Μια προσπάθεια παρουσίασης και ανάλυσης των συνδυασμών που χρησιμοποίησε ο coach Μπαρτζώκας στις πρώτες 7 αγωνιστικές της φετινής Euroleague από τους @adplacitum και @terrenceNesquik.
~o~
Καλησπέρα σε όλους! Μετά το πέρας και της 7ης αγωνιστικής, δηλαδή περίπου του ενός πέμπτου της σεζόν, αποφασίσαμε να δούμε εκτενώς το τι ακριβώς συμβαίνει με το rotation της φετινής χρονιάς. Θα βασιστούμε σε δύο στοιχεία (λεπτά συμμετοχής και plus/minus) ώστε να σας παρουσιάσουμε μια σειρά από πίνακες και δεδομένα αναφορικά με τις επιλογές του coach Μπαρτζώκα.
Αναφέρουμε εδώ τις βασικές κατηγορίες πινάκων, ώστε να μην χαθεί η μπάλα στη συνέχεια:
Όλα τα παραπάνω τα εξετάζουμε στο τέλος του κειμένου ξεχωριστά και για την 4η περίοδο των αγώνων μιας και στο μπάσκετ αρκετοί λένε ότι δεν έχει σημασία ποιος ξεκινάει στη βασική 5άδα αλλά κυρίως ποιος παίζει στο τέλος των αγώνων, ειδικά όταν πρόκειται για ένα κλειστό σκορ που όλα κρίνονται στις τελευταίες κατοχές.
Μια τελευταία διευκρίνιση για να μην υπάρχουν μπερδέματα: Με σκοπό να εξασφαλιστεί μια συνέπεια στην καταγραφή των συνδυασμών έχουμε κάνει κάποιες παραδοχές που μπορεί και να μην ισχύουν απόλυτα σε κάθε κατοχή μέσα στο παρκέ πχ όταν παίζει ο Σλούκας με τον Walkup ταυτόχρονα στο παρκέ πάντα θα θεωρούμε τον Σλούκα point-guard και τον Walkup shooting-guard, αντίστοιχα όταν παίζουν ο Λαρεντζάκης με τον Mckissic πάντα θεωρούμε τον Λαρεντζάκη 2άρι και τον Mckissic 3άρι κ.ο.κ.
Αντιλαμβανόμαστε ότι στο μυαλό του coach οι παίχτες διαφοροποιούνται ανά τύπο (χειριστές ή μη, παιχνίδι με πρόσωπο ή με πλάτη στο καλάθι, off-ball ή on-ball) και ανά χαρακτηριστικά (μέγεθος, ικανότητα στο σουτ, αντίληψη στο διάβασμα σε επίθεση και άμυνα) και όχι τόσο αυστηρά ανά θέση (ειδικά στην περιφέρεια) όπως το προσεγγίζουμε εμείς στο κείμενο, αλλά δεν υπήρχε άλλος τρόπος να κατηγοριοποιήσουμε τους παίκτες και να αναλύσουμε το rotation της ομάδας χωρίς κάποιες αυστηρές παραδοχές.
Ξεκινάμε με τον 1ο πίνακα: Τα ατομικά στοιχεία του κάθε παίκτη (Λεπτά συμμετοχής ανά ημίχρονο, Λεπτά στο σύνολο, μ.ο λεπτών συμμετοχής, plus/minus και ποσοστό συμμετοχής).
Διευκρίνιση που ισχύει για όλους τους πίνακες: Ο χρόνος συμμετοχής αναγράφεται σε ώρες, λεπτά και δευτερόλεπτα (π.χ. Όταν βλέπεται δίπλα από τον Σλούκα στον πάνω πίνακα 2:37:16 σημαίνει 2 ώρες 37 λεπτά και 16 δευτερόλεπτα)
Μερικές παρατηρήσεις για τον 1ο πίνακα:
Τι συμβαίνει σε κάθε θέση ξεχωριστά
Μια διευκρίνιση για την 4η και την 6η στήλη αυτών των πινάκων: Η 4η στήλη έχει άθροισμα 100% καθώς δείχνει το πώς μοιράζεται μεταξύ των παικτών ο χρόνος στη αντίστοιχη θέση, ενώ η 6η στήλη δείχνει το ποσοστό συμμετοχής του κάθε παίκτη στην αντίστοιχη θέση σε σχέση με τον συνολικό χρόνο που βρίσκεται στο παρκέ. (Δηλαδή όσοι έχουν 100% στην 6η στήλη σημαίνει ότι έχουν παίξει όλο το χρόνο τους στην αντίστοιχη θέση που αναφέρει ο κάθε πίνακας)
>>Rotation στη θέση “1”
Ξεκίνημα λοιπόν με τον άσο, εκεί όπου βλέπουμε το χρόνο σχεδόν μοιρασμένο στο 55-45 μεταξύ Σλούκα και Walkup, με τον Λούντζη να έχει πάρει πολύ λίγο χρόνο συνολικά.
>>Rotation στη θέση “2”
Πηγαίνοντας στη θέση δύο, βλέπουμε φυσικά τον Dorsey να έχει τον περισσότερο χρόνο συμμετοχής με τον Λαρεντζάκη να ακολουθεί ως μέλος της λεγόμενης ”second unit”. Ενώ ο Mckissic έχει παίξει μόνο 11:40 λεπτά ως 2άρι όλες τις φορές (Real, Zalgiris, Alba, Fener) με τον Σλούκα ως point-guard και τον Παπανικολάου στο 3, επί της ουσίας ένα σχήμα φέρνει μνήμες από τον περσινό Ολυμπιακό. Το ενδιαφέρον του συγκεκριμένου πίνακα είναι τα λεπτά του Walkup σε αυτή τη θέση. Πρόκειται ουσιαστικά για το χρόνο που βρίσκεται στο παρκέ ταυτόχρονα με τον Σλούκα. Από τους δύο παραπάνω πίνακες παρατηρούμε ότι ο Walkup παίζει το 80% του χρόνου του στη θέση ΄1΄ (δηλαδή χωρίς τον Σλούκα) και το 20% του χρόνου του στη θέση ΄2΄ ως παρτενέρ του Σλούκα.
Πηγαδάκια του καλοκαιριού μέρος 1ο: Συνύπαρξη Σλούκα – Walkup
Κάτι που έπαιξε πολύ σαν κουβέντα κατά την καλοκαιρινή περίοδο ήταν η συνύπαρξη των δύο παικτών ταυτόχρονα στο παρκέ. Ο Walkup στην ουσία πιστεύαμε ότι θα λειτουργούσε ως το απόλυτο ταίριασμα του Σλούκα, αφού θα τον αποφόρτιζε αμυντικά, ενώ ταυτόχρονα με το χειρισμό του και τη δυνατότητα του να παίρνει σωστές αποφάσεις μπροστά θα του αφαιρούσε μέρος των ευθυνών, έτσι ώστε να μην επωμίζεται όλο το βάρος των επιθέσεων ο Κώστας.
Πόσο όμως το βλέπουμε αυτό στην πράξη;
Όπως φαίνεται από τους πίνακες ελάχιστα. Ουσιαστικά βλέπουμε ότι η ταυτόχρονη συνύπαρξη των Σλούκα-Walkup μέχρι τώρα, λαμβάνει χώρα σε πολύ συγκεκριμένα σημεία των παιχνιδιών. Ο Σλούκας μέχρι στιγμής έρχεται ως αλλαγή από τον πάγκο για να αντικαταστήσει τον Walkup και η όποια συνύπαρξη τους εκτυλίσσεται κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο των αγώνων, σε ”ειδικές καταστάσεις”.
Πάμε να δούμε αναλυτικά τη συνύπαρξη των Σλουκα-Walkup ανά αγώνα σ’ αυτές τις 7 πρώτες αγωνιστικές:
Επί της ουσίας Σλούκας και Walkup έχουν συνυπάρξει για σχετικά αρκετό χρόνο σε τρία ματς όπου το σκορ ήταν πολύ κοντά και μάλιστα αποκλειστικά στο 2ο ημιχρόνο (Real, Alba, Fenerbahce)
>>Rotation στη θέση “3”
Είναι σαφές ότι ο Κώστας παίρνει παραπάνω από το μισό χρόνο συμμετοχής στη θέση ΄3΄, με τον McKissic να λογίζεται ουσιαστικά ως το back-up του. Ο Λαρεντζάκης έχει πάρει κάποια λεπτά στη θέση 3 στα ματς με Real, Barcelona, Zalgiris και Alba σε σχήματα με 3 guard κυρίως μαζί με τους Walkup ή Σλούκα και Dorsey. Αυτά τα σχήματα σίγουρα υπολείπονται σε μέγεθος, ωστόσο λόγω του συνολικά καλού αμυντικού προσανατολισμού της ομάδας αυτό δεν έχει στοιχίσει μέχρι τώρα. Ο coach δεν χρησιμοποιεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σχήματα με 3 guard (μ.ο για 2:48 λεπτά σε κάθε ματς), παρ’ όλα αυτά αξίζει να σημειώσουμε ότι στο ματς με τη Real, με το σκορ να είναι στο (54-52), επέλεξε να ξεκινήσει την 4η περίοδο με την τριάδα Walkup–Dorsey–Λαρεντζάκης. Σ’ αυτά τα 5:30 λεπτά η ομάδα κατάφερε να πάρει διψήφια διαφορά σ’ ένα πολύ κρίσιμο σημείο (+8 το plus/minus, 14-6 το επιμέρους σκορ στο αντίστοιχο διάστημα).
Πηγαδάκια του καλοκαιριού μέρος δεύτερο: O Sasha στο ‘3’
Και πάμε στη δεύτερη μεγάλη κουβέντα της οff-season, αυτή που ήθελε τον Sasha να παίρνει αρκετό χρόνο στο ΄3΄ λόγω της έλλειψης μεγέθους και καθαρού back-up τριαριού πίσω από τον Παπαπανικολάου. Η παραπάνω εικασία, που οι περισσότεροι εξ ημών κάναμε, δεν φαίνεται να παίρνει σάρκα και οστά μέχρι τώρα, με εξαίρεση ένα ματς όπου για 8 λεπτά ο Sasha κατέβηκε στο ΄3΄ (επί της ουσίας μιλάμε για το 4% περίπου του συνολικού χρόνου που ο Sasha βρίσκεται στο παρκέ). Η μοναδική φορά που ο coach Μπαρτζώκας επέλεξε να κατεβάσει τον Sasha στο 3ο ήταν στον αγώνα με την CSKA. Στα μέσα της 3ης περιόδου με το σκορ να βρίσκεται στο 58-44 ο coach επέλεξε για τα επόμενα 8:14 λεπτά να ψηλώσει το σχήμα (Walkup–Dorsey–Vezenkov–Livio–Fall) και ο Ολυμπιακός κατάφερε να μειώσει τη διαφορά στους 4 πόντους (+10 το plus/minus). Έχει σημασία να τονίσουμε ότι ο Ολυμπιακός έτρεξε ένα εντυπωσιακό επί μέρους σκορ 4-15 μέσα σε 5 λεπτά, σ’ ένα διάστημα όπου ο coach Ιτούδης επέλεξε να δώσει κάποιες ανάσες στον Clyburn. Όταν ο Clyburn επέστρεψε στο παρκέ ο Μπαρτζώκας ακολούθησε την κίνηση του Ιτούδη στη μπασκετική σκακιέρα και ξαναχαμήλωσε την 5άδα του περνώντας τον Mckissic στη θέση του Fall (στο διάστημα αυτό η CSKA ουσιαστικά κλείδωσε τη νίκη αφού έτρεξε ένα επιμέρους σκορ 13-8 και ξαναέστειλε τη διαφορά στους 9 πόντους).
Την παραπάνω συνθήκη ενδέχεται να την αλλάξει η προσθήκη του Acy, ο οποίος λογικά όταν παρουσιαστεί έτοιμος και μπει στο rotation του coach θα προκαλεσει ένα domino σε όλες τις θέσεις με τον Vezenkov να παίζει παραπάνω χρόνο στο ΄3΄ και τον McKissic να έχει έναν πιο περιορισμένο ρόλο, ισορροπώντας περισσότερο ανάμεσα στο χρόνο που παίρνει στο ΄2 ΄και στο ΄3΄ σε σχέση με τώρα.
Εκτός αν ο coach έχει σκεφτεί πάλι κάτι διαφορετικό και πέσουμε και αυτή τη φορά έξω στις προβλέψεις μας. Όλα αυτά τα αναλύουμε σε θεωρητικό επίπεδο βέβαια με τον παίκτη να μην έχει έρθει ακόμα στην Ελλάδα καλά-καλά, ωστόσο η κάλυψη του Acy στην πίσω ζώνη ίσως να είναι το στοιχείο που έψαχνε ο coach B για να νιώσει ασφαλής στις περιπτώσεις που ο Σάσα ως τριάρι θα αναγκαστεί να βγει να μαρκάρει αρκετά ψηλά και ενδεχομένως να ”χτυπηθεί” από αντίπαλα πιο ευέλικτα τριάρια, ή ακόμα και guard στις αλλαγές. Κάτι που όχι μόνο θα οδηγούσε σε ανισορροπία στην άμυνα αλλά θα δημιουργούσε και πρόβλημα στο αμυντικό rebound. Οψόμεθα.
>>Rotation στη θέση ΄4΄
Περνώντας στη front-line βλέπουμε και τον πρώτο σε λεπτά συμμετοχής παίκτη της ομάδας, τον Vezenkov (28:31 λεπτά μ.ο.), να παίζει περίπου το 70% του διαθέσιμου χρόνου στη θέση ‘4’ με τον Πρίντεζη (11.04 λεπτά μ.ο.) να ακολουθεί. Εδώ φυσικά βλέπουμε ότι ο χρόνος του Livio στη θέση ΄4΄ είναι αρκετά περιορισμένος. Μόνο το 23% του χρόνου του περνάει ο Livio στο ΄4΄ κάτι που δείχνει ότι ο Γάλλος υπολογίζεται περισσότερο ως center (77% του χρόνου του παίζει ως ΄5΄) και όχι ως power forward. Συνθήκη που λογικά θα ενισχυθεί με τον ερχομό του Acy και αν ο Martin συνεχίσει τις χαμηλές του πτήσεις, αφού θα βλέπουμε τον Γάλλο να παίρνει όλο και περισσότερα λεπτά στο ΄5΄ (ενδεχομένως και ως δίδυμο με τον Acy στο ΄4΄) όσο προχωράει η σεζόν.
>>Rotation στη θέση ΄5΄
Όπως το περιμέναμε, ο Fall είναι η βασική επιλογή στη θέση του Center (56% του συνολικού χρόνου) με τον Jean-Charles να ακολουθεί με μικρή διαφορά από τον Martin, κάτι που έχει συμβεί και λόγω του τραυματισμού του Martin και της απουσίας του από τα τελευταία παιχνίδια.
Συνεχίζουμε με έναν πίνακα που μας δείχνει τους 10 συνδυασμούς (από τους 18 συνολικά που έχει χρησιμοποιήσει ο coach) με τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής στην περιφέρεια.
Παρατηρούμε ότι δύο είναι τα σχήματα που κυριαρχούν στην περιφέρεια και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τα υπόλοιπα, αυτά με τους Walkup-Dorsey-Παπανικολάου και Σλούκα-Λαρεντζάκη-McKissic, πρακτικά περίπου στο 60% της συνολικής διάρκειας του κάθε αγώνα βλέπουμε ένα από αυτά τα δύο σχήματα να βρίσκονται στο παρκέ αυτές τις 7 πρώτες αγωνιστικές.
Αν προσέξουμε καλύτερα, βλέπουμε ότι οι Σλούκας και Dorsey συμμετέχουν σε περισσότερες τριάδες απ’ ότι οι υπόλοιποι παίκτες στην περιφέρεια αφού αποτελούν μια σταθερή λύση για την επιθετική λειτουργία της ομάδας και κουμπώνουν σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς.
Βλέπουμε ότι η τριάδα Walkup-Dorsey-Παπανικολάου, αμφότεροι κομμάτια του λεγόμενου first unit, χρησιμοποιείται περισσότερο απ’ όλες τις άλλες. Αυτοί οι τρείς παίκτες κουμπώνουν αρκετά καλά μεταξύ τους μιας και ο Walkup δεν είναι ο παίχτης που θα ”ζητήσει” πολλές μπάλες, έτσι με τον τρόπο αυτό απελευθερώνεται περισσότερο ο Dorsey να πάει στο ένας μ’ έναν, ενώ ο Παπανικολάου προσφέρει το απαραίτητο spacing με το πολύ καλό ποσοστό του στο 3pt (43.5% 1.43/3.29 εύστοχα ανά αγώνα). Αντίστοιχα στην άλλη πλευρά του παρκέ τόσο ο Walkup όσο και ο Παπανικολάου όντας elite αμυντικοί, παρέχουν την απαραίτητη κάλυψη στον Tyler, αν και ο τελευταίος αν μη τι άλλο δείχνει να προσπαθεί αρκετά στο αμυντικό κομμάτι κυρίως όσων αφορά την πίεση στη μπάλα, παρ’ ότι ο κορμός δεν τον βολεύει ιδιαίτερα αποδίδει παραπάνω από τίμια τις περισσότερες φορές, χωρίς καμία διάθεση να «κλέψει»!
Ακολουθεί η τριάδα των Σλούκα-Λαρεντζάκη-McKissic ερχόμενη από τον πάγκο. Εκεί ο Λάρυ παρέχει την απαραίτητη ασφάλεια αμυντικά ωστόσο σε συνδυασμό με τον McKissic ενδεχομένως να μην ανοίγουν τόσο το γήπεδο και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βλέπουμε ανά στιγμές την επιθετική λειτουργία της ομάδας να κολλάει σε συγκεκριμένα διαστήματα. Βέβαια το ποσοστό του Λάρυ στο τρίποντο (40.7%, 1.57/3.86 εύστοχα ανά αγώνα) διαψεύδει αυτό που μόλις γράψαμε, ωστόσο καμιά φορά ένας αριθμός μεμονωμένα μπορεί να αντιβαίνει της πραγματικότητας, αφού πέρα από τα ποσοστά, βασικό ρόλο παίζει και το πώς αντιμετωπίζει η άμυνα τον κάθε παίχτη. Είναι σαφές ότι διαφορετική βοήθεια θα δοθεί από τον παίχτη που μαρκάρει τον Dorsey (και κάθε σουτέρ τέτοιου βεληνεκούς) και τον Παπανικολάου και διαφορετική από αυτόν που μαρκάρει τον Λάρυ, πόσο μάλλον τον McKissic, με αποτέλεσμα φυσικά αυτό να φαίνεται στους χώρους που δημιουργούνται στο παρκέ και στο ”πόσο γήπεδο” έχει να διαχειριστεί ο εκάστοτε χειριστής (λέγε με Σλούκα στην προκειμένη). Παρόλα αυτά, όσο κρατάει ο Λαρεντζάκης αυτά τα ποσοστά (και μπράβο του), μέρος της δουλειάς γίνεται σε ικανοποιητικό βαθμό.
Τι γίνεται συγκεκριμένα στο ΄1΄και στο ΄2΄συνδυαστικά, ανεξάρτητα από τη θέση ΄3;
Εκτός από τα δύο δίδυμα Walkup – Dorsey (2:04:52 και +31 στο plus/minus) και Σλούκα – Λαρεντζάκη (1:24:44 και +19 στο plus/minus) που αναλύσαμε παραπάνω και προκύπτουν ως κομμάτια του first και του second unit αντίστοιχα, πάμε να δούμε τι συμβαίνει και με το τρίτο (σε χρόνο συμμετοχής) ζευγάρι, αυτό των Σλούκα – Dorsey. Οι δύο τους παίζουν ταυτόχρονα στο παρκέ για 40:48 λεπτά ενώ έχουν +23 στο plus/minus. O coach Μπαρτζώκας φαίνεται ότι μέχρι στιγμής, δίνει χρόνο σ’ αυτό το ζευγάρι σε συγκεκριμένα σημεία των παιχνιδιών, κυρίως στη μετάβαση από το 1ο στο 2ο unit. Δηλαδή σχετικά στην αρχή των αγώνων στα λεπτά που ο Σλούκας αλλάζει τον Walkup και μέχρι να αλλάξει ο Λαρεντζάκης τον Dorsey, αλλά και σε κάποια λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο όταν είναι διατεθειμένος να ”θυσιάσει” την άμυνα προσπαθώντας να ξεκολλήσει επιθετικά την ομάδα και να βρει εύκολο σκορ, αφού ουσιαστικά ο κύριος λόγος που δεν εμπιστεύεται τόσο το συγκεκριμένο δίδυμο είναι οι πιθανές ανισορροπίες που θα προκύψουν στην άμυνα. Για το λόγο αυτό ο τρίτος της παρέας στην περιφέρεια με αυτό το δίδυμο είναι κατά βάση ο Παπανικολάου (24:22 λεπτά όπως βλέπουμε και στον παραπάνω πίνακα με τις τριάδες στην περιφέρεια) έτσι ώστε να δίνει μέγεθος αλλά και σωστές βοήθειες όταν χρειάζεται, και σε δεύτερη φάση ο Mckissic (8:57 λεπτά), ενώ ακολουθεί ο Λάρυ (6:17 λεπτά κυρίως το είδαμε στα θεωρητικά πιο εύκολα ματς με Zalgiris και Alba) όταν ο coach θέλει (σπανίως) να παίξει με τρεις κοντούς.
Ας περάσουμε στην front-line και συγκεκριμένα στα διαφορετικά ζευγάρια (το εξής ένα θα λέγαμε στην υπερβολή) που χρησιμοποιεί ο coach Μπαρτζώκας στη ρακέτα
Παρατηρώντας τον πίνακα, εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ουσιαστικά ένα είναι το βασικό ζευγάρι στους ψηλούς (Vezenkov–Fall) που παίρνει σχεδόν το μισό χρόνο σ’ αυτές τις εφτά πρώτες αγωνιστικές της Euroleague. Το παραπάνω στοιχείο μπορεί να εξηγείται εν μέρει από τον τραυματισμό του Martin (έπαιξε στους πέντε από τους εφτά αγώνες), αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύει και ένα μικρό πρόβλημα που υπάρχει στην front-line του Ολυμπιακού και αναμένεται να λυθεί τόσο με την επιστροφή του Martin από τον τραυματισμό και την επάνοδο του σε καλύτερες εμφανίσεις όσο και με τον ερχομό του Acy. Ο Fall κατά κύριο λόγο, συνυπάρχει με τον Vezenkov και σε πολύ μικρότερο βαθμό με τον Πρίντεζη και τον Livio. Επιπλέον παρατηρούμε ότι το δίδυμο Vezenkov–Fall τις περισσότερες φορές συμπληρώνεται και από τον Dorsey στο ΄2΄ (1:50:57 χρόνος, +33). Αυτό έχει μια βάση πάνω στην οποία πιθανά πατάει ο coach και έχει να κάνει
=>1ον: Με τη σταθερή απειλή που μπορεί να δώσουν οι Sasha και Tyler ανοίγοντας τους χώρους με το σταθερά καλό τους σουτ με αποτέλεσμα να μπορεί να πάρει την μπάλα πιο εύκολα στο ζωγραφιστό ο Fall και
=> 2ον: με το υψηλό iq του Fall και την ικανότητα του να βλέπει τις πάσες που συμβάλλουν στην καλή κυκλοφορία και προσφέρουν παιχνίδι στον Ολυμπιακό από μέσα προς τα έξω προκαλώντας αμυντική ανισορροπία στις αντίπαλες άμυνες.
Το δεύτερο ουσιαστικά δίδυμο στους ψηλούς είναι το Πρίντεζης-Livio. Πρόκειται στην ουσία για δύο παίχτες που λειτουργούν αρκετά διαφορετικά σε άμυνα και επίθεση. Ο Livio επιθετικά βρίσκεται πιο ψηλά γενικότερα σε σχέση με το <post-up> παιχνίδι του Πρίντεζη και πρακτικά βελτιώνει τις αποστάσεις της ομάδας δημιουργώντας καλύτερους χώρους για τον Πρίντεζη αφού εκείνος μπορεί να κινηθεί χαμηλά με τον Γάλλο συχνά να προτιμάει το <short-roll>. Είναι στην ουσία σα να λειτουργεί ο Πριντ επιθετικά σαν ΄5΄ και ο Livio σαν ‘4’. Ενώ αμυντικά ο Livio έχει παιχνίδι <above the rim> αλλοιώνοντας αρκετές μπάλες ψηλά, ενώ εξυπηρετεί πολύ καλά και την αγαπημένη άμυνα με αλλαγές του coach B, κάτι το οποίο ο Πρίντεζης πλέον δεν μπορεί να κάνει με την ίδιο ευκολία που το έκανε στο παρελθόν.
Παρατηρούμε ότι υπό το πρίσμα του plus/minus το δίδυμο Πρίντεζης-Livio (+21) φαίνεται αρκετά πιο αποδοτικό σε σχέση με το Πρίντεζης-Martin (-16) κάτι που ουσιαστικά επιβεβαιώνεται από την παραπάνω σκέψη αναφορικά με την άμυνα με αλλαγές, αφού και ο Martin συχνά χωλαίνει όταν βγει ψηλά να μαρκάρει (μοναδική εξαίρεση αποτελεί ο αγώνας με τη Real), ενώ δυσκολεύεται γενικότερα στην ομαδική άμυνα στην πίσω ζώνη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού αποτελεί φυσικά το παιχνίδι στη Μόσχα και η δεύτερη περίοδος συγκεκριμένα, όπου η CSKA έτρεξε ένα επί μέρους σκορ 21-10 με τους Πρίντεζη-Martin στο παρκέ και ουσιαστικά δημιούργησε μια διψήφια διαφορά ασφαλείας που τη διατήρησε στην υπόλοιπη διάρκεια του αγώνα.
Το δίδυμο Vezenkov–Martin χρησιμοποιήθηκε για αρκετό χρόνο μόνο στους πρώτους τρεις αγώνες και ο βασικότερος λόγος που έχει το θετικό plus/minus είναι αυτό το πεντάλεπτο στην 4η περίοδο του αγώνα με την Barcelona όπου ο Ολυμπιακός έτρεξε ένα επί μέρους 12-20 και έφερε το ματς στην ισοπαλία.
Το δίδυμο Livio- Fall το είδαμε μόνο στον αγώνα με την CSKA στο διάστημα όπου προσπαθήσαμε να γυρίσουμε το παιχνίδι (γι’ αυτό και το +10) με τον Vezenkovνα παίζει στο ΄3.
Τέλος, το δίδυμο Vezenkov-Livio ενώ μοιάζει σχετικά λειτουργικό στο μάτι έχει ένα -13 στο plus/minus το οποίο οφείλεται στον μεγαλύτερο βαθμό από τον αγώνα με την Fener (-8 στα διαστήματα που συνυπήρξαν αυτοί οι δύο στο παρκέ) και την εξαιρετική της front-line.
Ο επόμενος πίνακας παραθέτει τις 20 διαφορετικές πεντάδες (από τις 55 συνολικά) που έχει χρησιμοποιήσει ο coach Μπαρτζώκας.
Το βασικό και κάπως αιρετικό σχόλιο που θέλουμε να κάνουμε με βάση τον παραπάνω πίνακα είναι το έξης: Δεν υπάρχει first και second unit όπως συνηθίζεται να λέγεται! Υπάρχει μόνο first unit με τους Walkup-Dorsey-Παπανικολάου-Vezenkov-Fall όπου βρίσκονται στο παρκέ το 32% του χρόνου! (πραγματικά εντυπωσιακό, αμφιβάλλω αν υπάρχει σε άλλη ομάδα 5άδα που παίζει σταθερά τόσο πολύ χρόνο ταυτόχρονα).
Τα υπόλοιπα είναι κατά βάση Slouka’s units και κάνοντας μια αναλογία με το ηλιακό μας σύστημα, είναι σχήματα βαρυτικά δεσμευμένα από τον Σλούκα, με τον Σλούκα να αποτελεί τον Ήλιο και τους υπόλοιπους παίκτες τους πλανήτες που περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο (Σλούκα).
=>Η 5άδα με τους πολλούς σουτέρ και το καλό spacing: Όπως είναι λογικό, αφού ξεκινάνε πάντα στην αρχική πεντάδα, έχουμε δει αρκετά τους Dorsey, Παπ, Sasha μαζί με τον Fall στο ‘5’. Δηλαδή ουσιαστικά καλούς σουτέρ γύρω από τον Fall από τον οποίο συχνά ξεκινάνε αρκετές επιθέσεις μ’ εκείνον στο post είτε για εκτέλεση, είτε για δημιουργία (κυρίως μέσω κίνησης στην αδύνατη – είτε πάσα που συνδέει δυνατή – αδύνατη, είτε πάσα έξω για close-out κίνηση και ξανά close out). Η απορία που μας γεννήθηκε είναι κατά πόσο έχουμε δει τους προηγούμενους 4 μαζί με τον Σλούκα στον άσο. Από τον παραπάνω πίνακα βλέπουμε ότι έχει συμβεί για σχετικά λίγα λεπτά (18:39 λεπτά, 3η 5άδα σε χρόνο συμμετοχής και +5 στο plus/minus). Μια τέτοια πεντάδα (με 4 σουτέρ στην ουσία) εκτός του ότι ανοίγει το γήπεδο για δημιουργία, είτε από τον Κώστα είτε με αντίστοιχο τρόπο από τον Fall, αυτό που κάνει επίσης είναι ότι δίνει στον Σλούκα περισσότερο χώρο και επιλογές πασάς για να κινηθεί μετά το <pick n roll>. Αφού οι βοήθειες από τους αντιπάλους στην περιφέρεια θα πρέπει να δίνονται με φειδώ (λόγω ποσοστού σε μακρινό σουτ) και φυσικά βάζει και τους πλαϊνούς παίκτες να εμπλακούν σε μια συνεργασία που θεωρητικά μπορεί να μοιάζει με 2-2 αλλά στην ουσία εμπλέκει περισσότερους παίκτες. Η οξυδέρκεια του Σλούκα μετά το screen θα έδινε όχι μόνο επιλογή στο dive του Fall αλλά και πάσα έξω μετά από κάθε πιθανή βοήθεια ή <tag> της άμυνας.
>>Δίδυμα ψηλών-κοντών (*συγκεκριμένα στις θέσεις ΄1΄και ΄5΄)
Παρατηρούμε ότι παρά που ο Σλούκας με τον Walkup ουσιαστικά μοιράζονται το χρόνο στο ΄1΄, στο μυαλό του Μπαρτζώκα υπάρχει μια τελείως διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με το ποιος ψηλός βρίσκεται ταυτόχρονα μαζί τους στη θέση ΄5΄. O Walkup παίζει σχεδόν αποκλειστικά δίδυμο με τον Fall στο ΄5΄ αφού βρίσκονται ταυτόχρονα στο παρκέ για 1:46:27 και έχουν ένα +26 plus/minus. Ενώ αντίθετα με τον Martin και τον Livio παίζει λιγότερο από 10 λεπτά. (Διευκρινίζουμε αναφερόμαστε στις 5άδες όπου ο Walkup παίζει μόνος του ως PG και οι παραπάνω ψηλοί αποκλειστικά στη θέση ΄5΄)
Από την άλλη πλευρά ο Σλούκας, ως το επιθετικού πασπαρτού του coach που ανοίγει τις αντίπαλες άμυνες, παίζει ίδιο χρόνο με όλους τους ψηλούς. Το γεγονός αυτό μπορεί να έχει δύο εξηγήσεις: α. ο coach εμπιστεύεται απόλυτα το επιθετικό ταλέντο του Σλούκα και θεωρεί ότι μπορεί να ταιριάξει και με τους τρεις β. Ο coach πειραματίζεται ακόμα μιας και κανένας από τους τρεις παίκτες δεν είναι καθαρά pick n roll ψηλός έτσι ώστε να συνεργαστεί εύκολα και σταθερά με τον Κώστα, γεγονός που δυσκολεύει τόσο τον ίδιο το Σλούκα, όσο και την ομάδα αφού καθιστά δύσκολη την επικοινωνία και τη σύνδεση μεταξύ ΄1΄και ΄5΄.
Συγκεκριμένα:
Σλούκας-Fall: 52:40 λεπτά +21 plus/minus Σλούκας-Livio: 50:55 +21 plus/minus Σλούκας-Martin: 50:29 -6 plus/minus
Φτάσαμε και στην τελευταία ενότητα του άρθρου (Επιτέλους!! θα αναφωνήσετε κάποιοι και θα έχετε και δίκιο).
Παρουσίαση για το τι συμβαίνει στην 4η περίοδο (και στην μια παράταση με την Barcelona) των αγώνων
Σ’ αυτό το σημείο να αναφέρουμε ότι, εκτός από τους αγώνες με τη Baskonia και τη Zalgiris, όλα τα υπόλοιπα ματς ήταν ανοιχτά κατά τη διάρκεια της 4ης περιόδου. Σκεφτήκαμε να βάλουμε ένα όριο αριθμητικό (π.χ. να κοιτάμε μόνο τα ματς όπου στην έναρξη της 4ης περιόδους η διαφορά των 2 ομάδων είναι μικρότερη των 8 πόντων) αλλά το ματς με την Alba μας έδειξε ότι δεν γίνεται να ορίσεις εύκολα πιο ματς θεωρείται τελειωμένο από το τέλος της 3ης περιόδου, οπότε θα σας παρουσιάσουμε τα στοιχειά απ’ όλες τις 7 πρώτες αγωνιστικέ χωρίς κάποιο φιλτράρισμα.
Ο πρώτος πίνακας μας δείχνει τα λεπτά συμμετοχής και το plus/minus τον παικτών αποκλειστικά στην 4η περίοδο. Ως λογικό επακόλουθο της συνολικότερης χρήσης τους από τον coach Β, Σλούκας και Vezenkov παίρνουν αρκετό χρόνο στα 4α δεκάλεπτα, ταυτόχρονα όμως βλέπουμε τρεις παίκτες που ενώ δεν έχουν από τους υψηλότερους χρόνους συμμετοχής κατά τη διάρκεια των αγώνων, έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη του coach δίνοντάς τους αρκετά λεπτά στην 4η περίοδο. Συγκεκριμένα:
Ένα τελευταίο στοιχείο που έχει ενδιαφέρον από τον παραπάνω πίνακα αφορά τον Martin, που ενώ στον συνολικό του χρόνο έχει ένα -3 στο plus/minus (Προτελευταίος μπροστά μόνο από τον Λούντζη) στην 4η περίοδο έχει +16 όντας 2ος πίσω μόνο από τον Σλούκα.
Συνεχίζουμε μ΄ έναν πίνακα που είδαμε και παραπάνω εστιάζοντας όμως συγκεκριμένα στην 4η περίοδο. Όλοι οι συνδυασμοί (τριάδες) της περιφέρειας που επέλεξε ο coach.
Θα επισημάνουμε δύο μόνο στοιχεία: Την ώρα που ο coach Μπαρτζώκας έχει επιλέξει μόλις 18 διαφορετικές τριάδες στο σύνολο των αγώνων παρατηρούμε ότι στην 4η περίοδο δεν έχει βρει ακόμα κάποια σταθερά σχήματα στην περιφέρεια γι’ αυτό και ο μεγάλος (μιας και μιλάμε για μια μόνο περίοδο) αριθμός των 12 διαφορετικών συνδυασμών στα τελευταία δεκάλεπτα των αγώνων.
Σε αντίθεση με τη συνολική εικόνα των αγώνων, όπου η τριάδα που απαρτίζει το λεγόμενο first unit (Walkup–Dorsey–Παπανικολάου) κυριαρχεί στον χρόνο που παίρνει στο παρκέ, στην 4η περίοδο παρατηρούμε ότι δεν έχει πάρει καθόλου χρόνο συμμετοχής ο συγκεκριμένος συνδυασμός, γεγονός αρκετά παράδοξο. Σε αντίθεση με την τριάδα του λεγόμενου second unit (Σλούκας–Λαρεντζάκης–McKissic) που παίρνει τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής στην 4η περίοδο και μάλιστα με διαφορά από τις υπόλοιπες.
Ένας πίνακας πριν από το τέλος του μαρτυρίου σας (για όσους φτάσατε μέχρι εδώ είστε ήρωες και σας ευχαριστούμε).
Τα ζευγάρια στους ψηλούς στην 4η περίοδο
Δυο μικρές παρατηρήσεις: Η ισορροπημένη κατανομή του χρόνου συμμετοχής δείχνει είτε ότι ο coach δεν έχει κατασταλάξει στα δίδυμα των ψηλών του, είτε ότι διαβάζει τους αντιπάλους και προσαρμόζεται σε αυτούς και έτσι επιλέγει κάθε φορά με κυνικό τρόπο αυτό το δίδυμο ψηλών που θεωρεί ότι θα είναι πιο αποδοτικό, συναρτήσει των αντιπάλων, στο κλείσιμο των αγώνων.
Οι Vezenkov και Martin είναι το δίδυμο τόσο με τον μεγαλύτερο χρόνο ταυτόχρονης συμμετοχής στην 4η περίοδο (παρά τον τραυματισμό του Martin) όσο και με το καλύτερο plus/minus. Δύο φορές έχουν παίξει μαζί στην 4η περίοδο στους αγώνες με Real και Barcelona (από 10 λεπτά στον καθέναν) με πολύ καλή παρουσία. Γενικότερα φαίνεται και με το μάτι αλλά και με τους αριθμούς μια τελείως διαφορετική εικόνα του Martin στο σύνολο του αγώνα σε σχέση με την 4η περίοδο, κρατάμε όμως μικρό καλάθι μιας και το δείγμα είναι αρκετά μικρό για ασφαλή συμπεράσματα.
Τελευταίος πίνακας (σας ακούμε που πανηγυρίζετε…)
Όλες οι διαφορετικές 5άδες που χρησιμοποίησε ο coach στην 4η περίοδο στους 7 πρώτους αγώνες της φετινής Euroleague
Είστε τυχεροί, δεν θα κάνουμε κάποιο σχόλιο πέρα από το ότι η 5άδα που απαρτίζει το first unit (Walkup–Dorsey–Παπανικολάου–Vezenkov–Fall) και που παίζει μ.ο στο 33% του κάθε αγώνα ΔΕΝ έχει παίξει ούτε δευτερόλεπτο στην 4η περίοδο κανενός αγώνα !!
Ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον στατιστικό που αντλήσαμε από το https://3stepsbasket.com/ και αφορά το συνολικό πρωτάθλημα είναι ότι ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που έχει χρησιμοποιήσει τις λιγότερες διαφορετικές 5άδες (μόλις 55) ενώ η αμέσως επόμενη η Ζενίτ έχει 72. Το τι σημαίνει αυτό το κλειστό rotation για την ομάδα του Coach B ενδεχομένως να απαιτεί μεγαλύτερη ανάλυση. (αλλά όχι σήμερα γιατί σας βλέπουμε λίγο κουρασμένους… μα καλά που πήγαν όλοι;)
Όνειρο ζω μη με ξυπνάτε
Όχι δεν είμαστε αιθεροβάμονες, δεν πιστεύουμε ότι ξαφνικά γίναμε οι Golden State Warriors της Ευρώπης, ακόμα δεν είμαστε βέβαιοι ότι όλη αυτή η συνέπεια και η ωριμότητα που είδαμε από την ομάδα αυτές τις 8 πρώτες αγωνιστικές (την ώρα που γράφεται το κείμενο ο Ολυμπιακός έχει ένα ρεκόρ 6-2) θα διατηρηθεί στον ίδιο βαθμό και στη συνέχεια της σεζόν, κυρίως γιατί τα επόμενα 6 ματς, εκ των οποίων τα 5 εκτός έδρας, θα αποτελέσουν ένα ισχυρό τεστ που θα επισφραγίσει (ή και όχι) το ισχυρό μέταλλο του αμιγούς μπαρτζωκικού Ολυμπιακού και θα οριοθετήσει το ταβάνι της. Από την άλλη δεν είμαστε ούτε μίζεροι, ούτε υπέρ του δέοντος συγκρατημένοι γιατί μετά από χρόνια βλέπουμε στο παρκέ κάτι το οποίο μας κάνει χαρούμενους για το σήμερα και ανυπόμονους για το αύριο, μια ομάδα με αύρα νικητή, μια ομάδα που οι ίδιοι οι παίκτες μπαίνουν στο παρκέ και σε κάνουν να πιστεύεις ότι μπορούν να κοντράρουν κάθε αντίπαλο ακόμα και στις κακές τους βραδιές. Ο coach Μπαρτζωκας είναι πιο συνειδητοποιημένος, πιο χαλαρός και πιο κυνικός από ποτέ και όσο βρίσκεται σε αυτή την ψυχοδιανοητική κατάσταση, απόλυτα εναρμονισμένος με τη διάθεση και τη δίψα των παικτών του για επιτυχίες, μόνο θετικά μπορεί να επενεργήσει για την ομάδα όσο περνάει ο χρόνος και βουτάμε στα πιο βαθιά νερά της Euroleague.
Ανανεώνουμε το ραντεβού μας μετά το πέρας της 14ης αγωνιστικής. Ελπίζουμε να μη σας κουράσαμε.
