Άλλη μία διαβολοβδομάδα, πέρασε λοιπόν και μένει ακόμα μία για τη φετινή Euroleague, με την ομάδα να πηγαίνει χθες στην Τουρκία, με στόχο να συνεχίσει τις καλές εμφανίσεις και να διεκδικήσει ό,τι περισσότερο μπορεί απέναντι στην πρώτη Efes, η οποία προερχόταν και από την ήττα στο Tel Aviv. Με τον Larkin πια εντελώς υγιή, σε αντίθεση με τον Milutinov ο οποίος ήταν και χθες εκτός αποστολής. Μπαίνω κατευθείαν στο ψητό.
Ο coach λοιπόν ξεκίνησε για πρώτη φορά με τον Buycks στην πεντάδα, με τον ίδιο να κατεβάζει την μπάλα και συχνά να κάνει την πρώτη πάσα στο πλάι για να ξεκινήσει η ροή της επίθεσης βάζοντας άπαντες σε κίνηση και συνεχόμενα hand-off τα οποία είτε τελείωναν με κάποιο pick ‘n’ roll με τον Εllis είτε με κάποιο drive and kick.
Εδώ βλέπουμε 2 hand-οff με το ξεκίνημα της επίθεσης, cross του Buycks, ένα fake stagger στον χειριστή πλέον ΜcKissic και επίθεση στο close out από τον Παπ με την άμυνα να βρίσκεται σε ανισορροπία μετά και τη συμμετοχή 4 ουσιαστικά παιχτών στο συγκεκριμένο play.
Η ομάδα ξεκίνησε δυνατά λοιπόν στα πρώτα 3 λεπτά, με διάθεση για τρέξιμο στο transition και με 3 εύστοχα τρίποντα βρέθηκε στο 5-13.
Αμυντικά και με την παρουσία Larkin-Micic στο παρκέ, η αντιμετώπιση στο pick ‘n’ roll ήταν show and recover συνήθως από τον Ellis, με τον ίδιο βέβαια να μη δείχνει τόσο αποφασιστικός κι έτσι να δημιουργείται ευκαιρία για πάσα μέσα όταν αυτός βρισκόταν στην ”ενδιάμεση” θέση, δίνοντας έτσι ευκαιρία στον Pleiss για 3 εύκολα τελειώματα στην αρχή του παιχνιδιού. Ωστόσο, όταν το pick n roll γινόταν με τον Singleton τότε είχαμε αλλαγή από τον Πρίντεζη. Με τη λογική πάντως να μένει ίδια, να μην καταφέρει κάποιο από τα δύο guard (κυρίως ο Larkin) να βρει αυτό το λίγο χώρο αμέσως μετά το screen για άμεσο pull-up. Κάτι όμως που δε φάνηκε να λειτουργεί σωστά, παρατηρώντας επίσης και τη δυσκολία, για την ώρα, του Buycks να σπάσει τα screen που δέχεται, είτε στο traffic είτε και όταν βρίσκεται πάνω στην μπάλα.
Η Efes βρήκε τους χώρους, με τον Ολυμπιακό να αδυνατεί να παρενοχλήσει τον Larkin και με τον ίδιο να παίρνει πλεονέκτημα σε κάθε screen και να κλείνει την πρώτη περίοδο με 12 πόντους και 4 ασίστ. Παράλληλα στην επίθεση τα λάθη διαδέχονταν το ένα το άλλο με τις λάθος πάσες να έχουν την τιμητική τους. Mε την ομάδα να αλλάζει στην ουσία για 3η φορά μέσα στη σεζόν playbook,καταλαβαίνει κανείς ότι αυτοματισμοί δεν υπάρχουν, και παράλληλα και με τη συνεχή ροή που ζητάει ο coach στην επίθεση τα λάθη ‘’συγχρονισμού’’ είναι… μάλλον λογικά.
Με την είσοδο των Baldwin-Paul στο παρκέ, ο Ολυμπιακός προσπάθησε να αυξήσει την πίεση στα guard, και να δώσει περισσότερες βοήθειες στις διεισδύσεις των παιχτών του Ataman, ωστόσο η Efes μ΄ένα απλό ξεμαρκάρισμα του εκάστοτε πλαϊνού της κι ένα screen από τις 45 μοίρες έδειχνε να δημιουργεί μεγάλη ανισορροπία στην άμυνά μας.
Επιθετικά, τα λάθη συνεχίστηκαν με τις πολλές λάθος πάσες να δίνουν και ευκαιρία για transition τις περισσότερες φορές στην Efes, η οποία είδε και τον Dunston να επιστρέφει χθες ουσιαστικά (έπαιξε 4 λεπτά στο Tel Aviv) κ να δημιουργεί αρκετά προβλήματα στον Rubit.
Παρά τα πολλά λάθη (11), την κακή άμυνα αλλά και την αστοχία στις βολές (6/12), το ημίχρονο έκλεισε στο -10, με την ευστοχία από την περίμετρο να είναι μάλλον αυτή που μας κρατούσε σχετικά κοντά στο σκορ.
Στο δεύτερο ημίχρονο, η κακή μας αντιμετώπιση στο pick ‘n’ roll συνεχίστηκε με τον Micic να βάζει τον αμυντικό πίσω του σχεδόν σε κάθε screen και να δημιουργεί ευκαιρίες για ελεύθερη εκτέλεση συνεχώς, είτε δική του, είτε βρίσκοντας την επιπλέον πάσα.
Επιθετικά, όσο η Efes έδινε χώρο στο McKissic όταν αυτός είχε την μπάλα, τόσο δυσκολευόταν να επιτεθεί βγάζοντας τον ουσιαστικά εκτός συνάρτησης του παιχνιδιού. Ταυτόχρονα, πολλές μπάλες περνούσαν από το χαμηλό post με τον Πρίντεζη να προσπαθεί να δημιουργήσει. Η διαφορά βέβαια σε σχέση με τους προηγούμενους μήνες, είναι ότι όσο συνέβαινε αυτό, οι υπόλοιποι 4 ήταν διαρκώς σε κίνηση δίνοντας την ευκαιρία στον Γιώργο για μια έξτρα πάσα.
Εδώ βλέπουμε ένα σύνηθες τον τελευταίο καιρό play με τον Παπ να ξεμαρκαρίζεται αλά Σπανούλης, για να βγει στην κορυφή και να πάρει το screen. Mε την άμυνα λοιπόν να έχει το νου της σε αυτόν, ο Buycks αποφασίζει να τη δώσει στον Πριντ στο post, ο Παπ πολύ έξυπνα συνεχίζει την κίνηση του και ο Πρίντεζης βλέπει την πάσα στην πλάτη του την ώρα που ο Pleiss αργεί να βγει στη βοήθεια.
Με τον Larkin να βρίσκεται σε οίστρο για ακόμα ένα βράδυ, η διαφορά έφτασε τους 19 πόντους και το παιχνίδι φαινόταν να παίρνει το δρόμο του. Ο Baldwin μπήκε πολύ αλλαγμένος σε σχέση με το πρώτο ημίχρονο, έτρεξε στην επίθεση πατώντας δυναμικά σε δικά του lay-up και παράλληλα και με 2 εύστοχα σουτ προσπάθησε να δώσει ρυθμό στην επίθεση του Ολυμπιακού.
Παράλληλα με τον Σάσα να χτυπάει στο close-out, αλλά και να εκμεταλλεύεται κάθε μικρή απροσεξία της άμυνα ”τρυπώνοντας” στη ρακέτα η διαφορά έπεσε σε μονοψήφια επίπεδα.
Η άμυνα έγινε πιο επιθετική, ελέω Baldwin (κυρίως), με αλλαγές στα screen, και προστασία της ρακέτας σε περίπτωση miss match, με τους Vezenkov και Paul να βοήθανε τόσο, στην πίεση ψηλά, όσο και στον τομέα των rebound.
Αυτό ήταν όμως, ο Ολυμπιακός είχε κάποιες άστοχες επιλογές σ’ εκείνο το σημείο, o Larkin ισοφάρισε το ρεκόρ τριπόντων της διοργάνωσης (10) και δεν καταφέραμε να διεκδικήσουμε κάτι περισσότερο από το παιχνίδι.
Κρατάμε φυσικά την εμφάνιση του Buycks, ο οποίος φάνηκε να βρίσκει σιγά σιγά πατήματα, μην εκβιάζοντας προσπάθειες. Αντίθετα, σε κάθε φάση έψαχνε για την καλύτερη επιλογή δείχνοντας ικανός με την μπάλα στα χέρια. Παράλληλα, το step-up του Vezenkov συνεχίζεται, με τον ίδιο να δείχνει να έχει ψυχολογία με τον coach B στον πάγκο.
Η ομάδα δουλεύει σωστά, δείχνει μετά από πολύ καιρό να μπαίνει σε σωστή λειτουργία με τον coach να περνάει σιγά σιγά πράγματα και στο παρκέ. Τα ”αν” της φετινής σεζόν είναι πολλά, με μεγαλύτερο απ’ όλα το τι θα γινόταν ΑΝ ο Μπαρτζώκας είχε έρθει αμέσως μετά την απόλυση Blatt. Με τα ”αν” όμως δουλειά δε γίνεται. Το σίγουρο αυτή τη στιγμή είναι ότι θα παλέψουμε όλα τα παιχνίδια και τις όποιες πιθανότητες υπάρχουν για την είσοδο μας στα play-off.
