλάγια βήματα του δεν είναι τα ιδεατά και οι close out άμυνες του δεν χαρακτηρίζονται από έκρηξη, ειδικά όταν πρέπει να καλύψει μεγαλύτερες αποστάσεις (long close out). Μια τελευταία παρατήρηση για το αμυντικό γίγνεσθαι του νεοφερμένου στον Πειραιά PF είναι πως δεν διέκρινα ιδιαίτερη χρήση των χεριών του όταν αμύνεται.
Μπορεί λοιπόν ατομικά να μην θριαμβεύει στην άμυνα ο Peters, όμως η αντίληψη που διαθέτει για το παιχνίδι ίσως τον κάνει λιγότερο ευάλωτο στο αμυντικό σχέδιο του Ολυμπιακού που στηρίζει πολλά στη συγκέντρωση πλήθους στην μπάλα, στις βοήθειες και στην προστασία των διαδρόμων που οδηγούν στο post. Βέβαια στο κομμάτι αλλαγές ή στην hedge out προσέγγιση του coach από τα 4αρια του, εγείρονται κάποιες αμφιβολίες.
ΕΠΙΘΕΣΗ
Στο κομμάτι της επίθεσης τώρα τα πράγματα είναι περισσότερο ξεκάθαρα. Ο Alec φέρνει πριν και πάνω από όλα σχεδόν ελίτ εκτέλεση από το 3ποντο, σχεδόν με οποιονδήποτε τρόπο. Είτε σε στάση, είτε εν κινήσει πίσω από screens, το γρήγορο release του σε συνδυασμό με το ύψος του τον κάνουν σχεδόν unguardable. Εξαιρετικά ποσοστά από κέντρο και γωνίες τον κάνουν ιδανικό συμπλήρωμα του Sasha και επιτρέπουν στον Ολυμπιακό να διατηρεί εξαιρετικό spacing σε όλη τη διάρκεια των αγώνων του.
Ο Peters ασκεί τρομερή έλξη στους αμυντικούς ακόμα και όταν δεν έχει την μπάλα αφού κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ένα τύπο που σουτάρει με 40% από το 3ποντο. Δεν είναι εύκολη απόφαση για τον αμυντικό του να δώσει βοηθάει ή tag γνωρίζοντας πως ο Peters μπορεί να εκτελέσει τρομερά γρήγορα κι αποτελεσματικά.
Όπως κάθε σουτέρ που σέβεται τον εαυτό του ο Alec λειτουργεί εξαιρετικά και σαν cutter, αναγνωρίζοντας το κενό και τρέχοντας να το εκμεταλλευτεί. Όταν ειδικά τον μαρκάρουν αρκετά κοντά στα όρια της άρνησης, όταν δεν έχει την μπάλα μπορεί να γίνει αρκετά αποδοτικός σε τέτοιες καταστάσεις. Η αντίληψη και η ικανότητα του επιτρέπουν να εκτελεί σε αρκετές περιπτώσεις μέσα από get actions και shallow cuts (τα χρησιμοποιεί πολύ ο coach), είτε φτάνοντας μέχρι το καλάθι, είτε συνηθέστερα εκτελώντας από μέση απόσταση. Στο κομμάτι «κίνηση χωρίς την μπάλα» οφείλω να προσθέσω το πόσο καλά εκτελεί slip/ghost screens, είτε κανοντας pop out, είτε βάζοντας την μπάλα στο παρκέ και τιμωρώντας την απόσταση που του δίνει ο αμυντικός του.
Εξαιρετικά σημαντική παράμετρος στο παιχνίδι του Ολυμπιακού θα αποτελέσει η βαρύτητα του σαν screener. Μπαίνει με μεγάλη ταχύτητα στα screens στην μπάλα και ρολάρει με μεγάλη επιτάχυνση στο slip, δημιουργώντας στην άμυνα αμηχανία για το αν πρέπει να αλλάξει αυτόματα πάνω του ή αν δεν το κάνει, ο παίχτης του να μην ξέρει αν πρέπει να ακολουθήσει την κίνηση του ή να μείνει προσηλωμένος στον χειριστή της μπάλας. Ειδικά σε hedge out καταστάσεις ίσως να είναι μια κάποια λύση ή αιτία αποτροπής.
Ωραία όλα αυτά, αλλά στον Ολυμπιακό θα κληθεί να λειτουργήσει και με μπάλα στα χέρια, τις περισσότερες φορές απέναντι σε close out άμυνες. Χωρίς να έχει την ροή του Sasha, μπορεί να γίνει εξίσου αποδοτικός είτε τελειώνοντας τις φάσεις, είτε αναγνωρίζοντας την έξτρα πάσα και το kick out.
Στο post, χωρίς να είναι η πρώτη του επιλογή, έχει μηχανισμούς που που μπορούν να αποδώσουν καρπούς. Έχει αρκετά καλά τελειώματα όταν δεν υπάρχει πολύ επαφή αλλά το κυριότερο έχει γλυκά Fade away τελειώματα που προσωπικά λάτρεψα.
Για να τελειώσω με τα επιμέρους και να προσχωρήσω στο κλείσιμο, ο νέος PF του Ολυμπιακού τρέχει πολύ αποτελεσματικά στο επιθετικό transition. Είτε σαν trailer είτε σαν spacer πηγαίνοντας στο πλάι και τις γωνίες μπορεί να γίνει σταθερά σε open plays.
Αν έπρεπε λοιπόν να περιγράψω με ένα βίντεο τα θετικά και τα αρνητικά του Peters θα διάλεγα το παρακάτω. Πρώτος στην επιθετική μετάβαση και έτοιμος ανά πάσα στιγμή να εκτελέσει και να απειλήσει, αλλά την ίδια στιγμή ευάλωτος όταν χρειάζεται να αμυνθεί ψηλά και με την μπάλα στο παρκέ.
Όπως έχω ξαναπεί σε Aperitif, ο coach B αναγνωρίζοντας τη σημαντικότητα των όσων φέρνει ο Σασα, απέκτησε έναν, μέχρι ενός σημείου, κλώνο του στο επιθετικό κομμάτι (καλό σουτ , αντίληψη του χώρου και της ροής της επίθεσης, κίνηση) που θα προσπαθήσει να καλύψει τις αμυντικές του αδυναμίες μέσα από την ομαδική προσπάθεια και εντάσσοντας τον στο γενικότερο πλαίσιο.
Δε γίνεται να κλείσω όμως το κείμενο χωρίς να πάρω θέση για το κατά πόσο ο Peters μπορεί να λειτουργήσει σαν φτερό. Υπάρχει η, λανθασμένη για μένα, εντύπωση πως λειτούργησε σαν τέτοιο στην Baskonia αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Στη χώρα των Βάσκων συνυπήρχε με τους Polonara, Giedraitis, Sederkeskis, που όλοι τους ήταν ψηλά παιδιά σε ένα σχήμα που ουσιαστικά ο Ivanovic είχε 4 FWs να πλαισιώνουν ένα χειριστή για κάποια (όχι παρά πολλά) λεπτά. Ο ρόλος του σε αυτό το σχήμα ήταν διττός. Αρχικά ήταν η πρώτη επιλογή για screen και η δεύτερη ήταν δίνει πλάτος στην 5 out διάταξη με τα πολλά cuts του Κροάτη κόουτς. Αμυντικά σε αυτό το σχήμα λειτουργούσε ξεκάθαρα σαν PF με τον Polonara να αναλαμβάνει τους αντιπάλους SF. Δεν ξέρω λοιπόν πως μπορεί να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο με το υπάρχον ρόστερ του Ολυμπιακού. Ίσως μόνο για κάποια λεπτά, σε συγκεκριμένα παιχνίδια μαζί με Fall, Bolomboy, Σλούκα και Walkup/Mckissic; Θα το δούμε όμως.
Αυτά από μένα. Καλά να περνάτε και θα τα ξαναπούμε.
