Η εβδομάδα που μας πέρασε περιελάμβανε διπλή υποχρέωση για τον Ολυμπιακό, αφού η πανδημία δεν είχε επιτρέψει τη διεξαγωγή του παιχνιδιού εναντίον της Asvel για τη 10η αγωνιστική.
Έτσι λοιπόν όλοι εμείς κληθήκαμε να ζήσουμε από Τρίτη σε Παρασκευή δύο παιχνίδια που κρίθηκαν στο όριο και να γευτούμε την Τρίτη το νέκταρ τη επιτυχίας, αλλά την Παρασκευή να γνωρίσουμε την πίσω όψη του φεγγαριού και να πιούμε το πικρό ποτήρι της ήττας.
Ο Ολυμπιακός καλώς ή κακώς ζει στο όριο σε αυτές τις 21 αγωνιστικές που έχουν διεξαχθεί και μάλλον θα συνεχίσει να το κάνει και για τις εναπομείνασες 13, οπότε καλό είναι να ατσαλωθούμε και να μην αφήνουμε ούτε τον ενθουσιασμό να μας κυριεύει, αλλά ούτε και την απογοήτευση να μας τρώει τα σωθικά.
Επειδή είμαι βέβαιος πως ήδη έχετε διαβάσει κι ακούσει τα πάντα γύρω από τα δύο παιχνίδια σε Γαλλία και Λιθουανία και επειδή θα πρέπει να ασχοληθώ και με τα δύο και θα σας κουράσω, περνάω στο ψητό με την φρούδα ελπίδα να σας πω κάτι που δεν ξέρετε ήδη.
vs ASVEL Villeurbanne
Πρώτη στάση η Γαλλία, εκεί που ο Ολυμπιακός είχε το πρέπει της νίκης να αντιμετωπίσει, αφού μόλις μερικά 24ωρα πριν, οι Γάλλοι του είχαν κάνει κάζο μέσα στο σπίτι του. Ο Coach B και το επιτελείο του έπρεπε να βρουν άμεσα απαντήσεις στην αθλητικότητα και το μέγεθος της Asvel, την ταχυδύναμη και την ενέργεια που βγάζουν οι παίχτες της και να βρει τρόπους που να αναγκάσουν τους Γάλλους να βγουν από τις καταστάσεις που τους αρέσουν
1η ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Αρχικά υπήρχε ο παράγοντας Yabusele που έπρεπε να περιοριστεί. Ο δυναμικός PF των Γάλλων συνδυάζει ταχύτητα, δύναμη και καλά τελειώματα και στο παιχνίδι του ΣΕΦ υπήρξε καταλυτικός. Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν από την αρχή του αγώνα ο Ολυμπιακός αποφάσισε να αλλάζει όταν αυτός εμπλεκόταν στα screen και ο κοντός να τον παίζει <overplay>, με σκοπό να μην πάρει την μπάλα με πρόσωπο στο καλάθι να τη βάλει στο παρκέ και να βάλει δύσκολα στην άμυνα του Ολυμπιακού. Ο Jenkins τα πήγε αρκετά καλά σε αυτόν τον τομέα. Σε όλες τις υπόλοιπες συνθήκες που περιελάμβαναν screen στην μπάλα οι ερυθρόλευκοι αμύνονταν με <drop> και προσπαθούσαν να γεμίζουν το post.
Οι Γάλλοι όμως θέλοντας να στοχεύσουν στο <missmatch> του Yabusele ανέβαζαν τον Bako στο high post για να πετύχουν μια <high low> συνεργασία. Αυτό ο Ολυμπιακός δεν το επέτρεψε, αλλά επέτρεψε στον ψηλό των Γάλλων να πετύχει 2 σουτ από το ύψος των βολών και να δώσει αρκετούς πόντους δεύτερης ευκαιρίας. Τιμώρούσε έτσι τα σχεδόν ανύπαρκτα box out και τις παγίδες που έπεφταν είτε πάνω στον Yabusele είτε πάνω στα drive των Lightie και Strazel, που μέσα από συνδυασμό <weave> & <PnR> ήθελαν να χτυπήσουν στα πόδια τα guards Πειραιωτών. Η είσοδος του Livio και του Hassan άλλαξε την αμυντική προσέγγιση, η άμυνα έγινε επιθετικότερη με <hard hedge> και κάλυψη από τον παίχτη που βρισκόταν χαμηλά στην αδύνατη πλευρά.
Στο κομμάτι της επίθεσης ο Ολυμπιακός στόχευσε αρκετά το post, αφού η απουσία του Fall άλλαζε τις αμυντικές ισορροπίες των γηπεδούχων. Αρχικά ο Πρίντεζης πήρε προσπάθειες είτε μέσα από <close out> απομονώσεις, είτε με πλάτη, στη συνέχεια η σκυτάλη δόθηκε στον Ellis που τελείωσε 2 διαδοχικές πάρε-βάλε assists του Σλούκα.
Τιμώρησε έτσι το hedge του Bako εκμεταλλευόμενος και την απουσία κάλυψης αφού είχε φροντίσει για αυτό η τοποθέτηση του Jenkins στην αδύνατη πλευρά, ένας Jenkins που έδρασε αρκετά σαν cutter σε αυτό το διάστημα.
Για να ολοκληρώσω με τα της εναρκτήριας περιόδου, ο Hassan με επιθετικά rebs έβαλε και αυτός το λιθαράκι του στο σκοράρισμα.
2η ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Σε αυτό το σημείο η Asvel αποφασίζει πως πρέπει να απλώσει την πίεση της και να αυξήσει την ένταση στο αμυντικό κομμάτι. Πίεση στα 4/4, ξεκάθαρη στόχευση να πιεστεί ο Σπανούλης που έχει περάσει στον αγώνα, είτε όταν έχει την μπάλα είτε όταν δεν την έχει. Η άμυνα των Γάλλων στο <PnR> γίνεται αποκλειστικά 2 vs 2 χωρίς βοήθειες, με τα guards να περνούν με ταχύτητα και δύναμη πάνω από τα screens.
Η παρουσία του Kahoudi στο 4 τους κάνει πιο “ευκίνητους” και πιο ευπροσάρμοστους, δίνοντας τους τη δυνατότητα να υιοθετήσουν ακόμα και τριπλές αλλαγές όταν παραστεί ανάγκη. Ο Ολυμπιακός με το <PnR> του να μη δουλεύει, παίρνει σκορ από τον Mckissic όσες φορές αυτός βρήκε χώρο να επιτεθεί και από τα <putbacks> του Hassan.
Και στο κομμάτι της άμυνας όμως οι ερυθρόλευκοι αντιμετώπισαν δυσκολίες. Ο Strazel είχε εντολή να χτυπήσει στα πόδια τον Σπανούλη, ενώ το ίδιο επιχειρούσε με επιτυχία και ο Lightie με τον Cole.
3η ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Στο πρώτο κομμάτι του 2ου ημιχρόνου οι Γάλλοι πάλι άπλωσαν την άμυνα τους σε όλο το γήπεδο, καθυστερώντας την ανάπτυξη του Ολυμπιακού, αλλά και χαλούσαν την διάταξη που είχε σχεδιάσει. Λίγες ήταν οι περιπτώσεις που κατάφεραν οι ερυθρόλευκοι να σπάσουν το <press> των Γάλλων.
Οι γηπεδούχοι έβγαζαν περισσότερη ενέργεια, με τον Kevarious Hayes στο 5 έγιναν πιο γρήγοροι και συνέχισαν να κυνηγούν λυσσαλέα τους κοντούς του Ολυμπιακού. Το post παιχνίδι του Πρίντεζη και του Hassan, κάποια <drives> από Mckissic, Harisson που οδηγούσαν σε κερδισμένα <fouls> και βολές ήταν ο μόνος τρόπος να σκοράρουν οι φιλοξενούμενοι.
Σε αυτό το σημείο να σημειώσω πως οι Γάλλοι ανανέωσαν αρκετές επιθέσεις ενώ στη εξίσωση μπήκε για τα καλά και ο Howard, που επιτέθηκε προς το καλάθι ενώ επιπλέον και πήρε και έβαλε σουτ από το τρίποντο.
Αν κάτι βελτιώθηκε για τους Πειραιώτες, ήταν η απόφαση να δίνουν <nail help> (βοήθεια από τον παίχτη της περιφέρειας που βρίσκεται στο διάδρομο που αποφασίζει να πάρει ο παίχτης με την μπάλα) με την οποία έλεγξαν μερικώς την πορεία των Γάλλων προς το καλάθι.
4η ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Στο κλείσιμο του αγώνα όλα έδειχναν πως ο Ολυμπιακός δε θα κατάφερνε να βρει λύση με το σύνολο του Parker. Εγκλωβισμένος σε μια <PnR> προσέγγιση που αφορά αποκλειστικά 2 παίχτες, με τους Γάλλους να το έχουν διαβάσει και να έχουν προσαρμοστεί, το μόνο που έμενε είναι να βγουν μπροστά οι ατομικές ικανότητες των παικτών. Αρχικά ο Mckissic προκαλώντας φθορά με τα <drive> του και στο κλείσιμο του παιχνιδιού αποκλειστικά το <spread PnR> με το Σλούκα έδιναν ανάσες στον Ολυμπιακό, που έβλεπε τους γηπεδούχους να έχουν επιβάλει το ρυθμό τους και να στοχεύουν ανελέητα στα «ένας εναντίον ενός». Ακόμα και όταν, σε λίγες κατοχές, ο Ολυμπιακός προσπάθησε να αλλάξει στα μαρκαρίσματα, τιμωρήθηκε στα mismatch από τον Hayes.
Κάποια λάθη όμως των Γάλλων έδωσαν την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να μείνει μέσα στο ματς με ατομικές προσπάθειες του Σλούκα.
Αν μια φάση μπορεί να περιγράψει την εικόνα είναι η τελευταία κατοχή της ASVEL στην κανονική διάρκεια, που καταφέρνει να την ανανεώσει 2 φορές και να οδηγηθεί ο Cole στις βολές.
Όπως ήταν φυσικό στην τελευταία του επίθεση ο Ολυμπιακός δε θα έκανε κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανε σε όλο το τελευταίο πεντάλεπτο της αναμέτρησης. Έδωσε την μπάλα στον Σλούκα, οι υπόλοιποι του έκαναν χώρο και αυτός εκμεταλλεύτηκε την αβλεψία ή την απειρία του Hayes να μην κάνει φάουλ και ευστόχησε στο τρίποντο που οδήγησε το ματς στην παράταση.
ΠΑΡΑΤΑΣΗ
Εκεί και οι δύο ομάδες προσπαθούσαν να ακουμπήσουν την μπάλα στους παίχτες με την μεγαλύτερη εμπειρία, οι Γάλλοι σε Lighty & Cole και ο Ολυμπιακός στον Σλούκα. Τελικά αυτό που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ του Ολυμπιακού ήταν οι άμυνες που έβγαλαν διαδοχικά o Hassan, ο Harisson και ο Sasha και που κλείδωσαν το παιχνίδι.
Με λίγα λόγια λοιπόν ο Ολυμπιακός σώθηκε από την προσωπικότητα του Σλούκα, που πήρε και έβαλε μεγάλα σουτ σε όλα τα κρίσιμα σημεία, από την ενέργεια του Mckissic, την αδυναμία των Γάλλων να του περιορίσουν τους διαδρόμους και το αμυντικό ένστικτο παιδιών με μέγεθος στην παράταση. Δεν βρήκε λύσεις απέναντι στους ψηλούς της ASVEL, χτυπήθηκε ανελέητα στα πόδια από σχεδόν όλους τους περιφερειακούς του coach Parker και δεν κατάφερε να βρει ένα μοτίβο ώστε να κυκλοφορήσει την μπάλα και να βγάλει ελεύθερα σουτ αλλά έμεινε να επιτίθεται σχεδόν αποκλειστικά με drive.
vs Zalgiris Kaunas
Μπαίνουμε λοιπόν και εμείς στο τσάρτερ και προσγειωνόμαστε στο Κάουνας, όπου ο Ολυμπιακός είχε μια χρυσή ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τα, ευνοϊκά για αυτόν, αποτελέσματα των υπόλοιπων διεκδικητών της οκτάδας και να θέσει θεμέλια πρόκρισης, με ένα διπλό που έχει χρόνια να κάνει.
Η Zalgiris, που αρκετοί στην αρχή της χρονιάς υποτίμησαν, είναι ένα καταπληκτικά δουλεμένο σύνολο, πνευματικά σκληρό, που έχει μάθει να αναγνωρίζει και να διαβάζει όλες τις συνθήκες που προκύπτουν κατά τη διάρκεια ενός αγώνα και ξέρει τι ζητά από κάθε παιχνίδι.
Έτσι λοιπόν ο Ολυμπιακός μετά από την παράταση της Τρίτης και το ταξίδι, είχε να δώσει ένα τρομερά απαιτητικό αγώνα
1η ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Στην εναρκτήρια περίοδο οι Πειραιώτες μπήκαν κάπως νευρικοί και σίγουρα όχι με κάποιο ξεκάθαρο πλάνο στην άμυνα τους, πέρα από το να περιορίσουν τον Grigonis. Μετά από ένα νευρικό πρώτο τρίλεπτο οι Λιθουανοί βρήκαν ρυθμό, κυκλοφόρησαν την μπάλα και τιμώρησαν σχεδόν όλες τις προβληματικές περιστροφές του Ολυμπιακού. Ο Grigonis τραβούσε βοήθειες αφού το <drop> δεν λειτουργούσε στην περίπτωσή του, ο Lauvergne όταν η μπάλα ακουμπούσε σε αυτόν έκανε το ίδιο και έτσι μια ομάδα που έχει μάθει να μοιράζει την μπάλα βρήκε και έβαλε αρκετά σουτ.
Ακόμα και όταν προσπάθησε να παίξει <overplay> τον Lauvergne, οι Λιθουανοί ανεβάζοντας τον Lauvergne κυρίως στο <high post> έβρισκαν εύκολα <high low> συνεργασίες.
Το πρόβλημα έγινε μεγαλύτερο στο αμυντικό κομμάτι όταν στην περιφέρεια της Zalgiris συνυπήρξαν Lekavicius & Jokubaitis. Οι δυο τους, εκμεταλλευόμενοι την έκρηξη τους, χτύπησαν σε <early offense> καταστάσεις ή δημιούργησαν ανισορροπία τραβώντας βοήθεια πάνω τους και μοιράζοντας την μπάλα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το <floater> του Lekavicius στη λήξη της περιόδου αφού διέσχισε όλο το γήπεδο σε 5’’.
Ξεκάθαρος στόχος των Λιθουανών ήταν να πιέσουν και να κουράσουν τον Σλούκα όταν αυτός έχει μπάλα. Αρχικά εφάρμοσαν πάνω του <ice> στέλνοντάς τον στα δεξιά.
Όταν δεν το κατάφερναν έβγαιναν επιθετικά πάνω με <hard hedge> και <jump> του προσωπικού του αντιπάλου στην πορεία του. Για αυτό το λόγο είδαμε αρκετές φορές τον Harrison , αλλά και το McKissic στην εξέλιξη του παιχνιδιού, να κουβαλάνε την μπάλα και να κάνουν την εισαγωγική πάσα.
Το <spread PnR> ήταν και πάλι ο άξονας της επίθεσης και ο τρόπος με τον οποίο οι ερυθρόλευκοι βρήκαν ελεύθερα τρίποντα από την αδύναμη πλευρά μέσα από <skip> πάσες τιμωρώντας την άμυνα των γηπεδούχων.
2η ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Ο Ολυμπιακός σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού μάλλον παρουσίασε το μεγαλύτερο και ομορφότερο ίσως δείγμα συνεργασιών που έχουμε δει μέχρι σήμερα. Αιτία ήταν η κίνηση μακριά από την μπάλα, κυρίως από τα κοψίματα και η επίθεση στην <close out> άμυνα από τον Sasha, αλλά και τον McKissic. Αν και η Zalgiris άπλωσε την άμυνα της σε όλο το γήπεδο και συνέχισε να εφαρμόζει <jump on Sloukas> στα <screen>, οι συμπαίκτες του αναγνώρισαν τα κενά και επιτέθηκαν σε αυτά. Ο Πρίντεζης ήταν μια σταθερά στο <post> και μαζί με Mckissic οι υπεύθυνοι για το φόρτωμα με 3 φάουλ των Lauvergne και Rubit.
Όμως αυτό που άλλαξε τις ισορροπίες ήταν το σχήμα με τα 3 forwards (Sasha, Livio, Πριντεζης) και η επιλογή να αλλάζει σε όλα τa screens στην άμυνα. Με αυτόν τον τρόπο ο coach Μπαρτζώκας πέτυχε να ανακόψει τη ροή στο παιχνίδι της Zalgiris, να αποκόψει τον Grigonis, έχοντας ψηλότερο παίχτη πάνω του, από την εκτέλεση και τη δημιουργία, αλλά και να του κόψει το <drive> στέλνοντας <nail help> όποτε το απαιτούσαν οι συνθήκες.
3η ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Με την έναρξη του 2ου ημιχρόνου ο Ολυμπιακός προσπάθησε ποστάροντας τον Πρίντεζη να κερδίσει το 4ο φάουλ του Lauvergne. O coach Schiller κατάφερε όμως να τον κρύψει, ρίχνοντάς τον πάνω στον ωσεί παρόντα Ellis, αλλά και βάζοντας τον να παίζει drop στο screen στην μπάλα, δίνοντας βοήθεια από τον παίχτη της δυνατής πλευράς. Ο Ellis παραμένοντας στο παιχνίδι για 7 λεπτά αποτέλεσε αχίλλειο πτέρνα και στο αμυντικό κομμάτι της ομάδας του Πειραιά. Έχασε κατά κράτος όλες τις μάχες από τον Γάλλο center, άργησε να πάει στα ντουμπλαρίσματα πάνω του μετά από αλλαγές και δεν βοήθησε ούτε στις διεκδικήσιμες μπάλες.
Τα <double team> στο χαμηλό <post> πάνω στο Lauvergne ήταν αναποτελεσματικά, δημιουργούσαν ανισορροπία και τελικά το μόνο που κατάφεραν ήταν να φορτώσουν με φάουλ τον Jenkins. Κάπου εδώ να προσθέσω πως το σχήμα με τα 3 <forwards> που άλλαξε τις ισορροπίες εμφανίστηκε δύο λεπτά πριν τη λήξη της περιόδου, ενώ ο Σλούκας, εμφανώς κουρασμένος καθυστερούσε να πάει πάνω στον Milaknis που κινούνταν πίσω από τα screens, έπαιξε όλο το δεκάλεπτο.
4η ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Στην τελευταία πράξη του δράματος όλα κρέμονταν από μια λεπτή κλωστή. Η “αλλάζω παντού” προσέγγιση της άμυνας του Ολυμπιακού έχει βραχυκυκλώσει τη Zalgiris, που όμως έχει βρει τι πρέπει να χτυπήσει. Ψάχνει διαρκώς την αλλαγή που θα φέρει τον Σλούκα να ματσάρει τον Lauvergne. Το κάνει διαρκώς ακόμα και όταν στο παρκέ υπάρχει και ο Rubit. Oι Λιθουανοί, βλέποντας πως η περιφέρειά τους δεν έχει λύσεις, ψάχνουν τη δημιουργία από μέσα προς τα έξω. Ο Ολυμπιακός αν και στέλνει τους πάντες πάνω στο Γάλλο, με το που πιάσει την μπάλα, καταφέρνει ελάχιστες φορές να τον σταματήσει.
Στην άλλη μεριά η πίεση στον εμφανώς καταπονημένο Σλούκα διαρκώς και αυξάνεται με Lekavicius και Walkup να πιέζουν διαρκώς το καλό χέρι του, τα <hedge out> να είναι στα όρια του <Double team> και για αυτό ο McKissic έχει αναλάβει το κατέβασμα της μπάλας.
Σημαντική λεπτομέρεια, ο Mckissic παίζει από το 5ο λεπτό της 3ης περιόδου μέχρι και το τέλος του αγώνα αδιάκοπα και ο Σλούκας γίνεται αλλαγή 3 λεπτά πριν το τέλος.
Η γηπεδούχος ομάδα έχει στόχο να αποκόψει και να πιέσει και τον Σπανούλη, αλλά ο αρχηγός τιμωρεί τα <drop> του Lauvergne με 2 διαδοχικά τρίποντα μετά από screen και μαζί με ένα τρίτο από τον Πρίντεζη, μετά από skip πασα του Mckissic, δίνουν προβάδισμα 7 πόντων με 2΄30 λεπτά να απομένουν.
Και κάπου εκεί ο Ολυμπιακός τα κάνει όλα λάθος.
Έξι ή επτά κατοχές καταλήγουν είτε σε απονενοημένες προσπάθειες με τη λήξη, είτε με την μπάλα στα χέρια. Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό, αλλά δέχονται και 2 αιφνιδιασμούς με εκφραστή τον Lauvergne.
Το κλέψιμο που έκρινε το παιχνίδι στο τέλος ήταν κάτι σχεδόν αναμενόμενο, αφού το ίδιο ακριβώς πράγμα είχε γίνει προσπάθεια να συμβεί άλλες τρεις τουλάχιστον φορές στην 4η περίοδο.
Όσο και να θέλουν κάποιοι να κατηγορήσουν τον Mckissic για το χαμένο lay up, όσο και αν προσπαθήσουμε να φορτώσουμε το ανάθεμα στον Σλούκα, η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός ένα ακόμη ματς δεν βρήκε τον τρόπο να το κλειδώσει, δεν είχε το καθαρό μυαλό να παίξει με το χρόνο και σε ένα ακόμη ματς μπήκε με τα βαριά χαρτιά του κατάκοπα στο κλείσιμο ενός παιχνιδιού.
Μπορεί η πίκρα από τον τρόπο που χάθηκε το παιχνίδι να θολώνει την κρίση μας, αλλά θα πρέπει να πούμε πως η εμφάνιση ήταν καλή και πως ο Ολυμπιακός βρήκε ένα σχέδιο που μπορεί να του δώσει λύσεις στα δύσκολα παιχνίδια που ακολουθούν.
Οι αλλαγές στην άμυνα με αυτό το ρόστερ μοιάζουν σχεδόν μονόδρομος και φάνηκε πως είναι και πιο εύπεπτες για το σύνολο τον παιχτών. Οι συνεργασίες που προέκυψαν μέσα από τα κοψίματα πρέπει να μονιμοποιηθούν και ίσως να γίνουν μέρος του <play> και όχι αποτέλεσμα ενστίκτου.
Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα. Αν παίξεις μπάσκετ θα περάσεις…
Να παίξεις όμως…
