Τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμα
Οι λέξεις του τίτλου, αποτελούν μέρος ενός θαυμάσιου ποιήματος του μεγάλου ποιητή Nazim Hikmet, που αντικατοπτρίζουν την αισιοδοξία του γράφοντος για τις μελλοντικές σεζόν. Συνάμα αποτελούν και τις λέξεις που ξεκλείδωσαν μεμιάς το δωμάτιο των σκέψεων μου, έβγαλαν τον ελέφαντα από μέσα και οι σκέψεις άρχισαν να τρέχουν και να αποτυπώνονται στο πληκτρολόγιο.
Αφορμή για το παρόν κείμενο αποτέλεσε η ήττα στο πάλαι ποτέ Λένινγκραντ- νυν Αγία Πετρούπολη- από την τοπική Ζενίτ. Μια ομάδα με ισχνή μπασκετική παράδοση που ιδρύθηκε το κοντινό 2003, εν αντιθέσει με την ομώνυμη της ποδοσφαιρική ομάδα που ιδρύθηκε το μακρινό 1925 από μεταλλεργάτες του τοπικού εργοστασίου, το ίδιο έτος δηλαδή που ιδρύθηκε στο λιμάνι του Πειραιά και ο Ολυμπιακός μας, ο μεγαλύτερος Σύνδεσμος Φιλάθλων της Ελλάδας.
Αρκετά όμως με τα ποιητικά και τα ιστορικά γιατί πρέπει να μένουμε στο θέμα του κειμένου, το οποίο δεν είναι άλλο από το ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να μετατρέψει σε κερδοφόρες τις τρεις απανωτές αποτυχημένες σεζόν.
Αν πίστευα ότι το πρόβλημα είναι μόνο αγωνιστικό, τότε ίσως να μπορούσε να λυθεί από αύριο κιόλας, αγοράζοντας δύο παιχταράδες και μπαίνοντας απλά στα Play Off της Ευρωλίγκας. Το θέμα είναι ότι, κατά την άποψη μου, συνολικά ο Οργανισμός Ολυμπιακός, είτε έχει έλλειμμα γνώσης, είτε έλλειμμα χάραξης στρατηγικής και τακτικής, όσον αφορά την αντιμετώπιση του νέου φορμάτ της Ευρωλίγκας. Ίσως πολλοί νομίζουν ότι τα λεφτά και τα budget παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο για το που μπορεί να φτάσει μια ομάδα, όμως κατ΄ εμέ το θέμα είναι οι στόχοι του οργανισμού και πως αυτός είναι διατεθειμένος να τους υπηρετήσει. Εξάλλου υπάρχουν παραδείγματα από το παρελθόν που ομάδες έχουν πετάξει καραβιές από λεφτά και έχουν αποτύχει οικτρά.
Η Στρατηγική που ανέφερα πιο πάνω είναι το <<είναι>> της κάθε ομάδας στη διοργάνωση. Αν θέλει να είναι πρωταγωνίστρια πρέπει να κάνει άλλο οργανόγραμμα από το αν θέλει να έχει σταθερά μια θέση στις 8 καλύτερες ομάδες και άλλο οργανόγραμμα αν θέλει να έχει μια απλή συμμετοχή γιατί θεωρεί την Ευρωλίγκα την καλύτερη διοργάνωση και θεωρεί ότι έτσι ανεβαίνει και το πρεστίζ της εκάστοτε ομάδας. Στον τομέα της Στρατηγικής εντάσσεται και ο τρόπος με τον οποίο θέλει να επιτυγχάνει η κάθε ομάδα τους στόχους που βάζει.
Εν συντομία, ο ένας τρόπος είναι, να υπάρχει ένας τεράστιος οργανισμός που ξοδεύει αφειδώς χρήματα μέχρι να επιτύχει τον όποιο στόχο του και ο άλλος τρόπος είναι να φτιάξει ένα πλάνο, να το υπηρετήσει με υπομονή και όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου να εξετάσει αν απέδωσε ή όχι και να πάει σε μια καινούργια προσπάθεια. Σκόπιμα έγινε πιο αναλυτική αναφορά στον δεύτερο δρόμο, καθώς τον θεωρώ τον ενδεδειγμένο δρόμο που θα μπορούσε να ακολουθήσει ο Ολυμπιακός μας, από τη στιγμή που έχει να ανταγωνιστεί μεγαθήρια στην Ευρώπη, κάποια από τα οποία μάλιστα αποτελούν και διοικητικά ενιαίοι οργανισμοί σε όλα τα αθλήματα και ξοδεύουν αμύθητα budget και φυσικά χτίζουν και το δικό τους πλάνο.
Σε αυτό το πλαίσιο το πρώτο εργαλείο έχει ήδη αποκτηθεί ήδη και είναι ένας πολύ καλός προπονητής, ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ο οποίος από το καλοκαίρι κιόλας -ίσως και πιο πριν- θα έχει πλήρη εικόνα προκειμένου να μπορέσει να χτίσει μια νέα ομάδα. Συγχρόνως, πρέπει να εξετάσει και να αποφασίσει εγκαίρως τι θα κάνει με τις εσωτερικές διοργανώσεις γιατί τον επηρεάζουν άμεσα, τόσο στην πορεία του στην Ευρωλίγκα, όσο και στην ψυχοσύνθεση και τις απαιτήσεις των οπαδών της ομάδας. Λόγου χάριν, θα πρέπει να λογίζεται μια σεζόν ως αποτυχημένη αν η ομάδα φτάσει στο F4, αλλά δε συμμετέχει καθόλου στις εσωτερικές διοργανώσεις και άρα αν και έχει κάνει μια καλή πορεία θα έχει μείνει άτιτλη; Κατά την άποψή του γράφοντος είναι πλήρως επιτυχημένη, αλλά δε μπορεί κανείς να πει αυθαίρετα ότι είναι ο εκφραστής της πλειοψηφίας. Αυτά όμως, είναι ζητήματα που πρέπει να επικοινωνούνται σωστά από το κλαμπ.
Ένας ακόμα σημαντικός παράγοντας είναι το βάθος του ρόστερ που πρέπει να υπάρχει ανάλογα με το πλήθος των διοργανώσεων στις οποίες συμμετέχει η ομάδα. Το θετικό της παρούσας διοίκησης είναι ότι δείχνει υπομονή. Σε γενικές γραμμές αν και το budget είναι πλέον αρκετά μικρότερο σε σχέση με πολλές άλλες ανταγωνίστριες ομάδες ,οι προπονητές δεν αλλάζουν συχνά και οι επιλογές τους γίνονται σεβαστές. Αυτό είναι ένα θετικό που πρέπει να εξελίξει ο οργανισμός.
Η στελέχωση του οργανισμού, με πρόσωπα ικανά να φέρουν εις πέρας τους στόχους της ομάδας είναι κεντρικό θέμα το οποίο καθορίζει πολλά. Η ικανότητα τους εν τέλει καθορίζει το κατά πόσο η ομάδα μπορεί να επιτύχει τους στόχους που βάζει. Τόσο ο GM, όσο και τα τμήματα scouting και marketing πρέπει να συμπεριλαμβάνουν πρόσωπα με γνώσεις του αντικειμένου πάνω από το μέσο όρο,αλλά, να τυγχάνουν και σεβασμού στο χώρο του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Για παράδειγμα, ποιός δε σέβεται σήμερα τον Nikola Vujčić ;
Ειδικά ο επικοινωνιακός τομέας μοιάζει να έχει ατονήσει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια. Ένα ακόμα πρόβλημα που πρέπει να φροντιστεί ιδιαίτερα, είναι η αποκατάσταση των σχέσεων με τη μανατζερική πιάτσα, εκεί όπου η ομάδα φαίνεται να έχε χάσει αρκετά το κύρος και την αξιοπιστία της. Σίγουρα αυτό το πρόβλημα θα επηρεάζει και το scouting της νέας σεζόν, έτσι όπως κινείται πλέον η πιάτσα του επαγγελματικού αθλητισμού.
Τέλος, ένα άλλο ζήτημα το οποίο πρέπει να προσεχτεί είναι το τι γίνεται με το μέλλον αυτής της ομάδας, τα νέα παιδιά, καθώς είναι ευνόητο ότι αν κάποιος παίχτης δε θεωρείται τεράστιο ταλέντο δεν είναι δυνατόν να έχει σοβαρό ρόλο στην Ευρωλίγκα. Αυτή η ομάδα που έχει φτιαχτεί για να παίζει στην Α2, έχει αρκετούς νέους παίχτες που έχουν ταλέντο και σίγουρα ο ανταγωνισμός της Α2 θα τους δυναμώσει, γι’ αυτό και του χρόνου ασχέτως αν ο Ολυμπιακός παίξει στην Α1 θα πρέπει να βρεθούν ομάδες που θα τους θέλουν δανεικούς, ώστε να παίζουν στην Α1 με στόχο να ανέβουν επίπεδο και να αποτελέσουν την νέα φουρνιά παιχτών του Ολυμπιακού μας.
#MexriTelous
Αν μπορούσα να προχωρήσω σε μια συνολική προσωπική εκτίμηση, το #MexriTelous είναι το μεγαλύτερο ζήτημα διοικητικής υφής που προέκυψε τα τελευταία χρόνια. Τώρα που υπάρχει και η πρέπουσα χρονική απόσταση, θα μπορούσα να πω ότι, πάντα μια μεγάλη απόφαση που έχει να κάνει με θέματα εντός και εκτός παρκέ έχει υποστηρικτές και αντιτιθέμενους, τόσο στις τάξεις των οπαδών των άλλων ομάδων, όσο και ανάμεσα στους οπαδούς του Ολυμπιακού. Ο γράφων έχει την άποψη ότι ο Ολυμπιακός έπρεπε να είχε απαιτήσει ξένους διαιτητές από την αρχή της περασμένης σεζόν. Αφού λανθασμένα δεν έγινε αυτό, κάποια στιγμή έπρεπε να αντιδράσει εκκωφαντικά, ου μην και κάπως πιο δυναμικά προκειμένου να προκληθεί ένα ΣΟΚ στο παρακμάζον Ελληνικό μπάσκετ. Όσον αφορά λοιπόν την ενέργεια αυτής καθαυτής της αποχώρησης από τον ημιτελικό κυπέλλου είμαι πλήρως σύμφωνος, όμως, πριν και μετά από τον ημιτελικό, θεωρώ ότι η τακτική της διοίκησης παραδέρνει σε αντιφάσεις. Μετά από μια τόσο σημαντική κίνηση, η διοίκηση δεν πήγε στις ενώσεις να καταθέσει προτάσεις για την ανάπτυξη του αθλήματος και έτσι το σύστημα της ΕΟΚ δεν απειλήθηκε ούτε στιγμή. Μοιάζει σαν να περιμένουν να σβήσει τη φωτιά ο ίδιος ο εμπρηστής.
Φυσικά δεν είναι δυνατόν να αναλύσουμε σε αυτές τις γραμμές το γενικότερο πρόβλημα ανάπτυξης του αθλήματος στην Ελλάδα.
Στο αγωνιστικό κομμάτι τώρα, από τη μια ενώ σωστά φτιάχτηκε αναπτυξιακή ομάδα που θα παίζει στην Α2, η ομάδα της Ευρωλίγκας, η πρώτη ομάδα, το καλοκαίρι, έμεινε σχεδόν αβοήθητη, παράλογα χτισμένη. Η απουσία δεύτερης, παράλληλης διοργάνωσης στην οποία οι παίχτες θα έβρισκαν ρυθμό και ειδικά οι νέοι θα προσαρμόζονταν, έπαιξε κομβικό ρόλο στην αγωνιστική αστάθεια που παρουσιάζει η ομάδα.
Σαν να μην έφτανε αυτό η ομάδα το καλοκαίρι του 2019 χτίστηκε με πολλούς παίκτες μονοδιάστατους, που δε μπορούν να ανταποκριθούν στο επίπεδο της διοργάνωσης και του Ολυμπιακού. Έτσι έγινε ένα παράξενο μείγμα στο οποίο ενυπάρχουν σχεδόν δυο διαφορετικές ομάδες στη συσκευασία της μιας! Τουλάχιστον φάνηκε η διάθεση να ανοιχτούν προοπτικές για το χτίσιμο μιας νέας ομάδας από την αρχή σε σωστές βάσεις.
Συμπερασματικά, σαν άνθρωπος που παρακολουθεί το μπάσκετ από μικρό παιδί, πιστεύω ότι η καλή οργανωτική-διοικητική δομή, με καλή στελέχωση, με ξεκάθαρους ρόλους και ικανούς ανθρώπους δίνει στις ομάδες μπάσκετ συνέπεια και διάρκεια σε ένα ορισμένο επίπεδο. Φυσικά χρειάζονται και απόλυτα στεγανά στα αποδυτήρια προκειμένου η ομάδα να έχει εσωτερική ηρεμία, αλλά αυτό απαιτεί τη συμβολή όλων, παραγόντων, τεχνικού επιτελείου και παιχτών, είναι ζήτημα γενικότερης διαπαιδαγώγησης αν μπορώ να το εκφράσω έτσι.
Εν τέλει το σωστό μοντέλο διοίκησης μπορεί να μην λύνει τα αμιγώς αγωνιστικά ζητήματα που προκύπτουν εντός παρκέ, όμως δίνει ηρεμία στην ομάδα, εμπιστοσύνη και ένα ευχάριστο περιβάλλον σε παίχτες και τεχνικό επιτελείο που αποτρέπει όσο γίνεται τις μεγάλες κρίσεις που βλάπτουν την αγωνιστική εικόνα της ομάδας.
Το τραγούδι που διάλεξα να συνοδεύσει αυτό το κείμενο δίνει έναν τόνο αισιοδοξίας γιατί και εγώ πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός μας θα αρμενίσει σύντομα σε πολύ πιο όμορφες θάλασσες. Ταυτόχρονα αποτελεί φόρο τιμής, ένας βαθύς αποχαιρετισμός, σε έναν μεγάλο συνθέτη του 20ου αιώνα, έναν δεδηλωμένο Παναθηναϊκό, με του οποίου τη μουσική μεγάλωσα.
Τον Θάνο Μικρούτσικο
