Την προηγούμενη εβδομάδα μετά την εμφάνιση με τη Ρεάλ και την ήττα με 18π μας είχαν ζώσει τα φίδια και είχαν ξυπνήσει οι εφιάλτες του περσυνού ΤΟΠ16. Η εικόνα να μας τρέχει η Ρεαλ να δεχόμαστε απανωτά τρίποντα και στο τέλος να παρατάμε το παιχνίδι – θύμιζε το παιχνίδι με την Κιμκι στη Ρωσία. Στο τότε κείμενο <Η Τέχνη του εφικτού> δεν θέλησα να μιλήσω καν για το παιχνίδι αλλά να σκιαγραφήσω την δυναμική των ομάδων στην φετινή Euroleague και το σχόλιο μου ήταν «η ήττα από την Ρεαλ και η διαφορά των 18π. δεν με εκνευρίζει τόσο – όσο η εικόνα της ομάδας και η επιμονή σε ιδέες που πέρυσι μας οδήγησαν εκτός Play Off και σε ντροπιαστικές ήττες» και για να είμαι απολύτως ειλικρινής πίστευα πως αυτό το όποιο είδαμε ήταν η συνέχεια της περσυνής συνταγής με την ίδια λογική και με λίγο διαφορετικά υλικά. Μια εβδομάδα μετά και αφού είδαμε 3 σοβαρά παιχνίδια (Ρεαλ, ΠΑΟ, ΕΦΕΣ) για δύο πράγματα είμαι σίγουρος
Α) η ομάδα όντως άλλαξε ρότα τακτικά (κυρίως στο ρυθμό και πρόσθεσε επιλογές στο τρόπο άμυνας) και
Β) έχει φοβερό περιθώριο βελτίωσης αφού ακόμα αφομοιώνει τις αλλαγές στο τρόπο παιχνιδιού της. Αν το συνδυάσουμε αυτό με τις μεγάλες νίκες με ΠΑΟ και ΕΦΕΣ θα πρέπει να είμαστε το λιγότερο ευχαριστημένοι και αισιόδοξοι για το μέλλον.
Σημαίνει αυτό πως οδεύουμε σε περίοδο μεγάλων επιτυχιών? Θα έχουμε την απαιτούμενη διάρκεια? Μπορούμε να παίξουμε έτσι εκτός έδρας? Θα αντέξουμε την πίεση όταν θα έρθουν απανωτές ήττες ή τραυματισμοί? Όλα αυτά τα ερωτήματα θα είναι υπό εξέταση για πολύ καιρό ακόμα και αυτό είναι υγεία γιατί θα βλέπουμε μια μεγάλη ομάδα να μεταλλάσσεται και να δημιουργεί κάτι «νέο». Όσο αυτό το νέο συνοδεύεται με εμφανίσεις όπως αυτές που είδαμε με ΠΑΟ και ΕΦΕΣ τόσο θα τονώνεται και η αυτοπεποίθηση της ομάδας και η μετάλλαξη θα γίνεται γρηγορότερα. Αυτό που με ικανοποιεί ιδιαίτερα είναι πως φαίνεται ότι η λογική κυριάρχησε της συνήθειας και επιτέλους γινόμαστε μέρος της μεγάλης αλλαγής στο τρόπο παιχνιδιού του Ευρωπαϊκού μπάσκετ!
Από εδώ και έπειτα ότι και να συμβεί θα είναι αποτέλεσμα αγωνιστικών παραγόντων και αυτό σημαίνει πως θα υπάρχει η δυνατότητα παρέμβασης από τον προπονητή και τη διοίκηση να διορθώσουν τα κακώς κείμενα – αλλά τα θεμέλια έχουν ήδη μπει αφού αλλάξαμε mind-set. Θεωρώ πως ακόμα δεν είμαστε έτοιμοι να κυριαρχήσουμε αγωνιστικά γιατί δεν έχουμε καλύτερη πρώτη ύλη σε σύγκριση με τον ανταγωνισμό αλλά έχουμε βάθος στο ρόστερ και αρκετούς παίκτες με περιθώριο – τεράστιας βελτίωσης.
Όσοι λοιπόν από εμάς ασκούσαμε κριτική στον Σφαιρόπουλο φέτος (με διαφορετικά κριτήρια ο καθένας μας) καλό θα είναι να αράξουμε και να καταλάβουμε τι πραγματικά ετοιμάζει – και που θα οδηγηθεί το παιχνίδι λόγω των αλλαγών στους κανονισμούς και των συννεχόμενων αγώνων. Τον χρόνο να δουλέψει και να βελτιώσει την ομάδα τον κέρδισε ο Σφαιρόπουλος εμφατικά και με το σπαθί του. Και αν η ενίκη επί του ΠΑΟ δεν αξιολογήθηκε λόγω της κατάστασης τους αντιπάλου. Η χθεσινή εμφάνιση απέναντι σε μια ομάδα με εξαιρετική αθλητικότητα και ταλέντο (η οποία μας «πάτησε» στο φιλικό στο Ηράκλειο πριν λίγες ημέρες) δείχνει πως πράγματι κάτι καλό δημιουργείται. Τι άλλαξε λοιπόν στα τελευταία παιχνίδια και έκανε την ομάδα τόσο αποτελεσματική και στις 2 πλευρές του γηπέδου?
Οι περισσότεροι θα παρατήρησαν πως επιδιώκουμε να τρέχουμε στο ανοικτό γήπεδο και πως εκδηλώνονται αρκετές επιθέσεις σχετικά γρήγορα ώστε να μην προφτάσει να οργανωθεί η αντίπαλη άμυνα. Τα νούμερα λένε πως στα 3 σοβαρά παιχνίδια μέχρι τώρα είχαμε με Ρεαλ 60 κατοχές μπάλας, με ΠΑΟ 69 και εχθές με την ΕΦΕΣ 74 είναι σαν η ομάδα να έχει πατήσει το πόδι στο γκάζι! (ο υπολογισμός των κατοχών είναι με βάση την formula Possessions = .96 * (FGA + 0.44*FTA + TO – OR) αφού η Euroleague δεν μας δίνει τις καταγεγραμμένες κατοχές στα επίσημα στατιστικά και από φέτος έκοψαν και την εύκολη πρόσβαση σε διάφορα site που τα χρησιμοποιούσαμε ως εργαλεία. Αλλά no worries υπάρχουν λύσεις για όλα)
Που είχαμε μείνει ? Εκεί που η ομάδα έχει πατήσει το γκάζι … τρέχουμε λοιπόν καλό αυτό – αλλά δεν θα ήταν εφικτό να τρέξουμε εάν δεν είχαμε πρωτίστως αποδιοργανώσει την αντίπαλη άμυνα (με διάφορα τρικ και συνεχίζαμε να αμυνόμαστε μονοδιάστατα όπως πέρυσι με το περιβόητο Hedge) για να κλέψουμε μπάλες ή να τους οδηγήσουμε σε κακό σουτ και να πάρουμε το rebound. Άρα όντως το δόγμα Σφαιρό (πως όλα θα ξεκινήσουν από την άμυνα) αποδίδει! Όσο και αν κάποιοι δεν θέλουν να το δεχτούν ακόμα … και το καλύτερο είναι πως η παραγωγικότητα στην επίθεση είναι το προϊόν της αλλαγής της αμυντικής στόχευσης φέτος! Σας μπέρδεψα έεε ? Θα καταλάβετε παρακάτω ..
Επειδή χρειαζόμαστε μεγαλύτερο δείγμα σοβαρών αγώνων για να ορίσουμε όλες τις αμυντικές αλλαγές θα επικεντρωθώ σε αυτό που παρατήρησα στα τελευταία 3 παιχνίδια. Mε τη Ρεάλ ζητήσαμε από τον παίχτη που μάρκαρε τον PG να ακολουθήσει τον (Γκιουλ, Ντοντσιτς, Ντρείπερ) και να σπάσει τα σκριν που έστηνε (μεγάλη αποτυχία ειδικά στην 1η περίοδο όπου ο Γκιουλ έκανε party) με τον ΠΑΟ είχαμε ποικιλία ζητήσαμε όταν οργάνωνε ο Καλάθης να περάσει ο αμυντικός κάτω από το screen και του δίναμε ουσιαστικά το σουτ και όταν οργάνωνε ο Παππάς η ο Φενλντειν πηγαίναμε σε αλλαγές – ενώ με την ΕΦΕΣ προσθέσαμε νέο τρικ δώσαμε τον Playmaker στο Παπανικολάου και αν δεν έσπαγε το σκριν πηγαίναμε σε αλλαγές με τον Παπανικολάου να παίρνει τον ψηλό που έστηνε το Pick η να βγαίνει ο Πρίντεζης / Μπιρτς να μαρκάρει στα πόδια το όποιο κοντό απειλούσε από την περιφέρεια. Όλα αυτά επέτυχαν να μην δίνουμε εύκολο drive ούτε να δημιουργείται αν ισορροπία στην άμυνα λόγω του αντίπαλου PnR και να οδηγούμε τους αντιπάλους σε λάθη, άσχημες επιλογές στο σουτ και εμάς να παίρνουμε το rebound και να ξεχυνόμαστε στον αιφνιδιασμό! It’s the defense stupid!
Το καλύτερο είναι πως όλα αυτά φάνηκαν πολύ δουλεμένα και δεν ήταν εμπνεύσεις της ημέρας. Το αποτέλεσμα των προσαρμογών στην άμυνα είναι πως έχουμε οδηγήσει στα 3 τελευταία ματς Ρεαλ, ΠΑΟ, ΕΦΕΣ σε 10, 12 και 11 λάθη αντίστοιχα και σε ποσοστό % στα Δίποντα 46%, 45% και 30% τους οδηγούμε όλους σε περίπου 20-24 επιλογές από το 3π και αυτό όσο και αν έχουν βελτιωθεί οι ομάδες είναι δίκοπο μαχαίρι. (π.χ. εχθές όσο η ΕΦΕΣ σούταρε με 45-50% 3π ήταν κοντά στο σκορ μόλις έχασε 2-3 μακρινά η διαφορά εκτοξεύθηκε) Τώρα τι θα γίνει σε παιχνίδια με σεσημασμένους σουτέρ και ομάδες που ζουν και πεθαίνουν από τα 6.75μ θα το δούμε στο γήπεδο.
Συμπέρασμα: διατηρώντας την συγκέντρωση μας στην άμυνα και με το να προσαρμοζόμαστε στις απαιτήσεις των αγώνων μπορούμε όχι απλά να τρέξουμε αλλά να τους τρέξουμε και να υποστηρίξουμε το up tempo με τους δικούς μας όρους.
Παιρνώντας στην επίθεση οι οφθαλμοφανείς προσθήκες (εκτός από το transition) είναι κυρίως 3
α) early post με τον Πρίντεζη
β) ISO plays με τον Γκριν
γ) Drive / penetration από τον Hackett.
Όλα αυτά τα είχαμε ως επιλογές και πέρυσι (με εξαίρεση την ικανότητα του Γκριν στο 1-on-1) και δεν τα προσπαθήσαμε για λόγους που μόνο το τεχνικό team γνωρίζει. Θα γίνουμε ξανά διεκδικητές επειδή ξεθάψαμε κάποια basics από το playbook που έχει ο κάθε coach εν έτη 2016 ? Προφανώς και όχι γιατί δεν υπάρχουν χρυσές φόρμουλες επιτυχίας – αλλά σίγουρα θα δούμε ωραία παιχνίδια και μια ομάδα να εξελίσσεται στον Ολυμπιακό του μέλλοντος! Ακούγεται ωραίο έτσι δεν είναι?
Το παρόν blog έδωσε αγώνα για να ακουστούν κάποια από αυτά τα θέματα σε μια σειρά από άρθρα την περασμένη περίοδο <Δέσμιος του ρυθμού του?,Εμμονές … και μέταλλα,The new era is here … are we?,Strange highs and strange lows> και όταν βλέπω πως τελικά κινούμαστε επιτυχημένα προς αυτήν κατεύθυνση με γεμίζει τεράστια ικανοποίηση γιατί θεωρώ πως η ομάδα μας θα συνεχίσει να είναι ανταγωνιστική, θα παραμείνει στον αφρό της Euroleague, και θα μας γεμίζει με όμορφες μπασκετικές στιγμές.
Άνεμος αλλαγής λοιπόν αφού εισήλθαμε στην εποχή του Running Wild και μόνο ο χρόνος μπορεί προς το παρόν να μας περιορίσει σε αυτό που πρόκειται να εξελιχθούμε! Θεωρητικά εδώ ταίριαζε Running Wild και το Prisoners of our time αλλά ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με το Γερμανικό metal … και τους Γερμανούς γενικότερα … άσε που για το χρόνο μας έχουν τραγουδήσει πολλοί αλλά κανείς όπως οι Dream Theater:
There is something that I feel
To be something that is real
I feel the heat within my mind
And craft new changes with
my eyes
Giving freely wandering
promises
A place with decisions I’ll
fashion
I won’t waste another breath
You can feel the waves coming on
(It’s time to take the time)
Let them destroy you or carry
you on
(It’s time to take the time)
You’re fighting the weight of
the world
But no one can save you this
time
Close your eyes
You can find all you need in
your mind
Υ.Σ.1 Η έλευση Πασκουάλ στον ΠΑΟ θα κάνει τεράστιο καλό και σε εμάς αφού πλέον το επίπεδο ανεβαίνει
Υ.Σ.2 Η υπόθεση Patrick Young πρέπει να λυθεί το συντομότερο δυνατό … οτιδήποτε και αν σημαίνει αυτό.
