Μια πολύ σπουδαία νίκη πέτυχε η ομάδα μας την Παρασκευή το βράδυ απέναντι στη Bayern στο ΣΕΦ. Ο Ολυμπιακός επικράτησε με 84-82 σε ένα παιχνίδι που εξελίχθηκε σε θρίλερ και έτσι διατήρησε ακέραιες τις πιθανότητές του για το τελικό πλασάρισμα στην οκτάδα της Euroleague.
Ο Μπαρτζώκας επέλεξε να ξεκινήσει με τους Σλούκα–Jenkins–Harrison–Πρίντεζη–Martin απέναντι στο ψηλό σχήμα της Bayern (Zipser στο 3). Να πούμε ότι μας έκατσαν και μια χαρά οι απουσίες των Γερμανών και κυρίως αυτές των Lucic–Sisko, αν και τελικά ο Seeley βάλθηκε να μας τρελάνει, αλλά θα τα πούμε αναλυτικά στη συνέχεια.
Αρχικά βρήκαμε σκορ από καθαρές pick ‘n’ roll συνεργασίες των Σλούκα–Martin, στοχεύοντας στα αργά πόδια του Radosevic. Παρακάτω δύο καλάθια μετά το υπομονετικό διάβασμα από το Σλούκα των re-screens του Martin.
Ο Trinchieri αρχικά άφησε τους Baldwin και Babb να πάρουν ατομικές προσπάθειες, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, ενώ προσπαθούσε να ακουμπήσει και στο χαμηλό post στο miss match του Zipser με τον Harrison αλλά γενικά η έλλειψη κίνησης και συνεργασιών από τους Γερμανούς δεν τους βοηθούσε. Ο Μπαρτζώκας επέλεξε ξανά τον Jenkins στο ρόλο που είχε στο μυαλό του από τη στιγμή που αποκτήθηκε, δηλαδή του αμυντικού εξολοθρευτή πάνω στον πιο επικίνδυνο guard του αντιπάλου. Ήταν κομβικής σημασίας να μην αφήσουμε τον Baldwin να νιώσει άνετα από την αρχή κι έτσι έγινε, καθώς ο Jenkins ασκούσε πίεση στη μπάλα έχοντας ήδη 2 κλεψίματα στα πρώτα 3,5 λεπτά. Τέσσερα λεπτά πριν τη λήξη της πρώτης περιόδου, με το σκορ στο 16-9 υπερ μας, ο Trinchieri πέρασε στο παρκέ τους Seeley και Reynolds, ενώ ο Σπανούλης αντικατέστησε τον εξαιρετικό αμυντικά Jenkins. Από εκείνο το σημείο η Bayern έτρεξε ένα σερί 3-13 (!) χάρη στην ποιότητα του εξαιρετικού Reynolds (κομβικός και αμυντικά) αλλά και χτυπώντας πάνω στον Σπανούλη, είτε με screen στη μπάλα είτε μακριά από αυτή, όπως σε μια φάση που ο Seeley έβαλε… τετράποντο! Σε αυτό το διάστημα η επίθεσή μας ήταν αρκετά προβλέψιμη, γενικά είδαμε flex δράσεις, weave και απλά hand offs που κατέληγαν σε pick ‘n’ roll. Πράγματα δηλαδή που βλέπουμε συχνά συν κάποιες ατομικές προσπάθειες του Harrison και έχοντας χάσει ταυτόχρονα τo αμυντικό μας φίλτρο (Jenkins), βγήκαμε εκτός ρυθμού.
Στη δεύτερη περίοδο δεν άλλαξε κάτι δραματικά, το σχήμα με Σπανούλη–Λαρεντζάκη–Harrison (θα μπορούσε αυτός να τρέξει περισσότερες δράσεις) δεν ήταν παραγωγικό και η μπάλα δεν μετακινούταν παρά ελάχιστα. Ο Μπαρτζώκας προσπαθούσε μέσω αλλεπάλληλων screens στη μπάλα να δημιουργήσει χώρους, έψαξε και κάποια pop out για Vezenkov, όμως η Bayern τα έσβηνε χάρη στο switchability της. Έτσι μοιραία οι Γερμανοί εκμεταλλεύτηκαν την επιθετική μας δυστοκία και από την άμυνα τους βρήκαν γρήγορες επιθέσεις στο transition. Οι δύο παρακάτω φάσεις είναι 2 κακές επιστροφές μας στις οποίες δεχόμαστε 5 πόντους ενώ έχουμε και φάουλ να δώσουμε.
Η Bayern ήλεγχε τον ρυθμό για τα καλά χάρη στο κρεσέντο του Seeley ο οποίος έκανε το σκορ 28-35 στο 15’. Εδώ αξίζει να πούμε ότι στο διάστημα 4’-15’ σκοράραμε μετά βίας 12 πόντους, σε ένα από τα συχνά νεκρά μας διαστήματα στην επίθεση φέτος. Ομάδες που είναι physical όπως η Bayern και έχουν μεγάλα κορμιά και στις δύο γραμμές άμυνας, κάνουν πολλές φορές κραχτή την απουσία δύο πραγμάτων στο ρόστερ. Το πρώτο είναι ένας Center (κατά προτίμηση) στον οποίο θα μπορέσουμε να ακουμπήσουμε με ασφάλεια τη μπάλα στο low post και το δεύτερο είναι η απουσία ενός ακόμη πραγματικού κόμπο guard που θα τρέχει με μεγαλύτερη σταθερότητα iso (κυρίως) ή pick ‘n’ roll καταστάσεις. O Harrison είναι ακόμη… μαθητευόμενος μάγος και δεν βγάζει playmaking σε αυτό το επίπεδο (1.2 assist μ.ο.). Ο Σπανούλης (5.2 PIR φέτος) είναι πλέον 38 και παρότι καλοπροπονημένος δεν μπορεί να είναι επιδραστικός κάθε βράδυ, όταν έχει έναν Weiler-Babb (τρομερός αμυντικός) κολλημένο πάνω του και έναν Reynolds να τον περιμένει στα 2 μέτρα. Ο Mckissic απλά δεν είναι κόμπο guard και ο Jenkins δεν παίζει σχεδόν καθόλου με τη μπάλα στα χέρια. Και μας μένει φυσικά ο Σλούκας, ο οποίος είναι το Α και το Ω της επίθεσης φέτος και στο πρόσωπο του οποίου ψάξαμε και στο παιχνίδι με τη Bayern τον άνθρωπο που θα γυρίσει το παιχνίδι που είχε στραβώσει. Δεν περιμένουμε από το Σλούκα να γίνει Σπανούλης στο prime του, αλλά κάποιες φορές θα πρέπει να το κάνει αναγκαστικά και αυτό σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι στο παρελθόν, και φαίνεται ότι σιγά σιγά εξοικειώνεται με αυτό. Παρακάτω δύο προσωπικές φάσεις από τον Κώστα που μας έδωσαν ανάσα στο σημείο που η Bayern είχε βρει μομέντουμ και απειλούσε να ανοίξει τη διαφορά πριν κλείσει το ημίχρονο.
Και φτάνουμε στο σημείο που ο Μπαρτζώκας αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει ένα τρικ για να βάλει πίεση στους Γερμανούς 1.30’ πριν τη λήξη του ημιχρόνου, χρησιμοποιώντας τον Vezenkov στο 3 μαζί με τους Jean-Charles (άργησε να μπει στο παρκέ ειδικά σε τόσο physical παιχνίδι) και Ellis στο 4-5, δίνοντας μέγεθος και ευελιξία στις αλλαγές στην άμυνα όπως φαίνεται και στην παρακάτω φάση που καταλήγει στο πανέμορφο coast to coast του Ellis.
Και άλλη μια άμυνα που βγήκε με το παραπάνω σχήμα. Ο Vezenkov (2.06 μ.) έχει αναλάβει τον Seeley (το έκανε ξανά στο 2ο ημίχρονο και με τον Baldwin), έχοντας απλωμένο χέρι πάνω του και το ίδιο κάνει ο Jean-Charles (2.06 μ.) μετά την αλλαγή στο screen δυσκολεύοντας την εκτέλεση του παίχτη της Bayern. Η καλή άμυνα οδηγεί στον πρώτο (!) καθαρό αιφνιδιασμό σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο το οποίο τελικά έκλεισε στο 44-46.
Στην τρίτη περίοδο και οι δύο ομάδες ξεκίνησαν νευρικά με εκατέρωθεν άστοχα σουτ. Εν τέλει εμείς βρήκαμε σκορ από τον Σλούκα και πάλι, αλλά και από ένα τρίποντο του Harrison μετά από σπάνιο επιθετικό rebound και μια ωραία weave επίθεση που κατέληξε σε alley oop κάρφωμα από τον Martin, όπως βλέπουμε παρακάτω.
H Bayern βρήκε σκορ από ατομικά καλάθια του Baldwin και κυρίως από την κλάση του Reynolds ο οποίος σκόραρε με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο κάνοντας το 55-59, 3,5 λεπτά πριν τη λήξη της περιόδου. Σε εκείνο το σημείο βρήκαμε και εμείς κάποια καλάθια από προσωπικές ενέργειες των Σλούκα, Σπανούλη και Harrison και με ένα μικρό σερί 9-2 προηγηθήκαμε με 64-61 με τη συμπλήρωση 30 αγωνιστικών λεπτών.
Φτάνουμε έτσι στην 4η περίοδο όπου ο Μπαρτζώκας τραβάει στον πάγκο τον Harrison μετά από μόλις 15 δευτερόλεπτα ώστε να επαναφέρει στο παρκέ τον Jean-Charles, εμφανίζοντας ξανά αυτό το ψηλό σχήμα με τους Vezenkov/Jean-Charles/Ellis, προσπαθώντας να κρύψει στην άμυνα το δίδυμο Σλούκα–Σπανούλη και ταυτόχρονα να εξαλείψει το miss match που δημιουργούσε η παρουσία του Zipser στο “3”. Έτσι καταφέραμε να βγάλουμε καλές άμυνες πάλι στις αλλαγές και το μέγεθος των παικτών μας στις θέσεις 3-5 έκρυβε πολλές φορές τον ήλιο στους Γερμανούς, όπως συνέβη με τον Vezenkov ο οποίος ανέλαβε τον Baldwin. Με δύο μεγάλα τρίποντα από Σπανούλη και Vezenkov ξεφύγαμε στο σκορ με 72-63 και κάπου εκεί μάλλον πιστέψαμε ότι καθαρίσαμε το παιχνίδι, κάτι που φυσικά απείχε από την πραγματικότητα.
Αξίζει να δείξουμε τη φάση του εύστοχου τριπόντου του Σάσα. Ο Trinchieri έχει αποφασίσει να αλλάζει στα screens στο τέλος των επιθέσεών μας και εδώ πέφτουμε σε τοίχο. Ο Σάσα πανέξυπνα ξεκολλάει την επίθεση με το flare screen που δίνει στο Σπανούλη. Ο Weiler-Babb φωνάζει στον Reynolds να αλλάξει, αυτο δε γίνεται ποτέ και ο Σάσα το τιμωρεί. Ο Vezenkov έχει κάνει κάτι αντίστοιχο και στο παρελθόν, εδώ βάζω μαζί και μια καρμπον φάση στο παιχνίδι με τη Barcelona, καμία επικοινωνία από τους Καταλανούς και ο Παπανικολάου εκτελεί.
Η διαφορά έμεινε στο +9 μέχρι το 77-68 το οποίο έγινε από τον Ellis, σε μια από τις ελάχιστες φορές που ακουμπήσαμε στο low post μετά από τη γρήγορη μετακίνηση της μπάλας από τη δυνατή στην αδύνατη πλευρά.
Δυστυχώς σε εκείνο το σημείο δεν καθαρίσαμε 2-3 rebounds μετά από καλές άμυνες και μπήκαμε σε μπελάδες. Ο Seeley (έπαιζε από νωρίς με 4 φάουλ…) είπε να θυμηθεί να κάνει το παιχνίδι της ζωής του (7/8 τρίποντα) ανεβάζοντας τους παλμούς μας στους 300, ισοφαρίζοντας σε 77-77 σχεδόν 2,5 λεπτά πριν το τέλος, χτυπώντας κυνικά πάνω στον Σπανούλη, ο οποίος αγωνίστηκε συνεχόμενα από το 24’ ως το 39΄ (!) και δεν είχε την αντοχή να κυνηγάει στην άμυνα.
Ο Vezenkov εμφανίστηκε στο πιο κομβικό σημείο και ήταν για ακόμη μια φορά clutch, πετυχαίνοντας καλάθι και φάουλ για το 80-77, αφού έβαλε όμορφα τη μπάλα κάτω, κάτι που έχει και θεωρώ θα βγάλει ακόμη περισσότερο στο μέλλον. Πολύ μεγάλο καλάθι.
Με το σκορ στο 82-79 ο Baldwin μας θύμισε γιατί τον είχε παρκάρει στον πάγκο ο χλωμός δάιμονας Kemzura πέρυσι, χάνοντας μόνος του τη μπάλα μέσα από τα χέρια του, με τον Trinchieri να είναι έτοιμος να τον μουντάρει. Στην επόμενη φάση ο Σλούκας με άλλο ένα εξαιρετικό iso play έσπασε τους αστραγάλους του Reynolds και τελείωσε με όμορφο ανάποδο lay up δείχνοντας την κλάση του.
Ο Seeley είπε να μας καρδιοχτυπήσει μια τελευταία φορά έτσι για το καλό μειώνοντας σε 84-82. Αυτό ήταν και το τελικό σκορ, καθώς στην επόμενη επίθεσή μας ο Harrison αστόχησε και το ίδιο έκανε και ο Zipser στο τελευταίο σουτ της απελπισίας, που σήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από τον “ζωηρό” Trinchieri.
Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν, κρατάμε τη νίκη που μας κρατάει ζωντανούς στο κυνήγι της οκτάδας, τη συνολική προσπάθεια των παικτών και την εξαιρετική εμφάνιση των Σλούκα–Vezenkov για ακόμη ένα παιχνίδι, όπως και την αφύπνιση του Ellis. Αναμένουμε την επιστροφή του Mckissic σε πρώτη φάση και του Παπανικολάου λίγο αργότερα ώστε να ανεβάσουμε ρυθμούς στο δεύτερο μισό της rs. Μακάρι να παραμείνουμε υγιείς στη συνέχεια διότι αν εξαιρέσουμε 1-2 παίκτες δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάνουμε κανέναν άλλο παίχτη για πολύ καιρό από το ρόστερ. Καλή χρονιά σε όλους!
