Καλησπέρα σε όλους, καλή σεζόν να έχουμε με υγεία, να χαιρόμαστε να βλέπουμε μπασκετάκι και το Θρύλο μας!
Μια σεζόν λοιπόν, που ενώ σε αποτελέσματα έχει ξεκινήσει ιδανικά μετά το 2/2 απέναντι στον Παναθηναϊκό, φαίνεται να υπάρχει μια σχετική παγωμάρα όσον αφορά τα θέματα των τραυματισμών που έχουν προκύψει, μιας και η ομάδα τα τελευταία 2 χρόνια αντιμετώπισε πολύ λίγα τέτοια προβλήματα. Τώρα φαίνεται να πέφτουν κάπως μαζεμένα, αλλά θα το ξεπεράσουμε και αυτό.
Πάμε λοιπόν, στο παιχνίδι του ΟΑΚΑ της περασμένης Παρασκευής, εκεί που ο Παναθηναϊκός είχε θα λέγαμε μεγαλύτερη πίεση, τόσο λόγω έδρας αλλά και λόγω της ήττας στη Ρόδο μερικές μέρες πριν.
Με τον Balcerowski να ξεκινάει απέναντι στον Milutinov, και να πηγαίνει σ’ ένα show and recover απέναντι στον Walkup για να του κλείσει την πρώτη πάσα και πιθανούς χώρους, αλλά να δυσκολεύεται αρκετά όταν ο Milu έπαιρνε την μπάλα χαμηλά, με αποτέλεσμα να χρεωθεί γρήγορα με φάουλ. Eμείς από την άλλη, με τον Walkup πάνω σε Vildoza (με τον Σλούκα να μην ξεκινάει) και οδηγία να προσπαθεί να σπάσει screen και τον Milu να πηγαίνει στο drop, ρισκάροντας σ’ ένα βαθμό το γρήγορο pull-up (κάτι που θα δούμε και παρακάτω ως οδηγία). Βέβαια, τα πάντα είναι σχετικά, αφού αν το screen γινόταν με τον παίχτη που μάρκαρε ο Peters, τότε ο Nikola θα πήγαινε σε αλλαγή, λόγω του μικρότερου miss-match στη ρακέτα.
Με την είσοδο Σλούκα και τον Walkup προφανώς πάνω του, η οδηγία ήταν περίπου η ίδια, δηλαδή να σπάει τα screen ο Aμερικάνος, να παίζει στο drop ο Milu, καλύπτοντας την πάσα σε πρώτο χρόνο στο dive του Lessort, με στόχο φυσικά να κοπεί η δημιουργία από τον Σλούκα και η ροή της επίθεσης στην ουσία, ρισκάροντας όμως με το pull-up αμέσως μετά το pick.
Δεύτερο ρίσκο σε αυτή τη συνθήκη, θα ήταν αν ο πλαϊνός μας παίχτης έκλεινε προς τη ρακέτα για να γλιτώσει αυτό το ένα δευτερόλεπτο πριν την εκτέλεση, και θα έδινε στην ουσία πάσα στο διπλανό πλευρό, κάτι που έφερε αρκετά σουτ στον Grigonis (με αυτά κυρίως δημιούργησε πρόβλημα) αλλά και στους Vildoza–Grant.
Παράλληλα, ο Walkup θα τον έπαιζε deny σε όλο το γήπεδο όταν δεν θα κατέβαζε εξ αρχής την μπάλα, κάτι που του κόστιζε σε ανάσες αλλά και χρόνο επίθεσης.
Η επίθεση μας, ειδικά με το πρώτο rotation φάνηκε να λειτουργεί, στους ίδιους ρυθμούς με πέρσι, με διάθεση για τρέξιμο του γηπέδου με τον Peters κυρίως να γεμίζει διαδρόμους και τον Canaan σε δεύτερο χρόνο για πάσα στο πλάι.
Spain – pick – repick – close out στο repeat (κάνει και ρίμα), με τον Milu να φαίνεται σαν να είναι στην ομάδα καιρό και να κάνει μηχανικά τις κινήσεις που πρέπει, τόσο στα screen όσο και στο να ψάξει τα cuts αν και η αλήθεια είναι ότι δε βρήκε τέτοιες πάσες (ίσως και να τις φοβάται ακόμα και λογικό). Αυτό που φαίνεται να κερδίζουμε τον Milutinov να είναι ένας εκ των παιχτών του Spain pick n roll φέτος, είναι τα πιο αποτελεσματικά screen (και λιγότερο fake), κάτι που φυσικά δίνει περισσότερο χώρο στην περίμετρο, ή και αναγκάζει την άμυνα να κλείσει μηχανικά προς τον κεντρικό διάδρομο αν ο κοντός μας που θα δεχτεί το screen μπει με το πρώτο βήμα εντός της γραμμής του τριπόντου. Αυτό φυσικά θα δώσει επιλογές στο πλάι, δηλαδή είτε ελεύθερο σουτ σε Peters–Παπ, είτε close-out και ξανά ανισορροπία της αντίπαλης άμυνας. Αν τώρα, ο ψηλός μας δεν είναι στη δράση του Spain, θα βρεθεί σαν ”σκάλα” στο high post για να ψάξει σαν άλλος Fall είτε τα baseline cuts, είτε να δώσει την μπάλα στο πλάι για να πάει ξανά για το pick. Σ’ αυτό που διαφέρει με τον Γάλλο είναι ότι η άμυνα δεν μπορεί να ρισκάρει τόσο, για να κόψει τις πάσες, αφού ο Σέρβος έχει δείξει ότι μπορεί να πάρει αυτά τα σουτάκια από τα 5-6 μέτρα.
Ακόμα μία επιλογή που δίνει η παρουσία Milu (ή έστω σε μεγαλύτερο βαθμό), είναι η τροφοδότησή του στο χαμηλό post, αυτό συμβαίνει είτε αν όλα κολλήσουν, για να παίξει ένας μ’έναν, είτε και σε συνθήκες ροής λίγο πιο πλάγια, είτε για να παίξει, είτε για να δει τα κοψίματα στην πλάτη του.
Εκεί που φάνηκε ωστόσο να δημιουργείται ζήτημα, ήταν με τον Sikma στο ‘5’ απέναντι στον Lessort, με τον Γάλλο να ποστάρει σε κάθε ευκαιρία δημιουργώντας θέμα στον Αμερικάνο. Έτσι πήγαμε αρκετά στο pack the paint για να γλιτώσουμε πιθανό πλεονέκτημα του Lessort και φυσικά με τη σκέψη ότι η πάσα στην αδύνατη στην πλάτη του, δεν είναι και από τις πρώτες του επιλογές. Βέβαια τα foul και οι πολλές βοήθειες, μπέρδεψαν αρκετά την επικοινωνία στην άμυνά μας σε εκείνο το σημείο. Μία ακόμα οδηγία σχετικά με τον Γάλλο (κυρίως με τον Milutinov βέβαια απέναντι του), ήταν όταν αυτός θα έπαιρνε την μπάλα στο mid ή στο high post, να προσπαθούμε να κλείνουμε διαδρόμους προς το καλάθι (deny σε όλες τις πάσες μέσα), με αποτέλεσμα να αναγκάζεται να ξαναβγάλει την μπάλα έξω για να ξανακάνει pick n roll.
Αυτό που είδαμε με τους Walkup–Milu (αλλά και με την απουσία Fall) εκτός, με τον Goss βασικό χειριστή, ήταν δυσκολία στη ροή της επίθεσης, λιγότερες πάσες και κινήσεις προς το καλάθι, με την ομάδα να ψάχνει ουσιαστικά τη συνεργασία 2-2 από το πλάι (λέγε με Λάρι, λέγε με McKissic), για να μη δίνει το δικαίωμα στην άμυνα του Παναθηναϊκού για παραπάνω βοήθειες.
H διαφορά στο παιχνίδι μας από τους κοντούς φάνηκε, όταν στο δεύτερο ημίχρονο ο Goss έγινε δεύτερος χειριστής δίπλα στον Walkup, τότε έγινε και πιο επιθετικός προς το καλάθι αλλά φάνηκε να είναι και πιο άνετος στις κινήσεις του. Η μπάλα γύρισε καλύτερα, τα cuts (Peters) είχαν νόημα – αφού ακόμα κι αν δεν πετύχαινε η τροφοδότησή τους, αυτό που πετυχαίναμε είναι η άμυνα να μη δίνει βοήθειες με αποτέλεσμα να έχουμε ελεύθερα τρίποντα (κυρίως από Canaan-Goss).
Κάτι παρόμοιο, σε άλλη συνθήκη βέβαια, συνέβη αρκετά και με τους Milu–Canaan, αφού συχνά ο Σέρβος θα βούταγε στη ρακέτα σε πρώτο χρόνο, κάτι που θα προσάρμοζε την άμυνα εκεί, με τον Αμερικάνο από την αδύνατη να κάνει το ανάποδο δρομολόγιο, από τη baseline προς τις 45 μοίρες, κάτι που θα τον έφερνε σίγουρα με πλεονέκτημα χώρου αν έπαιρνε την μπάλα εγκαίρως.
O Ολυμπιακός, είχε διάθεση να τρέξει από την αρχή του παιχνιδιού, δε φοβήθηκε να πάρει προσπάθειες σε πρώτο χρόνο, ωστόσο δε βιάστηκε στο ελεύθερο σουτ, ήξερε ότι θα το ξαναβρεί, κάτι που τον έκανε να ψάχνει συνεχώς το…”πιο ελεύθερο”.
Walkup και Canaan ήταν πολύ επιθετικοί αμυντικά στα αντίπαλα guard (κάτι που εξηγεί πολύ καλύτερα ο Navaho σε άρθρο που ακολουθεί μέσα στις επόμενες μέρες στο Red Point Guard).
Milutinov και Goss έδιναν την αίσθηση ότι δεν είναι νέοι παίχτες, για τον Goss ειδικά στο δεύτερο μέρος όπου έπαιζε μαζί με τον Walkup.
O Peters παίζει εμφανώς χωρίς άγχος, πιέζει για όλες τις μπάλες που περνάνε από δίπλα του στην άμυνα, τρέχει συνεχώς μπροστά όταν έχει ευκαιρία και κυνηγάει αρκετά το επιθετικό rebound (κάτι που κάνουμε γενικώς τόσο με Sikma όσο και με Milu).
Πολύ καλή νίκη, τόσο γιατί είναι ενάντια στον αιώνιο, αλλά και γιατί είναι ένα μεγάλο διπλό που θα μετρήσει αρκετά στο τέλος της σεζόν.
Καλή αρχή λοιπόν και ανάλογη χρονιά να έχουμε! Πάμε Θρύλε!
ΥΓ. Να ζητήσω συγγνώμη για το ότι δεν υπάρχουν gif/video, υπήρχε τεχνικό ζήτημα το οποίο θα έχω λύσει μέχρι το επόμενο encore!
