Καλησπέρα και καλή εβδομάδα! Αν και η αναμέτρηση ανάμεσα σε AS Monaco και Efes διεξήχθη στις 11/3, το ενδιαφέρον ήταν τεράστιο, καθώς αμφότερες ομάδες κυνηγούν μέχρι τέλους το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα εντός της οκτάδας, η οποία θα προχωρήσει στα φετινά play offs. Η ανανεωμένη Monaco του coach Aleksander Obradovic επικράτησε εμφατικά των περσινών πρωταθλητών Ευρώπης, με 100-82, φτάνοντας τις 15 νίκες, όσες και η Anadolu. Διπολική η φετινή Efes, που δεν εμπνέει το περσινό «δέος», έχοντας ξεκάθαρα θέματα στα μετόπισθεν, τα οποία θα θίξουμε παρακάτω. Αλλά ως είθισται, θα ξεκινήσουμε με την γηπεδούχο.
AS Monaco
Οι Μονεγάσκοι, ως κάτοχοι του EuroCup της σεζόν 2020-2021, περπάτησαν με θέρμη στα σαλόνια της διαχρονικά απαιτητικής Euroleague, έχοντας διανύσει ένα έντονο, βάσει μεταγραφικών κινήσεων, καλοκαίρι. Με τον Zvezdan Mitrovic να συνεχίζει στον πάγκο τους αφήχθησαν οι James, Westermann, Lee, Motjejunas, Hall, Diallo, Andjusic, Thomas, Motum, καθιστώντας σαφές ότι στόχος ήταν η άμεση διάκριση.
Παρά το ενθαρρυντικό ξεκίνημα με 5-4 ρεκόρ νικών-ηττών στην Euroleague, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ακολούθησαν 5 σερί ήττες – είχε προηγηθεί η απόκτηση του Dwayne Bacon – γεγονός που προκάλεσε τριγμούς αναφορικά με την ασφάλεια της θέσης του στους διοικητικούς κύκλους του οργανισμού και μοιραία, στις 13/12/2021, ανακοινώθηκε η κοινή συναινέσει αποχώρηση του Μαυροβούνιου προπονητή. Αν υπολογιστεί και η λεκτική διαμάχη με τον James, στην εκτός έδρας αναμέτρηση με την Maccabi (ήττα με 95-84), η κατάσταση υπογράμμιζε το προδιαγεγραμμένο της υπόθεσης. Οι διοικούντες δεν χρονοτρίβησαν και ήρθαν σε συμφωνία με έναν άλλο γνώριμο, τον Aleksander Obradovic. Στόχος; Η επιστροφή στις νίκες…
Υπό τις οδηγίες του Mitrovic η Monaco διέθετε μακράν το υψηλότερο pace με 73.14, έχοντας ως ξεκάθαρη στόχευση το transition game και early plays, στα πρώτα 8-10 δευτερόλεπτα (<weak side staggered screens> για το off ball game του Andjusic, <screen the screener> δράσεις με στόχο το ελεύθερο μακρινό σουτ ή άμεση πάσα στον στιγμιαία ελεύθερο ψηλό στο post, <blind pig> δράσεις με ενδιάμεσο δημιουργό τον Motiejunas σε high ή mid post κ.α.). Εντούτοις, σε όρους αποτελεσματικότητας, η ομάδα συχνά έβρισκε σε τοίχο. Το 50.49% στην στήλη του Efg% (16η από το τέλος) «φώναζε» το θέμα που προέκυπτε στους χειριστές, με το τουλάχιστον μέτριο ξεκίνημα του James (υπό τον Mitrovic είχε 27.6 λεπτά συμμετοχής, 28.8% USG%, 13.7 pts, 4.6 asts για 2.4 λάθη, αλλά αναποτελεσματικά, εξ ου και το 42.7% του Αμερικανού…). Επιπλέον, οι Μονεγάσκοι ανά 100 κατοχές πετύχαιναν 107.27 pts (10η θέση) και δέχονταν 109.77 (πάλι 10η θέση), ενώ η αποδοτικότητα της τρίποντης παραγωγικότητάς τους ήταν κάτω του μέσου όρου (34.01% και 12η θέση σε 24.57 προσπάθειες).
Με την έλευση του Obradovic η ξέφρενη high pace προσέγγιση έπεσε κατά 2 περίπου κατοχές και ο James εκτόξευσε τα λεπτά συμμετοχής του στα 33.5, με σαφώς καλύτερα ποσοστά και εν γένει εικόνα στο παρκέ (18.7 pts, 7 asts για 3 λάθη, με Efg% 54.25% και USG% στο 27.87%). Στην επίθεση η βάση της <Spread pick ‘n’ roll> / <Spain pick ‘n’ roll/ pop> προσέγγισης αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό των Γάλλων, με κύριο στόχο την μεγιστοποίηση χώρων για τον James στον ρόλο του main ball handler. Παράλληλα, οι Bacon, Motiejunas συνεισφέρουν ποικιλοτρόπως επιθετικά. Εξαιρετικό skillset ο Αμερικανός forward με face up/post up παιχνίδι, ικανότητα στο iso από την περίμετρο, που μπορεί εύκολα να δημιουργήσει το δικό του σουτ, ο δε Λιθουανός αποδεικνύει το σπουδαίο τεχνικό του επίπεδο ως post up ψηλός με γαρνιτούρα το διακριτικό πλην πολύτιμο stretch στοιχείο του, όταν αυτό χρειάζεται. Σε όρους ομαδικών στατιστικών πλέον η Monaco σκοράρει 114.76 pts ανά 100 κατοχές, καταλαμβάνοντας έτσι την 3η θέση στην λίστα (!), αλλά ταυτοχρόνως δέχεται 112.17, έχοντας την 11η θέση εκεί.
Στα μετόπισθεν αμύνεται κατά βάση με <over & high flat> στα κεντρικά ball screens και συχνά με διπλή αλλαγή από τα 12-10 δευτερόλεπτα της αντίπαλης επίθεσης. Τα προβλήματα αναδύονται όταν η μπάλα φτάσει στο high post και μέσα, καθώς το επίπεδο επικοινωνίας κρίνεται επιεικώς ανεπαρκές για αυτό το επίπεδο, όσο ο James μένει στον παίκτη της αριστερής/δεξιάς γωνίας, ώστε να μην εκτίθεται σε ball screen αντιμετωπίσεις. Η βελτίωση στο επιθετικό σκέλος είναι εμφανής, όμως, στα play offs μετρούν πολλά περισσότερα στοιχεία από την επιθετική παραγωγικότητα.
Anadolu Efes
Λόγω του ότι έχουμε τοποθετηθεί σε προηγούμενα άρθρα για τα πεπραγμένα της διπολικής φέτος Anadolu (εδώ οι σχετικοί σύνδεσμοι https://redpointguard.com/archives/28535, https://redpointguard.com/archives/28648,), θα τοποθετηθούμε συνοπτικά αυτήν την φορά.
Οι περσινοί πρωταθλητές Ευρώπης δείχνουν να αντιμετωπίζουν το φάντασμα του κορεσμού φέτος, μιας που ελάχιστες αλλαγές έλαβαν χώρα στο έμψυχο δυναμικό τους. Η αγωνιστική τους εικόνα δεν «τρομάζει». όπως την περασμένη διετία. Η αποχώρηση του Sanli, η προσθήκη του φερέλπιδος πλην «άγουρου» τακτικά Petrusev και η on season απόκτηση του Bryant μπορεί να έδωσαν αρχικά μία εντύπωση ανανεωτικής πνοής όμως, σε βάθος χρόνου, αυτό εξαλείφθηκε. Η ραχοκοκαλιά του roster έχει ήδη «περάσει τον λόφο» (Dunston στα 36, Simon στα 35, Moerman, Singleton στα 33, Beaubois στα 33, Anderson στα 33, Simon στα 37), γεγονός που κρίνεται μείζονος σημασίας, σε μία τόσο απαιτητική διοργάνωση και με μεγάλο όγκο αγώνων, αν υπολογίσουμε και τους αγώνες της TBL.
Η φετινή αμυντική της εικόνα δεν θυμίζει σε τίποτε την περσινή τόσο σε ένταση όσο και σε έλεγχο αντίπαλων δράσεων. Οι αργές αντιμετωπίσεις των αντίπαλων ball screens συνεργασιών από τους ψηλούς σε πλευρά και κεντρικό άξονα, οι αντιδράσεις από την help side, τα αργά close outs (φανερά «πεσμένος» ο πολύτιμος Singleton) και τα εξασθενημένα block outs για μία ούτως ή άλλως μέτρια rebounding team – είναι πασιφανές το κενό που άφησε ο Sanli – συνιστούν μία πολύ απαιτητική κατάσταση, που δύσκολα θα αλλάξει στις εναπομείνασες αγωνιστικές της κανονικής περιόδου. Με την γλώσσα των αριθμών η ομάδα του coach Ataman δέχεται 112.23 pts ανά 100 κατοχές, ούσα 12η στο DRT (πέρσι δεχόταν 108.7 – 5η θέση!). Η διαχρονικά ύποπτη αποδοτικότητα στο αμυντικό rebound αποδεικνύεται στο DRB%, καθώς φέτος καταλαμβάνει την 15η θέση με ποσοστό 67.88%.
Ώρα να ηχήσει η μπάλα στο παρκέ του Red Point Guard, για να αναλύσουμε τα όσα κρατήσαμε από το Monaco – Efes.
1o ημίχρονο: you’ve got to show them hell
Στο ξεκίνημα της αναμέτρησης οι γηπεδούχοι, έχοντας ως απόντες τους Andjusic, Westermann, παρατάχθηκαν με τους James, Ouattara, Diallo, Thomas, Motiejunas, ενώ οι φιλοξενούμενοι με τους Larkin, Beaubois, Bryant, Singleton, Pleiss, με τον Simon να απουσιάζει λόγω τραυματισμού. Οι παίκτες του coach Obradovic παρουσιάστηκαν πανέτοιμοι και με μεγάλη ορμή στην διεκδίκηση των επιθετικών rebounds, έσυραν τον χορό των κατοχών, έχοντας 15 με 5 επιθετικά στην 1η περίοδο, εξ ου και οι 15 πόντοι από δεύτερες ευκαιρίες.
Η spread διάταξη ήταν η βάση για την Monaco, που αξιοποιούσε ό,τι «έδινε» η Anadolu αμυντικά, με τον Diallo να αποδεικνύει την πολύ καλή two way προοπτική του, σκοράροντας με κάθε τρόπο απέναντι στους Larkin, Micic (iso με ραχιαία ντρίμπλα έως το goal foul, spot up/catch ‘n’ shoot τρίποντο, midrange pull up σουτ από το short post = 9 pts με 2/3 τρίποντα, 1/1 δίποντα 1/1 βολή). Αμυντικά, η αρκετά επιθετική τακτική με show/hedge στα side ball screens της Efes προκαλούσε καθυστέρηση στο, ιδανικό για τους Τούρκους, ball movement, οι οποίοι εκτελούσαν σουτ πολλές φορές στα τελευταία 4-5 δευτερόλεπτα της επίθεσης.
Το μήκος της εκάστοτε πεντάδας που επέλεγε ο coach Obradovic ήταν καθοριστικός παράγοντας στα μετόπισθεν, ιδίως από την θέση του small forward έως αυτήν του center. Η ταυτόχρονη παρουσία των Diallo, Bacon, Hall στην 2η περίοδο «έκρυβε» τις γωνίες πάσας των Τούρκων – 7 λάθη έως το ημίχρονο -, ενώ ο Lee περιόρισε αισθητά την off screen δράση του Beaubois. Παράλληλα, η είσοδος του Motum ως back up stretch power forward αποσκοπούσε στο διαρκές άνοιγμα χώρων για τους χειριστές, κρατώντας τον Moerman μακριά από το καλάθι. Επιπροσθέτως, η ενίοτε εκνευριστική αστοχία των παικτών της Efes κυρίως κοντά στο καλάθι, συνδυαστικά με τα μόλις 2 fouls στην 2η περίοδο και την αδρανή αμυντική τους συμπεριφορά σε επίπεδο περιστροφών –7/16 τρίποντα είχαν οι γηπεδούχοι στα πρώτα 20 λεπτά-, έδωσαν στην Monaco σεβαστό προβάδισμα στο ημίχρονο, πηγαίνοντας στα αποδυτήρια με το υπέρ της 49-38.
2ο ημίχρονο: Thunder and spark in the heart of the dark I feel a rising force
Τα υπόλοιπα 20 αγωνιστικά λεπτά δεν προμήνυαν κάποια ιδιαίτερη ανατροπή στα αγωνιστικά δρόμενα της Stade Louis ll. Παρά την ενεργοποίηση του Elijah Bryant σε ρόλο δημιουργού (<zipper to mid pick ‘n’ roll>/<short roll> με τον Dunston όπως θα δούμε παρακάτω) και τις εκλάμψεις που προκάλεσε από πλευράς Efes, η αδυναμία στον περιορισμό δράσης του James καθ’ όλη την διάρκεια του αγώνα, όρισε εν πολλοίς την πορεία των υπόλοιπων λεπτών του ματς.
Στην 1η φάση βλέπουμε πόσο υποδειγματικά κινείται ο Bryant μετά το screen του Dunston, διαβάζοντας την αντίδραση του Motiejunas και ο Dunston αξιοποιεί υποδειγματικά την assist του συμπαίκτη του.
Στην ακόλουθη φάση ο James αναγνωρίζει το αναιμικό side hedge του Moerman και προελαύνει κατά το καλάθι της Efes, σκοράροντας με floater (είχε 18 pts έως τα μέσα της 3ης περιόδου με 3/4 τρίποντα, 4/7 δίποντα, 1/1 βολή και 5 asts).
Η Monaco, αντιθέτως, βασίστηκε σε 3 men game (<Spain pick ‘n’ roll/pop>, <horns ram>) με χειριστές τους James, Lee, καθώς οι χώροι προς το καλάθι ήταν ευδιάκριτοι και η πρώτη γραμμή άμυνας της Efes ήταν πολύ ράθυμη, για να παραγάγει stops. Ο Hall (11 pts, 3 rebs έως το τέλος) τελείωνε όσες φάσεις δημιουργούσαν οι συμπαίκτες του, κινούμενος μεταξύ mid και short post.
Το τελικό 102-80 ήταν πλήρως αντιπροσωπευτικό score, η Monaco δείχνει ότι είναι ικανή να μπει στην τελική οκτάδα – βρίσκεται 2 νίκες πίσω από την Efes – και η Anadolu ψάχνει για σταδιακή ανασύνταξη σε επίπεδο ενέργειας, αμυντικής έντασης και ρυθμού.
*Τα στατιστικά που αναφέρονται στο κείμενο, είναι προϊόν δουλειάς του Ανδρέα Χριστοφόρου.
