(Ο Red Label ανατρέχει στη φετινή σεζόν, μπαίνει σε περιδίνηση και μακρηγορεί κάνοντας έναν συνολικό απολογισμό για τον Ολυμπιακό μας)
∼o∼
Άλλη μια σεζόν έκλεισε για το αγαπημένο μπασκετικό τμήμα ανδρών του Ολυμπιακού μας και κατά την ταπεινή μου άποψη είναι περίοδος περισυλλογής, σχεδιασμού και δράσης για τη λύση των διάφορων προβλημάτων που προέκυψαν και από τη φετινή σεζόν.
Είναι Αποτυχημένη η Σεζόν;
Στις 13/2/2018 ο Ολυμπιακός έγραψε Ιστορία στο Ελληνικό μπάσκετ αποχωρώντας από τη σφαγή του ημιτελικού κυπέλλου κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο. Εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι γύρω από αυτήν την κίνηση δεν υπήρχε κανένα σχέδιο από τη διοίκηση για τα χαρακτηριστικά που θέλουν να έχει η ομάδα. Είναι προφανές ότι άλλο σχέδιο ακολουθείς όταν ο στόχος σου είναι τα playoffs της Ευρωλίγκας και άλλο σχέδιο καταστρώνεις αν συμμετέχεις σε τρεις διοργανώσεις. Πόσο μάλλον που υπήρχε και το θέμα του COVID-19 και ήταν σίγουρο ότι θα επιβάρυνε έτι περαιτέρω την υγεία άρα και τη σεζόν μιας ομάδας.
Κατά τη γνώμη μου, το να μην είναι στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρωλίγκα είναι κάτι που δεν αντιστοιχεί στο επίπεδο και την Ιστορία του Ολυμπιακού μας. Αν υπήρχαν και άλλες διοργανώσεις, άρα και άλλοι επιτεύξιμοι στόχοι θα μπορούσε ο απολογισμός να είναι επιτυχημένος εδώ, αποτυχημένος εκεί με θετικό όμως πάντα πρόσημο εκτός αν αποτύγχανε σε όλους του τους στόχους. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι οι διοικούντες και τα επιτελεία της ομάδας δε δείχνουν να ανησυχούν για τα παραπάνω, τουλάχιστον όσο ανησυχεί και πονάει ο κόσμος της ομάδας, ο οποίος σε συνθήκες κοινωνικής αποστασιοποίησης και μακριά από τα γήπεδα, είδε την αγαπημένη του ομάδα να έχει περισσότερες διακυμάνσεις από τα καρδιογραφήματα μου.
Σύμφωνα με τα παραπάνω η σεζόν κρίνεται αποτυχημένη με κάποια θετικά ψήγματα.
Αγωνιστικό Προφίλ: Θετικά και Αρνητικά
Από τη μια ο κόουτς Μπαρτζώκας εμφανίστηκε μπερδεμένος από το πρώτο μέχρι το τελευταίο ματς και δε μας έδειξε ποτέ τι μπάσκετ θέλει να παίξει η ομάδα. Βασικά είδαμε στατικότητα στην επίθεση, κακή άμυνα ως επί το πλείστον και μονοδιάστατη ομάδα χωρίς ξεκάθαρους. Ακόμα κι έτσι η ομάδα πάλεψε τα πιο πολλά παιχνίδια και αρκετά από αυτά τα έχασε ή μέσα από τα χέρια της ή στις λεπτομέρειες.
Πιο ειδικά, φτάσαμε Γενάρη και η ομάδα δεν είχε αυτοματισμούς και φαινόταν ασύνδετη και χωρίς ξεκάθαρο σχέδιο που να αξιοποιεί τα πλεονεκτήματα των παικτών. Το δε ρόστερ εμφανίστηκε κάπως «παρωχημένο», καθώς σε μια διοργάνωση που κυριαρχούσαν τα ψηλά σώματα και ο όγκος ο Ολυμπιακός είχε δυο undersized center οι οποίοι μάλιστα ήταν και rookies στη διοργάνωση. Ποτέ δεν κατάλαβα τι σκέφτηκε και άφησε την ομάδα με αυτή την έλλειψη ο Μπαρτζώκας, καθώς πιστεύω ότι είναι άνθρωπος με σύγχρονες μπασκετικές αντιλήψεις που μελετά τις εξελίξεις στο άθλημα. Επίσης η ομάδα ήταν μονοδιάστατη ως προς τον τρόπο επίθεσης παίζοντας σχεδόν μόνο PNR, χωρίς καθόλου κάθετο παιχνίδι και τέλος είχε guard με τον ίδιο ακριβώς ρόλο όπως ο Jenkins και ο Λαρεντζάκης με τον δεύτερο να κερδίζει με το σπαθί του μια θέση στο Ερυθρόλευκο depth chart, αποδεικνύοντας ότι η θέληση για δουλειά και βελτίωση δεν έχουν ηλικία. Ο Σλούκας κινήθηκε σε πολύ μέτριο επίπεδο. Δεν ξέρω αν η ηγετική παρουσία του Σπανούλη τον μπερδεύει στο επίπεδο της ψυχολογίας και των αποδυτηρίων αλλά δε θεωρώ ότι έχει τα φόντα να ηγηθεί του Ολυμπιακού παρότι τα τελευταία χρόνια έχει ανέβει επίπεδο σε σχέση με τη σεζόν που έφυγε. Επίσης έχει και το ακράδαντο ελαφρυντικό ότι τη θέση 1 την κάλυπτε σχεδόν αποκλειστικά αυτός με αποτέλεσμα να βλέπουμε σε κάποια ματς να ξεμένει από ανάσες.
Ο ΜακΚισικ χωρίς να είναι στατικός παίκτης με αρκετό pull up σουτ, τον είδαμε να παίρνει αρκετά σουτ και δεν αξιοποιήθηκε επαρκώς η έφεση του στους αιφνιδιασμούς καθώς χωρίς μέγεθος και σωστές αποστάσεις και θέσεις ήταν αδύνατον να ανοίξουν κάποιοι χώροι. Ακόμα κι έτσι όμως ο παίκτης ήταν από τους πιο βελτιωμένους και διακριθέντες στα πιο πολλά ματς. Ο Ζαν Σαρλ προσέφερε ισορροπία σε άμυνα και επίθεση αλλά κάποια ματς ένιωσα ότι περίμενε η ομάδα post παιχνίδι από έναν παίκτη που δε διαθέτει τέτοια χαρακτηριστικά. Προς το τέλος της σεζόν βλέποντας τον Κουφό να κάνει τα απολύτως βασικά αλλά πολύ αναγκαία όταν έπαιζε με την ερυθρόλευκη φανέλα, νομίζαμε ότι είδαμε έναν σχεδόν διαστημικό ψηλό και αν το καλοσκεφτούμε θέλουμε ψηλό που να καλύψει τα κενά που κάλυψε ο Κουφός, σε συνδυασμό με το Ελληνικό διαβατήριο του.
Να με συγχωρέσετε αγαπητοί αναγνώστες αλλά επειδή σέβομαι όποιον διαβάσει αυτό το κείμενο θέλω να σας πω ότι ποτέ δεν κατάλαβα τι έγινε με το χειρισμό του τραυματισμού του Παπανικολάου. Από τη μια μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι ήταν σε γνώση του τεχνικού επιτελείου μια τόσο σημαντική έλλειψη για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν έγινε κάποια κίνηση, έστω εμβαλωματική και από την άλλη δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι το ιατρικό επιτελείο ήξερε και απέκρυψε από το τεχνικό επιτελείο τόσο σημαντικές πληροφορίες σε σχέση με την υγεία του παίκτη. Το σημαντικό είναι να είναι υγιής ο άνθρωπος, να χαίρεται και το νέο μέλος της οικογένειας του και να γυρίσει δυνατός στα παρκέ.
Μέσα σε όλα αυτά υπήρχε και ο Σάσα Βεζένκοφ που έκανε το μεγάλο άλμα προς τα μπρος ο οποίος βελτίωσε την άμυνα του και το συγχρονισμό στα rebs και κάλυψε δυο θέσεις σε κάποια ματς ανάλογα με τη ροή του αγώνα. Ο Βεζε όπως δείχνει και ο παρακάτω πίνακας που επιμελήθηκε για εσάς ο Red Emerald ήταν ο παίκτης με τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα για την ομάδα μας.
Τέλος, το σημαντικό είναι όπως μας δείχνει ο ιστότοπος της Ευρωλίγκας ο Σάσα διατήρησε υψηλά ποσοστά ευστοχίας παίρνοντας υπερδιπλάσιες προσπάθειες
Ακόμα, στα ευχάριστα της φετινής σεζόν είναι ότι φτιάχνεται μια μαγιά που μπορεί να αγγίξει ακόμα και τους 9 παίκτες αν μείνουν και δυο αρχηγοί μας και ότι τα κενά είναι τόσο εμφανή που είναι πολύ δύσκολο να μη διορθωθούν.
Οι Σημαίες Ψηλά Στον Ιστό!
Λογικά σε κάποιο σημείο μέσα στη σεζόν θα επιτραπεί η είσοδος των φιλάθλων στα γήπεδα μπάσκετ. Αυτό είναι και το πρέπον και το ιδανικό σενάριο για να τελειώσουν την καριέρα τους οι δυο σημαίες και αρχηγοί της ομάδας μας, Σπανούλης και Πρίντεζης φορώντας την ερυθρόλευκη ριγωτή που τόσο μας συγκινεί όλους και μόνο στη θέασή της…. Για να γίνει αυτό όμως ξέρουμε όλοι τι πρέπει να συμβεί. Κανονικά, αυτό θα ήταν έργο και επιλογή της διοίκησης και των ιδίων, πάντως δεν είναι ώρα για προβολή του υπερεγώ καμιάς μεριάς. Είναι ώρα που πρέπει να κάνουν όλοι ένα βήμα πίσω για το καλό της ομάδας, να επικρατήσει η κοινή λογική από όλους και το Ιστορικά σωστό. Όλες οι πλευρές θα μετρηθούν με βάση αυτό.
Κλείνω αγαπητοί αναγνώστες, με την ελπίδα ότι η offseason θα σημάνει τον εντοπισμό των αιτιών της αποτυχίας και τη λύση των προβλημάτων που οδήγησαν σε αυτήν.
Το σημερινό μας τραγούδι είναι αφιερωμένο στον δημιουργό του, τον μεγάλο λαϊκό συνθέτη Τάκη Μουσαφίρη που έφυγε πρόσφατα από τη ζωη….
