Μετά το παιχνίδι του Ολυμπιακού στο Σ.Ε.Φ. την Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2020 για την 15η αγωνιστική της Ευρωλίγκας, κόντρα στη Ρεάλ, αποφάσισα να γράψω και εγώ κάποιες, σκόρπιες είναι η αλήθεια σκέψεις, για τα όσα έγιναν. Αναφέρομαι στις ιστορίες (για τον αρχηγό) που βγήκαν στην επιφάνεια μέσω της ¨πολύτιμης¨ συνδρομής των δημοσιογράφων της ομάδας μας που την αγαπούν όσο κανείς. Τρομάρα μας.
Κατ’ αρχήν, ρε παιδιά τι πράγμα είναι αυτό με τους δημοσιογράφους πραγματικά. Αρχικά δημιουργούν θέμα όλο το απόγευμα πριν τον σημαντικό αγώνα της ομάδας με την απώλεια του Λ. Ματζούκα. Οκ, συγνώμη για την έκφραση αλλά so f**king what??? Χάσαμε τον νέο LeBron James. Τι θα γίνει τώρα δηλαδή θα μας βυθίσει σε εσωστρέφεια ο 14ος επειδή χάσαμε ένα 17χρονο; Και άντε και τον παίρναμε. Που θα τον βάζαμε ρε παιδιά; Ακόμα τσακωνόμαστε για το πόσα λεπτά πρέπει να παίζει ο Σπανούλης και πόσα ο Σλούκας. Θα βάζαμε κι άλλον νταλκά στο κεφάλι μας δηλαδή; Χώρια που όλοι ξέρουμε γιατί και πως έγινε η συγκεκριμένη μεταγραφή. Ονόματα δεν λέμε υπολήψεις δεν θίγουμε. Για να τελειώνουμε λοιπόν, δεν έγινε τίποτα απολύτως. Χάσαμε έναν ταλαντούχο νεαρό παίχτη ο οποίος ΘΑ εξελισσόταν, ΘΑ βοηθούσε και ΘΑ πουλιόταν στην CSKA ή θα πήγαινε στο NBA. Κακώς τον χάσαμε αλλά μέχρι εκεί. Έλα όμως που δεν είναι μέχρι εκεί για τους δημοσιολόγους που ασχολούνται με την ομάδα, αλλά το κάνανε μείζον θέμα και δημιούργησαν κλίμα.
Ξεκίνησε λοιπόν το παιχνίδι, έληξε η κανονική περίοδος ισόπαλη και η παράταση με νίκη στο σουτ για τη Ρεάλ. Επαναλαμβάνω χάσαμε από τη Ρεάλ στο σουτ στην παράταση. Μήπως πρέπει να θυμηθούμε πέρυσι τέτοια εποχή που τρώγαμε 30άρες από Ζαλγκίρις και Μακάμπι μέσα στο ΣΕΦ; Τι έγινε ρε παιδιά ξαφνικά γίναμε μέσα σε 6 μήνες Lakers και πρέπει να τους κερδίζουμε όλους; Όχι δεν γίναμε και όποιος το πιστεύει μάλλον βλέπει άλλο άθλημα. Έλα όμως που οι προαναφερόμενοι καλοθελητές περίμεναν σαν τα κοράκια να πέσουν και να φάνε την ομάδα.
Την αφορμή δυστυχώς την έδωσε ο αρχηγός, και από εκεί και έπειτα χαμός. Δεν πήγε στο ζντο, έκατσε σε άλλη θέση, μουρμούραγε με τον Λαρεντζάκη, αγριοκοίταζε τον Μπαρτζώκα και και και… Έλεος! Ο ένας έκανε Podcast και μας έλεγε ότι ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να τελειώνουμε χωρίς τον Σπανούλη (ο συγκεκριμένος είχε κάνει και για τον Φορτούνη και μάλιστα είπε ότι αν είχε κόσμο το Καραισκάκης, ο Μαρτίνς δεν θα τα έκανε αυτά), ο άλλος έγραψε άρθρο ότι τέτοια παιχνίδια δεν κερδίζονται χωρίς τον Σπανούλη, και αυτοί είναι οι δηλωμένοι Ολυμπιακοί. Από τους απέναντι διαβάσαμε μέχρι για αποχωρήσεις.
Δηλαδή ρε παιδιά αν ανέβαζε ταχύτητα ο McKissic στα 6 δευτερόλεπτα και κάρφωνε και κερδίζαμε τι θα γινόταν, τι θα λέγανε τώρα; Aν το έβαζε ο Σλούκας;
Ναι αλλά αν ήταν ο Σπανούλης στη θέση του McKissic θα έκανε Lay Up και θα έπαιρνε και φάουλ. Συμφωνώ μόνο που δεν μας είπαν ποιος θα έκλεβε την μπάλα αν στη θέση του McKissic ήταν ο Σπανούλης.
Ναι αλλά αν ήταν στην θέση του Σλούκα θα το έβαζε λέει ο άλλος. Οκ ρε παιδιά ας πούμε ότι θα θα το έβαζε. Θα είχαν δημιουργηθεί όμως οι συνθήκες να κλέψουμε μπάλα ή θα τον σημάδευαν στην άμυνα και θα παραχωρούσαμε φαουλ; Κανείς δεν ξέρει!!!
Οπότε καλό είναι να σταματήσουν όλοι να λένε τι θα γινόταν και να δουν τι συμβαίνει. Στα δικά μου τα μάτια έγιναν τα παρακάτω:
-Ο Σπανούλης είναι ο Θρύλος του Ευρωπαικού μπάσκετ και δεν θα γινόταν αυτός που είναι αν δεν ήταν εγωιστής και αν δεν λάτρευε το παιχνίδι. Αυτά τα δύο πράγματα τον οδηγούν πολλές φορές στο να συμπεριφερθεί κάπως απρεπώς. Δεν μας νοιάζει όμως, δεν μας πειράζει επειδή είναι ο Σπανούλης. Τελεία και Παύλα.
-Η Ομάδα έπαιξε πολύ καλά και έχασε το παιχνίδι στις λεπτομέρειες. Σε μια επίθεση που δεν εκδήλωσε ο McKissic, σε ένα σουτ που δεν έβαλε ο Σλούκας, και σε μια αλλαγή στην άμυνα που οι δυο τους αγκαλιάστηκαν και άφησαν τον Γιούλ να κάνει αυτό για το οποίο έχει γεννηθεί. Το να χάνεις από την Ρεάλ στις λεπτομέρειες μετά από την περσινή χρονιά, το λες και πρόοδο. Αν μη τι άλλο ας αφήσουμε να δούμε που θα καταλήξει η προσπάθεια των παιδιών και του Coach Β, και μετά κρίνουμε.
-Δέκα χρόνια τώρα η ομάδα μας έχει την ευλογία να έχει στις τάξεις της τον γίγαντα Βασίλη. Είναι φυσικό να έχει μάθει να ζει και να πεθαίνει (και ορθώς) με αυτόν. Είναι καλά ο Σπανούλης; Θα κερδίσεις πχ τη Ρεαλ στον τελικό της Ευρωλίγκας με 100άρα και μπασκετάρα. Δεν είναι καλά ο Σπανούλης; Θα ψάχνεσαι. Ε λοιπόν ήρθε η ώρα, η ομάδα να μάθει να ζει και να πεθαίνει με κάποιον άλλο. Προχθές πέθανε, κάποια άλλη βραδιά όμως θα ζήσει και θα θριαμβέψει. Να είστε σίγουροι.
Τελειώνοντας, να γράψω και κάποια πράγματα για τον προπονητή μας. Εγώ προσωπικά τον Μπαρτζώκα τον λατρεύω. Αυτό όμως είναι άσχετο. Δεν χρειάζεται να τον λατρεύεις για να καταλάβεις το αυτονόητο. Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΣΤΕΡ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΝΤΑΔΑ. Θα κριθεί για αυτό στο τέλος. Μέχρι το τέλος, καλώς κάνει ότι κάνει και αν μη τι άλλο τον θέλω εκεί για να παίρνει τις αποφάσεις με γνώμονα το μπάσκετ που θέλει να διδάξει. Όχι τι γράφει ο κάθε δημοσιογράφος και ο κάθε οπαδός σαν και του λόγου μου. Αν στο τέλος της χρονιάς αποφασίσουμε ότι το μπάσκετ που μας έδειξε δεν μας αρέσει, τότε να το συζητήσουμε πολύ ευχαρίστως. Μέχρι τότε όμως ας τον αφήσουμε να δουλέψει και να μας παρουσιάσει αυτό που έχει στο μυαλό του. Ξέρετε κάτι; Έχω την εντύπωση πως στο τέλος θα μας αρέσει…
