Πολλή γκρίνια λίγος κόσμος.
Αυτό θα μπορούσε να ήταν, εντελώς λιτά και απέριττα, το επιμύθιο του φιλικού της Παρασκευής ανάμεσα στους «Ερυθρόλευκους» Πειραιώς και Βελιγραδίου.
Αδέλφια και αδελφές, καλά τα «μέχρι τέλους», ακόμα καλύτερα τα παράπονα για τη μη απόσυρση της φανέλας του Τόμιτς, αλλά καλό θα ήταν να πηγαίναμε και στο γήπεδο να δείξουμε έμπρακτα τη στήριξη.
Αφήνω την γκρίνια κατά μέρους και ξεκινάω σιγά σιγά να ξετυλίγω το κουβάρι της, ανεπίσημης, πρώτης του μπασκετικού Ολυμπιακού.
Επειδή ήμουν στο γάμο πολύ καλού μου φίλου, φόλα γαύρου, με τη βοήθεια της ομάδας του @redpointguard, βρήκα link και έριχνα κλεφτές ματιές στο παιχνίδι. (Τις επόμενες ημέρες όμως το είδα αυτή την φορά πιο προσεκτικά).
Έτσι λοιπόν διαβάζοντας τα σχόλια φίλων στο Twitter και τα ρεπορτάζ, αποκόμισα την εντύπωση πως η ομάδα μάλλον δε βλεπόταν και ότι δεν πηγαίνει για τίποτα. Μπορεί όντως να αποδειχτούν όλα αυτά στην πορεία της χρονιάς, όμως παραείναι βιαστικό να το πούμε από την πρώτη αγωνιστική μας εμπειρία από την ομάδα.
Ο Ολυμπιακός έχασε το ματς (αδιάφορο), μπορεί για κάποιους να έχασε και τις εντυπώσεις, αλλά δεν ήταν τόσο κακός.
Έδειξε νέα πράγματα που προσπαθεί να εισάγει, έβγαλε κάποιες, πρώιμου είναι η αλήθεια, σταδίου συνεργασίες, παρουσίασε μια κατεύθυνση για το που θα προσπαθήσει να κινηθεί επιθετικά και αμυντικά.
Είδε και που υστερεί και τι πρέπει να διορθώσει ή καλύτερα, που πρέπει να δώσει έμφαση για να βρει τρόπο να κρύψει τις αδυναμιες του.
Ο Ολυμπιακός της Παρασκευής είχε δυο πολύ σημαντικές δομικές απουσίες. Του έλειπαν ο «κοντός» που θα χει τον κύριο ρόλο στο backcourt (Baldwin) και ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της frontline του (Milutinov).
Μέσα από αυτό το πρισμα λοιπόν πρέπει να κρίνουμε τι καινούριο είδαμε και όχι την ομάδα σαν ομάδα γιατί πολύ απλά δεν έχουμε πλήρη εικόνα της και ίσως να αργήσουμε και να αποκτήσουμε, εφόσον επιβεβαιωθούν οι φήμες πως ο Baldwin θα απουσιάσει για 10 μερες.
Η απουσία του ήταν αυτή που επέτρεψε στον Cherry να μείνει για αρκετό χρόνο στο παρκέ και να κινήσει τα νήματα. Αυτός ο έξτρα χρόνος σε συνδυασμό με τον αυξημένο ρόλο του τον έκαναν να μοιάζει ανεπαρκής. Ο Will δεν αποκτήθηκε για να κουμαντάρει την ομάδα, ούτε για να παίρνει τόσες πολλές προσπάθειες.
Ήρθε για να μοιραστεί με τον Κόνιαρη (χρωστάω το scouting report του) για να μοιραστούν το κουβάλημα της μπάλας και να ξεκουράσουν αυτούς που θα κάνουν το πραγματικό κουμάντο.
Αυτός ήταν και ένας λόγος που πολλοί κατηγόρησαν τον Ολυμπιακό για έλλειψη δημιουργίας και ας έφτιαξε περίπου 18 assists. Αν αυτές τις συνδυάσεις με τα μετριασμένα λάθη θα καταλήξεις πως η ομάδα κυκλοφορεί την μπάλα με ασφάλεια και ας προσπαθεί να ανεβάσει την ταχύτητας της.
Ο Μπλατ προφανώς και ζητά από τους παίχτες του να παίξουν γρήγορα. Είτε τρέχοντας το γήπεδο με κύριους εκφραστές τους Paul και Punter, είτε ψάχνοντας τη γρήγορη εκτέλεση σε set καταστάσεις.
Βασική επιλογή στην εκτέλεση του συγκεκριμένου σχεδίου είναι το early post. Πρίντεζης και Happ έγιναν συχνά αποδέκτες της μπάλας στα πρώτα 7” για να εκτελέσουν. Μάλιστα δεν γινόταν με μια ξερή πάσα, αλλά συχνά προηγούταν ένα μεταξύ τους screen ή μια εναλλαγή τοποθέτησης στο παρκέ.
Στις περισσότερες περιπτώσεις απέναντι σε οργανωμένη άμυνα, οι “Ερυθρόλευκοι” προσπαθούσαν εκμεταλλευόμενοι τις κινήσεις των Punter και Paul μέσα από Iverson cuts, ήθελαν να οδηγήσουν τους αμυνόμενους μακριά από τους ψηλούς τους.
Είναι τόσο μεγάλη η διάθεση των Πειραιωτών να ακουμπήσουν την μπάλα στο post, που ακόμα και τον Kuzminskas τον είδαμε κυρίως να ποστάρει, χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα, αν και θα θέλαμε να δούμε από το Λιθουανό περισσότερη επίθεση πάνω στα close outs.
Δεύτερος τρόπος γρήγορης εκτέλεσης το pindown σε Paul, κυρίως και μετά σε Punter.
Και οι δυο τους έδειξαν έτοιμοι να αναλάβουν πρωτοβουλίες με τον Brandon να παρουσιάζει μεγαλύτερη ποικιλία και κυρίως αποτελεσματικότητα. Ο Αμερικανός με την κοτσίδα φέρνει στην ομάδα όχι απλό shoot, αλλά catch n shoot που μετά τη φυγή του Λοτζέσκι απουσίαζε. Επίσης δίνει έκρηξη και τελειώματα μετά από διείσδυση (goal foul για την ισοφάριση στο τέλος) και επίσης αρκετά μούσκουλα που του δίνουν τη δυνατότητα να παίξει για αρκετή ώρα στο «3» χωρίς κανένα πρόβλημα.
Ο Kevin αν και εκτελεστικά έδειξε λίγο κρύος, βρήκε πόντους αποκλειστικά απο iso, αλλά προσωπικά με ευχαρίστησε ο τρόπος με τον οποίο αμύνθηκε. Σε μεγάλο μέρος του παιχνιδιού έπαιζε άρνηση τον Baron, ενώ έσπασε με αρκετή επιτυχία αρκετά screens μένοντας πάντα κοντά στον παίχτη του. Η αδυναμία του φάνηκε όταν μετά από αλλαγές χρειάστηκε να αμυνθεί στο ζωγραφιστό ή να κάνει block out.
Και οι δύο νεοφερμένοι Aμερικάνοι, προσθέτουν πέρα από τη διαρκή απειλή κάτι ακόμα σημαντικότερο, την κίνηση. Δε σταμάτησαν σε όποιο σχήμα και αν χρησιμοποιήθηκαν, να τρέχουν τις άμυνες ψάχνοντας συνέχεια τρόπο να ξεμαρκαριστούν, με αποτέλεσμα οι αποστάσεις να είναι καλές για την εποχή και οι χώροι αρκετοί για να δει το καλάθη τόσο ο Σπανούλης με τον Cherry, αλλά και να κινηθούν με μεγαλύτερη άνεση οι ψηλοί.
Το PnR για ακόμη μια χρονιά θα είναι χαμηλότερα στις προτεραιότητες του συνόλου του coach Blatt και σίγουρα όταν θα εφαρμόζεται θα έχει εκφραστή του τον Σπανούλη αλλά από άλλες γωνίες. Ο Μπίλης προσπάθησε να συνεργαστεί με τον Happ σε αυτόν τον τομέα αλλά φαίνεται πως στις επιλογές του πλέον είναι και η πάσα στο κόψιμο στη βασική από τον παίχτη που βρίσκεται στη γωνία της αδύναμης πλευράς. Μιας και είμαστε στον αρχηγό, σε 2-3 περιπτώσεις τον είδαμε να κινείται στα φτερά χωρίς την μπάλα παίρνοντας screen με σκοπό να εκτελέσει από τη γωνία. Είναι κάτι που θα ήθελα να το δω με μεγαλύτερη συχνότητα.
Γενικά η παρουσία των Paul και πρωτίστως του Punter, που έχει μεγαλύτερη άνεση στο κουβάλημα της μπάλας, έχει τοποθετήσει τον Σπανούλη προς το πλάι και τα screens πλέον δε γίνονται κάθετα στη βασική αλλά με γωνία. Ιδανικό θα ήταν να εκτελεί σε πρώτο χρόνο ο “αρχηγός” όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Η φετινή έκδοση του Ολυμπιακού θα έχει αρκετά screens επιλογής στο μενού της. Είδαμε τον εκάστοτε χειριστή μέσα από horns να ψάχνει την καλύτερη επιλογή στο post, αλλά και την βέλτιστη εναλλακτική μέσα από την κίνηση στην αντίθετη από την πορεία του screen μεριά.
Μια ωραία παραλλαγή της συγκεκριμένης διάταξης, όταν ο Happ βρίσκεται στο παρκέ, καταλήγει σε απομόνωση του νεαρού στις 45 μοίρες με όλο το χώρο στη διάθεσή του για να παίξει 1 on 1, κάτι που αποτελεί το δυνατότερο χαρτί του.
Μια αντίστοιχη απομόνωση δουλεύει η ομάδα και για τον Πρίντεζη. Ο coach Blatt μέσα από motion plays προσπαθεί να τοποθετήσει το Γιώργο στην ίδια πλευρά με τον Punter ή τον Paul, δίνοντας του την μπάλα και με τους δυο εκτελεστές να κάνουν κίνηση να ξεμαρκαριστούν αποτρέποντας να πάει η βοήθεια πάνω στον «υπαρχηγό».
Μέσα στο ματς καταλάβαμε πως ο Rubit είναι και αρκετά δυνατός στις μάχες στο ζωγραφιστό, όντας ο μόνος που κατάφερε να σπρώξει τον Ojo, αλλά και παραγωγικός από τα 5μ. Μάλιστα ακόμη και εν τη απουσία του ίσως να είδαμε και ένα play που τον αφορά.
Δεν τρελάθηκα, απλά αναφέρομαι στα δυο σουτ που πήρε ο Chappman από τις γωνίες στα 5 μέτρα, μετά από δημιουργίες του Πρίντεζη αλλά και του Παπανικολάου.
Για να κλείσω το κομμάτι της επίθεσης, συνοπτικά, κρατάω την προσπάθεια για γρήγορη εκτέλεση, το κυνήγι του post και την αυξημένη δουλειά στον τομέα “κίνηση μακριά από την μπάλα”.
Στην άμυνα ο coach Blatt εφάρμοσε στο μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης, άμυνες χώρου που ξεκινούσαν από ατομικό μαρκάρισμα στην μπάλα για να αποτρέψει και να αλλάξει την γωνία της εισαγωγικής πάσας. Οι σχηματισμοί ήταν 2-3 και κάτι ανάμεσα σε 3-2 που μετατρεπόταν 2-1-2. Σε κάθε περίπτωση όμως, αυτό που κρατάω, είναι ότι σε όλους τους σχηματισμούς στην μπροστινή γραμμή της ζώνης βρισκόταν ψηλός, είτε ο Πρίντεζης, είτε ο Happ, που ξεκάθαρα είχαν σκοπό με τα απλωμένα μακριά τους χέρια να απαγορεύσουν την πάσα στο post και μετά τις αλλαγές να μαρκάρουν ψηλό.
Ενώ σε γενικές γραμμές το πλάνο λειτούργησε, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το πρόβλημα που παρουσιάστηκε στο rebound.
Επειδή πολλοί στάθηκαν στο επιθετικό κρεσέντο του Jenkins, να τονίσω ότι συνέβη απέναντι σε σχήμα που συνυπήρχαν Σπαν, Punter, Cherry, Kuzminskas, αλλά και ο Chappman. Mε λίγα λόγια, ένα σχήμα που ίσως να μην ξαναδούμε ποτέ.
Όλα τα παραπάνω ίσως και να είναι υπερβολικά για συμπεράσματα από ένα και μόνο αγώνα. Μην τα θεωρείτε δεδομένα, ίσως να τα ξαναδούμε στο σύνολό τους, ίσως να δούμε κάποια από αυτά. Περισσότερα συμπεράσματα θα εξάγουμε στο Gomelski Cup.
Συντονιστείτε λοιπόν γιατί θα επανέλθουμε με περισσότερα δεδομένα μετά τις πρόβες της Μόσχας.
Και μην ξεχνάτε, ακόμα είναι πολύ νωρίς…
