Καλησπέρα καλησπέρα! Καλή σεζόν σε όλους κι από μένα με υγεία και τύχη!
Τέταρτο παιχνίδι λοιπόν στη φετινή Εuroleague, στην πρώτη ”διαβολοβδομάδα” της σεζόν, με την ομάδα να φτάνει στο 3-1, το οποίο θα μπορούσε να είναι και 4-0 αλλά επειδή με τα ”αν” δεν κάνουμε δουλειά, πάμε να δούμε πώς ήρθε η νίκη απέναντι στη Zalgiris.
photo credit: @DKontojohn
Κι αν οι θύμησες του παρελθόντος μας προκαλούσαν μια σχετική ανησυχία πριν από το παιχνίδι, η πρώτη περίοδος και τα τρίποντα του Milaknis (τον οποίο λογικά θα τον βλέπουμε μέχρι και στον ύπνο μας να σουτάρει ελεύθερος), ήρθαν να κάνουν την ανησυχία αυτή ακόμη μεγαλύτερη.
Lauvergne, Strelnieks, Jankunas οι απουσίες των Λιθουανών, οι οποίοι δεν έχουν ξεκινήσει καλά στη διοργάνωση, γεγονός που έφερε και την απομάκρυνση του coach Schiller, πριν από περίπου δύο εβδομάδες.
Με το ξεκίνημα του παιχνιδιού η Zalgiris φάνηκε να εστιάζει στον Fall στην άμυνά της και στην προστασία της ρακέτας γενικότερα. Προσπάθησαν αρκετά να δυσκολέψουν τον Γάλλο από το να πάρει εύκολα θέση για να υποδεχτεί την μπάλα και να δημιουργήσει, κάτι που αργούσε την εκδήλωση της επίθεσής μας. Όταν δε, προσπαθούσαμε να απειλήσουμε μπαίνοντας μέσα, όλοι έκλειναν γύρω από τη ρακέτα για να δυσκολέψουν γραμμές πάσας και εύκολα τελειώματα.
Την ίδια ώρα, αμυντικά η εικόνα μας δεν θύμιζε τίποτα από τα προηγούμενα παιχνίδια. Οι σωστές βοήθειες και τα χέρια πάνω στην μπάλα είχαν δώσει τη θέση τους σε εύκολες αλλαγές και κακές επιλογές στο show and recover (κυρίως από το πλάι), με αποτέλεσμα να βρίσκονται συχνά οι Λιθουανοί ένα βήμα μπροστά για να εκτελέσουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Mudiay ο οποίος πάσαρε και εκτελούσε με άνεση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κακής μας λειτουργίας αμυντικά, η παραπάνω φάση, παρόλο που δεν καταλήγει σε καλάθι. Ο Nebo δίνει ένα fake screen στον Milaknis, πριν ανέβει για το κυρίως κομμάτι του play. O Milaknis προσποιείται και ανεβαίνει από την αντίθετη μεριά, ο Walkup αλλάζει εύκολα για να μείνει πάνω στην μπάλα, μετά το pick n roll, κακή συνεννοήση με τον Dorsey, ο οποίος δεν αλλάζει αλλά σπάει το screen με αποτέλεσμα ο Milaknis να είναι ελεύθερος, τόσο για σουτ όσο και για έξτρα πάσα στη γωνία μετά τη βοήθεια του Παπανικολάου.
Εδώ, σε μια σχεδόν ίδια φάση, η Zalgiris προσπαθεί να στήσει ένα stagger για τον Kalnietis, με τον Milaknis να καταλήγει έξω και τον Nebo να κάνει το dive στη ρακέτα. Ο Walkup πάλι αλλάζει πηγαίνοντας πάνω στην μπάλα μετά το screen (πιθανά για να μην αναγκάσει τον Fall να ανέβει τόσο ψηλά και να προστατευτεί ουσιαστικά από το μακρινό σουτ), ωστόσο η αλλαγή αυτή φέρνει και πάλι μόνο του τον Milaknis στις 45 μοίρες, αφού ο Dorsey κολλάει στο screen και δεν μένει πίσω του για να βγει αμέσως πάνω στον Λιθουανό.
Εδώ μετά το pick n roll ο Fall δεν κάνει το drop, αντίθετα μένει πάνω στον Lekavicius για να τον εμποδίσει να πάρει το floater, ο Walkup τον κυνηγάει με αποτέλεσμα ο McKissic να πρέπει να προστατέψει τη ρακέτα μένοντας πάνω στον Blazevic. Αποτέλεσμα αυτού, να μένει ο Kalnietis ελεύθερος στο τρίποντο και να κερδίζει τελικά τις τρεις βολές.
Ο Martin αλλάζει εύκολα στο πρώτο pick κι έτσι βρίσκεται μακριά από τη ρακέτα, η Zalgiris με μια μεγάλη πάσα συνδέει δυνατή και αδύνατη πλευρά με αποτέλεσμα να δημιουργείται ρήγμα και μετά τις αλλαγές, δύο παίχτες (Σλούκας και Πριντ) τρέχουν να προστατέψουν τη ρακέτα εν τη απουσία του Μartin. Την ίδια ώρα ο Λαρεντζάκης, με τη μπάλα στη baseline, αργεί να κατέβει στη γωνία για να προστατέψει την εύκολη πάσα που έχει ο Mudiay και άλλο ένα ελεύθερο τρίποντο είναι γεγονός.
Tέσσερις (από τις πολλές) φάσεις χαρακτηριστικές του τι βλέπαμε αμυντικά στα πρώτα 15 περίπου λεπτά του αγώνα. Με τον Mudiay να χτυπάει την αλλαγή του Martin σχεδόν μόνιμα, με αποτέλεσμα είτε να τον χτυπάει απευθείας στο ένας μ’ έναν είτε να τον φέρνει στη γωνία αφήνοντας τη ρακέτα, ουσιαστικά χωρίς κάποιο μεγάλο κορμί για να μπορεί να την προστατέψει.
Φυσικά, η κακή λειτουργία στην άμυνα είχε φέρει και εκνευρισμό στην επίθεση. Η Zalgiris κλείνοντας στη ρακέτα σε κάθε ευκαιρία μας έκανε να πάμε σε πολλές βιαστικές μακρινές επιλογές κυρίως, μετά από ένας μ’έναν είτε μετά από συνεργασία δύο παιχτών, με τη στατικότητα να κάνει την εμφάνισή της.
Όλα αυτά έφεραν τη Zalgirs στο +14, με τον Livio να περνάει στο παιχνίδι αντί του Martin στο ‘5’. Κάτι που έκανε πιο σφιχτή την άμυνά μας. Ο Γάλλος άλλαζε κι αυτός τις περισσότερες φορές στα pick (αν όχι προσπαθούσε για το show and recover κυρίως στα πλαινά screen), με τους Σλούκα–Λάρυ (περισσότερο) να λειτουργούν πολύ καλά πάνω στον ψηλό, παίζοντας από μπροστά δυσκολεύοντας την πρώτη πάσα και με τους Πρίντεζη (συχνά άλλαζε με τον Σλούκα σε μια υποψία τριπλής αλλαγής με τον Κώστα να πηγαίνει στο πλάι για να ελαχιστοποιήσουμε το miss match) και McKissic να λειτουργούν καλά στην πίσω γραμμή στις προσπάθειες λόμπας για τον Nebo.
Ο Livio είχε δώσει επιπλέον καλύτερες αποστάσεις επιθετικά, αρχικά τα καλά του screen έδιναν πλεονέκτημα στην πρώτη ντρίμπλα στον Σλούκα για να βρει τις επιλογές του, με αποτέλεσμα είτε να ψάχνει το ενδιάμεσο σουτ, είτε τη δεύτερη περιστροφή των Λαρεντζάκη–ΜcKissic, οι οποίοι βρήκαν κάποια σουτ με καλές προϋποθέσεις. Ακόμα δημιουργούσε χώρο στη ρακέτα για να κινηθεί ο Πρίντεζης με εκείνον είτε να προσπαθεί κάποια back screen είτε να μένει πιο ψηλά για να αποφευχθεί ο συνωστισμός και οι εύκολες βοήθειες της Zalgiris.
Άλλη μια καλή άμυνα από Livio–ΜcKissic, αφού ναι μεν έρχεται αμέσως η αλλαγή στο screen ωστόσο ο Γάλλος καλύπτει πολύ καλά μέχρι χαμηλά τον Mudiay, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τελειώσει την ώρα που ο McKissic δεν του δίνει την επιλογή για πάσα στον Nebo παίζοντας πολύ καλά από μπροστά.
H καλύτερη επικοινωνία αμυντικά έφερε τη Zalgiris να παίρνει αρκετά πιο δύσκολες επιλογές από το τρίποντο και, σε συνδυασμό με την προστασία του αμυντικού μας rebound, μπορέσαμε να τρέξουμε παραπάνω (3 αιφνιδιασμοί μόνο στο τελευταίο δίλεπτο του ημιχρόνου) και να κλείσουμε το ημίχρονο στο -3, με το ”second unit” (σε λογική rotation μόνο), να μαζεύει ουσιαστικά το παιχνίδι και τη διαφορά.
Εδώ ο Walkup μας δίνει την αφορμή για να τον εκθειάσουμε ξανά για την οξυδέρκεια του, αφού έχει βγει μετά την αλλαγή πάνω στον ψηλό όχι μόνο κλείνει σωστά την επιλογή της πάσας αλλά όταν ο Ulanovas πηγαίνει προς τη γωνία πάει εσκεμμένα στη βοήθεια για να τον κλείσει στα λίγα τετραγωνικά μεταξύ των δύο γραμμών με κάποιο double team, αλλά επίσης να δώσει την ευκαιρία στον ψηλό μας να ξαναλλάξει και να βρεθεί πάνω στον Nebo (κάτι που δε χρειάστηκε μετά το κλέψιμο).
Tαυτόχρονα, προσπαθεί να απειλήσει συστηματικά τη ρακέτα στις πρώτες περιστροφές των Λιθουανών για να τους φέρει σε ανισορροπία, βάζοντας έτσι και τους δικούς μας παίχτες σε κίνηση.
H άμυνα με τις αλλαγές συνεχίστηκε, με τους περιφερειακούς να αντιδρούν πολύ καλά απέναντι στους ψηλούς της Zalgiris και να επιστρέφουν, όποτε έπρεπε, σωστά σε έξτρα αλλαγή, για να αποφύγουν το miss-match. Ο Walkup δυσκόλευε πολύ τον Nebo στο να πάρει θέση για πάσα έτσι η επίθεση της Zalgiris καθυστερούσε και η άμυνα μας είχε βρει το ρυθμό που χρειαζόταν.
Στην άλλη πλευρά του παρκέ ήταν φανερό ότι οι Λιθουανοί είχαν αρχίσει να κουράζονται, αφού μετά από ένα πλαϊνό screen ο Ολυμπιακός έβρισκε καλές επιλογές. είτε στο pop για τον Vezenkov είτε ακόμα και σε πρώτη πάσα παράλληλα στην αδύνατη πλευρά. Έτσι, τα τρίποντα που μπήκαν βοήθησαν και τη λειτουργία μας συνολικά, αφού η άμυνα των αντιπάλων άνοιξε περισσότερο και είχαμε περισσότερους χώρους και επιλογές.
Κάπου εκεί η διαφορά έφτασε στο +13 λίγο πριν το τέλος της τρίτης περιόδου και ήταν μάλλον αδύνατο για τη Zalgiris να επιστρέψει στο ματς, με τους Σλούκα και Λαρεντζάκη να καθαρίζουν ουσιαστικά το παιχνίδι επιθετικά.
Κράταμε λοιπόν την αντίδραση απέναντι σε μια ομάδα που μας έχει κάνει πολλές κηδείες στο παρελθόν, και την επιστροφή από το -14. Με την άμυνα και πάλι να είναι αυτή που γύρισε το ματς, ακόμα και αν δεν ήταν η ίδια με το μεγαλύτερο μέρος των προηγούμενων παιχνιδιών. Εξαιρετικοί οι Walkup–Dorsey στις αλλαγές της τρίτης περιόδου. Μεγάλη βοήθεια στο να αλλάξει η ροή του παιχνιδιού από τον Livio, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά (παρά το γεγονός ότι έμεινε άποντος). Και φυσικά άλλο ένα πολύ καλό παιχνίδι από τον Σλούκα, ο οποίος συνεχίζει να είναι πολύ επιθετικός, ερχόμενος απ΄τον πάγκο, δίνοντας κάθε φορά αυτό που χρειαζόμαστε, είτε σε εκτέλεση είτε σε δημιουργία.
Δεν κρατάμε την εικόνα των πρώτων 15 λεπτών, όπου φανήκαμε το λιγότερο αδιάβαστοι, με τη Zalgiris να μας τιμωρεί με σχεδόν ίδια συνεχόμενα plays και να δείχνει άλλη μια φορά ότι δεν υπάρχει εύκολο παιχνίδι στη Euroleague και ότι φυσικά δεν έχουμε την πολυτέλεια να μπαίνουμε ”χαλαροί” σε κάνενα ματς.
Συνέχεια με CSKA στη Μόσχα, με τους Ρώσους να μην έχουν τον Shengelia στη σύνθεση τους αλλά με τον ”Manimal”, Kenneth Faried, να κάνει, κατά πως φαίνεται, το ντεμπούτο του στη Euroleague.
The ghosts inside of me couldn’t trap me once again
