Το συγκεκριμένο pre game θα το ονομάσω “γιοφύρι της Άρτας”. Όχι γιατί πρόκειται για κάποιο μπασκετικό απαύγασμα, αλλά γιατί το έχω γράψει και το έχω σβήσει πάνω από 5 φορές. Ειναι τέτοια η ταχύτητα των εξελίξεων και η εναλλαγή αποφάσεων, ελέω COVID-19, που ό,τι γράψεις παρά πέντε δεν ισχύει και πέντε. Ειλικρινά τέτοιο αλαλούμ δεν είχαμε βιώσει ποτέ, συνεπώς δεν υπάρχει και κάποιο αντίδοτο στο καθημερινό ξενέρωμα που ακολουθεί στο άκουσμα κάθε είδησης.
Ακόμα και η ώρα του αγώνα με την Armani άλλαξε όσο γράφω τούτες τις γραμμές (όχι λόγω covid αλλά απεργίας πολιτικής αεροπορίας), οπότε αν πηδήξουν για τζάμπολ διαφορετική ώρα από τις 19:30 στις 14/10/20 συγχωρέστε με προκαταβολικά. Για τον ίδιο λόγο ήταν να μετατεθεί και το ματς της Παρασκευής με την Maccabi για Σάββατο 17/10/20, αλλά τελικά θα γίνει κανονικά, μην προσθέτοντας ακόμα μια αφορμή για επερχόμενη γκρίνια στο ενδεχόμενο στέρησης της σαββατιατικης εξόδου (ποιος την/τον άκουγε τώρα, ποια θεία θα έπρεπε να αρρωστήσει ξαφνικά). Πολυ περίεργη χρονιά, το ξέραμε εξ αρχής, το αναγνωρίζουν και οι καθ ύλην αρμόδιοι, αλλά οι αγωνιστικές ανισορροπίες που δημιουργούνται κάθε στιγμή καθιστούν το προϊόν ελαττωματικό, και το βαθμολογικό αποτέλεσμα αναξιόπιστο. Το παραδέχτηκε και ο coach Μπαρτζώκας στις δηλώσεις του πριν το παιχνίδι και λίγο πολύ όλοι οι προπονητές. Όσο κι αν τους ενοχλεί το βαφτίζουν challenge, αλλά και πάλι όταν αυτή η κατάσταση ξεπερνά τα οποία γραφειοκρατικά ζητήματα και αγγίζει υγειονομικά σε επίπεδα αθλητών, όπως και να το κάνουμε, είναι κάπως πρωτόγνωρο.
Το να βλέπεις μια ομάδα να κατεβάζει 7αδα και να μειώνει τις πιθανότητες της για καλό πλασάρισμα ή όταν προκύπτουν περιπτώσεις, όπως της Zenit να μηδενίζεται με 20-0 λόγω αδυναμίας να ταξιδέψει, ενώ ξεκίνησε με 2-0 και χτίζοντας γερές βάσεις για 8αδα, τότε για ποια αξιοκρατία μιλάμε; Η τελική κατάταξη θα είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων, και τούτη τη χρόνια αυτοί δεν θα είναι καθαρά μπασκετικοί. Ξεκάθαρα, η μη ολοκλήρωση της χρονιάς για δεύτερη σερί season θα ήταν περισσότερο ζημιογόνα, στα όρια της καταστροφής, για τη διοργάνωση και τις ίδιες τις ομάδες, αλλά ίσως θα μπορούσε να συγκροτηθεί ένα format με εναλλακτικές ημερομηνίες ή κάποιας μορφής φούσκα, όσο πρακτικά αδύνατο κι αν ακούγεται λόγω έλλειψης ημερομηνιών, λόγω εθνικών πρωταθλημάτων (μόνο εμάς δεν απασχολεί αυτό). Κανονικά τώρα θα έπρεπε να είχα ξεκινήσει πιο πανηγυρικά σχολιάζοντας το διπλό στο ΟΑΚΑ και το καλό κατά διαστήματα μπάσκετ που απέδωσε η ομάδα, τηρουμένων των αναλογιών της εποχής (ανέτοιμη ακόμα αλλά ποια ομάδα θέλγει ως τώρα; Καμία), αλλά βλέπετε δε μου αφήνει περιθώρια ενθουσιασμού η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Τρέμω στην ιδέα ακόμα μιας άγαρμπης διακοπής ή στη σκέψη ότι, στο μέλλον, εμείς θα κατέβουμε λειψοί σε κάποιο ματς που το καλεντάρι θα γράφει νίκη και θα προκύψει εκτός προγράμματος ήττα. Ας περάσουμε όμως στο προκείμενο του παρόντος κειμένου, που είναι η προσπάθεια αγωνιστικής προσέγγισης του σημερινού ματς αλλά και του επόμενου, με την ομάδα του coach Σφαιροπουλου, αφενός με τα φτωχά αγωνιστικά και στατιστικά δεδομένα που έχουμε ως τώρα, αφετέρου με την ανασφάλεια που ενέχει οποιοδήποτε απρόοπτο της τελευταίας στιγμής, που θα καταφέρει να ανατρέψει τα δεδομένα αλλοιώνοντας τα γραπτά.
vs AX Armani Exchange Milan
Armani λοιπόν και ξεκινάμε από την προϊστορία. 21 φορές έχουμε αγωνιστεί στο παρελθόν με τους Ιταλούς, αφού πέρυσι δεν έγινε ποτέ η ρεβάνς στο Μιλάνο με το σκορ είναι double score 14-7 υπέρ μας, όλες σε regular season ή top 16 με το προηγούμενο format. Στο ΣΕΦ το σκορ είναι 9-2, με τους Ιταλούς να παίρνουν τα τα 2 ροζ φύλλα αγώνα τις season 13-14 στο τοπ 16 με 86-88 στην παράταση (πάλι με coach B εμείς και τους Hackett – Langford απέναντι) και το εμφατικό διπλό πρόπερσι (Οκτώβριος 2018) στην πρεμιέρα του coach Blatt στο ΣΕΦ, 3η αγωνιστική (James & Nedovic κορυφαίοι) με το εμφατικό 75-99 (κι ενώ είχαν προηγηθεί 2 δίπλα σε Khimki και Baskonia).
Φρέσκα κουλούρια όμως, λέει ο κουλουράς, και φέτος η ομάδα του Etore Messina δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες εκδοχές της. Την λες και φανταχτερή, όπως ακριβώς και τα κοστούμια του χορηγού και ιδιοκτήτη της. Αήττητη μέχρι στιγμής, είτε σε φιλικά είτε σε επίσημα, ξόδεψε μια πασαρέλα χρήματα κι έφερε ότι πιο πρωτοκλασάτο κυκλοφορούσε ελεύθερο, πληρωνοντας ακόμα και τη σχετική ρήτρα (Hines). Delaney, Leday, Datome, Punter, Shields αλλά και οι περσινοί Rodriguez, Micov, Brooks, Roll, Tarczewski καθώς και οι γηγενείς Cinciarini, Moraschini, Moretti. Που να την πιάσεις και που να την αφήσεις;
Τι κάνει τις 2 πρώτες αγωνιστικές; Σκοράρει 84 πόντους έχοντας παρά ένα πόντο την καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης, μαζί με την Fenerbahce (πρώτη η Valencia), σουτάρει με το εντυπωσιακό 42.2% τρίποντο, τη στιγμή που εμείς σουτάρουμε με το χειρότερο 25.5%. Οι ερυθρόλευκοι υπερτερούν για 1.5 rebound στα επιθετικά, όπως και στο σύνολο με 35.5 έναντι 34. Πασάρουμε σχεδόν το ίδιο, με 17 τελικές assists, αλλά στο PIR είμαστε αρκετά πίσω (82 – 95). Εννοείται ότι κύριοι εκφραστές των Ιταλών είναι οι Delaney– Sergio, με 8 και 4 assists μ.ο αντίστοιχα, ενώ και οι πρώην δικοί μας Hines και Leday κάνουν τη διαφορά στη frontcourt τους. Περιττό να αναφέρω ότι σουτάρουν όλοι ανεξαιρέτως, από το 1 έως το 4, και μάλιστα αρκετά καλά. Κάνουν βέβαια και 3 λάθη περισσότερα από μας, και ίσως εκεί να βρίσκεται το αντίδοτο της σημερινής αναμέτρησης. Τρόποι αναχαίτισης; Ειλικρινά, δεν ξέρω στη παρούσα φάση. Είναι τόσο μικρό το δείγμα και τόσο λεπτές οι ισορροπίες τη δεδομένη χρονική στιγμή, που δεν μπορώ να προβλέψω δυνατά και αδύνατα σημεία. Σουτάρουν καλά και από παντού. Τώρα που είπα παντού μάλλον θα λείπουν οι Punter και Micov, οπότε ίσως αυτό ισοσταθμίσει κάπως την διαφαινόμενη απουσία του Jean Charles Livio από πλευράς μας. Ενδιαφέρον ματς, το περιμένω με λαχτάρα.
vs Maccabi Playtika Tel Aviv
Γνωστή και μη εξαιρετέα η επόμενη αντίπαλος για την 4η αγωνιστική, η ομάδα του πρώην ερυθρόλευκου coach Bullet, ο οποίος δείχνει να βρήκε τη γη της επαγγελίας του, σαν άλλος Μωυσής, στην ομάδα του Λαού. Μία ομάδα που διέπεται από τις αγωνιστικές αρχές του προπονητή της, ο οποίος πρεσβεύει ένα συγκεκριμένο μπάσκετ που υπηρετεί, σχεδόν, δογματικά. Πλούσιο το παρελθόν με τους Ισραηλίτες, αφού έχουμε κονταροχτυπηθεί 31 φορές στο σύνολο με το αποτέλεσμα να δείχνει σχεδόν ισοπαλία (15-16 υπέρ τους), αφού με τις δυο περσινές νίκες πήραν κεφάλι στο σκορ. Κρίμα για την εμφάνιση στο Tel Aviv, αφού όλοι θυμόμαστε πως χάθηκε το ματς με τον Wilbekin να σκοράρει, με κρεμασμένη πάνω του την άμυνα, στην εκπνοή της τελευταίας επίθεσης τους, ενώ στην τελευταία δικιά μας ο McKissic πήρε λάθος απόφαση, πασάροντας άτσαλα στον Πρίντεζη, με το 71-70 να είναι το τελικό αποτέλεσμα στη Nokia Arena.
Ποιες είναι οι αγωνιστικές σταθερές, που λέγαμε πιο πάνω; Άμυνα , άμυνα , άμυνα. 1-1 είναι το, έως τώρα, ρεκόρ τους, με μια οριακή νίκη επί της Alba και μια οριακή ηττα στο ντέρμπι με την CSKA. Η αλήθεια είναι ότι το καλοκαίρι επιχειρήθηκε από τον Σφαιροπουλο μια “λευκοποίηση” στις γάμπες της 12αδας του, με τους Acy, Black και Reynolds να αποτελούν παρελθόν, και τις θέσεις τους να παίρνουν οι, πιο soft αλλά με περισσότερο μπάσκετ μέσα τους, Zizic και Bender από το NBA. Προσπάθησε να προσθέσει ύψος και τεχνική απέναντι στη δύναμη που ξεχώριζε πέρυσι. Πιστός στις αρχές του για έναν 7footer (Zizic) κι έναν mobile (Hunter) ψηλό, τους Wilbekin και Dorsey σε ρόλο πρωταγωνιστή στην περιφέρεια, συν την προσθήκη του, πολύ καλού έως τώρα αν και αγνώστου σε επίπεδο Εuroleague μέχρι χθες, Chris Jones (ο Manolo τους ξέρει κάτι τέτοιους), δημιουργούν αρκετά καλά με 18 τελικές στο σύνολο (οι 12 από τους τρεις προαναφερθέντες) αλλά και για τον εαυτό τους, αφού σκοράρουν τους μισούς από τους 82.5 πόντους της ομάδας τους, με παθητικό 74.5 (καλύτεροι εδώ μιας και δεχόμαστε 69.5), αλλά σταθερά δυνατούς στα rebounds με 37.5. Παίχτες κλειδιά φυσικά οι Bryant, Caloiaro αφού είναι τα forwards που ισορροπούν frontcourt με backcourt. Αδύναμοι για την ώρα στο τρίποντο με 25%, όσο κι εμείς, επομένως πιστεύω ότι θα ρισκάρουμε δίνοντάς τους το σουτ στην αδύνατη πλευρά, προκειμένου να περιορίσουμε τη δημιουργία των κοντών τους, που πέρυσι έκαναν παρέλαση από το ΣΕΦ στο ματς του πρώτου γύρου. Προβλέπω κλειστό ματσάκι μέχρι το τέλος.
Match to remember
Κάθε φορά που ακούω Maccabi το μυαλό μου πάει κατευθείαν στη σειρά play off του 2006. Βάλτο ρε Μανώλη Παπαμακάριε να κάνουμε το 1-2, να περάσουμε f4. Θρύλε γερά να πάμε στην Τσεχία τραγουδούσαμε τότε!
ΥΓ: Δύσκολη βδομάδα αδιαμφισβήτητα. Θεωρω ουτοπία το 2/2, το 0/2 αποτυχία και με 1/2 θα είμαι ικανοποιημένος. Ας απολαύσουμε τους αγωνες πρωτίστως, με όσα συμβαίνουν φέτος στη διοργάνωση, κι έχουμε καιρό για ανάλυση από Κυριακή.
