08/02/2021
Μετά το παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟ, για την 24η αγωνιστική της Euroleague την Παρασκευή 5/2/2021, το οποίο έληξε με ήττα της ομάδας μας με (77-88), έγραψα ένα κείμενο με τις σκέψεις που με κατέκλυζαν εκείνη τη στιγμή. Είναι αλήθεια όμως πως η πίκρα και η στεναχώρια καλοί σύμβουλοι δεν είναι σχεδόν ποτέ, οπότε ξαναδιαβάζοντάς το σε δεύτερο χρόνο, αποφάσισα να μην το στείλω, αντ’ αυτού να γράψω ένα άλλο, ποιο μετριοπαθές, το παρόν.
Κρίση και κρίση λοιπόν. Δύο λέξεις με ίδια ορθογραφία αλλά διαφορετικό νόημα. Κρίση είναι η αλλαγή προς το χειρότερο μιας κατάστασης (οικονομική κρίση, αγωνιστική κρίση, συναισθηματική κρίση κτλ). Κρίση όμως είναι και η αξιολόγηση μιας κατάστασης ή ενός φορέα, σχετικά με τα πεπραγμένα του αλλά και τις αποφάσεις του με σκοπό να εξαχθούν κρίσιμα συμπεράσματα για την απόδοσή του εντός ενός συγκεκριμένου πλαισίου.
Μετά την εύκολη ήττα της ομάδας μας από τον ΠΑΟ, η ομάδα περνάει και τις δύο κρίσεις. Αγωνιστική κρίση, η οποία είναι οφθαλμοφανής αλλά και κρίση από κάθε λογής δημοσιολόγους (δημοσιογράφους, οπαδούς, bloggers, twitterάδες κτλ), για την απόδοση όλων όσων σχετίζονται με την ομάδα. Απ’ όλα έχει ο μπαξές. Κρίνονται οι πρόεδροι, ο προπονητής, το προπονητικό staff και οι παίκτες. Δεν έχω ακούσει κριτική μόνο για τις αεροσυνοδούς που συνοδεύουν την ομάδα με τα charters. Αλλά και πάλι, μπορεί και αυτές να έχουν κριθεί και απλώς να μην έχει πέσει στην αντίληψή μου.
Μπορούμε να κρίνουμε λοιπόν τα στελέχη της ομάδας μας ή όχι;
Και ναι και όχι. Εξηγούμαι. Προσωπικά πιστεύω ότι για να κρίνεις μια κατάσταση πρέπει να κλείσει πρώτα ένας πλήρης κύκλος λειτουργίας της. Δηλαδή στην περίπτωσή μας για να κριθεί η ομάδα θα πρέπει να τελειώσουν πρώτα όλες οι αγωνιστικές της υποχρεώσεις για φέτος. Ο λόγος που το πιστεύω αυτό είναι ότι τα δεδομένα σύμφωνα με τα οποία παίρνουν τις αποφάσεις τους όλοι αυτοί, εμείς δεν τα γνωρίζουμε. Σκέψου αγαπητέ μου φίλε το εξής. Ξεκινάει ένα μονοθέσιο της F1 να τρέξει ένα γύρο σε κάποια πίστα για τις κατατακτήριες δοκιμές. Εσύ λαμβάνεις δεδομένα για την ταχύτητά με την οποία παίρνει την κάθε στροφή και τον χρόνο που κάνει για να μπει και να βγει από αυτή, αλλά μέχρι εκεί. Δεν γνωρίζεις ούτε ποια πίστα είναι, ούτε τις κλιματολογικές συνθήκες (μπορεί να βρέχει), ούτε τον χρόνο που έκαναν τα προηγούμενα μονοθέσια, ούτε φυσικά και τον χρόνο που θα κάνουν τα επόμενα. Με τα δεδομένα που έχεις στα χέρια σου, το να προσπαθήσεις να κρίνεις την απόδοση των ελαστικών του, το λες και αφελές. Όταν όμως τελειώσουν οι κατατακτήριες δοκιμές και λάβεις πλέον πλήρη εικόνα της έκβασής τους, μπορείς να κάνεις μια ασφαλέστατη κρίση. Ξέρεις γιατί; Διότι τότε κρίνεις εκ του αποτελέσματος. Το αποτέλεσμα είναι δεδομένο. Αν το μονοθέσιο έκανε τον χειρότερο χρόνο, απέτυχε και αυτό δεν αλλάζει. Το γιατί απέτυχε είναι άλλη κουβέντα. Πάντως απέτυχε. Κατά τη διάρκεια όμως της κούρσας, οι μόνοι που μπορούν να κάνουν ασφαλή κριτική της απόδοσης είναι αυτοί που έχουν υπόψη τους όλα τα δεδομένα της διαδρομής.
Θα με ρωτήσει κάποιος, δηλαδή για παράδειγμα, το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είναι σταθερά από την αρχή της σεζόν στις χαμηλές θέσεις της κατάταξης στα rebounds, δεν είναι ένα αντικειμενικό γεγονός; Δεν είναι εμφανές ότι αυτό το γεγονός συμμετέχει στην αρνητική εικόνα της ομάδας; Απαγορεύεται να το λέμε; Και στην τελική το να το λέμε σημαίνει ότι θέλουμε να φύγουν πρόεδροι, προπονητές, παίκτες και να διαλυθεί το σύμπαν;
Απαντώ. Κατ’ αρχάς δεν απαγορεύεται να το λέμε, κατά δεύτερον δεν σημαίνει ότι όποιος το λέει, επιθυμεί και την απομάκρυνση στελεχών από την ομάδα. Το να ζητάω από την/τον σύντροφό μου να βελτιώσει κάτι που επιδρά αρνητικά στη σχέση μας, δεν σημαίνει ότι ζητώ και διαζύγιο. Τουναντίον, επιθυμώ να βελτιωθούν ορισμένα πράγματα ώστε να συνεχίσουμε τη ζωή μας μαζί, εύρυθμα. Τι συμβαίνει όμως αν αυτό που ζητώ ως βελτίωση είναι κάτι πέρα από τις δυνάμεις του άλλου; Τότε το διαζύγιο είναι μονόδρομος. Και πότε μπορώ να κρίνω ότι είναι πάνω από τις δυνάμεις του; Όταν προσπαθήσει και δεν τα καταφέρει ή όταν αποδειχθεί ότι αυτό που ζητώ είναι παράλογο. Στην δική μας περίπτωση λοιπόν, δεν πρόκειται τα παιδιά της frontline μας να γίνουν ούτε Milutinov, ούτε Tavares, ούτε Vesely. Αν ζητούμε κάτι τέτοιο είναι παράλογο και καλύτερα να «πάρουμε διαζύγιο» από τώρα. Ενδεχομένως όμως, και με τη βοήθεια της υπόλοιπης ομάδας να μπορούν να βελτιώσουν τα ποσοστά τους στα rebound που κατεβάζουν. Πότε θα μπορούμε να πούμε με σιγουριά αν μπορούν ή όχι; Όταν κλείσει ένας πλήρης κύκλος λειτουργίας όλης της ομάδας. Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα ερωτήματα που ταλανίζουν το μυαλό μας σε σχέση με την αγωνιστική κατάσταση της ομάδας μας.
Καλές λοιπόν οι κριτικές αγαπητοί μου φίλοι, αρκεί να γίνονται α) από ανθρώπους που αγαπούν την ομάδα, β) χωρίς υστεροβουλία, γ) με πλήρη επίγνωση ότι αυτό που σχολιάζουμε μπορεί να μην είναι ακριβώς όπως φαίνεται διότι δεν έχουμε όλα τα δεδομένα υπόψη. Οπότε, ψυχραιμία, ας μην επηρεαζόμαστε από κείμενα που κυκλοφορούν και ζητούν το κεφάλι του Μπαρτζώκα, του Χάρισον, των Αγγελόπουλων και δεν ξέρω εγώ ποιανού άλλου. Ας περιμένουμε «καρτερικά είναι η αλήθεια» να τελειώσει η regular season και μετά θα τα πούμε με όλους από την καλή και από την ανάποδη.
Θα κλείσω με κάτι εξωαγωνιστικό. Ο Ολυμπιακός είναι το μεγαλύτερο αθλητικό σωματείο της χώρας. Επίσης, κατέχει Ευρωπαϊκές διακρίσεις σε όλα σχεδόν τα ομαδικά αθλήματα. Αυτό το τελευταίο τον καθιστά ένα από τα μεγαλύτερα (αν όχι το μεγαλύτερο) πολυαθλητικά σωματεία της Ευρώπης. Στο μπασκετικό τμήμα αυτού του «γίγαντα», πριν 2 χρόνια πάρθηκε μια απόφαση. Μια απόφαση που ως συνέπεια είχε τον ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΣΤΗΝ Α2. Αυτό είναι μια ρετσινιά που θα την κουβαλάμε για πάντα κύριοι. Αν κάτι αντίστοιχο είχε γίνει στο ποδοσφαιρικό τμήμα, δεν ξέρω αν ο πρόεδρός του θα έμενε στην Ελλάδα για πολύ καιρό. Στο μπασκετικό τμήμα, δεν «άνοιξε ρουθούνι». Δεχθήκαμε όλοι μας την απόφαση που πάρθηκε, με πλήρη επίγνωση της ρετσινιάς που θα κουβαλάμε εφεξής. Όχι μόνο τη δεχτήκαμε αλλά την στηρίξαμε κιόλας, για έναν και μόνο λόγο. Διότι αναγνωρίσαμε ως δίκαιο τον πόλεμο που άνοιξε το τμήμα με μια συμμορία μου βίαζε τη λογική μας κάθε γ@@νη εβδομάδα. Έκτοτε δεν απαιτήσαμε ούτε 30εκ. αγωνιστικό μπάτζετ, ούτε F4 και εγώ προσωπικά ούτε καν πρόκριση στα play off. Περίμενα όμως, ότι τουλάχιστον σε ματς με τον κύριο εκφραστή της προαναφερθείσας συμμορίας, η ομάδα θα εμφανιζόταν με πολεμιστές και όχι με 12 σχολιαρόπαιδα που τους κάνανε πλάκα αυτοί που δεν μπορούν να κερδίζουν ούτε το Λαύριο και τον Προμηθέα. Για αυτό το ματς, κάποιοι θα πρέπει έμπρακτα να δείξουν ότι κατάλαβαν ότι γίναν πρωταγωνιστές σε μια μαύρη σελίδα της ιστορίας του τμήματος και από εδώ και στο εξής να προσπαθήσουν να βελτιώσουν την εικόνα τους. Δεν θα γράψω άλλα για να μην ξεφύγω. Το καταθέτω κυρίως ως παράπονο.
