Μου ζήτησαν στο Point Guard να γράψω, λέει, κάτι
Ιντα να γράψω σύντεκνοι, δεν ξέρω εγώ από δαύτα
Να γράψεις ότι σκέφτεσαι κι ότι σ΄αρέσει εσένα
Μα αυτό είναι κάτι δύσκολο, πολλά είναι τα ρημάδια…
Να γράψω για προπονητή, τον Γιώργο τον Μπαρτζώκα;
Πού΄χει το μάτι αγέρωχο κι είναι καλός ρικρουτερ;
Για την ομάδα που΄φτιαξε και καμαρωνουμ΄ολοι;
Που έχει το χαμόγελο, ωραίο σαν Τζοκοντα;
Που είναι θρήσκος άνθρωπος, σεβαστικός κι ωραίος;
Που είναι meme κινούμενο και γέμισε το Tenor;
Ή μήπως που ειν΄γαυροψυχος και σκακιστής μεγάλος;
Να γράψω για τον Σλούκα μας που έγινε ηγέτης;
Που όταν έρθουν δύσκολα, πρώτος μπροστά πηγαίνει;
Μεγάλωσε, ανδρώθηκε, πατέρας πλέον είναι.
Που έγινε clutch player, λατρεύει το crunch time;
Την μπάλα που χειρίζεται σαν να κρατάει μπαγκέτα;
Και δίνει πλέον τον ρυθμό σε όλη την ορχήστρα;
Πρώτα βαράν τα τύμπανα, μετά και τα νταούλια.
Κι ακολουθούνε τα βιολιά, ο Σάσα πρώτος πρώτος!
Αρχίζει τους βομβαρδισμούς, σαν να΄ναι S300!
Καμπουμ εδώ, καμπουμ εκει, καμπουμ και παραπέρα!
Κι όταν οι υπόλοιποι βαρούν, σημάδι όταν δεν βρίσκουν
Και πάλι ο Σάσα είναι εκεί, σκουπίδια να μαζέψει
Κινείται στην ρακέτα τους ωσάν τον χαμαιλέων:
Κι αθόρυβα μα σταθερά, κάνει τα νταμπλ νταμπλ!
Γιατί είναι οικονομικός, το pir πώς τον λατρευει!
Να γράψω για τον Ντόρσει, της ΔΟΥ το καμάρι;
Που σ΄ένα χρόνο μοναχά, απέκτησε δυο σπίτια.
Το ένα ειν΄στο Φάληρο και τ΄άλλο στο Μαρούσι!
Θέλει υψηλό συμβόλαιο, θέλει ποσά μεγάλα!
«Δεν βγαίνω κυρ Σκινδήλια μου, ο ΕΝΦΙΑ μου τα τρώει!»
Και ο Σκινδήλιας δίκαιος, ψάχνει και βρίσκει λύση!
Θα δώσουν, λέει, στους πράσινους το σπίτι στο Μαρούσι
Και θα΄σαι εσύ χαρούμενος, δεν θα΄χεις πλέον έννοιες.
Γιατί από τούδε και εμπρός, άλλος πληρώνει ΕΝΦΙΑ.
Εσύ νοικάρης θα΄σαι Τάιλερ μου, για βόλτα θα πηγαίνεις.
Θα μπαίνεις, θα τα μπουμπουνας και σπίτι πάλι πίσω!
Χαρούμενος ο Τάιλερ, έπιασε το στυλό του
Και υπέγραψε συμβόλαιο με όλη την καρδιά του!
Να γράψω για τον Μουσταφά, του Άιφελ το καμάρι;
Που σαν κροκόδειλος Lacoste μία χαψιά τους κάνει;
Που όταν του λες ανέκδοτα, Χριστούγεννα σαν είναι
Μην προσδοκάς χαμόγελο Ιούνης αν δεν έρθει.
Αφέντης ειν΄στο low post, αντίπαλο δεν έχει.
Το πιβοτ του Λαμπρόπουλου το έμαθε απ΄όξω!
Την μπάλα δως του εκεί κοντά και άστον να χορεύει…
Μήπως να γράψω για Θωμά, Αμέρικα τον Κάπτεν;
Που κλαιν΄τα κοριτσόπουλα, σαν να΄ναι ο Τζάστιν Μπίμπερ;
Μα κλαίνε κι οι αντίπαλοι, μπροστά τους σαν τον δούνε!
Γιατί σου λέει μπλέξαμε, άκρη μ΄αυτόν δεν βγαίνει!
Ετούτος δω είναι σκληρός, απ’το Μαϊάμι ίσως!
Τρεις εξολοθρευτές εγνώρισε ετούτος δα ο κόσμος!
Ο πρώτος και παλιότερος, ο Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ!
Ο δεύτερος, ο αρχηγός, ο Γιώργος ο Σιγάλας!
Κι ο τρίτος και καλύτερος, ο Τόμας ο Γουόκαπ!
Να γράψω για την αστραπή, για τον Σακίλ Μακκίσικ;
Που βλέπει διάδρομο ανοιχτό κι ορμάει επί τόπου;
Που σαν Ραφάλ ξεχύνεται και F35
Τον βλέπουν τα στεφάνια μας κι αναστενάζουν όλα!
Ένας τον αμφισβήτησε, το τόλμησε, αλήθεια!
Και τώρα πλέον με μαγιό κυκλοφορεί χειμώνα.
Γιατί ο Σακίλ δεν μάσησε, μεγάλωσε σε γκέτο
Και μ΄ένα κάρφωμα ευθύς του έκλεισε το στόμα
Να γράψω για υπαρχηγό, τον Παπανικολάου;
Που όταν μας κάνουν έφοδο, σαν θέλουμε upgrade,
Μπαίνει μπροστά ο Κώστας μας και τους εκάνει πέρα!
Ακόμα κλαίει ο Μπέικον αυτό το game 5
Που έφυγε σαν άνεμος και πήγε να σκοράρει
Τα φώτα όμως σβήσανε, με μια τάπα τόση!
Την ρήτρα αναπροσαρμογής την πλήρωσε ο δόλιος
Και ούτε καν το επίδομα δεν πρόλαβε να πάρει…
Κάτι κινείται στο μυαλό, σκέψεις για Λαρεντζάκη!
Μια κόμπρα φάνηκε στο ΣΕΦ, θέριεψε στο Μιλανο
Και πόναγε η κεφαλή του Εκτορα Μεσινα…
Στο game 3 στο Φάληρο, Γιαννούλης δεν κρατιόταν!
Και φώναζε στον βοηθό «Μαλάκα, πες του λίγο».
Και ο Μπαρτζώκας δίκαιος, τον έβαλε να παίξει.
Για Acy, Χασάν και Λιβιό δεν ξέρω τι να γράψω.
Μονάχα τους ευχαριστώ, τον Acy πάνω απ’ολους!
Γιατί έκανε το μπάρμπεκιου και φάγαν όλοι μπεργκερ
Γιατί ήταν η ψυχή που ήθελε ο πάγκος
Η θετική ενεργεία που λαχταρούσαν όλοι…
Να γράψω για τον Πρίντεζη, που τον λατρεύουμε όλοι;
Που έκανε έναν λαό για εκείνον να δακρύσει;
Δεν φεύγεις Γιώργαρε ποτέ, δίπλα μας πάλι θα’σαι
Θα τους κοιτάς, θα τραγουδάς κι εκείνοι θα σ΄ακούνε…
• Μπαζερ, για πες, τι έγινε; Σκέφτηκες τι θα γράψεις;
• Δεν ξέρω Red, το σκέφτομαι. Κι αύριο μέρα είναι…
