Σε μια πρόσφατη κουβέντα που είχαμε με την παρέα του Red Point Guard καταλήξαμε πως αυτό που βιώνουμε φέτος στον μπασκετικό Ολυμπιακό μάλλον δεν μπορεί να οριστεί ως Re Build (αφού και σύμφωνα με την επιχειρηματολογία) οι σταθερές του παρελθόντος (Σπανούλης, Πρίντεζης, Παπανικολάου, Milutinov) βρίσκονται ακόμα στην ομάδα. Ταυτόχρονα το μοντέλο δημιουργίας αξίας της ομάδας δεν μοιάζει να άλλαξε – καθώς συνεχίζουμε να επενδύουμε σε παίκτες που δεν βρίσκονται στο πρώτο ράφι αλλά μάλλον βλέπουν το club σαν ευκαιρία να αναδειχθούν. Αυτό που συμφωνήσαμε πώς όλοι βλέπουμε είναι αλλαγή στην αγωνιστική φιλοσοφία και την μετάλλαξη της ομάδας από την ομάδα του Σπανούλη στην ομάδα του Blatt.
Ο Αμερικανό-ισραηλινός παρέλαβε ένα κορμό με πολλά χρόνια εμπειρίας (2 από τους πιο ικανούς βετεράνους της Euroleague – Σπανούλη, Πρίντεζη) σύν τους εξίσου έμπειρους σε καταστάσεις πρωταθλητισμού σε αυτό το επίπεδο Παπανικολάου και Μάντζαρη. Κράτησε τους Milutinov (που προερχόταν από μια καλή χρονιά) και Strelnieks (που μάλλον απογοήτευσε πέρυσι) και αρχικά επένδυσε σε 2 Αμερικανούς (Goss, Leday) με χαμηλά συμβόλαια αλλά σε καλή ηλικία με καλές προοπτικές εξέλιξης – με σκοπό να δημιουργήσει σταδιακά νέες σταθερές και να ρίξει τον μέσο όρο ηλικίας της ομάδας. Τους πλαισίωσε με τον Τίμμα ο οποίος στα χαρτιά φαινόταν ένα λογικό fit για τις θέσεις 3-4 λόγω καλού σουτ και σωματοδομής, έκλεισε το κενό της αποχώρησης Παπαπέτρου με τον ταλαντούχο επιθετικά Vezenkov.
Και για το τέλος αμφιταλαντεύτηκε για το τι είδους επιλογή 6ου ξένου θα κάνει – ανάμεσα σε μια θέση στα guard ή στα forward. Με βάση τα όσα έχει δηλώσει μέχρι σήμερα – δεν θεώρησε πως χρειαζόταν προσθήκη στους ψηλούς αφού ο Leday αρχικά προοριζόταν για Center ενώ υπήρχαν στο ρόστερ οι Μπόγρης και Αγραβάνης (τραυματίας). Εν τέλει, για λόγους που λίγοι γνωρίζουν επέλεξε τον κάτι ανάμεσα σε SG και SF Toupan για να προσθέσει μέγεθος και αθλητικότητα στην περιφέρεια που στερείτο μέγεθος και ύψος. Και θα μείνουμε για πάντα με τη απορία πως θα λειτουργούσε η ομάδα με ένα παίχτη με τα χαρακτηριστικά του Pieria Henry – ο οποίος σύμφωνα με τον θρύλο προτίμησε το καλύτερο συμβόλαιο συν την ευκαιρία να γράψει καλά νούμερα στο Eurocup για να χτυπήσει και πάλι θέση στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ το ερχόμενο καλοκαίρι.
Η συνέχεια (όπως αναμενόταν) είχε πολλά σκαμπανεβάσματα, με νίκες εντός και εκτός έδρας (ναι εμείς κερδίζουμε και εκτός έδρας) αλλά και μερικές βραδιές που θα θέλαμε να ξεχάσουμε όπως οι ήττες στο ΟΑΚΑ, το τραγικό παιχνίδι με την Olimpia Milano και με την Darusafaka (εδώ κυρίως λόγω υποτίμησης του αντιπάλου..). Στα δε παιχνίδια ειδικής σημασίας – με τους ισχυρούς της Euroleague – κέρδισε την Ρεάλ εντός (αλλά έχασε εύκολα στη Μαδρίτη) χτύπησε το ματς με την CSKA στη Μόσχα και με την Fenerbahce στο ΣΕΦ μέχρι το τέλος – έφτασε στην πηγή αλλά νερό δεν ήπιε – και τα έχασε. Επικοινωνιακά η εικόνα άλλαξε προς το καλύτερο όταν η ομάδα πέτυχε μια εμφατική νίκη (σημαντική για την ψυχολογία της ομάδας) απέναντι στον Παναθηναικο που μόλις είχε αλλάξει προπονητή και βρίσκεται σε αναζήτηση νέας ταυτότητας μετά την απόλυση του coach Pasqual. Ο Ολυμπιακός βρίσκεται ακόμα μέσα σε όλους τους στόχους (αλλά οι οπαδοί του είναι ακόμα σε μεταγραφική διάθεση) και με την προοπτική να βελτιωθεί περισσότερο αφού πλέον μοιάζει να αφομοιώνει καλύτερα τα θέλω του προπονητή της.
Μέσα σε όλα αυτά μιλάμε για αλλαγή αγωνιστικής φιλοσοφίας – οκ ωραίο στη θεωρία αλλά τι σημαίνει αυτό; Υπάρχει τρόπος να προσδιορίσουμε τι είναι αυτό που κάνουμε μέσα στο γήπεδο που μας χαρακτηρίζει σε αυτή την νέα εποχή;
Καταρχάς να αρχίσουμε με αυτά που δεν άλλαξαν.
Ο Ολυμπιακός δεν τρέχει περισσότερο. Για την ακρίβεια είναι στο γκρουπ των ομάδων που επιτίθονται με ρυθμό χαμηλότερο από τον μέσο όρο
Stats από το http://www.badbasket.gr
Η άμυνα παραμένει το δυνατό του σημείο.
Ο Ολυμπιακός παραμένει η ομάδα που δαγκώνει χωρίς όμως όπως τα προηγούμενα χρόνια να παίζει στα όρια του φάουλ. (μόνο η Ρεάλ και η Εφές κάνουν λιγότερα φάουλ) Δέχεται 1,09 πόντους ανά κατοχή αντιπάλου και αυτή η επίδοση τον κατατάσσει ως 2η καλύτερη άμυνα μετά από 19 αγωνιστικές.
Stats από το http://www.badbasket.gr
Ελέγχει πολύ αποτελεσματικά τα Rebound 1ος στα συνολικά και 2ος σε επιθετικά και αμυντικά.
Πίνακας από το http://www.overbasket.com
Τι άλλαξε
Βελτίωσε την κυκλοφορία της μπάλας και αυτή την στιγμή είναι 4ος στις Assist ενώ περίπου 1/5 κατοχές του καταλήγει σε καλάθι μετά από assist.
Με δεδομένο λοιπόν πως ο coach Blatt χτίζει πάνω στις σταθερές που παρέλαβε από τον coach Σφαιρόπουλο αυτό που περιμένουμε να αλλάξει είναι στοιχεία στην επίθεση. Και εκεί είχε να κάνει πολύ δουλειά αφού τα τελευταία 2 χρόνια ο Ολυμπιακός ήταν αναποτελεσματικός στην παραγωγή πόντων και ιδίως στα μεγάλα ματς προβλέψιμος.
Για αρχή να παρατηρήσουμε πως ο Ολυμπιακός έπαψε να είναι ομάδα Pick n Roll που ψάχνει τον ψηλό που θα δώσει screen και θα βουτήξει μέσα στη ρακέτα (απόρροια της έλλειψης mobile center) αλλά προσπαθεί να δημιουργήσει και μέσα από τον ψηλό – καλό παράδειγμα το ακόλουθο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία από το τρομερό εργαλείο που λέγεται Synergy (και που βρήκα μέσω ενός μυστηριώδη φίλου που βοηθάει συχνά την σελίδα – ευχαριστώ και πάλι! Ξέρεις εσύ!)
Μόνο 9% των κατοχών του Ολυμπιακού καταλήγουν σε επιλογές PnR που θα ταϊστεί ο ψηλός.
Με αυτά τα δεδομένα ο Ολυμπιακός είναι πλέον μια ομάδα με έμφαση στο Spot Up σουτ (16% των κατοχών), ακολουθεί το PnR με την επιλογή να ολοκληρώνεται από τον χειριστή της μπάλας με 15%, Transition 9%, Post Up 8% ενώ plays για Cut 6%, Isolation 5%, Put Backs 5%, Off Screen 3% και Hand Off 2% δεν ξεπερνούν τις 5 κατοχές ανά περίπτωση σε κάθε παιχνίδι.
Τι μας λένε όλα αυτα? Ότι ο Olympiacos του Blatt ζεί με τις επιταγές της σύγχρονης θεώρησης του παιχνιδιου.
Ελεύθερα μακρινά + Lay Up + Transition είναι το ζητούμενο και μπορούμε να το διαπιστώσουμε αυτό και οπτικά μέσα από τους φοβερούς πίνακες του lostGps που βρίσκονται στο www.basketballguru.gr
Εάν δε θελήσουμε να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα θα δούμε πως για κάθε είδους κατηγοριοποιηση των Plays υπάρχουν ξεκάθαροι ρόλοι στο βασικό rotation και οι προσπάθειες μοιράζονται.
Spot Up (15.8 pos, 16.5pts): Παπανικολάου, Toupane, Goss, Strenlieks
PnR Ball Handler (14.9 pos, 12.4pts): Σπανούλης, Goss, Strelnieks
Transition (8.5 pos, 9.4pts): Πρίντεζης, Σπανούλης, Παπανικολάου, Goss
Post Up (7.8 pos, 6.3pts): Πρίντεζης, Milutinov, Leday
PnR Roll Man (7.3 pos, 9.4pts): Leday, Milutinov, Πριντεζης
Cut (5.9 pos, 8.4pts): Πρίντεζης, Milutinov, Leday, Παπανικολάου
Isolation (5.1 pos, 3.6pts): Σπανούλης, Πρίντεζης, Goss
Putt Backs (5.1 pos, 5.7pts): Milutinov, Leday, Πριντεζης
Off Screen (3.6 pos, 3.8pts): Παπανικολάου, Strelnieks, Σπανούλης
Hand Off (2.4 pos, 2.3 pts): Σπανούλης, Strelnieks, Goss
Other (4.8 pos, 2.2pts): Παπανικολάου, Σπανούλης, Goss
Μετά από όλα αυτά το δικό μου συμπέρασμα είναι πως ο Ολυμπιακός του Μπλάτ είναι ακόμα υπό δημιουργία. Αυτό που βλέπουμε μέχρι στιγμής – είναι μια διατήρηση της αμυντικής προσήλωσης και καλό έλεγχο στα rebound που εμπλουτίζεται με καλή κυκλοφορία ξεκάθαρους ρόλους και απογαλακτισμό από τον μονοδιάστατο τρόπο επίθεσης των τελευταίων ετών. Είμαστε καλύτεροι από πέρυσι? Προφανώς όλα θα κριθούν στο τέλος της χρονιάς αλλά αυτή την στιγμή έτσι μοιάζει. Και αν ψάχνετε αντικειμενικό παράγοντα για να κρίνεται την ομάδα – σας προτείνω να διαβάσετε προηγούμενο μας κείμενο ΕΔΩ
Σύμφωνα λοιπόν με το Net Rating ο φετινός Ολυμπιακός έχει +5,2pts σε σύγκριση με πέρυσι που είχε +0,2pts και αυτό σε μια χρονιά που ο δείκτης επιρεάζεται περισσότερο από την επίθεση παρά από την άμυνα όπως πέρυσι.
2019 – Week #19
2018
Η ομάδα δεν είναι σίγουρα έτοιμη για μεγάλα πράγματα και αυτό θα το καταλαβαίνουμε κάθε φορά που θα αντιμετωπίζουμε ένα ακριβό και βαθύ ρόστερ. Αλλά εάν θέλουμε να επιστρέψουμε στην κορυφή θα χρειαστεί να δημιουργήσουμε τους νέους πρωταγωνιστές και για να γίνει αυτό θα πρέπει να τους επιτρέψουμε να σφυρηλατήθουν μέσα από τα παιχνίδια. Και όσο για το περιβόητο rebuild ας πούμε πως είναι Work in Progress. Και προσωπικά δεν ανησυχώ καθόλου! Εσείς?
