Του Centaur
Η νίκη γεννιέται πολύ πριν κατακτηθεί, και απαιτεί αφοσίωση.
Ποιο είναι το μυστικό για να χτίσεις ένα νικηφόρο πλαίσιο; Η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και το παιχνίδι το ίδιο. Δεν υπάρχει μυστικό. Υπάρχουν πολλά από αυτά. Η ομορφιά του αθλήματος που τόσο αγαπάμε κρύβεται σε δεκάδες μικρές λεπτομέρειες. Και φυσικά στην κίνηση. Στην δράση. Ορίστε, το είπαμε. Και θα το ξαναπούμε. Αλλά δεν το πράττουμε ποτέ. Το να είσαι ανταγωνιστικός προϋποθέτει ικανότητα κίνησης. Να χαράζεις στρατηγική και να την ακολουθείς, να μεγαλώνεις μαζί της, να ελέγχεις τις αποφάσεις σου ακόμη και αν αφορούν μια επίθεση της ομάδας σου σε δυο χρόνια από το τώρα.
Η ανικανότητα από την άλλη σε κρατάει ασφαλή, και έχει μια κόρη. Την αδράνεια. Τον θάνατο του προγραμματισμού. Και είναι τόσο επιτακτική η ανάγκη για στόχευση που δεν αφήνει περιθώρια για αναβολή. Αν μας δίδαξε κάτι η σεζόν της Ευρωλίγκας είναι ότι ουσιαστικά πρόκειται για δύο διαφορετικές διοργανώσεις, της κανονικής περιόδου και των Play Off.
Σε αυτό το σημείο θα τραβήξω μια γραμμή και δεν θα αναφερθώ σε τίποτα που έχει να κάνει με την στελέχωση. Η σεζόν έχει τελειώσει εδώ και μήνες με αποτέλεσμα το μοναδικό πράγμα που δεν μας λείπει είναι ένα ακόμη άρθρο για πιθανούς στόχους εντός των τεσσάρων γραμμών.
Προσωπικά με ενοχλεί η κουλτούρα που έχει ασπαστεί ο οργανισμός, η οποία είναι θεμελιωμένη στη δημιουργία δικαιολογιών και στο κούνημα του δαχτύλου. Μια στάση που δυστυχώς έχει υιοθετηθεί από κορυφαία στελέχη και ανταμείβεται με την ασφάλεια της θέσης τους. Και αν επιστρέψουμε στα περί των αδυναμιών, αυτή είναι η μεγαλύτερη.
Τα τελευταία δέκα χρόνια απολαμβάνουμε την εξέλιξη προγραμμάτων όπως της Real Madrid του Laso, της CSKA του Δημήτρη Ιτούδη και μέχρι πέρυσι της Fenerbahce των Obradovic – Gherardini. Αλήθεια, ποιος ξεχνάει ότι η πρώτη απαίτηση του Σέρβου προπονητή ήταν η πρόσληψη του Ιταλού GM; Για ποιο λόγο θεωρήθηκε ζωτικής σημασίας για την επιτυχία του εγχειρήματος η παρουσία του, ακόμη και σε έναν σύλλογο που αγόραζε κυριολεκτικά όποιον παίχτη ήθελε;
Η αποδοχή μιας προσωπικότητας όπως του Gherardini στα σπλάχνα ενός συλλόγου είναι ενδεικτική του δρόμου που έχει διαβεί. Και δεν μιλάω για πρόσληψη, αλλά για αποδοχή. Τι νόημα έχει να εντάξεις ένα τόσο ικανό στέλεχος αν αντιμετωπίζεται ως ο τρελός του χωριού; Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην προ Obradovic εποχή ο Gherardini θα είχε τεράστιο πρόβλημα ενσωμάτωσης. Νομίζω είναι ξεκάθαρο σε τι momentum βρίσκεται ο Ολυμπιακός, οπότε κάθε συζήτηση για εισαγωγή τεχνογνωσίας και αναδιανομή ρόλων στο τμήμα κρίνεται ουτοπική. Θα ήταν έκπληξη πρώτου μεγέθους αν συνέβαινε κάτι τέτοιο.
Ενδεικτική της δουλειάς ενός σύγχρονου gm είναι ο τρόπος που περιγράφει τον εαυτό του ο γενικός διευθυντής της Strasbourg, Nicola Alberani σε συνέντευξη του στο podcast του Envergure:
Εντυπωσιακό; Καθόλου. Είναι απλά η δουλειά κάθε ανθρώπου που φέρει την ιδιότητα του Alberani. Όπως προσέξατε δεν μίλησε για ticketing, media, social media, χορηγίες ή οτιδήποτε έχει να κάνει με το εμπορικό τμήμα. Η δουλειά του είναι μια και είναι ξεκάθαρη. Να παρουσιάσει στον προπονητή παίκτες με συγκεκριμένα κριτήρια και βάση τόσο το πλαίσιο από το οποίο προέρχονται, όσο και αυτό στο οποίο θέλουν να τους εντάξουν.
Το στατιστικό προφίλ είναι σημαντικό αλλά σου λέει την μισή αλήθεια, και αρκετές φορές ούτε καν αυτή. Οι προσωπικές πτυχές ενός παιδιού από την άλλη άκρη του κόσμου μετράνε περισσότερο από ποτέ στην αξιολόγηση του. Εάν έχει παιδιά, σύζυγό ή κοπέλα. Το background του. Που πήγε σχολείο. Που έχει ζήσει και πως συμπεριφέρεται εκτός γηπέδου. Αν έπαιξε μπάσκετ μόνο στην πόλη που γεννήθηκε ή έζησε και εκτός της πολιτείας του. Γιατί θέλει να παίξει στην Ιταλία και όχι στην Ελλάδα. Λεπτομέρειες όπως αυτές σου λένε για παράδειγμα αν θα χρειαστεί περίοδος προσαρμογής ή μπορεί να ενταχθεί στην ομάδα σου χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Αν τα παραπάνω ακούγονται υπερβολικά, θα σας προσκαλέσω να διαβάσετε ένα κομμάτι από το περιβόητο email με το οποίο ο Ettore Messina ανακοίνωσε στον Mike James την απόφαση του να τον κόψει από το ρόστερ της Olimpia Milano:
Ο coach Μεσίνα είχε να διαχειριστεί την περίπτωση ενός αθλητή που μετρούσε ήδη μια σεζόν στα σπλάχνα του οργανισμού. Φανταστείτε να κάνεις το ίδιο για ένα παιδί που βγαίνει από το κολέγιο ή αγωνίζεται στην Λιθουανία. Και να επαναλαμβάνεις την ίδια διαδικασία για 60 – 70 στόχους μέχρι να διαγράψεις τους περισσότερους και να φτάσεις στους 20. Μπορεί ο coach Μπαρτζώκας ή κάποιο μέλος του προπονητικού σταφ να κάνει αυτή τη δουλειά εν μέσω αγώνων, προπονήσεων, ταξιδιών και scouting των αντιπάλων σε Ευρωλίγκα και (πιθανότατα) ελληνικό πρωτάθλημα; Η προσωπική μου γνώμη είναι πως όχι. Αν δε μέσω αγωνιστικών υποχρεώσεων ασχολούνται με κάτι τέτοιο, υπάρχει σοβαρό δομικό πρόβλημα. Σημαίνει ότι το τεχνικό τιμ υπολειτουργεί, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο σύλλογος να βρίσκεται πάντα ένα βήμα πίσω και ο προγραμματισμός να κινδυνεύει σοβαρά, καθώς η διαδικασία αναζήτησης τρέχει ανάμεσα σε άλλα πράγματα. Και κοστίζει τόσο σε ποιότητα, όσο και σε προϋπολογισμό. Θα αποκτήσεις αθλητές που θα είναι αξιόλογοι, απλά δεν θα συμβαίνει όσο συχνά θα θέλαμε και συνήθως θα πληρώνεις υπεραξία. Το χειρότερο κομμάτι είναι ότι θα αγνοούμε τον λόγο της αποτυχίας ένταξης ενός παίχτη, γιατί θα μας λείπει όγκος πληροφοριών που αν τις γνωρίζαμε δεν θα προχωρούσαμε στην επιλογή του.
Ο Ολυμπιακός δουλεύει εξαιρετικά όσον αφορά το εμπορικό κομμάτι, έχοντας διατηρήσει τους χορηγούς του παρά την απόφαση του για υποβιβασμό στην A2 και την απουσία από τα Play Off της Euroleague. Αυτό οφείλεται αποκλειστικά στις ικανότητες των ανθρώπων που τρέχουν κάθε μία συμφωνία που υπογράφει ο σύλλογος, και είναι το ζητούμενο για το αγωνιστικό τμήμα. Γνώση της αγοράς και ικανότητα. Δεν μιλάμε για ημίθεους, αλλά για επαγγελματίες που γνωρίζουν να κάνουν αυτό για το οποίο πληρώνονται.
Μια εξαιρετική περίπτωση για τον Ολυμπιακό θα ήταν ο Claudio Coldebella, ο οποίος έχει κάνει πολύ καλή δουλειά για την Unics τα τελευταία χρόνια. Γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας και πάνω απ’ όλα σοβαρός ως άνθρωπος. Υπάρχουν δεκάδες υποψήφιοι που θα μπορούσαν να βοηθήσουν από την πρώτη μέρα, ο σύλλογος πρέπει να βρει τον δικό του «άνθρωπο της βροχής». Είναι καθαρά ζήτημα θέλησης και διάθεσης για ριζικές αλλαγές από τους ιδιοκτήτες. Είναι θέμα ωρίμανσης, αλλά και ανάγκης για νίκες.
Κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες, το ταβάνι του τμήματος είναι να γίνει μια ανταγωνιστική ομάδα κανονικής περιόδου. Να σημειώσει μεγάλες νίκες, και να χάσει αρκετά παιχνίδια. Ποτέ όμως δεν θα παράγει κάτι παραπάνω από αυτό που μαθηματικά της αναλογεί. Αυτό θα πρέπει να είναι ο στόχος. Ο συσχετισμός δυνάμεων επιβάλει να ξεπεράσουμε το αγωνιστικό μας επίπεδο.
SOURCES
https://www.gazzetta.it/Nba/24-04-2021/nba-debutto-mike-james-brooklyn-nets-410440776956.shtml
