RPG Radar: Jerian Grant Scouting Report

Μετά τη βόλτα στην Ιταλία, τον Ιανουάριο, το RPG Radar συνεχίζει το ταξίδι του, λίγο πιο ανατολικά, κοντά στα μέρη μας, στη βαλκανική χερσόνησο, η οποία εδώ και πολλά χρόνια είναι συνυφασμένη με το ευρωπαϊκό μπάσκετ! Στην πρώτη έκτακτη ανάρτηση, μάλιστα, της φετινής ανανεωμένης στήλης, σας είχαμε παρουσιάσει ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του σερβικού μπάσκετ, το Filip Petrusev, αναλυτικά εδώ.

Πλέον, με την κανονική ροή των report και στην προσπάθεια μας να χωρίσουμε τις ενότητες με γεωγραφική κριτήρια, αυτό το μήνα, θα σας φέρουμε στο πιάτο σας 4 παίκτες από τρία πρωταθλήματα, την ελληνική Basket League, την ABA League και την NBL (Βουλγαρία)!

Ξεκινάμε με την Α1 και, ίσως, τον πιο αναγνωρίσιμο Αμερικάνο της (μαζί με τους Brandon Rush και Shelvin Mack), στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, τον Jerian Grant, ο οποίος μπορεί να έχει αγωνιστεί σε μόλις 7 παιχνίδια με τον Προμηθέα, ωστόσο έχει ήδη αφήσει τα διαπιστευτήρια του και πολλή κουβέντα γίνεται γύρω από αυτόν.

To παρελθόν

Προτού ξεκινήσουμε το οδοιπορικό στη ζωή και την καριέρα του 28χρονου παίκτη, να πούμε ότι προέρχεται από μια αμιγώς μπασκετική οικογένεια, καθώς δεν είναι μόνο τα αδέλφια του Jerai και Jerami, εκείνα που έχουν ασχοληθεί επαγγελματικά με το άθλημα, αλλά και ο πατέρας του Harvey (πρώην παίκτης των τότε Washington Bullets) και ο πιο διάσημος θείος του, ο περίφημος Horace Grant των Bulls!

Με το μικρόβιο του μπάσκετ βαθιά ριζωμένο μέσα του, ο Jerian Grant ξεκίνησε από το DeMatha Catholic High School, στη γενέτειρα του, Maryland, όπου είχε την τύχη να βρει ως συμπαίκτες τους Quinn Cook, Victor Oladipo και Mikael Hopkins! Και παρόλο που, για τους γιους διάσημους παικτών, υπήρχε ο αστικός μύθος ότι συνήθως δε δουλεύουν πολύ και επαναπαύονται στις δάφνες του ονόματος τους, δε συνέβαινε το ίδιο με τον Jerian.

Ο πατέρας του, μιλώντας για τα εφηβικά χρόνια των υιών του, έχει δηλώσει ότι ξυπνούσαν από τις 5.30 τα χαράματα και πήγαιναν στο γυμναστήριο του γυμνασίου και προπονούνταν εντατικά με τον Dave Adkins (με τον οποίο οι δρόμοι του Jerian θα συναντιόνταν ξανά μετά από πολλά χρόνια στους Wizards, όπου ο Adkins διατέλεσε βοηθός προπονητή).

Αφού ολοκλήρωσε το high school o Jerian Grant επέλεξε το Notre Dame για την κολεγιακή του καριέρα! Ωστόσο, τα πράγματα δε θα ήταν τόσο εύκολα όσο ο ίδιος περίμενε. Εκτός από το γεγονός της μειωμένης αναγνωρισιμότητας (το πρόγραμμα εκείνα τα χρόνια είχε περισσότερες επιτυχίες στο γυναικείο μπάσκετ), με τον ίδιο να εξιστορείται ότι οι φύλακες του ζητούσαν εισιτήριο όταν πήγαινε να δει αγώνες της ομάδας, ο προπονητής του Mike Brey τον συμβούλευσε να δηλώσει μια χρονιά ως red shirt και να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης, για να δουλέψει και να εμφανιστεί πιο έτοιμος. Εξάλλου, με το αστέρι του Κολεγίου τότε, Ben Hansbrough (πέρασε λίγο και από την Baskonia) να μονοπωλεί το χρόνο στον άσο, δε θα δίνονταν και πολλές ευκαιρίες στον ίδιο.

Ο Grant όχι μόνο δεν απογοητεύθηκε αλλά είδε αυτή την απόφαση ως πρόκληση και για ένα χρόνο εργάστηκε σκληρά, ακόμη και με το θείο του Horace! Έτσι, το καλοκαίρι του 2011, εμφανίστηκε πιο έτοιμος και ολοκληρωμένος παίκτης, με τον Brey να του δίνει το ρόλο του βασικού point guard, σε ένα μέτριο ρόστερ, όπου ξεχώριζε επίσης ο Pat Connaughton. Στη red shirt freshman season του ο Grant αγωνίστηκε σε 34 παιχνίδια (33 ως βασικός), έχοντας εντυπωσιακά νούμερα (12.3 πόντοι μ.ο. με 35% στα τρίποντα και 81% στις βολές), 2.8 rebs, 1.3 κλεψίματα και 5 asts, για μόλις 1.8 λάθη ανά αγώνα. Το τέλος της χρονιάς τον βρήκε μέλος της All rookie Team της περιφέρειας Big East!

Η επόμενη σεζόν θα κινούταν στο ίδιο μοτίβο, με τον ίδιο να αποτελεί σημαντικό γρανάζι του Κολεγίου, αλλά τους Fighting Irish, να μη γνωρίζουν ιδιαίτερη επιτυχία και να μένουν έξω από τον 1ο γύρο του NCAA Tournament, παρά το γεγονός ότι είχαν ενισχυθεί με το γνωστό μας Zach Auguste! Ο Grant αγωνίστηκε σε 35 παιχνίδια (34 ως βασικός), έχοντας 13.3 πόντους (με 73.7% στις βολές, 44.6% στα δίποντα και 34.4% στα τρίποντα), 2.9 rebs, 1.3 κλεψίματα και 5.5 asts για 2.8 λάθη. Αυτή τη φορά επιλέχθηκε στη 2η καλύτερη 5αδα της περιφέρειας Big East.

Ενώ, λοιπόν, η σεζόν 2013 – 14 αναμενόταν με μεγάλο ενδιαφέρον, με το Notre Dame να είναι πιο φιλόδοξο από ποτέ, έχοντας ενισχυθεί περαιτέρω με τους Demetrius Jackson και Steve Vasturia, τα πράγματα πήραν διαφορετική τροπή. Ο Grant μετά από μόλις 12 αγώνες, αποβλήθηκε για ακαδημαϊκούς λόγους, με τον ίδιο, μέσω δήλωσης του, να αναλαμβάνει την ευθύνη, χωρίς όμως περισσότερες λεπτορμέρειες να γίνονται γνωστές. Και εδώ, όμως, ο Grant έδειξε τη δύναμη του χαρακτήρα του, καθώς αντί να ακολουθήσει τον εύκολο δρόμο, της αποχώρησης από το Notre Dame και της μετακίνησης σε άλλο πρόγραμμα ή της πρόωρης δήλωσης στο draft, εκείνος όχι μόνο παρέμεινε, αλλά την επόμενη και τελευταία του χρονιά, θα αναδεικνυόταν στον ηγέτη των Fighting Irish!

Η σεζόν 2014 – 15 θα ήταν μια αποκάλυψη για τον Grant, ο οποίος εμφανίστηκε καλύτερος και πιο ώριμος από ποτέ, οδηγώντας το Κολέγιο ένα βήμα από το final4 του NCAA, πριν αποκλειστεί στο Elite 8 από το φαβορί Kentucky. Ωστόσο, η πορεία του Notre Dame μέχρι εκεί οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον ίδιο, καθώς στα παιχνίδια με το Northeastern, το Butler και το Wichita State ήταν κομβικός. Παρά την, επίσης, καλή του εμφάνιση απέναντι στο Kentucky, στάθηκε μοιραίος στην ήττα με 66 – 68. Ολοκλήρωσε την κολεγιακή καριέρα του με 16.5 πόντους μ.ο. (με το ποσοστό του στα τρίποντα να έχει πέσει στο 31% λόγω των πολλών αρμοδιοτήτων που είχε πια), 3 rebs και ένα ασύλληπτο δείκτη ασίστ/λαθών πάνω από 3 (6.6 asts για 2.1 λάθη).

Το πληθωρικό και πολυσύνθετο παιχνίδι του, σε συνδυασμό με την πνευματική του ικανότητα και το 2-way profile του, καθώς προσέφερε σε άμυνα και επίθεση, ήταν βέβαιο ότι θα του άνοιγαν την πόρτα του draft! Και πράγματι έτσι έγινε, με τον Grant, στο νούμερο 19 από τους Wizards, να είναι ο πρώτος 1st rounder από το Notre Dame, μετά το 2002!

Παρόλα αυτά, τη ρούκι του χρονιά, θα την πέρναγε στη ΝΥ, στα πλαίσια μιας ανταλλαγής, που τον έφερε στο Μεγάλο Μήλο, μέσω της Atlanta, για τα δικαιώματα του Tim Hardaway Jr. Σε μια ομάδα των Knicks, που είχε αρχίσει να φθίνει, μετά τα καλά χρόνια των αρχών της προηγούμενης δεκαετίας, ο Grant είχε το ρόλο του αναπληρωματικού άσου. Αγωνίστηκε σε 76 παιχνίδια (6 ως βασικός), έχοντας 5.6 πόντους (με μόλις 22% στα τρίποντα), 1.9 rebs και 2.3 asts για 1.1 λάθη μ.ο.

Το καλοκαίρι του 2016 θα γινόταν ξανά ανταλλαγή, αυτή τη φορά για μια άλλη ιστορική ομάδα, τους Chicago Bulls (όπου είχε αγωνιστεί με επιτυχία ο θείος του)! Στην πόλη των Ανέμων, όπου πλέον δε βρισκόταν εκεί ο Rose, ο Grant θα περνούσε την πιο παραγωγική 2ετία στην ΝΒΑ καριέρα του. Τη σεζόν 2016 – 17 αγωνίστηκε σε 63 παιχνίδια με 5.9 πόντους (36.6% στα τρίποντα), 1.8 rebs και 1.9 asts για 0.7 λάθη μ.ο., παίρνοντας και το βάπτισμα του πυρός από Ρ/Ο του ΝΒΑ! Την επόμενη χρονιά θα είχε πιο σημαντικό ρόλο, καθώς βρέθηκε στο παρκέ σε 74 παιχνίδια (26 ως βασικός με 22’ μ.ο. συμμετοχής), έχοντας 8.4 πόντους (career high) με 32.6% στα τρίποντα, 2.3 rebs και 4.6 asts (career high), για μόλις 1.2 λάθη ανά αγώνα.

Ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του θα ήταν το Orlando, όπου σε μια χτυπημένη ομάδα από τραυματισμούς, είχε μια μέτρια σεζόν το 2018 – 19. Πέρυσι δεν κατάφερε να βρει συμβόλαιο και μετά από μια συμφωνία στην Κίνα, που δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ, πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα με τη θυγατρική των Wizards, στην G League, καταγράφοντας σε 39 παιχνίδια 16.3 πόντους με 44% στα τρίποντα, 4.4 rebs και 5.5 asts για 2.3 λάθη. Μάλιστα, προς το τέλος της σεζόν, θα αγωνιζόταν ξανά στο ΝΒΑ, για 6 παιχνίδια, στη φούσκα του Ορλάντο, με την ομάδα, για λογαριασμό της οποίας είχε παίξει για 7 χρόνια και ο πατέρας του, τους Washington Wizards.

Φέτος, ενώ κέρδισε μια θέση στο training camp roster των Rockets, δε βρήκε τελικά κάποιο εγγυημένο συμβόλαιο και έτσι ο Προμηθέας κινήθηκε αστραπιαία και τον έφερε στην Ελλάδα, όπου βρέθηκε συμπαίκτης με το μεγαλύτερο αδελφό του Jerai (απόφοιτος του Clemson εκείνος), με την απόδοση του μέχρι τώρα να δικαιώνει το Μάκη Γιατρά και τον παίκτη να μοιάζει έτοιμος για τη μεταπήδηση του στην Euroleague!

Το προφίλ

Προτού, όμως, δούμε αναλυτικά το αγωνιστικό του προφίλ, μέσω ενός βίντεο, το οποίο επιμελήθηκα πριν το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, να αναφέρουμε ότι ο Grant είναι ένας παίκτης που ταιριάζει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, καθώς όπως φαίνεται και από τα νούμερα του, είναι low mistake guard με αναπτυγμένα ένστικτά δημιουργίας, τα οποία δε συναντώνται εύκολα σε παίκτη με το δικό του φυσικό πακέτο και ταλέντο.

Είναι πολύ κοντρολαρισμένος παίκτης, που έχει την ικανότητα να συνεισφέρει σε άμυνα και επίθεση, χωρίς να εκβιάζει καταστάσεις ή να μονοπωλεί το παιχνίδι. Κινείται, φυσικά, με την μπάλα στα χέρια (ενώ διαθέτει και αξιόλογο σουτ εν στάσει) και αρέσκεται στο να οργανώνει την επίθεση και γενικά αποτελεί τον ορισμό του pass first point guard. Διαθέτει ηγετικά χαρακτηριστικά και είναι παίκτης – ομάδας, συνεπώς θεωρώ ότι η μετάβαση του στο υψηλότερο επίπεδο, σε συνδυασμό με την εμπειρία του, μπορεί να είναι ομαλή.

Παρόλο, που όπως έχουμε αναφέρει, ο ρόλος του RPG Radar δεν είναι να λειτουργεί ως οδηγός για τη στελέχωση του Ολυμπιακού αλλά πιο πολύ φέρνει στην επιφάνεια παίκτες, οι οποίοι δυνητικά μπορούν άμεσα ή σε κάποια χρόνια να πρωταγωνιστήσουν, δε γίνεται ένας παίκτης, όπως ο Grant, να μην μπει στην εξίσωση των ερυθρόλευκων.

Αν όχι για φέτος, όπου η αδυναμία στη δημιουργία, πλην Σλούκα, αλλά και η έλλειψη ενός 2-way πολυσύνθετου guard, με μέγεθος, που μπορεί να βοηθήσει σε οργάνωση, σκορ και άμυνα, είναι εμφανέστατη, έστω για του χρόνου ως μια back up λύση στην περιφέρεια, ο Grant μοιάζει με πολυτέλεια, βάσει των χαρακτηριστικών του και των φετινών εμφανίσεων του. Θεωρώ ότι είναι παίκτης, που μπορεί να συνυπάρξει και με τον Έλληνα άσο, αλλά και να αποτελέσει μια πολύ καλύτερη λύση, σε σχέση με το μονοδιάστατο Jenkins, ο οποίος θα «κουμπώνει» ιδανικότερα με τους McKissic, Harrison, εφόσον φυσικά αυτοί παραμείνουν στο ρόστερ.

Σε κάθε περίπτωση, ο Grant μοιάζει με value for money επιλογή με χαμηλό ρίσκο, ειδικά από τη στιγμή που θα έχει προσαρμοστεί στον ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού και θα έχει κάνει το «αγροτικό» του με τον Προμηθέα! Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για παίκτη στην πιο καλή του ηλικία (28 ετών), ο οποίος θα μπορούσε να μείνει για αρκετά χρόνια στην ομάδα, συνθέτοντας ένα πολύ καλό δίδυμο στην περιφέρεια με τον Σλούκα.

Εχουν πει γι αυτόν

Victor Oladipo (πριν το NCAA Tournament του 2015): “Από το καλοκαίρι είχα δει πόσο αποφασισμένος και συγκεντρωμένος ήταν. Παρά τον τραυματισμό του είναι έτοιμος για το μεγάλο comeback. Είναι έτοιμος να οδηγήσει το Notre Dame και να το βοηθήσει να κερδίσει!”

Mike Brey (πρώην προπονητής του στο Notre Dame): “Ο Grant είναι πάντα στα καλύτερα του, όταν τα φώτα λάμπουν πιο δυνάτα.”

Fred Hoiberg (πρώην προπονητής του στους Bulls): “Νομίζω ότι έχει φτιάξει το παιχνίδι του από τότε που του ανατέθηκε νέος ρόλος. Έχει παίξει σημαντικά λεπτά και έχει βάλει μεγάλα σουτ! ”

Scott Brooks (πρώην προπονητής του στους Wizards): “Μου αρέσει το γεγονός ότι δουλέυει και είναι συνεπής. Δεν είχα συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα πόσο μακρύς είναι. Η αμυντική του συμπεριφορά είναι πολύ καλή αυτή την πρώτη εβδομάδα μαζί μας.”