Με αυτά και με τα άλλα συμπληρώσαμε 8 αγωνιστικές στην Euroleague 2020-21 με θετικό συντελεστή στο αποτέλεσμα (5-3) not bad at all! Και μπορεί να είναι έτσι τα πράγματα αλλά η στρυφνή Βερολινέζα Alba παρολίγον να μας κάνει μια 2η συνεχόμενη κηδεία – μετά την περυσινή σφαλιάρα όταν και χάσαμε με 86-93 (κυρίως λόγω του ελευθέρου σκοπευτή Marcus Eriksson που έμοιαζε να πέταγε τα τρίποντα σαν βότσαλα στην Πειραιώτικη θάλασσα). Ας μείνουμε όμως στα φρέσκα κουλούρια και στην ουσία – το χθεσινοβραδινό τελικό αποτέλεσμα έγραψε νίκη για εμάς με 75-71. Μια χαρά – job done θα έλεγε κάποιος που δεν θα είχε δεί τον αγώνα. Αυτό που όμως πιθανότατα θα μείνει στην μνήμη για όσους τον παρακολούθησαν ήταν το 1ο ημίχρονο, που έμοιαζε προσεκτικά φτιαγμένο για σεμινάριο προπονητικής με τίτλο «πως να μην ξεκινήσετε έναν αγώνα».
Πραγματικά πως να περιγράψει κανείς το χθεσινό πρώτο δεκάλεπτο που η ομάδα βρέθηκε να χάνει με 12π (10-22); Λάθη, αστοχία, αδυναμία να πάρουμε σωστές θέσεις στην επίθεση και κυρίως μια ομάδα ασύνδετη πνευματικά. Γιατί όλα αυτά δεν ξέρω (έλλειψη συγκέντρωσης, υποτιμήσαμε τον αντίπαλο;) αλλά σίγουρα είναι ένα καλό ερώτημα για το τεχνικό Team. Γιατί αν δεν καταλάβουν το γιατί, τότε σε αγώνες με ισχυρότερους αντιπάλους κινδυνεύουμε να χάσουμε το παιχνίδι πριν ξεκινήσει. Αυτό όμως που μετράει στο τέλος, είναι ότι το ματς γύρισε στο 3o δεκάλεπτο και για να μάθετε τα τεχνικά του τι και του πως σας παραπέμπω στο αυριανό Post–Game report που θα μας τα αναλύσει ο Navaho.
Τι μου άρεσε
- Η εμφάνιση του Κώστα Παπανικολάου (8p, 6reb, 4ast, 3stl) MVP του χθεσινού αγώνα που έβγαλε μετά από καιρό καλή απόδοση σε επίθεση και άμυνα (με εξαίρεση τα λάθη της 1η περιόδου)
- Ότι ο S. McKissic (14p, 3reb, 3stl, 3ast) σε 23 μόλις λεπτά έβγαλε τόση ενέργεια που τράβηξε την ομάδα στην επίθεση. Ο Shaquille αποδεικνύει ότι δεν είναι αμελητέο μέγεθος για το επίπεδο της Euroleague (παρ’ ότι έχει αδυναμία στο μακρινό σουτ) και ιδίως σε ότι αφορά την ταχύτητα του πρέπει να είναι από τους γρηγορότερους που έχουν αγωνιστεί στον Ολυμπιακό ιστορικά.
- Ο Jean – Charles Livio που έπαιξε για 3 εχθές αφού Ellis και Martin δεν βοήθησαν όσο θα έπρεπε. Ο Γάλλος έδωσε μάχες, καθάρισε rebound, σκόραρε και αν δεν έκανε 4 λάθη θα ήταν εκείνος ο χθεσινός MVP. Ο Livio μοιάζει να είναι το κομμάτι του παζλ που θα ενώσει την γραμμή των ψηλών και με εμφανίσεις όπως η χθεσινή θα πρέπει μάλλον να αντιμετωπίζεται ως βασικός παρά ως βάθος στον πάγκο.
- Το highlight της βραδιάς ήταν η κίνηση του Team manager της ομάδας Χρήστου Μπαφέ που αντιλήφθηκε την πονηριά που πήγαν να κάνουν οι Lo με τον Giffey (έστειλαν λάθος παίκτη στις βολές) και περίμενε να κάνουν την παράβαση (να εκτελεστεί η 1η βολή) ώστε να ακυρωθούν οι βολές και να αλλάξει η κατοχή.
Τι δεν μου άρεσε
- Η αδυναμία των Ellis και Martin να είναι game factor.
- Η εμφάνιση επιθετικά του Jenkins που σε 15 λεπτά δεν πήρε ούτε μια προσπάθεια!
- Η ακόμα μια χαμηλή πτήση για Πρίντεζη (4η συνεχόμενη) που μοιάζει ώρες-ώρες να μην έχει την ενέργεια να ακολουθήσει τον παίκτη του..
- Το Lowlight τα 18 λάθη που είναι ανεπίτρεπτα για αυτό το επίπεδο αν θέλεις να έχεις αξιώσεις για Play Off.
Ο Μπαρτζώκας που στα τελευταία παιχνίδια έβγαζε μεγάλο εκνευρισμό από τον πάγκο εχθές έκανε καλή διαχείριση ενός αγώνα που του στράβωσε με το καλημέρα. Βρήκε το σχήμα που του έδωσε πλεονέκτημα Σλούκας, McKissic, Παπανικολάου, Vezenkov, Livio και επέμεινε σε αυτό (αγωνίστηκαν περίπου 11 λεπτά μαζί και προσέφεραν +11π στο +/-). Και πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι είναι η πρώτη φορά που αναγνώρισε – ότι το 1 παιχνίδι την εβδομάδα ως αιτία κάποιων προβλημάτων (ρυθμού?) – στις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι. Δείγμα ενός ανθρώπου που αντιλαμβάνεται και προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα και δεν κρύβεται από τα προβλήματα (όχι ότι δεν το ξέραμε).
Για επίλογο θα ήταν χρήσιμο να αναλογιστούμε ότι το επίπεδο της Alba δεν είναι τέτοιο που να μας βοηθάει σε προβλέψεις για το μέλλον ούτε για την ανάλυση της πρόοδου της ομάδας. Ήταν ένα must win game που παραλίγο να χάσουμε λόγω έλλειψης συγκέντρωσης στην διαχείριση της μπάλας. Ενώ η συνολική εμφάνιση του 1ου ημιχρόνου θα πρέπει να λειτουργήσει ως καμπανάκι για το μέλλον. Επειδή όμως τα πράγματα δεν είναι πάντοτε όπως δείχνουν, (αν δεν αντιληφθούμε και την δική μας οπτική) ενδεχομένως η χθεσινή εμφάνιση να είναι ένα μήνυμα ότι το Refuse to lose επέστρεψε… μπορεί και όχι. Εσείς αποφασίζετε για την ώρα και το μέλλον θα δείξει..
