Δυστυχώς η ομάδα μας δεν κατάφερε να κατακτήσει τη νίκη στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Zenit στην Αγία Πετρούπολη, μετά από μια μέτρια εμφάνιση. Πάμε να δούμε πως φτάσαμε σε αυτή την ήττα και τι συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε από αυτή.
Α’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Ο Μπαρτζώκας ξεκίνησε τον αγώνα ως συνήθως με τους Walkup – Dorsey – Παπανικολάου – Vezenkov και Fall ενώ ο Pasqual επέλεξε στο αρχικό σχήμα τους Frankamp – Loyd – Ponitka – Mickey – Gudaitis. Αρχικά ο Walkup είχε εντολή να επιτίθεται πάνω στον κοντύτερο Frankamp, ενώ στην άμυνά μας ο Dorsey είχε αναλάβει τον Frankamp και ο Walkup τον Loyd, με τα matchups να εναλλάσσονται. Η Zenit ήταν ξεκάθαρο ότι ήθελε να εκτελεί γρήγορα και, κάθε φορά που είχε καθαρό look, ώστε να μην μπλέκει στην άμυνά μας και χάσει το ρυθμό της. Τα isolation plays των Ρώσων ήταν δεδομένο ότι θα όριζαν τη μοίρα του παιχνιδιού. Οι δύο ομάδες αντάλλασσαν καλάθια στην αρχή με τον Walkup να έχει σαφώς εντολή για μεγαλύτερη στόχευση στην εκτέλεση, κάτι που πρέπει να συμβαίνει συχνότερα στο υπόλοιπο της χρονιάς, καθώς ως τώρα βλέπαμε ότι έψαχνε να δημιουργήσει περισσότερο για τους συμπαίκτες του. Σε φάσεις 2vs2. όπως οι παρακάτω, θα πρέπει να είναι πιο αποφασιστικός και έτοιμος να εκτελέσει, ειδικά όταν ο αντίπαλος παίζει under.
Η Zenit από την άλλη ήταν σαφές ότι έψαχνε από πολύ νωρίς με κάθε τρόπο να εκμεταλλευτεί τις αλλαγές στην άμυνά μας όταν αυτές λάμβαναν χώρα. Στην παρακάτω φάση διαβάζουν το miss match και σκοράρουν αφού φτιάχνουν τη γωνιά της εισαγωγικής πάσας ώστε να φτάσει η μπάλα με ασφάλεια στο low post.
Στην πρώτη περίοδο ψάξαμε συχνά και το ανοιχτό γήπεδο και καταφέραμε να χτυπήσουμε τις αργές επιστροφές των Ρώσων στο transition. Το δεκάλεπτο έληξε στο 25-22, με την ομάδα να έχει βρει ρυθμό, το ίδιο όμως ίσχυε και για τους Ρώσους, οι οποίοι ήταν πολύ αποτελεσματικοί κυρίως με Loyd και Frankamp.
Β’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
H Zenit στο 2ο δεκάλεπτο εμφάνισε ένα ψηλό σχήμα με τον Kuzminskas στο “3” (πάνω του ο Λαρεντζάκης….). Ο Pasqual έψαξε το post up του Λιθουανού εναντίον του Λάρι με ένα απλό cross screen όπως στην παρακάτω φάση.
Η είσοδος του Hassan Martin μας έδωσε 2 συνεχόμενα καλάθια, μετά από pick n roll με τον Σλούκα, αλλά αμυντικά ο Αμερικάνος center έχασε τον Poythress σε αντίστοιχες φάσεις, καθώς το χλιαρό <show> που έκανε ήταν βούτυρο στο ψωμί στο roll του center της Zenit, η οποία έβρισκε σκορ με κάθε πιθανό τρόπο, ακόμη και όταν η άμυνα μας τους δυσκόλευε πολύ την εκτέλεση. Ο Μπαρτζώκας άλλαξε αμέσως τον Martin, επαναφέροντας τον Fall και ο Γάλλος αμέσως έκανε αισθητή την παρουσία του, κόβωντας εντυπωσιακά τον Frankamp σε drive που….τόλμησε να πάρει μπροστά του μετά από αλλαγή στο screen. Αυτή η αποτελεσματικότητα των guards της Zenit μπροστά σε ψηλότερους παίκτες πάνω σε άμυνα αλλαγών θα κρίνει πολλά για την μετέπειτα πορεία τους. Οι Ρώσοι έχουν παιδιά που έχουν ως πρωταρχική σκέψη να εκτελούν μετά από <iso plays> ή σε <2vs2> καταστάσεις και εκεί έχει στοχεύσει στη στελέχωση ο Pasqual (έχει πάντα με΄σα στο παρκέ ταυτόχρονα 2 τέτοιους παίχτες) καθώς, όπως έχω γράψει και σε παλιότερο κείμενο (LINK) στο Red Point Guard, θεωρώ ότι βρισκόμαστε στον αστερισμό του iso και των αμυντικών τεράτων στην παρούσα φάση της Euroleague.
Η επιστροφή του Fall στο παρκέ ήταν εμφανής και στις 2 πλευρές του παρκέ και μας βοήθησε να μείνουμε κοντά στο σκορ, τη στιγμή που η Zenit έψαχνε διψήφια διαφορά στο σκορ. Εδώ βλέπουμε ένα post up για τον Fall, ο οποίος πρέπει να δουλέψει κυρίως το footwork του σε τέτοιες φάσεις διότι έχει την προοπτική να σκοράρει safe πόντους με αυτόν τον τρόπο εκμεταλλευόμενος τον τεράστιο όγκο του.
Εδώ να δείξουμε και μιά φάση όπου ο Frankamp ευστοχεί σε τρίποντο, καθώς ο Σλούκας πάει σε αχρείαστο stunting στον Karasev. Θα έπρεπε να είμαστε πολύ πιο προσεκτικοί πριν αφήσουμε ελεύθερο τον Frankamp, ο οποίος σε εκείνο το σημείο είχε ήδη 3/3 εύστοχα σουτ τριών πόντων.
Κάτι που είδαμε για ακόμη μια φορά και νομίζω ότι χρήζει αναφοράς, είναι η δυσκολία προσαρμογής του Mckissic στο επιθετικό πλαίσιο της ομάδας. Ο Μπαρτζώκας του έδωσε ως συνήθως κάποια <side drives>, αφού άδειαζε την πλευρά, όμως ο coach έχει την ευθύνη να τον εντάξει καλύτερα σε αυτό το πλαίσιο, ειδικά σαν cutter γύρω από δράσεις που τρέχει ο Σλούκας, αλλά και σε plays όπου θα επιτίθεται βγαίνοντας από <curl screens>, ή ακόμη και μέσω pick n rolls που θα στήνει o Mckissic αφού θα υποδέχεται (όχι στατικά κατά προτίμηση) σε κίνηση την μπάλα, μέσω <zipper entries> για παράδειγμα. Είδαμε τον coach να τον εμπλέκει στο παιχνίδι με τη Monaco και σε <spain pick n rolls> ως backsreener του center μας, γενικά καλό θα είναι να ξεκαθαρίσει ο coach στο μυαλό του πως θα τον κάνει πιο αποτελεσματικό, ώστε να περιορίσει την στατικότητά του, είτε όταν έχει είτε όταν δεν έχει τη μπάλα. Το ημίχρονο έκλεισε στο 49-43, με εντυπωσιακό coast to coast κάρφωμα του Mckissic, ο οποίος (κακώς) δεν ξαναπάτησε στο παρκέ στο υπόλοιπο παιχνίδι. Η Zenit εκτέλεσε εξαιρετικά στο πρώτο ημίχρονο, και αυτό είναι δείγμα του ότι μπορεί να κερδίσει οποιαδήποτε ομάδα στην βραδιά της, ανεξάρτητα από την άμυνα του αντιπάλου, καθώς δεν ήμασταν σε καμία περίπτωση τόσο κακοί όσο υποδεικνύουν οι 50 πόντοι παθητικό σε 2 δεκάλεπτα.
Γ’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Στην τρίτη περίοδο ο coach επανέφερε το αρχικό σχήμα στο παρκέ, όπως συνηθίζει ως τώρα από την αρχή της χρονιάς. Εδώ να πούμε ότι θα θέλαμε να δούμε μεγαλύτερη ευελιξία στα σχήματα που παίζουν μαζί και στις χρονικές περιόδους που χρησιμοποιούνται. Ο coach φαίνεται ότι ακολουθεί ευλαβικά ένα μοτίβο με συγκεκριμένες πεντάδες, σε συγκεκριμένα σημεία του παιχνιδιού. Το καταλαβαίνω ως ένα βαθμό, καθώς μέχρι στιγμής τα αποτελέσματα τον δικαιώνουν, όμως κάθε παιχνίδι έχει τις ιδιαιτερότητές του και συνήθως δεν εξετάζουμε εναλλακτικές, ώστε να προσαρμοστούμε σε αυτό, αλλά προσπαθούμε να επιβληθούμε με το δικό μας τρόπο. Επίσης καλό είναι να κρατάμε τους καλύτερούς μας παίχτες όσο πιο φρέσκους γίνεται στο κλείσιμο των αγώνων. Κάνω μια παραπομπή στο εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο που έγραψαν οι Terrencenesquik και Adplacitum στο Red Point Guard ώστε να αναφερθώ σε δύο σημεία. (Σημ: Για όποιον δεν το έχει διαβάσει θα το βρείτε ΕΔΩ)
Πρώτον θα ήθελα να δω περισσότερο σχήματα με Σλούκα–Walkup, καθώς η δεύτερη πεντάδα που τρέχει ο Σλούκας του αφαιρεί τη δυνατότητα να προσφέρει και off ball, καθώς Λαρεντζάκης και Mckissic που παίζουν μαζί του δεν προσφέρουν πολλά με τη μπάλα στα χέρια. Έτσι ο Κώστας εγκλωβίζεται κυρίως από επιθετικές άμυνες, ενώ δεν τον βοηθά η παρουσία ενός παίκτη που μπορεί να βρει με συνέπεια μέσα από pick n roll. Προφανώς ο coach είχε στο νου του ότι θα παίζει με τον Martin, καθώς πέρυσι η συνεργασία τους ήταν αρκετά αποτελεσματική, όμως δυστυχώς ο καλός Martin δεν έχει εμφανιστεί στο παρκέ ακόμη φέτος.
Ένα δεύτερο σημείο που αξίζει αναφοράς είναι ότι ο coach διστάζει να ακολουθήσει τον κανόνα “go big”, απέναντι σε ομάδες με πολύ ψηλά κορμιά ακόμη και όταν το πράγμα φωνάζει από μακριά. Δεν ξέρω τι νόημα έχει να βάζεις τον Λαρεντζάκη να μαρκάρει τον Kuzminskas… Σε αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει ο Vezenkov πηγαίνοντας στο “3”, κάτι που σπάνια συμβαίνει φέτος βάσει αριθμών (βλ. παραπάνω άρθρο). Ο coach επέλεξε τέτοιο σχήμα απέναντι στα…τέρατα της CSKA και απέδωσε εξαιρετικά, θα έχει ενδιαφέρον να το βλέπουμε συχνότερα, ειδικά από τη στιγμή που θα μπει στο rotation και ο Quincy Acy.
Η τρίτη περίοδος λοιπόν ήταν η καλή μας αμυντικά καθώς κρατήσαμε τη Zenit στους 9 πόντους συνολικά. Εδώ να δείξουμε μια φάση όπου ο Vezenkov πάει σε δυνατό deny στον Mickey και η άμυνα μας πάει στη συνέχεια σε <show n recover> του Fall βάζοντας τον Loyd σε κατάσταση που θα πρέπει να σκεφτεί να δημιουργήσει και έτσι τα τεράστια χέρια του Fall αλλοιώνουν την πάσα. Δεν είναι ανάγκη να αλλάζουμε μόνιμα…
Ο Walkup μπήκε φρέσκος και ορεξάτος σε αυτό το δεκάλεπτο και βοήθησε πολύ σε άμυνα και επίθεση. Εδώ να δείξουμε και μια φάση που ο Walkup πηγαίνει μέχρι το καλάθι μετά το <rescreen> του Fall στο under του Loyd. Θέλουμε περισσότερη επιθετικότητα από τον Walkup σε παρόμοιες φάσεις.
Η Zenit στην επίθεση είχε αρχίσει να δείχνει μέρος του κακού της εαυτού, δηλαδή ελάχιστη μετακίνηση της μπάλας, 1vs1 καταστάσεις, άντε και κάποια post ups για τον Mickey, τα οποία δεν έδωσαν πολλά. Αυτό είναι και το παιχνίδι της γενικά, συν κάποιες off ball δράσεις για τους σουτέρ της, δεν είναι πάντα σούπερ επιθετικά, όμως κατά βάση έχει τους παίκτες που αν εκτελούν με υψηλά ποσοστά τότε μπορεί να κερδίσει παντού. Όπως στην παρακάτω φάση όπου ο Baron εκτελεί υπό δύσκολες προϋποθέσεις μετά από καλή άμυνά μας.
Η άμυνά μας ήταν αυτή που μας κράταγε πολύ κοντά στο σκόρ, καθώς κρατήσαμε τη Zenit στους 4 πόντους στα πρώτα 6 λεπτά της 3ης περιόδου. Και μιας και λέμε για καλή άμυνα, η παρακάτω φάση είναι καλό παράδειγμα για να δείξουμε ότι αν είναι να αλλάζεις στο screen καλό είναι να γίνεται στα 6 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη των 24’’ ειδικά με τον Fall.
Και ακόμη μια φάση που η αλλαγή γίνεται στα 8” πριν λήξει η επίθεση και είμαστε υποψιασμένοι για το double team χαμηλά κάτι που καταφέρνουμε συχνά αλλά χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση σε τέτοιες φάσεις.
Δυστυχώς και εμείς δεν καταφέραμε να τρέξουμε κάποιο μεγάλο σερί σε αυτό το κακό διάστημα των Ρώσων και να γυρίσουμε τούμπα το παιχνίδι (θα είχε μεγάλη σημασία για τη συνέχεια), αν και είχαμε τις ευκαιρίες καθώς βρήκαμε αρκετά open looks κυρίως με Dorsey (2 τρίποντα και 2 δίποντα ¨δικά του¨). Παρακάτω βλέπουμε μια καλή συνεργασία που καταλήγει σε καλάθι του Vezenkov. Η Zenit άλλαζε πιο σύχνα στα screen με τα 4αρια της, και ίσως να έπρεπε να εμπλακεί περισσότερο σε screens ο Sasha για να εκμεταλλευτούμε το miss match χαμηλά, όπως εδώ.
Το δεκάλεπτο έληξε στο 58-57, δυστυχώς δεν καταφέραμε να πάρουμε το προβάδισμα για ψυχολογικούς λόγους εκείνη την κρίσιμη στιγμή.
Δ’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Στην τελευταία περίοδο είδαμε τελικά το σχήμα με Walkup – Σλούκα (όμως ο Walkup είχε παίξει ήδη ολόκληρο το 3ο δεκάλεπτο) συν τους Παπανικολάου – Vezenkov και Jean–Charles. Δυστυχώς συνεχόμενα χαμένα αμυντικά rebs, έδωσαν την ευκαιρία στη Zenit να βρει σουτ τριών πόντων και να ξεφύγει με 8 (67-59 στο 33’). Εμείς επιθετικά κολλήσαμε γιατί τα <pick n roll> Σλούκα με Jean–Charles δεν έβγαιναν, καθώς ο Κώστας έψαχνε το roll του Γάλλου στον οποίο έμενε κοντά ο Poythress, ενώ θα μπορούσε να εκτελέσει ο ίδιος o Σλούκας μιας και ο Poythress έπαιζε ένα χλιαρό show στα όρια του drop (3 τέτοιες φάσεις). Ταυτόχρονα οι Ρώσοι απομώνοναν τον Σλούκα με τον Loyd και μας χτυπούσαν κυνικά εκεί, διατηρώντας διαφορά ασφαλείας, ενώ είδαμε και την ανεξήγητη είσοδο του Λαρεντζάκη αντί του Παπανικολάου με τον Kuzminskas ξανά στο 3… Εδώ θα μπορούσαμε να πάμε με τον Sasha στο “3” τον Jean-Charles στο 4 και τον Fall (ή Martin) στο 5, ειδικά εφόσον ο Παπανικολάου έπρεπε να ξεκουραστεί. Παπανικολάου και Walkup 5-6 λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα ουσιαστικά τέθηκαν εκτός καθώς αγωνίζονταν συνεχόμενα σχεδόν για 15 λεπτά. Νομίζω είναι αρκετά σημαντικοί παίκτες για να τους καίμε έτσι, σε τόσο κομβικά σημεία του παιχνιδιού… Παρότι βρήκαμε κάποια εύστοχα σουτ η Zenit δεν έχασε τον έλεγχο στα τελευταία λεπτά και έτσι φτάσαμε στην 3η φετινή μας ήττα. Το μόνο θετικό εν τέλει ήταν ότι μειώσαμε τη διαφορά στους 6 πόντους (84-78 τελικό σκορ).
Δεν θα πω πολλά σαν επίλογο, παρά μόνο ότι μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης όπως η Zenit, έβγαλε στη φόρα όλα μας τα ελαττώματα, δείχνοντάς μας τι δεν κάνουμε σωστά και στις 2 πλευρές του παρκέ. Δε χρειάζεται να προβληματιζόμαστε υπερβολικά, ούτε όμως να χαλαρώνουμε στο παραμικρό, η Euroleague είναι μαραθώνιος και ζητούμενο είναι η βελτίωση της ομάδας ώστε προχωρώντας στη σεζόν να περιορίζουμε σιγά σιγά τις κακές συνήθειες, εξού και ο τίτλος του κειμένου… Υγεία να υπάρχει και με την είσοδο του Acy ευελπιστούμε σε ακόμη καλύτερες εμφανίσεις από αυτές των πρώτων 9 αγωνιστικών.
