Μεγάλη Τρίτη σήμερα, η εβδομάδα των Παθών προχωράει και κάθε μέρα μας φέρνει πιο κοντά στο Θείο Δράμα.
Την ίδια στιγμή οι μέρες της αναμονής τέλειωσαν για τον Ολυμπιακό που, μετά από απουσία 4 ετών, επιστρέφει στα Playoffs της EuroLeague και όλοι ας ευχόμαστε, και ελπίζουμε, η δική του πρώτη από τις δύο που θα ακολουθήσουν να μην συνοδευτεί από κανένα δράμα και την Μ. Παρασκευή, λίγο πριν την περιφορά του Επιτάφιου, να έχει στην κατοχή του 2 πολυπόθητες νίκες, απέναντι στην αγριεμένη Σταχτοπούτα από το κυριλέ πριγκιπάτο του Μονακό.
Ο Mike James, o Bacon, o Diallo, o Motejunas, o Lee, o Thomas και η υπόλοιπη συμμορία του coach Obradovic καταφθάνει το επόμενο τριήμερο στον Πειραιά γεμάτη αισιοδοξία και φιλοδοξία.
Όπως καταλάβατε, μου ανατέθηκε να ασχοληθώ λίγο περισσότερο με την περίπτωση τους, να κρατήσω σημειώσεις και να σας βάλω, όχι ότι το χρειαζόμασταν φίλες και φίλοι, στο αγωνιστικό κλίμα της πολυαναμενόμενης, από όλους μας, σειράς αγώνων που οδηγούν στη γη της Επαγγελίας για φέτος, που δεν είναι άλλη από το Βελιγράδι.
Τους Μονεγάσκους τους έχει αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός 3 φορές μέσα στη σεζόν. Οι πρώτες δύο το φθινόπωρο, μία σε φιλικό προετοιμασίας και μία σε επίσημο. Φορές οι οποίες, χωρίς να έχουν τεράστιες διαφορές, δεν μπορούν να συγκριθούν ευθέως με την, σχεδόν τρομακτική, εικόνα της Monaco το τελευταίο τρίμηνο.
Ναι, δεν είπα κάποια σοφία, ποτέ δε λέω, ξέρω πως μεσολάβησε μια αλλαγή προπονητή. Οι αλλαγές που επέφερε όμως αυτή, δεν ήταν τόσο κοσμογονικές στο τι ήθελε να πετύχει η ομάδα του Πριγκιπάτου μέσα στο παρκέ, αλλά κυρίως με ποιους θα ήταν πιο πιθανό να το πετύχει.
Ο coach Obradovic δεν πείραξε ιδιαίτερα τις διατάξεις στο χώρο, τις αγωνιστικές επιδιώξεις, την αμυντική προσέγγιση ή τη σειρά επιλογών στην επιθετική έκφραση, που βρήκε από τον coach Mitrovic. Αυτό που έκανε ήταν να αναδιαμορφώνει το rotation της ομάδας του και να βρει σχήματα που θα του εξασφάλιζαν αμυντική ισορροπία, χωρίς να του επηρεάζουν τον επιθετικό ρυθμό .
Έτσι λοιπόν ενώ στην αρχή της χρονιάς ο, μπαλάτος, Andjucic ήταν στις βασικές επιλογές και σήκωνε σημαντικό φορτίο κατοχών εκτελεστικά και δημιουργικά, στην έκδοση του 2022, με τους τραυματισμούς να παίζουν το ρόλο τους, πήγε αρκετά πιο πίσω στο rotation, με τα σχήματα της Monaco να αρχίζουν να αποκτούν ακόμα περισσότερο μέγεθος. Σε μικρότερο βαθμό τα ίδια ισχύουν αναλογικά και για τον Ouatara που, ενώ στην αρχή της σεζόν είχε έναν πιο «πλούσιο» επιθετικά και σε συμμετοχή ρόλο, άρχισε να γίνεται περισσότερο παίχτης ειδικών συνθηκών, για να δώσει χώρο σε παιδιά που μπορούν να προσφέρουν σταθερότερα και στις δυο μεριές του παρκέ.
Έτσι κατέληξε το rotation στην περιφέρεια να αποτελείται από το σύνολο James, Diallo. Σε πολλές περιπτώσεις, όπως θα δείτε παρακάτω στα videos, σαν δεύτερος χειριστής (το μεγαλύτερο achievement του νεαρού ότι προσαρμόστηκε σε ρόλο με μπάλα σε δημιουργία -σκορ) στο “2” για να ψηλώνει τα σχήματα , τον Bacon και να αλλάζουν με τον πολύ πιεστικό στην μπάλα Lee και τον έμπειρο και με μέγεθος Westerman να δίνει ελέγχει το ρυθμό, να δίνει πίεση και άμυνα σε όλους τους χώρους και στατικό τρίποντο. Ο Ouatara μπαίνει σε ειδικούς ρόλους, κυρίως αμυντικής φύσης.
Θα σταθώ λίγο παραπάνω στον αμυντικό τομέα, γιατί εκεί η μεταμόρφωση της Monaco ήταν εντυπωσιακή μέσα στο ’22. Με τα σχήματα που προαναφέρθηκαν καταφέρνει ο coach Obradovic να θωρακίσει τόσο τον James, όσο και τον πολύ ποιοτικό αλλά βαρύ Motejunas. Αν σε όλη αυτήν την περιφερειακή ένταση προστεθεί ο, εξαιρετικά έξυπνος και πολύπειρος, Thomas, που λειτουργεί σαν λίμπερο σε κάθε αμυντική περιστροφή και με το μέγεθος και την αντίληψη του καλύπτει κάθε κενό στην πίσω γραμμή άμυνας, γίνεται αντιληπτό πως η ένταση που βγάζει η Monaco σε συνθήκες άμυνας γίνεται ανυπόφορη για τους αντιπάλους της, όπως πρόσφατα διαπίστωσε και ο Ολυμπιακός.
Κομβικός στο αμυντικό πλάνο των Πριγκίπων είναι φυσικά ο μακρύς, αλτικός κι ευκίνητος Hall, που υποστηρίζει με άνεση τόσο την <show n’ recover> προσέγγιση της ομάδας τους, αλλά ταυτόχρονα με την ικανότητα του να αμύνεται αποτελεσματικά ψηλά αποτελεί μια έξτρα δικλείδα ασφαλείας.
Από αυτά που μπόρεσα να διακρίνω, τα κυριότερα στοιχεία της άμυνας των Μονεγάσκων είναι:
1) Η πίεση στην μπάλα από αρκετά ψηλά στο παρκέ, πολλές φορές στα όρια της παγίδας. Με τον Lee, κυρίως, στο παρκέ οι παίχτες του coach Obradovic απλώνουν την πίεση τους στα 4/4, καθυστερώντας σημαντικά την εκδήλωση της επίθεσης. Δε διστάζουν να ανεβάσουν ψηλά ακόμα και τον Motejunas, αν και έχει αργά πόδια και με υπομονή κι γρήγορη κυκλοφορία μπορείς να τους τιμωρήσεις. Ο Hall είναι περισσότερο αποδοτικός σε τέτοιες συνθήκες, με τον Thomas αρκετά συχνά να συμμετέχει.
2) Όλοι η περιφερειακή γραμμή των Μονεγάσκων βρίθει παιδιών που δουλεύουν αρκετά καλά τα χέρια τους και τα βάζουν αποτελεσματικά πάνω στην μπάλα. Αποτέλεσμα, ένας σημαντικός αριθμός κλεψιμάτων και επακόλουθα ευκαιρίες για παιχνίδι σε πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα αιφνιδιασμό. Παίχτες όπως ο Diallo, o Lee αλλά και οι Westerman – Bacon ξέρουν να τοποθετούν καλά το κορμί και τα χέρια τους και να παρενοχλούν κάθε ντρίμπλα και handoff. Πολλές φορές ρισκάρουν λίγο παραπάνω.
3) Σε σετ συνθήκες η Monaco, στο συνδυασμό πίεση και χέρια στην μπάλα, προσθέτει κάποιες εξαιρετικές καλύψεις στην πλάτη των <hard hedge outs> και <show n recover> που εφαρμόζει στην κάλυψη των screens στην μπάλα. <X switch> και άριστη εφαρμογή της κάλυψης από το τελευταίο παίχτη στο roll (last, Low man) είναι τα κύρια συστατικά. Με το μέγεθος που έχουν οι περισσότερες πεντάδες τους δε χρειάζεται να στέλνουν πολλές βοήθειες και επενδύουν σ’ αυτό. Γενικά, απέναντι τους το overdribbling απαγορεύεται και πρέπει να επενδύσεις στην καλή κι γρήγορη κυκλοφορία. Το ανέβασμα των ψηλών τους ψηλά στο τρίποντο τους κάνει λίγο ευάλωτους στο επιθετικό rebound. Ο Motejunas, αλλά και ο Butsielle παρότι διαθέτουν μέγεθος και δύναμη πολλές φορές δεν μπορούν να ακολουθήσουν, ενώ αν κάπου υστερούν ομαδικά είναι η άμυνα απέναντι σε πραγματικά ψηλά παιδιά στο post. Βέβαια, όταν βλέπεις ακόμα και τον James να προσπαθεί, καταλαβαίνεις ότι διάθεση υπάρχει.
Στο επιθετικό κομμάτι ομάδα που διαθέτει τον Mike James δε θα μπορούσε να μην κινείται γύρω του. Η έκρηξή του, η ικανότητά του να παίρνει και να βάζει πολλά σουτ εκτός λογικής, αναγκάζουν κάθε άμυνα να στρέφεται πάνω του. Ο ίδιος, στην πιο μεστή χρονιά του, το αντιλαμβάνεται, το αναγνωρίζει και μοιράζει πολύ καλά την μπάλα. Το σημαντικό όμως είναι πως διαχειρίζεται λιγότερες μπάλες απ’ ότι σε άλλες ομάδες του και έχει αποφορτιστεί από το αχρείαστο κουβάλημα. Έχει δίπλα του πολλούς συντρόφους, που μπορούν να αναλάβουν τη διαχείριση της μπάλας για σημαντικά διαστήματα, με τον ίδιο να αναλαμβάνει λίγο περισσότερο offball, ή ακόμα και cutter ρόλο. Επειδή είναι πολύ πιθανό, ό,τι και αν κάνεις, να μην μπορέσεις να τον περιορίσεις στο σκοράρισμα, καλό θα ήταν να του κόψεις τη δημιουργία, και κυρίως να βγάλεις την μπάλα από τα χέρια των υπολοίπων, φορτώνοντας τον ακόμα περισσότερο.
Η Monaco στηρίζεται παρά πολύ στην ικανότητα πολλών παιχτών της να απειλήσουν με μπάλα, είτε χρησιμοποιώντας screen είτε επενδύοντας στο μέγεθος των Bacon και Diallo, προσπαθούν πολύ να ποστάρουν κοντύτερους ή ισοϋψείς αντιπάλους, είτε να τους απομονώσουν στο high post και να τους πάνε στην επαφή. Στο παρακάτω βίντεο σας παραθέτω μερικά παραδείγματα. Ο Diallo είναι οικονομικότερος στις προσπάθειες του και βλέπει σταθερότερα την πάσα, με τον Bacon πολλές φορές να παρασύρεται. Όπως και να έχει όμως, μέσα από την υπέροχη τους σε μέγεθος, και οι δυο δημιουργούν καταστάσεις και για τους συμπαίκτες τους, τιμωρώντας τη βοήθεια.
Αν πρέπει να σας αναφέρω ποιο είναι το αγαπημένο μου play του coach Obradovic, θα έλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη τα <Horns>. Ένα screen επιλογής που, και απλώνει την άμυνα αρκετά για να δημιουργήσει συνθήκες για απομόνωση και δημιουργεί ευκαιρίες και διαδρόμους για να απογειωθεί ο Hall, αλλά και μπορεί να υποστηρίξει <PnP> δράσεις, ειδικά όταν στο παρκέ υπάρχει ο Motum.
Με την απλοϊκή σκέψη μου θα έλεγα πως η Monaco στηρίζεται πολύ στο 2 εναντίον 2 παιχνίδι και στην απειλή από μια πάσα μακριά. Άμεσες εκτελέσεις και αποφάσεις και διάθεση να επιτεθεί γρήγορα. Ειδικά όταν στο παρκέ υπάρχουν ταυτόχρονα Lee & James η διάθεση για early offense είναι εμφανής.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν θα πρέπει να κερδίσει τρεις φορές μια ομάδα που έχει την σκληράδα και την αθλητικοτητα για να τον βγάλει από την επιθετική του ρουτίνα και απαιτεί από όλους να ψάξουν περισσότερο την πάσα από την ντρίμπλα και να αναγνωρίσουν τους χώρους που ρισκάρουν οι Γάλλοι, με την επιθετικότητα της άμυνας τους. Ο coach Μπαρτζωκας έχει διδάξει σε υψηλό επίπεδο το παιχνίδι της έξτρα πάσας και της επίθεσης στην close out άμυνα, που είναι για μένα ο ασφαλέστερος τρόπος να αποδιοργάνωσης την συμμορία του James.
Στην άμυνα θα απαιτηθεί συγκέντρωση και αυτοέλεγχος στο κομμάτι των βοηθειών και πάνω από όλα σωματική ετοιμότητα και διάθεση να τους «δείρεις». Θα είναι πολλές οι καταστάσεις 1 εναντίον 1 που όλοι θα πρέπει να ανταπεξέλθουν. Απαιτείται εγρήγορση στη φύλαξη των διαδρομών προς το καλάθι και επιμονή να στείλεις τους κοντούς τους πάνω στον Fall.
Ο Γάλλος «κροκόδειλος» είναι το κλειδί σε άμυνα κι επίθεση, αφού κανείς ψηλός της Monaco, ακόμα και ο πολύτιμος Hall, δεν μπορεί να τον μαρσάρει. Από κοντά κομβικός θα είναι ο Mckissick και στις δυο πλευρές αφού, αθλητικά, είναι ίσως ο μόνος που μπορεί να ματσάρει τους απέναντι. Ο Σλούκας θα πρέπει να αποφορτιστεί από την πίεση που θα του ασκήσουν, κυρίως ο Lee. Είδαμε να δοκιμάζονται πράγματα και απέναντι στον Παναθηναϊκό ώστε να πάρει την μπάλα μόνο για να αποφασίσει. Ο Walkup θα επιτεθεί στον James, και κυριολεκτικά και μεταφορικά, και μαζί με τον Παπανικολάου θα εναλλάσσονται πιθανότατα στο μαρκάρισμα του. Ο, υπέροχα οικονομικός και «ήσυχος», Sasha πέρα από το double double, που δεδομένα θα έχει, θα κληθεί να αποτελέσει και δόλωμα για να τραβήξει μακριά τον Thomas, δημιουργώντας ανισορροπία στην αμυντική περιστροφή των Γάλλων
Hassan & Livio θα κληθούν να δώσουν ουσιαστικές ανάσες στον Fall και φυσικά ο Dorsey θα πρέπει να διαχειριστεί πνευματικά το «ξύλο» που θα φάει από τον Diallo. Αν το πετύχει θα αποτελέσει τεράστιο πρόβλημα για την άμυνα της Monaco.
Εν κατακλείδι, η σειρά προμηνύεται αίμα και άμμος, δυο διψασμένες κι φιλόδοξες ομάδες, αρκετά σκληρές θα φτάσουν τη σειρά στο όριο των 5 ματς.
Πιστεύω ότι τελικός νικητής σε αυτή τη μάχη θα είναι ο Ολυμπιακός.
Καλή μας απόλαυση.
