Πέρασε πολύς καιρός από την τελευταία επίσημη αναμέτρηση μεταξύ του Ολυμπιακού και της Villeurbanne. Ήταν 12 Φεβρουαρίου 2004, στο κλειστό του Κορυδαλλού, όταν ο Ολυμπιακός διεύρυνε το συνολικό σκορ των μεταξύ τους αναμετρήσεων στο 7-3. Το σημερινό παιχνίδι έχει ιστορικό χαρακτήρα καθώς αποτελεί την επιστροφή του γαλλικού μπάσκετ στα σαλόνια της Ευρωλίγκας, μετά την season 2015 – 16. Έστω και αν αυτή η επιστροφή πραγματοποιείται μέσω wild card, για την πρωταθλήτρια Γαλλίας.
Η περσινή Villeurbanne, που κέρδισε το 19ο της πρωτάθλημά της, ήταν ένα σύνολο με την καλύτερη άμυνα της εγχώριας λίγκας, η οποία χαρακτηριζόταν σε μεγάλο βαθμό και από την ισορροπία στην επιθετική της κατανομή. Χαρακτηριστικό για τον ισχυρισμό αυτό αποτελούν οι μέσοι όροι πόντων στο Eurocup. Τέσσερις από τους παίκτες της (Kalnietis, Kahudi, Billan και Noua) κυμαινόταν από 10,2 μέχρι 10,8 πόντους/αγώνα. Οι Lighty και Slaughter ακολούθησαν με 8,8 πόντους/αγώνα, ενώ οι De Marcus Nelson και Maledon είχαν 7,5 και 7,1 πόντους/αγώνα αντίστοιχα.
Το παραπάνω στατιστικό ενισχύθηκε από το γεγονός ότι MVP των περσινών τελικών του γαλλικού πρωταθλήματος αναδείχθηκε ο Nelson, με συνολικά 39 πόντους στους 5 τελικούς. Παρά το πρωτάθλημα, ο coach Mitrovic έπρεπε να αντιμετωπίσει απώλειες βασικών παικτών του, όπως οι Bilan, Slaughter, Kalnietis, και Nelson, τους οποίους αντικατέστησε με τους Antoine Diot, Edwin Jackson, Rihards Lomazs, Ismael Bako, Tonye Jekiri και Jordan Taylor, επιφέροντας αρκετές αλλαγές στο roster.
Το που θα φτάσει η φετινή Villeurbanne, εντός και εκτός γαλλικών συνόρων, θα καθοριστεί αρκετά από τους 2 Γάλλους σταρ που αφίχθηκαν στην πόλη της Lyon, για λογαριασμό των πρωταθλητών Γαλλίας. O Jackson, αν και αντιμετώπισε αρκετά αμυντικά προβλήματα στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, μπορεί με το ατομικό επιθετικό του ταλέντο να αποτελέσει έναν πιο ξεκάθαρο ηγέτη, ο οποίος έχει τα φόντα να τραβήξει το κάρο της επιθετικής παραγωγής, κάτι που δεν υπήρχε στην περσινή Villeurbanne.
Ο έτερος Γάλλος, Antoine Diot, αποτελεί ένα ενδιαφέρον στοίχημα καθώς, μετά τα προβλήματα τραυματισμών, θέλει να αναζωογονήσει την καριέρα του. Δεν είναι κάποιος τυχαίος, καθώς έπαιξε κατά μέσο όρο 20,5 λεπτά στην Εθνική Γαλλίας που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο του 2014, ενώ έχει και 3 ακόμα συμμετοχές σε Ευρωμπάσκετ και 1 σε Ολυμπιακούς αγώνες. Παράλληλα, σε συλλογικό επίπεδο, έχει να παρουσιάσει το παράσημο των ισπανικών play-off του 2017, στα όποια κατέκτησε το πρωτάθλημα, με τη Valencia, απέναντι στην ισχυρή Real έχοντας σημαντική ατομική συνεισφορά.
Η συνεισφορά αυτή απεικονίστηκε και στατιστικά, από τους 8,5 πόντους μέσο όρο στα play-off και από το ότι ήταν δεύτερος στις assists σε όλη την λίγκα στα ματς της post season με 5,09 assists/αγώνα και τρίτος στα κλεψίματα με 1,18/αγώνα. Σε κάθε περίπτωση, το ξεκίνημα του απέναντι στην Limoges έφερε χαμόγελα στους οπαδούς της Villeurbanne. Μπορεί να είχε μόνο 5 πόντους, αλλά κατέγραψε και 10 assists, δείχνοντας ότι μπορεί να αντικαταστήσει, και με το παραπάνω, το μεγάλο δημιουργικό κενό που άφησε ο Kalnietis, έχοντας μάλιστα πιο αξιόπιστο PnR παιχνίδι από τον Λιθουανό. Χαρακτηριστικά, στο ματς με την Limoges ο PnR άξονας Diot – Jekiri έδωσε 2 τρίποντα στους Jackson και Kahudi, ενώ υπήρξαν 3 επιπλέον PnP συνεργασίες, από τους Diot και Jekiri. Όταν δεν έβγαιναν ούτε αυτές, παρατηρήσαμε μια ακόμη παραλλαγή, όταν σε μια φάση, όπου επιχείρησαν ξανά να κάνουν το PnP, ο Jekiri φάνηκε να διστάζει, αλλά τελικά η φάση εξελίχθηκε σε high – low πάσα του Νιγηριανού σέντερ στον Noua, ο οποίος την τελείωσε από κοντά.
Υπάρχει όμως ένα ακόμα πρόσωπο στην περιφέρεια, με μεγαλύτερες προοπτικές από τους 2 «διάσημους» Γάλλους, ο Theo Maledon. Ένας παίκτης που πέρσι, σε ηλικία 17 ετών, έπαιζε στο Eurocup 17’45”/αγώνα. Ο Maledon δεν έχει ακόμα αναπτύξει πλήρως τα playmaking abilities του, σούταρε πέρσι καλά από το τρίποντο, αλλά με μετρημένες προσπάθειες (2 στο γαλλικό πρωτάθλημα και 2,06 στο Eurocup). Ακόμα και σε αυτό το πρώιμο στάδιο έχει ως όπλα το πρώτο γρήγορο βήμα, είναι αθλητικός και πολύ καλός στο ξεδίπλωμα του αιφνιδιασμού ενώ είναι αρκετά ψηλός για combo-guard, χάρη στα 192 εκατοστά του. Πέρυσι, ο Kalnietis ήταν αρκετά μόνος του στο δημιουργικό κομμάτι, με δεύτερο πασέρ στο Eurocup τον Lighty (2,9 assists/αγώνα έναντι 5,7 του Λιθουανού), οπότε ο μικρός ίσως να καταφέρει να βοηθήσει και σε αυτό το κομμάτι.
Ο Jordan Taylor, που δύσκολα θα καλύψει 100% το αμυντικό κενό του Nelson, ήρθε ώστε να εξομαλύνει με καλύτερο τρόπο το οργανωτικό χάσμα, σε σχέση με τον Slaughter, που έφτασε την Πολωνία, ως βασικός οργανωτής, στην οκτάδα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι, ο νυν γκαρντ της Betis, είναι πρώτα εκτελεστής και μετά περιφερειακός που κοιτάει τον ελεύθερο συμπαίκτη του. Πέραν όμως από αυτούς τους 4 (Jackson, Diot, Maledon, Taylor) αξίζει να προσέξουμε και τον Λετονό Lomazs, ο οποίος προς το παρόν δεν έχει αγωνιστεί. Έρχεται με την φήμη του sharpshooter καθώς, στο Basketball Champions League της περσινής αγωνιστικής περιόδου, είχε 50,7% ποσοστό ευστοχίας σε σχεδόν 6 προσπάθειες/αγώνα.
Θεωρητικά πρόκειται για μια κίνηση όπως αυτή του Jackson και του Diot, ο οποίος στα τρία πρώτα φετινά ματς του γαλλικού πρωταθλήματος έχει 46% στα 3π., που ενδέχεται να στρέψει την Villeurbanne περισσότερο στο τρίποντο, αφού πέρσι στο Eurocup ήταν, βάσει μέσο όρων, μόλις 23η στις προσπάθειες από τα 6,75 και στην Γαλλία προτελευταία. Το καλοκαίρι αποχώρησαν οι 2 παίκτες που είχαν τις περισσότερες προσπάθειες τριπόντων/αγώνα (Slaughter, Kalnietis). Στους μέχρι τώρα φετινούς αγώνες δεν φάνηκε να υπάρχει πολύ off ball κίνηση από τους σουτέρ της, και προς το παρόν παραμένει 14η στις προσπάθειες από την περιφέρεια.
Σε αντίθεση όμως με την περιφερειακή γραμμή που άλλαξε ριζικά, με εξαίρεση τον Maledon, η αθλητική γραμμή των forwards έμεινε ανέπαφη με τους Kahudi, Lighty και Noua. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να αφιερώσουμε 2 λόγια, για μία έστω επιφανειακή γνωριμία μαζί τους. Αρχικά ο Kahudi είναι ένα small-forward, που σε περίπτωση ανάγκης χρησιμοποιείται και ως «4» σε πιο small-ball σχήματα. Αποτελεί κλασσική περίπτωση παίκτη που περιμένει την πάσα/assist για να σουτάρει/σκοράρει. Πρόκειται για μπασκετμπολίστα που έχει έφεση στο να κερδίζει φάουλ (δεύτερος παίκτης των Γάλλων με τα περισσότερα κερδισμένα στο περσινό Eurocup).
O David Lighty έρχεται για να συμπληρώσει τον Kahudi. Ένας όχι συνεπής σκόρερ, με διακυμάνσεις στο σουτ του. Πρόκειται για παίκτη που συνεισφέρει δημιουργικά (2ος καλύτερος πασέρ της ομάδας στα περσινά ευρωπαϊκά παιχνίδια), και όχι μόνο μέσω PnR καταστάσεων, καθώς έχει την ικανότητα να διαβάζει το παιχνίδι και όταν παίζει με πρόσωπο. Διαθέτει αξιόπιστο παιχνίδι με πλάτη, αμυντικά είναι χρήσιμος, πιέζοντας και πάνω στην μπάλα όταν χρειαστεί . Είχε ένα από τα κορυφαία eDiff μεταξύ Ortg και Drgt σε Γαλλία και Ευρώπη, από τους παίκτες της Villeurbanne, το 2018-19. Αξιοπρόσεκτη είναι και η αναλογία assists-λαθών, στην οποία ήταν τρίτος σε ολόκληρο το Eurocup. Σε αυτή την στατιστική κατηγορία η Villeurbanne είχε 3 παρουσίες στην πρώτη δεκάδα (οι αποχωρήσαντες Kalnietis, Nelson οι άλλοι 2). Επίσης στην κανονική διάρκεια του Γαλλικού πρωταθλήματος μάζευε 3,4 rebounds και είχε και 1,1 κλεψίματα. Κλασσική περίπτωση μπασκετμπολίστα που κάνει δουλειά που δεν φαίνεται.
Ο τρίτος της παρέας των forwards είναι ο Amine Noua, και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση αμελητέα ποσότητα. Μιλάμε για ένα μπασκετμπολίστα 22 χρονών, που κατά τη διάρκεια των 2 τελευταίων ετών εξελίσσεται σε stretch τεσσάρι, με υψηλά ποσοστά στα τρίποντα (3,17 και 2,96 προσπάθειες/αγώνα σε Γαλλία και Eurocup αντίστοιχα), ενώ είναι και δεύτερος rebounder της ομάδας στα παιχνίδια της φετινής season. Έχει την ικανότητα να κόψει στην πλάτη της άμυνας, αλλά πρέπει να προσεχτεί και αρκετά στον αιφνιδιασμό, που αρέσκεται αν του δοθεί η ευκαιρία. Αξιοπρόσεκτα είναι τα στατιστικά του στα κοψίματα, καθώς ήταν 14ος σε μέσους όρους και 21ος στην, ανά 40 λεπτά, στατιστική στο Eurocup της περασμένης season. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι είναι πελάτης του Misko Raznatovic, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται.
Συνδετικοί κρίκοι ανάμεσα στην κατηγορία των forwards και σε αυτή των centers είναι 2 άτομα, ο Livio Jean-Charles και ο, γνωστός μας από την διπλή θητεία του στον Παναθηναϊκό, Adreian Payne. H frontline συνδυάζει μακριά άκρα με τους Charles και Bako, επιθετικό ταλέντο με τον Payne και μέγεθος, με τα 2 μέτρα και 13 εκατοστά του, φημολογούμενου ερυθρόλευκου στόχου, Jekiri. Όλοι οι παραπάνω, με εξαίρεση τον Bako, έχουν χρησιμοποιηθεί σαν δημιουργικά σκαλοπάτια. Μαζί με τον power forward Noua, έχουν έκαστος πάνω από 1 assists/αγώνα, και συμβάλλουν στο γεγονός ότι η Villeurbanne είναι δεύτερη στις assists φέτος με 20 ανά αγώνα.
Είναι όμως πραγματικά ικανοί οι ψηλοί της Villeurbanne να καλύψουν το κενό του Bilan; Κάποια σημαντικά στοιχεία του παιχνιδιού της γαλλικής ομάδας χάθηκαν με την αποχώρηση του Κροάτη center προς την Sassari. Ήταν ο πέμπτος rebounder σε μ.ο. και 7ος ανά 40 λεπτά στο Eurocup της περασμένης season. Ήταν επίσης 12ος σε κερδισμένα φάουλ/ματς, 9ος στον αριθμό των εύστοχων διπόντων/αγώνα, αλλά είχε με διαφορά το καλύτερο παιχνίδι με πλάτη στην γαλλική ομάδα, προσφέροντας επιπλέον 1,1 assist/αγώνα.
Στο κομμάτι του επιθετικού ταλέντου όλοι οι ψηλοί επιχειρούν σουτ. Ο Payne, είναι ο μοναδικός πραγματικά ταλαντούχος επιθετικά ψηλός με πρόσωπο και πλάτη, έχοντας 55,6% τρίποντα σε 9 προσπάθειες κατά τη διάρκεια της φετινής season. O Charles έχει αυξημένα στατιστικά, με έφεση στα επιθετικά rebounds. Οι Bako, Jekiri είναι 2 ψηλοί που έχουν παίξει στο βελγικό πρωτάθλημα και είναι οι 2 πιο κλασσικοί center της ομάδας, καθώς το screen και το ρολάρισμα θα είναι βασικές αρμοδιότητες τους.
Πιο συγκεκριμένα ο Bako ήρθε ως έκτος καλύτερος blocker του Basketball Champions League 2018-19, ενώ είναι αρκετά ικανός και στην άμυνα σε περιφερειακούς. Όπως και ο Lighty, είχε θετικό eDiff μεταξύ Ortg και Drgt με 24,1 στο BCL και 26,7 στο εγχώριο πρωτάθλημα, και είναι ένας ακόμα παίκτης δίπλα στον Charles με έφεση στα επιθετικά rebounds, «κατεβάζοντας» 2,85 σε μόλις 22,9 λεπτά/παιχνίδι στο περσινό Basketball Champions League.
Ο Jekiri προέρχεται και αυτός από μια season με καλό eDiff (22,7). Ήταν δεύτερος στα ριμπάουντ στην Τουρκία και η διαφορά, συγκριτικά με τον Bako, είναι τα «βαριά» του πόδια, που δεν επιτρέπουν πολλές δυναμικές άμυνες σε μια ομάδα που έτσι και αλλιώς δεν το χρησιμοποιεί κατά κόρον. Είναι πιο δυνατός αμυντικός από επιθετικός rebounder, με 31,6 DRB%, την κορυφαία επίδοση στην τουρκική Λίγκα και 44,4% στο μοναδικό παιχνίδι που αγωνίστηκε στο γαλλικό πρωτάθλημα.
Αυτή λοιπόν είναι μια πρόχειρη επισκόπηση της πρώτης ευρωπαϊκής αντιπάλου του Ολυμπιακού. Στο μικρό, φετινό στατιστικό δείγμα της, σε μέσους όρους, είναι 14η στα ριμπάουντ(32,7), μοιάζει να αποφεύγει τα πολλά λάθη έχοντας 12 (6η καλύτερη στην Γαλλία), δεν κερδίζει πολλές βολές, αφού είναι μόλις 15η, με 16,7/αγώνα. Έχει επίσης υψηλή ευστοχία στα τρίποντα (42,6 %), σε σχετικά λίγες προσπάθειες (20,3), πιο χαλαρή άμυνα σε σχέση με πέρσι, δεχόμενη 80,3 (από 75,2). Δίνει στον αντίπαλο αρκετές βολές, 24 ανά αγώνα, που είναι η 3η χειρότερη επίδοση. Επίσης, χάρη στα υψηλά εντός πεδιάς ποσοστά της, τους υποχρεώνει σε 30 rebounds/ματς (3η καλύτερη). Παραχωρεί ακόμα λίγα τρίποντα (14) με ποσοστό ευστοχίας αντιπάλων στο 33,4%.
Τέλος για τα δεδομένα του γαλλικού πρωταθλήματος επιβάλει αργό ρυθμό παιχνιδιού, ως 12η στο Pace στατιστικό (72). Σε επίπεδο Ευρωλίγκας ένα τέτοιο νούμερο θα ήταν η 4η μεγαλύτερη επίδοση για την περίοδο 2018-19. Ο σκοπός αυτού του ταξιδιού πάντως φαίνεται να είναι η χαρά της συμμετοχής, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι γίναμε μάρτυρες της τελευταίας παρουσίας Γαλλικών ομάδων στους 4 (Villeurbanne 1997) και στους 8 (Villeurbanne 2000), όταν η Ευρωλίγκα τελούσε υπό την αιγίδα της FIBA.
