Καλησπέρα φίλοι και φίλες του RPG. Τελευταία φορά που τα είπαμε σας άφησα στο (11-9) και τώρα….το ισοζύγιο δείχνει (11-12) και 10η θέση, άρα μάλλον δεν πήγε καλά αυτό.
Τρεις ήττες, σχεδον με πανομοιότυπο τρόπο, με τρεις δύσκολους και εντός 8αδας αντιπαλους, οι 2 εκτός έδρας (Κάουνας, Μιλάνο) και φυσικά η εντός με την Barcelona. Αν το δεις το ποτήρι μισοάδειο θα πεις ότι ήταν μια οπισθοδρόμηση, αφού στα 2 τουλάχιστον από αυτά ήσουν μπροστά στο σκορ, λίγο πριν το τέλος και δεν μπόρεσες να διαχειριστείς το προβάδισμα. Στο δε τρίτο έφτασες στο καλάθι, σχεδόν μια κατοχή πριν το τελος, αλλά εκεί ο Delaney έβαλε ένα σκοτωμένο και σου έκοψε την όρεξη για σπουδαίο διπλό. Αν το δεις το ποτήρι μισογεμάτο, μπορείς να πεις ότι η ομάδα αποδείχθηκε άκρως ανταγωνιστική, μέχρι το τελος, απέναντι σε αντιπάλους όπου ο ενας έχει χρόνια ομοιογενεια, που παράγει συγκεκριμένες μπασκετικες σταθερές, οι άλλοι δυο έχουν μπάτζετ 4 φορές σαν το δικό σου που στρογγυλοκάθονται στην 4αδα και τις έπαιξες στο καλάθι. Ήταν η ατυχία, ή ίσως και η κούραση, των 7 ψυχοφθόρων παιχνιδιών μέσα σε σχεδόν 25 μέρες, ίσως κάποιες κακές συνεργασίες ή αποφάσεις, σημασία έχει ότι ο coach διέκρινε ψήγματα βελτίωσης και ανταγωνιστικοτητας, ή έστω αντίδρασης, από τα συνήθως άσχημα ξεκινήματα και τα μόνιμα βελτιωμένα δεύτερα ημίχρονα.
Και μάλλον έτσι είναι, καθώς πολλές φορες παρασυρόμαστε από τον υπέρμετρο ενθουσιασμό μας και συμπεραίνουμε βιαστικά, αγνοώντας ότι στην τελική η ομάδα είναι ολοκαίνουρια, με ξενους που μέχρι πέρυσι ήταν επιπέδου Eurocup και ως γνωστον το step up απαιτεί χρόνο και μεθοδικότητα (αναφέρω ως παράδειγμα τον Punter που έφυγε οπως έφυγε από μας και φετος έχει αποδείξει ότι ανήκει σε αυτό το επίπεδο). Προτού λοιπόν επιδοθούμε στους συνήθεις αφορισμούς του δεν κάνει ο ενας, να φύγει ο άλλος, να μεταγραφεί ο παράλλος, ας περιορίσουμε τα ξεσπάσματα γκρινιας μας στα Aperitif και ας αφήσουμε την ομάδα να το φτάσει ως το τέλος, όπου και θα κρίνουμε μια και καλή. Κοινώς, προχωράμε. Άλλωστε η ζωή συνεχίζεται και τα μαθηματικά – ακόμα – δε σου έχουν απαγορέψει να ονειρεύεσαι. Εκκρεμούν 11 αγωνιστικες και πριν αρχίσουμε να βγάζουμε τα κομπιουτεράκια για το πόσες νικες χρειάζονται μέχρι την 8αδα ή αν το 7-4 δεν είναι αρκετό και χρειαστεί το 8-3, ας πάμε αγωνιστική-αγωνιστική, ας εστιάσουμε στο αμιγώς μπασκετικό κομμάτι που παράγεται στο παρκέ και βλέπουμε. Αρχής γενομένης φυσικά από σήμερα, και μάλιστα όχι με όχι ένα ordinary game που λέμε στο χωριό μου, αλλά με την μητέρα των μαχών, δηλαδή των αντιπαλο που λατρεύουμε να μισούμε, τον Παναθηναϊκό. Είναι ομως το αποψινό παιχνίδι σαν όλα τα άλλα;
ΟΠΩΣ ΣΤΟ ΤΕΛ-ΑΒΙΒ, ΟΠΩΣ ΣΤΗ ΣΑΡΑΓΟ
Η αλήθεια είναι ότι κάθε παιχνίδι ανάμεσα στα δύο πιο εμπορικά σωματεία της χωρας, ή αν προτιμάτε ανάμεσα στα δυο σωματεία με τη μεγαλύτερη φίλαθλη βάση, είναι πάντα ιδιαίτερο, όποιες κι αν είναι οι γενικότερες συνθήκες που επικρατούν. Γιατί, κακά τα ψέμματα, έτσι όπως πετυχαίνουμε φέτος τον Παναθηναϊκό (οπως και στον πρώτο γύρο στο ΟΑΚΑ), δηλαδή να ακροβατεί μεταξύ 15ης και προτελευταίας θεσης της βαθμολογιας, δεν τον έχουμε ξαναπετύχει. Όχι ότι αυτό θα μειώσει οποιαδήποτε ποσοστό επιτυχίας σε περίπτωση νίκης, αλλά επιτρέψτε μου, μεγαλώνοντας, να μην με απασχολεί πλέον αυτό, αλλα η ουσία. Και η ουσία είναι ότι το αποψινό ματς είναι must win, όχι για κανέναν άλλον λόγο πλην του (12-12), που είναι επιτακτική ανάγκη να συμβεί για να μη χαιρετήσουμε νωρίς. Έτσι, και μόνο έτσι, θα πρέπει να προσεγγίσουμε το παιχνίδι, και πιστεύω ότι η απουσία κόσμου ίσως βοηθήσει προς αυτη την κατεύθυνση. Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι έχουμε χτίσει μια ευρωπαϊκή παράδοση που χρίζει εύφημο μνεία και δεν είναι να περνάει απαρατήρητη, ειδικά μετά τα όσα έχουν προηγηθεί στις εγχώριες κοκορομαχίες. Το αποψινό επεισόδιο είναι το 19ο ανάμεσα στους δυο αιωνίους, με το σκορ να λέει 12-6, υπέρ ημών.
Πιο αναλυτικά στο ΣΕΦ είμαστε στο 6-1 (μόνο ο Pasqual έφυγε με το διπλό), ενώ και στο συνήθως, ‘εγχώρια’, αφιλόξενο ΟΑΚΑ το σκορ είναι 4-4, ενώ δεν πρέπει να ξεχναμε και το επί μέρους 2-1 σε επίπεδο final-4, με τους διαδοχικούς θριάμβους σε Τελ-Αβίβ και Σαραγόσα (’94 και ’95) και την μοναδική ήττα στο καλάθι στο Βερολίνο το 2009 (σήκω ρε Greer και ότι γίνει, ποιος Μπουρούσης). Η παράδοση λοιπόν υπαγορεύει νίκη και στο παγωμένο απόψε ΣΕΦ, αλλα και πάλι θα επιμείνω ότι το μοναδικο κίνητρο θα πρέπει να είναι το βαθμολογικό, αφού άλλωστε είμαστε εμείς που θεωρητικά/μαθηματικά διεκδικούμε ακόμα στόχο , τη στιγμή που οι πράσινοι του Kattash είναι δεδομένα σε μια κατάσταση που εξ αρχής αγωνίζονται μόνο για τη συμμετοχή και τίποτα περισσότερο. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε σε αυτό και την απουσία του ποιοτικότερου παίχτη τους εφέτος, Nemanja Nedovic, τότε δεν υπάρχει η παραμικρη δικαιολογία να στραβώσει το αποψινό παιχνίδι. Θα μου πεις κι εσυ, παιζεις για καιρό χωρις forward οπως λέει και ο coach Μπαρτζωκας , με τους Παπανικολάου και Vezenkov να είναι σε ακόμα ένα ματς θεατές, αλλά και πάλι είναι ξεκάθαρη η υπέροχη μας απόψε, που δεν πρέπει να πάει τίποτα στραβά.
Ταινία της ημέρας Χ
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπόρεσα να ταυτίσω το αποψινό ματς με κάποιο film noir, επομένως δεν θα τιμήσω απόψε τον τίτλο της στήλης. Και ίσως δεν βρήκα ταινία να την ταυτίσω γιατί είναι τέτοια η φύση των σημερινών μονομάχων που ακόμα και μια τριλογία του Nolan δε θα ήταν ικανή να χωρέσει τόσο legacy σε κάποια screenplays.
ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΔΩ
Είπα screenplays, και συνειρμικά μου ήρθαν τα screen και τα plays τα οποία ενδεχομένως θα κρίνουν και το σημερινό νικητή. Έχουμε δει τον Παπαπέτρου σε ρόλο δευτερεύοντα χειριστή, και ελλείψει Nedovic θεωρω αυτονόητο ότι θα τρέξει πολλά από τα plays του Kattash σήμερα, ενώ και τα screens του Παπαγιάννη ψηλά, ο οποιος φετος λειτουργεί εξαιρετικα και ως roller και στο pop ψηλά, θα επιδιώξουν να αδειάσουν τη ρακέτα μας, ώστε να τους δώσει όσες πιο πολλές δεύτερες επιθέσεις μπορούν, αφού είναι γνωστή η επιρρέπεια μας στο χαμένο αμυντικό reb, τομέας στον οποίο οι πράσινοι (επιθετικά rebs) είναι η δεύτερη καλύτερη ομάδα στη διοργάνωση, με μέσο ορο σχεδόν 12, πίσω μόνο από την CSKA. Ο Μήτογλου βρίσκεται σε καλό φεγγάρι τελευταια και είμαι σίγουρος ότι θα προβληματίσει και σήμερα την τετράδα των ψηλών μας.
Περιμένω να δω τον Harisson να βγαίνει μπροστά και κάνει ένα γεμάτο παιχνίδι. Νομίζω ότι το αποψινό ματς ειναι στα μέτρα που του ταιριάζει και μπορεί να ξεμπουκώσει και να ανεβεί ψυχολογικά, γιατί πραγματικά είναι θεωρητικά ο πιο προικισμένος επιθετικά παίκτης μας. Κατά τ’ άλλα πιστεύω σε άλλο ένα μεγάλο παιχνίδι από τον Πρίντεζη, που ζει για τέτοια ματς και θα δώσει εύκολους και σίγουρους ποντους στο ζωγραφιστό, αφού είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα τον ταΐσει αρκετά η backcourt, καθ’ υπόδειξην του coach Β. Τα υπόλοιπα το βράδυ, στο Aperitif.
Πάρτε και μια γεύση από τα περσινά όργια του McKissic.
—
