Καλημέρα παίδες ! Encore για το παιχνίδι με τη Fener στην Τουρκία το σημερινό, και άλλο ένα match – playoff όπως μας έχουν συνηθίσει από πέρσι οι δύο ομάδες. Με τον Ολυμπιακό να έχει ξεκάθαρα δύο πρόσωπα στο παιχνίδι…ααα Dr Jekyll and Mr Hyde θα έλεγε κανείς ααα…πάμε λοιπόν στο ματσάκι κατευθείαν γιατί θα πω κι άλλα τέτοια ωραία αν με αφήσετε.
Ξεκίνημα στο παιχνίδι και κατευθείαν πρόβλημα στην άμυνα με τη Fener να κυκλοφορεί γρήγορα και καλά την μπάλα και να βρίσκει ελεύθερες επιλογές. Εδώ βλέπουμε στην πρώτη κιόλας φάση μετά την αλλαγή μεταξύ Canaan και Peters, ο Καλάθης να βλέπει το miss-match, να δίνει την πάσα όμως δίπλα του όπου ο Guduric είχε καλύτερη γωνία για την πάσα μέσα, ο Παπ κλείνει στη ρακέτα ρισκάροντας το τρίποντο στην αδύνατη, αλλά γίνεται ακριβώς αυτό.
Βλέπουμε από πολύ νωρίς στο παιχνίδι, μια συνθήκη με τον Fall εκτός ρακέτας αφού ο Παπαγιάννης τον έφερνε πολύ συχνά ψηλά στην περίμετρο με τον τρόπου που κινείται. Έτσι ο Παπανικολάου συχνά θα προσπαθούσε να δώσει την extra βοήθεια στον κεντρικό διάδρομο για να μη μείνει η ρακέτα αφύλαχτη.
Eδώ μετά το πλεονέκτημα Guduric, ο Canaan είναι αυτός που θα έπρεπε να δώσει τη βοήθεια ρισκάροντας το τρίποντο του Καλάθη από το πλάι, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει μετά με τον Fall να τρέχει να καλύψει το τελείωμα και τον Παπανικολάου να τρέχει να καλύψει την πάσα χαμηλά στον Παπαγιάννη. Έτσι έχουμε κι άλλο ελεύθερο τρίποντο του Pierre.
Κι άλλο λάθος του Canaan στην άμυνα στην αδύνατη πλευρά αφού έχει πλάτη τον παίχτη, χωρίς να ξέρει στην ουσία που ακριβώς βρίσκεται.
Στα παραπάνω, προσθέστε άλλα δύο ελεύθερα τρίποντα των Καλάθη και Pierre, μετά από λάθος του Peters, ο οποίος θα μείνει πολλή ώρα χαμηλά, ουσιαστικά σε λάθος θέσεις ψάχνοντας να βρει σε ποιο cut θα πέσει πάνω, ωστόσο η γρήγορη κίνηση της Fener με την μπάλα την κάνει να βρει το miss-match το οποίο έψαχνε σε κάθε φάση με τον Καλάθη κύριο οργανωτή. Ακόμα με τον Guduric να πηγαίνει στο ένας μ’ έναν είτε σε κακές μας επιστροφές ή ακόμα και σε ασυνεννοησία δικιά μας στις αλλαγές.
Τα παραπάνω ήταν μερικά από τα πολλά λάθη στην άμυνα του πρώτου μέρους, κάτι που έφερε την καλά δουλεμένη επίθεση της Fener να ψάχνει συνεχώς την κίνηση για να χτυπήσει στα λάθη της άμυνάς μας. Παράλληλα, το ότι χτυπούσε στις early offenses είτε με μία πάσα και εκτέλεση, είτε με την πρώτη περιστροφή στα πρώτα 10 δευτερόλεπτα, έδειχνε ότι είχε βρει τον Ολυμπιακό ”μπόσικο” και όχι συγκεντρωμένο. (Οι αιφνιδιασμοί και τα συνεχόμενα miss-match έφεραν το φοβερο 15/17 δίποντα για τη Fener στο πρώτο ημίχρονο).
Και όσο οι Τούρκοι έβρισκαν ρυθμό επιθετικά, εμείς τόσο δυσκολευόμασταν και εκεί. Αφού για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι μετά τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ, η κυκλοφορία δεν υπήρχε, η μπάλα κολλούσε συχνά με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στο set, και η μπάλα να κολλάει συχνά με αποτέλεσμα να ψάχνουμε επιλογή στα τελευταία δευτερόλεπτα με την μπάλα να βρίσκεται κάπου στα 7-8 μέτρα. Η τροφοδότηση του Fall χαμηλά, φαινόταν άκαρπη αφού δεν υπήρχε η απαραίτητη κίνηση, ούτε για να βρει τα cuts ο Γάλλος αλλά ούτε και για να φέρει την άμυνα σε κίνηση.
Η είσοδος Goss, έφερε απειλή από το pick n roll, με τα ενδιάμεσα σουτ, πάνω στο drop του Παπαγιάννη, αφού ήταν και ο μόνος μέχρι εκείνη την ώρα που προσπαθούσε να πάει κάθετα στο καλάθι, έστω και μέχρι το mid-range.
Αυτός που επίσης προσπάθησε να το κάνει, δηλαδή να απειλήσει προς το καλάθι, ήταν ο Brazdeikis, ο οποίος με τα πλάγια picks που έπαιρνε έμπαινε μέσα στο πρώτο βήμα, έχοντας βέβαια σχετικά κακά τελειώματα. Ωστόσο, φάνηκε να μην ψάχνει την πάσα έξω αλλά να δημιουργήσει χώρους για τον εαυτό του. Εκεί που φάνηκε να είναι αρκετά πίσω βεβαία ήταν αμυντικά, ειδικότερα στο close-out κάτι που ίσως και να του κόστισε τη συμμετοχή του στο 2ο ημίχρονο.
Με τον Fall έξω και τον Milu στο ‘5’ απέναντι στον Μotley, o Σέρβος θα πάει στις αλλαγές κάτι που επίσης θα χτυπήσει η Fener, φέρνοντάς τον έξω στην περίμετρο με τον Dorsey και τον Wilbekin πάνω του, κάτι που εκτός απ’ το προφανές θα φέρει και κάποια εύκολα τελειώματα χαμηλά από τον Motley.
Είδαμε βέβαια συχνά επιθετικά τους Milu–Braz να είναι οι δύο του Spain pick n roll με τον Λιθουανό να είναι ο από κάτω παίχτης είτε για να πάρει την μπάλα σε δεύτερο χρόνο από τον Milutinov και ξανά το pick, είτε για να παίξει ο Σέρβος από τα 6 μέτρα ψάχνοντας τα cuts προς το καλάθι.
Εδώ βλέπουμε μια ωραία φάση με τον Brazdeikis να παίρνει κατευθείαν την μπάλα στο Spain και να πηγαίνει προς το καλάθι.
Μπαίνοντας στο δεύτερο ημίχρονο, είδαμε τον Canaan να φεύγει από το πλάι στην άμυνα, να πηγαίνει περισσότερο στην μπάλα με σκοπό στην περιστροφή της να μη βρίσκεται ως ο παίχτης που θα πρέπει είτε να δώσει βοήθεια είτε να κάνει μια γρήγορη αλλαγή στο πλάι. Αυτό ανέλαβαν ο Walkup με τον Peters, οι οποίοι είχαν καλή επικοινωνία γι’αυτές τις γρήγορες αλλαγές, και τα tag από το πλάι με αποτέλεσμα να δουλέψουμε καλύτερα αμυντικά και να μη βρίσκουν εύκολες επιλογές οι της Fener.
Ακόμα, είδαμε τον Fall να γυρνάει στο drop και να μην ακολουθεί τόσο ψηλά τον Παπαγιάννη, γυριζόντας ουσιαστικά στην προστασία του κεντρικού μας διαδρόμου ως πρώτη προτεραιότητα. Αυτό έφερε καλύτερη άμυνα στη ρακέτα αλλά και καλύτερες περιστροφές στην περιφέρεια, με τους παίχτες να μην ψάχνονται ποιος θα κλείσει μέσα με την απουσία του Γάλλου.
Επιπλέον, γίναμε πιο επιθετικοί πάνω στον Καλάθη δίνοντας του στην ουσία την επιλογή να πάει εκείνος προς το καλάθι αλλά να μην έχει το χώρο με το ”πολύ” under για να ψάξει το miss-match, κόβοντας έτσι την καλή δημιουργία του πρώτου ημιχρόνου.
Τα παραπάνω έφεραν προφανώς και καλύτερο ρυθμό επιθετικά, αφού τρέξαμε αρκετά μετά τις άμυνες ψάχνοντας να τελειώσουμε φάσεις στον αιφνιδιασμό και να μην εγκλωβιστούμε στο set. Κι εκεί όμως υπήρχε βελτίωση, αφού ο Fall τροφοδοτήθηκε σε διαφορετικούς χώρους (όχι πολύ χαμηλά), τα κοψίματα προς το καλάθι δεν ήταν χαλαρά αλλά κανονικά, με τον Γάλλο (και όχι μόνο) να βρίσκει τέτοιες πάσες αλλά να έχει παράλληλα την άμυνα της Fener σε κίνηση.
Ο Canaan έγινε πιο ενεργός, αφού στην πρώτη περιστροφή δεν κουβαλούσε απλά την μπάλα, αλλά έγινε πιο απειλητικός με την μπάλα προς τα μέσα και παράλληλα έψαχνε συχνά να βρει το κόψιμο αμέσως μετά την πάσα στον Fall.
Όλα αυτά έφεραν το παιχνίδι σχετικά γρήγορα στον πόντο και για πολλή ώρα μέχρι και το τέλος του περίπου, εκεί που το 5ο foul του Motley μάλλον έφερε πλεονέκτημα στον coach Ιτούδη και όχι πρόβλημα, με τον Παπαγιάννη να μπαίνει για το τελευταίο 4λεπτο και να γίνεται πολύ σοβαρός παράγοντας του παιχνιδιού. Με τον Milu αυτή τη φορά να συνεχίζει το drop και να μην ακολουθεί ψηλά (με την αντίστοιχη κίνηση Fall στην 3η περίοδο να έχει δουλέψει), ο Παπαγιάννης βρήκε – ελεύθερο τρίποντο, alley oop κάρφωμα (εκεί μια έξτρα αλλαγή θα το είχε αποτρέψει φέρνοντας τον Milu ξανά στη ρακέτα και όχι στη γωνία στο τρίποντο στον Madar), και ξανά τρίποντο με τον Σέρβο να κλείνει στον κεντρικό διάδρομο τον Wilbekin και τον Goss από το πλάι να μένει στην γωνία στον παίχτη του δίνοντας πολύ χώρο και χρόνο στον Παπαγιάννη για να εκτελέσει με ψυχολογία μετά τους 5 προηγούμενους πόντους του.
Eπιθετικά, στο διάστημα αυτό, όποτε τρέχαμε βρίσκαμε λύση, καθώς και όποτε εμπιστευτήκαμε τις κινήσεις μας για early offense. Όσο για την τελευταία φάση, νομίζω σωστά πάει στο τελειώμα ο Goss (όπως δεν έκανε 1 λεπτό περίπου πριν), και ίσως με τον Milutinov υγιή να είχαμε το putback, αφού φαινόταν σε όλο το 2ο ημίχρονο να δυσκολεύεται στα άλματά του.
Δύο τελειώς διαφορετικά ημίχρονα για την ομάδα, κρατάμε την αντίδραση σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού στο 2ο ημίχρονο (βέβαια με πολύ κλειστό rotation, κάτι που ίσως να είναι ζήτημα στο μέλλον), αλλά ας κρατήσουμε και ότι για 2ο συνεχόμενο παιχνίδι η ομάδα σε μεγάλο διάστημα του παιχνιδιού δυσκολεύεται να βρει λύσεις στο set.
Baskonia την Πέμπτη και time to bounce back !
