Καλησπέρα και καλή season είπαμε; Είπαμε!
Ας πούμε καλησπέρα και καλή βραδιά μιας και το κείμενο γράφετε στις 2:00 τα ξημερώματα, το blogging είναι έμπνευση, και η έμπνευση δεν καταλαβαίνει ούτε από ωράρια ούτε από καταστάσεις (είμαι σε φάση ανακαίνισης και έβαφα έπιπλα όλη μέρα). Δεν βαριέσαι… έμπνευση είναι και αυτό.
Πριν πάρουμε θέση στη γραμμή για βολές…
Όχι δεν θα πάμε για ζέσταμα όπως συνήθως, θα σε πάρω από το χέρι να πάμε λίγο στο instant replay να δούμε κάποια πράγματα λίγο πιο σφαιρικά και ψύχραιμα. Έλα έχω πάρει και καφέ…
Η Euroleague κουτσά στραβά ξεκίνησε, κάτω από την σκιά του covid 19, μιας πανδημίας (ποιος να μας το έλεγε) με ότι αυτό συνεπάγεται.
Τριγμοί στις ομάδες υπάρχουν σε όλα τα επίπεδα. Όταν ο εχθρός είναι αόρατος δεν ξέρεις από που να φυλαχθείς και δυστυχώς οι ομάδες που διαθέτουν πόρους είναι και αυτές που θα θωρακιστούν και καλύτερα (βλέπε charter).
Μετά από 6 αγωνιστικές, συμπεριλαμβανομένης και μιας διάβολο-βδομάδας, προσπάθησα μέσα από το social να πιάσω λίγο τον παλμό των οπαδών, αν όχι όλων σίγουρα των περισσότερων ομάδων. Μέχρι ενός σημείου είναι λογικό, αλλά κάπου άρχισε λίγο να ξεφεύγει, το γεγονός ότι οι οπαδοί φαινόμαστε σαν να μην έχουμε καταλάβει το πόσο έχει επηρεάσει, η όλη κατάσταση, τον κόσμο του αθλητισμού. Και ειδικά όταν μιλάμε για ομαδικά αθλήματα, και μάλιστα στο υψηλότερο επίπεδο. Όπως προ είπα εν μέρη λογικό.
Το μπάσκετ (δεν θα αναφέρω κάθε φόρα όλα τα αθλήματα και τον όρο «αθλητισμός», το RedPointGuard είμαστε με μπασκετικούς όρους θα μιλάμε) «πουλάει» συγκίνηση με το κιλό, και εμείς την αγοράζουμε σε τόνους. Είτε είναι επικές νίκες, είτε επίπονες ήττες (πρέπει να το έχω ξαναγράψει αυτό, αλλά δεν πειράζει, μου αρέσει και το ξαναγράφω). Ναι ξέρω και εγώ στερητικό κόντεψα να πάθω, μέχρι να ξαναρχίσουν τα παιχνίδια. Όλοι λέμε πως ξέρουμε ότι πρόκειται για την, ενδεχομένως, πιο αμφίρροπη Euroleague μέχρι τώρα. Φαίνεται όμως να μην το πολύ πιστεύουμε.
Είναι τέτοια η ανάγκη μας να ξεφύγουμε που δεν καταλαβαίνουμε την αγωνία των ομάδων στην ύπαρξη ενός κρούσματος στην ομάδα. Αυτό που πλανάτε πάνω από τις ομάδες ξεπερνάει το ταλέντο, τη δυναμική, τα budgets.
Η ψυχολογική πίεση είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Θα μου πεις «Ρε Δέσποινα, άλλες ομάδες πως παίζουν μπασκέταρα και ας είναι ακόμα αρχή, και εμείς ακόμα ψάχνουμε τα πατήματα μας;» και θα σου πω πως εν μέρη δεν έχεις άδικο. Δεν θα σου πω κάτι που δεν έχεις ξανά ακούσει, το περιβόητο rebuilt! Αχ αυτό το rebuilt. πόσες φορές το ακούσαμε, πόσες λάθος αποφάσεις έχει σώσει, πόσους παίκτες έχει δικαιολογήσει. Ακόμα κι εμείς, πόσες φορές το χρησιμοποιήσαμε σαν παυσίπονο για τον πόνο που προκαλούσε η εικόνα της ομάδας.
Και επιτέλους! Το rebuilt πήρε σάρκα και οστά! Γίνετε με σωστή δομή, αρχή μέση και τέλος. με προπονητή που πατάει γερά στα ποδιά του, που δουλεύει μεθοδικά, με αργά και σταθερά βήματα. Ξέρει την ομάδα, ξέρει να δουλεύει με μικρούς και να τους ξεκουμπώνει αγωνιστικά, ξέρει να βρίσκει ξένα διαμαντάκια. Το μπάσκετ, αυτό κάθε αυτό, είναι ζωντανός οργανισμός, εξελίσσεται, μεταβάλεται. Μερικοί δεν το ξέρουν, άλλοι δεν θέλουν να το παραδεχτούν. Το αποτέλεσμα το ίδιο, το μπάσκετ να τους ξεπερνάει.
Όπως είπα και σε ένα από τα πρώτα Aperitif… (όπα! τι εννοείς ότι δεν ξέρεις τι είναι το Aperitif… για πέρνα μετά το επόμενο ματς για podcast). Ο απογαλακτισμός από την παλιά ομάδα θα είναι επώδυνος. Το ξέρεις, στην θεωρία όλα είναι εύκολα, στην πράξη όμως σε βλέπω να… ζορίζεσαι.
Οι ρολόι έχουν αλλάξει είτε μας αρέσουν είτε όχι.
Μετά από 10+ χρόνια η ομάδα δεν χτίζεται γύρο από τους γνωστούς – αγνώστους, Σπανούλη – Πρίντεζη, αλλά από έναν παίκτη που, ναι μεν γαλουχήθηκε στον Ολυμπιακό αλλά, ανδρώθηκε μακριά του. Πριν καν ανακοινωθεί η μεταγραφή του Σλούκα, από τις επιλογές του coach Β, καταλάβαινες εύκολα ότι ήταν παίκτες κομμένοι και ραμμένοι για να πλαισιώνουν τον Κώστα.
Για την επιστροφή Σλούκα έχω τοποθετηθεί μέσω του RPG και έχω υπάρξει πολύ αυστηρή μαζί του. Ήρθε, υπέγραψε, πήρε την σκυτάλη πάμε παρακάτω. Από το πρώτο κιόλας ματς περίμενες να δεις την ομάδα – παρέα του 2012. Περίμενες να ξανανιώσεις εκείνη την ταχυκαρδία. Και αντί αυτού είδες μια ομάδα χτισμένη πάνω γύρο από τον Σλούκα, με τον Σπανούλη και την παλιοσειρά με διαφορετικούς ρόλους.
Και αυτό σου ξίνισε και σου ξένισε. Τα βασικά πρόσωπα είναι σχεδόν ίδια αλλά η τράπουλα ανακατεύτηκε και μοιράστηκε από την αρχή και αυτός που την ανακάτεψε και την πέρασε έχει καλό χέρι, και το ξέρεις.
ΥΣ: Στο παιχνίδι των ρόλων θα ξαναμπούμε μετα την 10η αγωνιστική, που θα κάνουμε το πρώτο ταμείο.
