Ξενέρωμα, θυμός, απογοήτευση. Αυτή η σειρά συναισθημάτων ακολούθησε τον αγώνα με τη Zalgiris στο Κάουνας. Είχα καιρό να νιώσω τόσο έντονο δυσάρεστο συναίσθημα μετά από αγώνα μπάσκετ. Τα μόνα ματς που μου ήρθαν στο μυαλό με ανάλογη επίγευση ήταν ίσως εκείνο με τον Παναθηναϊκό το 2006 (73-74), μετά το λάος του Mulaomerovic, ή το 2013 με το Bobby Brown και τη Siena στο ΣΕΦ, σε ένα ματς που έμοιαζε πολύ με το προχθεσινό. Ειλικρινά θεωρώ την απώλεια της προηγούμενης νίκης την πιο κομβική μέχρι τώρα στη χρόνια, πιο κομβική και από την τρέχουσα βδομάδα με Armani και Barcelona, αφού απεμπολήσαμε την ευκαιρία, όχι μόνο να αναρριχηθούμε στο 12-9 αλλά, να βάλουμε και ένα σοβαρό συνδιεκδικητή του ίδιου στόχου, από κάτω. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά πραγματικά είδαμε πραγματάκια να συμβαίνουν στο Κάουνας από τη δεύτερη περίοδο μέχρι το 38. Τα έγραψε αναλυτικά ο Navaho στο Encore της Κυριακής, αλλά λίγο πολύ φάνηκε ότι, τουλάχιστον στην άμυνα, η επιλογή των αλλαγών σε όλα τα screens δούλεψε, ενώ και το σχήμα με Σλούκα, McKissic και 3 forwards (Vezenkov, Πρίντεζη, Jean-Charles) έφερε αποτέλεσμα και στις 2 μεριές του παρκε.
Στην πόλη της μόδας
Στένεψαν τα περιθώρια δυστυχώς και πλέον το κομπιουτεράκι λέει πως ο αριθμός 19 οδηγεί στην επόμενη φάση, τουτέστιν 8/13 στα εναπομείναντα παιχνίδια, τα οποία είναι σχεδόν όλα με ζόρικους αντιπάλους. Αρχής γενομένης απόψε στο κοσμοπολίτικο Μιλάνο.
Αν η Ρώμη είναι γνωστή για τη γλυκιά ζωή, το Μιλάνο είναι o ορισμός του στιλάτου lifestyle. Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ιταλίας είναι σήμερα η πρώτη τη τάξει οικονομική δύναμη της χώρας. Και, βέβαια, συνώνυμο της μόδας ή καλύτερα μία από τις πρωτεύουσές της, αφού εδώ (όσο και στο Παρίσι και το Λονδίνο) δημιουργούνται οι νέες τάσεις και το design, ενώ έχουν τη βάση τους κάποιοι από τους μεγαλύτερους ιταλικούς οίκους μόδας. Με λίγα λόγια, οι Μιλανέζοι έχουν το στιλ στο DNA τους! Η πόλη μοιάζει να είναι σε διαρκή κίνηση. Στην ουσία η καρδιά της πόλης χτυπάει στην Galleria Vittorio Emanuelle ΙΙ και στο Χρυσό Τρίγωνο, δηλαδή στη Via Mοntenapoleone και τους γύρω δρόμους, εκεί που βρίσκονται τα ακριβά καταστήματα των μεγαλύτερων οίκων μόδας. Ο πιο ακριβός οίκος της πόλης όμως είναι με διαφορά αυτός του Giorgio Armani και του…Etore Messina. Η ακριβοθώρητη Armani λοιπόν, που το ρόστερ της λάμπει περισσότερο κι από τα στρας στα επώνυμα νυφικά του προέδρου της, βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο (13-7) με ένα ματς λιγότερο, ενώ το timing που την αντιμετωπίζουμε δεν είναι και το καλύτερο αφού έχει αρχίσει να βρίσκει αυτοματισμούς, ρόλους και να σημειώνει απανωτές νίκες, όπως η εκκωφαντική απέναντι στη Bayern του ομοεθνή τους, Andrea Trinchieri, την προηγούμενη αγωνιστική ή το διπλό στη Μαδρίτη 2 βδομάδες νωρίτερα. Καμία σχέση δηλαδή με το παιχνίδι του πρώτου γύρου στο ΣΕΦ, που κερδίσαμε σχετικά εύκολα.
Η ταινία της ημέρας
Ολυμπιακός εναντίον Armani, για 23η φορά στην ιστορία τους, με τους ερυθρόλευκους της Ελλάδος και της Ιταλίας να έχουν… προηγούμενα από τη σεζόν 1996/97 και έπειτα, οπότε και βρέθηκαν αντιμέτωποι για πρώτη φορά στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Ο Ολυμπιακός έχει με το μέρος του την παράδοση, με 15 νίκες, ενώ 7 φορές έχει επικρατήσει η ομάδα του Μιλάνου. Σε ό,τι αφορά τις αναμετρήσεις που έχουν γίνει στην ιταλική πόλη, οι δύο ομάδες έχουν από 5 νίκες. Ελπίζω σήμερα να μη μας δώσει ένα θανάσιμο φιλί αποκλεισμού όπως προϊδεάζει και ο τίτλος του Νoir film “Kiss me deadly”, όπου ο ιδιωτικός ερευνητής Μάικ Χάμερ (Ραλφ Μίκερ) αποφασίζει να προστατέψει μια γυναίκα που κάνει ωτοστόπ φορώντας μόνο το παλτό της (Κλορίς Λίτσμαν). Ως τυπικός νουάρ αντι-ήρωας, ο Χάμερ απολαμβάνει να εφευρίσκει πλάγιες οδούς για να πετυχαίνει το σκοπό του, όσο και το να επιδίδεται σε βίαια ξεσπάσματα. Εδώ βρίσκει τον εαυτό του να ρίχνεται ολοκληρωτικά σε μια υπόθεση που του ήρθε από το πουθενά, κινητοποιημένος από την ανυποχώρητη επιμονή του και το αίσθημα τού αυτόκλητου τιμωρού που τον κατακλύζει. Γι’ αυτό και δεν σταματάει σε κανένα εμπόδιο που συναντά, ούτε όταν συνειδητοποιεί πως το κλειδί για τη λύση του αινίγματος είναι ένα μυστηριώδες κουτί το οποίο περιλαμβάνει μια άγνωστη ουσία που φέγγει.
Ο αντίπαλος
Αυτή την άγνωστη ουσία πρέπει να βρούμε κι εμείς απόψε αν θέλουμε να έχουμε τύχη απέναντι στον Delaney, τον Sergio, τον Hines, τον Datome, τον Leday, τον Shileds αμφίβολος), τον Micov, τον Punter, τον Brooks (απών σήμερα), τον Roll (αμφίβολος), τον Tarczewski (θέλετε κι άλλους;). Εναλλακτικά, φοβάμαι θα επιδοθούμε και πάλι στα βίαια ξεσπάσματα του McKissic που ως αυτόκλητος τιμωρός που τον κατακλύζει το πάθος της νίκης, εφευρίσκει πλάγιες οδούς, όχι πάντοτε ορθολογικές και αποτελεσματικές, την ίδια στιγμή όμως που εμείς, ευελπιστώ ότι, θα ψάχνουμε ορθολογικές λύσεις στην επίθεση και τρόπους που θα προσφέρουν επιπλέον σκορ (π.χ. δεν ξέρω με ποιον τρόπο αλλά πρέπει να ενεργοποιηθεί περισσότερο ο Harrison που χρειάζεται μπάλα στα χέρια και δυσκολεύεται να λειτουργήσει ως off ball φτερό). Το κύριο πρόβλημα θα είναι η άμυνα και η αναχαίτιση, πρωτίστως, όλου αυτού του πυρηνικού οπλοστασίου του Έκτορα! Βλέπετε, αγαπητοί αναγνώστες του Film Noir, η Armaniείναι με διαφορά η πρώτη ομάδα στη διοργάνωση σε ποσοστό ευστοχίας από το τρίποντο, με σχεδόν 43%, ενώ έχει και τα λιγότερα λάθη, απότοκο της καλής κυκλοφορίας της αλλά και των εξαιρετικών χειριστών της, ειδικά του Chacho, που για μένα αποτελεί πάντα τον game changer αυτής της ομάδας και θα πρέπει να του περιορίσουμε τη δημιουργία.
Προσωπικά, με προβληματίζει πολύ η γνωστή απουσία του Παπανικολάου, όπου σήμερα θα ήταν απαραίτητος, δεδομένου ότι δε βλέπω να εγκαταλείπουμε την άμυνα με αλλαγές, και θα ήταν καθοριστικός στο εύκολο rebound, κάτι που μας πονάει πολύ. Εδώ που φτάσαμε, οποιαδήποτε ήττα προστίθεται στο ισοζύγιο μας στέλνει ένα βήμα πιο κοντά στις πρόωρες διακοπές. Πόσο θα ήθελα να αράξω με την παρέα μου απόψε πριν το παιχνίδι και να απολαύσω ένα risotto alla Milanese (ρύζι αρμπόριο βρασμένο σε κρασί, σαφράν και μεδούλι από βοδινό), το οποίο συνοδεύει συνήθως Οssobuco (βοδινό κότσι με κόκαλο). Και φυσικά με ένα καλό μπουκάλι κρασί π.χ. Poggio di Sotto Brunello του 2011. Αλλά αφού δεν γίνεται θα περιοριστώ στο χθεσινό κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο σε ταπεράκι και με την ελπίδα στο αποψινό Aperitif να μη φλερτάρει το μισό ακροατήριο με εγκεφαλικό.
Last Match
