Χτες ήταν μια ιδιαίτερη μέρα για μένα.
Πέρα από το ότι ένας ακόμα χρόνος φορτώθηκε στις πλάτες μου, είχα και την, συγκρατημένη, χαρά της επιστροφής του coach B. Είμαι τεράστιος υποστηρικτής του Έλληνα coach, αλλά αυτά θα τα πούμε εν καιρώ.
Χτες λοιπόν είχαμε αγώνα, στην αγαπημένη μας Βαλένθια, την πόλη των πορτοκαλιών και του Καλατράβα, που ποτέ δε μας πληγώνει. Πως να μας πληγώσει άλλωστε όταν της έλειπε η μόνη πηγή έκρηξης και ο μόνος παίχτης που μπορούσε να πληγώσει την ερυθρόλευκη άμυνα. Για τον Jordan Loyd μιλάω φυσικά που έχασε μια χρυσή ευκαιρία να πραγματοποιήσει και αυτός ένα ρεκόρ καριέρας.
Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι δε δώσαμε χαρά σε κανένα χτες. Ο Σαν Εμετέριο έζησε μια βραδιά από το παρελθόν και στα 38 του έμοιαζε να κάνει με την ίδια ευκολία όλα όσα έκανε την περίοδο της ακμής του στην Βιτόρια. Από κοντά, βραδιά καριέρας έκανε και ο Βάνια ο Μαρίνκοβιτς που έδειξε πως έχει τα στοιχεία να μακροημερεύσει στον σκληρό κόσμο της Euroleague, τιμωρώντας στο close out την Ερυθρόλευκη άμυνα.
Μια άμυνα που επέστρεψε, μετά από πάρα πάρα πολύ καιρό, στο πλάνο που την έφερε στον αφρό το διάστημα πριν το ντέρμπι του ΟΑΚΑ. Οι αλλαγές περιορίστηκαν στο ελάχιστο, με μόνο τον Πρίντεζη να τις δίνει ειδικά όταν έπαιζε στο 5, η αδύνατη πλευρά επέστρεψε δυναμικά στις αμυντικές περιστροφές καλύπτοντας κυρίως την περιοχή του post και σε γενικές γραμμές υπήρξε προσπάθεια οι αποστάσεις να μειωθούν στο ελάχιστο δυνατό.
Η παρουσία του Dublievic στην Ισπανική ρακέτα και η ικανότητά του να τελειώνει φάσεις στο ζωγραφιστό, μαζί με την ανετοιμότητα του Milutinov, οδήγησε τον coach Kemzura στην επιλογή να συγκεντρώσει αρκετά κορμιά κάτω από το καλάθι.
Ήταν εμφανές πως ο Μαυροβούνιος θα είχε πάντα τουλάχιστον 2 τύπους να τον επιτηρούν όταν γινόταν αποδέκτης της μπάλας χαμηλά με τον Ολυμπιακό να ρισκάρει με την πάσα έξω του πληθωρικού PF/C.
Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσε να γίνει σωστότερη τοποθέτηση των double teams για να δυσχεράνουν τη δημιουργία του γενειοφόρου σταρ της Βαλένθια, αλλά η αστοχία των γηπεδούχων από τη γραμμή του τριπόντου δεν πλήγωσε τους ερυθρόλευκους.
Όλα όμως στον αμυντικό τομέα ξεκίνησαν από την αντιμετώπιση που είχε ο Ολυμπιακός στα σκριν πάνω στην μπάλα. Όλη η πεντάδα ήταν προσανατολισμένη προς την μπάλα, οι ψηλοί στις περισσότερες των περιπτώσεων επέλεγαν να μένουν κοντά στον screener για να περιορίσουν τις πιθανότητες συνεργασίες κοντού-ψηλού. Όταν κατέφευγαν σε επιθετικά hedge outs, ειδικά όταν στο παρκέ βρισκόταν ο Παπανικολάου, ο ψηλός άλλαζε με τον Παπ και ο γκαρντ που μάρκαρε το χειριστή έμενε στην περιφέρεια μετά από μια τριπλή αλλαγή
Η απουσία του Loyd, στέρησε από τους Βαλενθιάνους τη δυνατότητα να χτυπήσουν την επιλογή της ερυθρόλευκης άμυνας να περνάει πίσω από τα σκριν και με αυτό τον τρόπο να μην αναγκαστεί να ανέβει έξω από το 3πτ. Οι γηπεδούχοι έμειναν προσανατολισμένοι στις συνεργασίες αποκλειστικά ανάμεσα σε κοντό ψηλό και κυκλοφόρησαν ελάχιστα την μπάλα έτσι ώστε να τιμωρήσουν την αδύναμη πλευρά.
Επιθετικά για ακόμα ένα παιχνίδι οι Πειραιώτες ήταν παραγωγικοί αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει πως ήταν και απόλυτα λειτουργικοί ή ορθολογικοί.
Πάλι είδαμε ως επί το πλείστον την προσπάθεια μετά από μια motion περιστροφή να προσπαθεί να στήσει ένα σκριν πάνω στο χειριστή (Σπαν/Rochestie) στις 45 μοίρες, πάλι είδαμε flair (παράλληλα με τη γραμμή των βολών κοψίματα) από τους SFs, πάλι δοκιμάστηκαν τα pindowns στον Paul (πάλι εύστοχος από τα 6,75). Αυτό που είδαμε σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι στα προηγούμενα παιχνίδια, ήταν η τοποθέτηση τόσο του Milutinov για όσο έπαιξε, αλλά κυρίως του Πρίντεζη στο high post.
Έτσι δημιουργήθηκαν χώροι για κοψίματα τόσο από τον Παπ, αλλά και από τους Βεζένκοφ και Κόνιαρη.
Ο Σάσα γενικά χτες κινήθηκε μαεστρικά περιφερειακά του εκάστοτε C. Πήρε και ευστόχησε σε αρκετές προσπάθειες και κοντά και μακριά από το καλάθι, αλλά υπήρξαν και μαζί με τον Πρίντεζη οι εκφραστές του δευτερεύοντος transition της ομάδας
Ο Σάσα πήρε μπάλες με πρόσωπο στο καλάθι και χωρίς να μπλέξει σε πολλές επαφές υπήρξε κομβικός και καθοριστικός. Στη Βαλένθια δικαιολόγησε για πρώτη φορά επί της ουσίας το χαρακτηρισμό του stretch Forward.
Ο υπαρχηγός, έστω και από ανάγκη, πέρασε αρκετό χρόνο στη θέση 5, στην επίθεση έτσι και αλλιώς περισσότερο ως τέτοιος λειτουργεί τα τελευταία χρόνια, σε μια διάταξη 4-1 και από το high post έκανε μεγάλη ζημιά στις “νυχτερίδες”. Προσωπικά θεωρώ ότι εκεί ο Γιώργος μπορεί να είναι παραγωγικότερος και να φθείρεται λιγότερο.
Παρουσιάστηκαν κάποια προβλήματα ειδικά όταν οι γηπεδούχοι εφάρμοσαν μια σύνθετη άμυνα όπου μετά το hedge out στο χειριστή οι υπόλοιποι 3 μάρκαραν χώρους σε μια ιδιότυπη 2-3 άμυνα.
Η αλήθεια είναι πως οι παίχτες του coach Kemzura, αν έψαχναν με μεγαλύτερη συγκέντρωση την έξτρα πάσα προς την αδύνατη πλευρά θα είχαν λιγότερες δυσκολίες στη διάρκεια του παιχνιδιού, αφού και οι Ισπανοί είχαν ρίξει το βάρος τους στη δυνατή πλευρά και στην άμυνα στην μπάλα. Όσες φορές το έκαναν βρήκαν σκορ με Κόνιαρη και κυρίως Βεζένκοφ.
Η χτεσινοβραδινή νίκη, διατηρεί το ενδιαφέρον της ομάδας για την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο και την αφήνει να ελπίζει σε μια υπέρβαση. Υπέρβαση όχι γιατί έχει να ξεπεράσει τίποτα μεγαθήρια στη μάχη για την είσοδο στην οχτάδα, η ποιότητα άλλωστε μετά την 6αδα είναι περιορισμένη, αλλά γιατί το να πετύχεις 10 νίκες σε 16 αγώνες ευρισκόμενος πάλι σε περίοδο αλλαγών σε τεχνική ηγεσία και ρόστερ δεν είναι απλό ούτε εύκολο.
Η επιστροφή του coach B φυσιολογικά μας κάνει συγκρατημένα αισιόδοξους, αλλά όλοι μας πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πως η αλλαγή θέλει χρόνο.
Πολύ χρόνο.
Στήριξη λοιπόν στον coach, από διοίκηση και κόσμο, υπομονή μεγαλύτερη και από την εποχή Γιαννάκη και φυσικά όχι τρελά όνειρα.
Πρώτα πρέπει να ξαναγίνουμε κανονική ομάδα και μετά καλή ομάδα.
Τα υπόλοιπα θα τα αναλύσουν οι αστέρες του @RedPointGuard τις επόμενες ημέρες.
