RPG Radar: Tyrique Jones Scouting Report

Καλό καλοκαίρι σε όλους! Μετά τη βόλτα σε μακρινά και «εξωτικά» μπασκετικά μέρη της Ασίας, ήρθε καιρός να επιστρέψουμε σε πιο θερμά – μεσογειακά κλίματα. Για τον Ιούνιο και τις αρχές Ιουλίου, σειρά θα πάρουν παίκτες από τα πρωταθλήματα Ισραήλ, Ισπανίας και Τουρκίας διαδοχικά.

Επιστροφή, λοιπόν, σε πιο γνώριμες, στους περισσότερους, διοργανώσεις και αρχή με τη Winners League, η οποία είναι γνωστή τα τελευταία χρόνια και για τους παίκτες – ταλέντα, που ευδοκιμούν εκεί, καθώς αρκετοί από τους σημερινούς πρωταγωνιστές της Euroleague, «έφτιαξαν το όνομα τους» στο Ισραήλ (ενδεικτικά αναφέρω τους Henry, Lloyd, LeDay, Elijah Bryant και Clyburn). Αλλά και φέτος, το πρωτάθλημα της χώρας βρίσκεται στην επικαιρότητα, με περιπτώσεις όπως ο Tyrus McGee (Hapoel Holon), o Kerry Blackshear (Hapoel Gilboa Galil), o Tashawn Thomas (Hapoel Jerusalem), o Keenan Evans (Hapoel Haifa) και o Wayne Selden (Ironi Ramat Gun / τροπαιούχος FIBA Europe Cup), οι οποίοι πραγματοποιούν εξαιρετική σεζόν και ήδη ακούγεται ότι απασχολούν μεγαλύτερους ευρωπαϊκούς συλλόγους. Ξέχασα κάποιον; Μα φυσικά τον Josh Nebo, που φέρεται ως μεταγραφικός στόχος του Ολυμπιακού, του ΠΑΟ και άλλων ομάδων από το κορυφαίο επίπεδο.

Μπορεί η εισαγωγή να σας προϊδεάζει για παρουσίαση κάποιου εξ αυτών, αλλά και αυτό το RPG Radar κρατάει το «χαρακτήρα» του απρόβλεπτου και της διαφορετικότητας. Σήμερα, λοιπόν, θα διαβάσετε για έναν center, που εκτιμώ ότι είναι το «αντίπαλον δέος» του Nebo, δίχως να έχει να ζηλέψει κάτι από αυτόν και αποτελεί την καταλληλότερη σύνδεση με το προηγούμενο επεισόδιο, καθώς ξεκίνησε τη χρονιά στη Ν. Κορέα, προτού καταλήξει στο Ισαρήλ και την Hapoel Tel Aviv! Αναφέρομαι στον Tyrique Jones, για τον οποίο πάντως η σεζόν έληξε άδοξα, καθώς στα μέσα Μαΐου τραυματίστηκε στον ώμο.

Το παρελθόν

Γεννημένος στις 3/5/1997 στο Hartford του Connecticut, ο Jones είχε δύσκολα παιδικά χρόνια. Γιος του Lester Jones (είχε γεννηθεί στις Μπαμάχες από Τζαμαϊκανούς γονείς) και της Τζαμαϊκανής Petronia “Winnie” Bailey, η οποία είχε μεταναστεύσει με τον αδερφό της, από 11 ετών στις ΗΠΑ, ήρθε αντιμέτωπος από νωρίς, μόλις 5 ετών, με ένα σκληρό συμβάν. Ο πατέρας του, σε μια καταδίωξη και εμπλοκή με την αστυνομία, αναγκάστηκε να πηδήξει στον ποταμό Connecticut, όπου τελικά πνίγηκε.

Στη μνήμη του, ο Jones έχει χαράξει τατουάζ το νούμερο 32 (ήταν ο αριθμός που είχε στο γυμνάσιο ο Lester Jones αγωνιζόμενος στο μπάσκετ) και το 88 (το οποίο φόραγε και ο ίδιος στη Ν. Κορέα, ως παίκτης της DB PRomy). Τι συμβολίζει το δεύτερο τατουάζ; Ήταν το ψευδώνυμο που του είχε βγάλει ο πατέρας του, γιατί όταν γεννήθηκε ζύγιζε 8 λίμπρες και 8 ουγγιές. Παρόλα αυτά ο Jones δεν ξεκίνησε από το μπάσκετ, αλλά από το American Football έχοντας ως είδωλο τον Dwight Freeney. Όμως καθώς ψήλωνε (πήρε περίπου 13 πόντους μέσα σε ένα έτος), ακολούθησε τη συμβουλή της μητέρας του, στην οποία έχει μεγάλη αδυναμία και αποφάσισε να ασχοληθεί με το μπάσκετ. Στο Bloomfield High School όπου ήδη φοιτούσε, άλλαξε άθλημα και αμέσως έδειξε την έφεση του και στην πορτοκαλί μπάλα! Ως junior είχε 10.6 pts, 8.4 rebs και 3.1 bls μ.ο.

Η μητέρα του, βλέποντας τις ικανότητες του και επιζητώντας ένα καλύτερο ακαδημαϊκό μέλλον για το γιο της, αποφάσισε να τον στείλει στην Ακαδημία Vermont, η οποία έχει γίνει γνωστή τα τελευταία χρόνια, για NBA-ers που έχουν περάσει από τις τάξεις της, όπως ο Jordan Nwora και ο Bruce Brown. Ο Jones θα έμενε δύο χρονιές στο Vermont και ως senior, αλλά και ως post graduate πριν το Κολέγιο. Στη διετία του εκεί ήταν εντυπωσιακός όσον αφορά το αγωνστικό κομμάτι, καθώς στην τελευταία σεζόν οδήγησε το σχολείο στον τίτλο της περιφέρειας NEPSAC, με τον ίδιο μέλος της καλύτερης 5αδας, έχοντας 19.8 pts, 9.7 rebs, 1.7 asts, 2.2 κοψίματα και 1.5 κλεψίματα. Με τη φήμη ενός 4-star recruit, o Jones απέρριψε προτάσεις για υποτροφία από Florida State, Cincinnati και Texas Tech και κατέληξε στο Xavier, με τον τότε προπονητή του, Chris Mack, όπως θα διαβάσετε και στη συνέχεια, να μιλάει για αυτόν με τα καλύτερα λόγια! Στη freshman season του μπορεί να ήταν ένας ψηλός που ερχόταν από τον πάγκο, για να δίνει λύσεις σε άμυνα, ριμπάουντ και inside scoring, αυτό όμως δεν τον απέτρεψε από το να αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για τους Musketeers. Στο δρόμο για το Elite 8 του NCAA Tournament, o Jones αγωνίστηκε σε 37 παιχνίδια (11 ως βασικός) με 11’ χρόνο συμμετοχής μ.ο., έχοντας 4.2 pts (60.2% στα δίποντα, αλλά μόλις 49% στις βολές), 3.1 rebs και 0.4 bl ανά αγώνα. Μπορεί εκ πρώτης όψεως, τα νούμερα του να φαίνονται χαμηλά, ωστόσο τόσο σε αναγωγή 36’, όσο και η γενικότερη του επίδραση στο παιχνίδι του Xavier, βγάζοντας τόνους ενέργειας στο παρκέ, ήταν κάτι παραπάνω από σημαντικά.

Η επόμενη χρονιά δε θα ήταν διαφορετική σε ατομικό επίπεδο, καθώς εκτός από την παρουσία στη front line του senior και «αμετακίνητου» από την 5αδα, Sean O’Mara, ήρθε να προστεθεί με μεταγραφή ο Kerem Kanter, αδελφός του Enes και παίκτης του Κολοσσού! Άλλοι γνωστοί παίκτες στο ρόστερ των Musketeers εκείνη τη σεζόν (2017 – 18) ήταν οι Kaiser Gates (συγκρατήστε αυτό το όνομα) και JP Macura (αγωνίστηκε φέτος στην Αfyon Belediye). Παρά το γεγονός ότι το Xavier εμφανιζόταν αρκετά ενισχυμένο, δεν κατάφερε αυτή τη φορά κάτι παραπάνω από τη συμμετοχή μέχρι το 2ο γύρο του NCAA Tournament, όπου αποκλείστηκε από το Florida State. Ο Jones αγωνίστηκε σε 32 αγώνες (19 ως βασικός) με 15’ χρόνο συμμετοχής μ.ο., έχοντας 7 pts (58.9% στις βολές και 62.7% στα δίποντα), 4.5 rebs, 0.5 ast, 0.6 bl και 0.6 κλεψίματα ανά παιχνίδι.

Το καλοκαίρι του 2018 θα σηματοδοτούσε μεγάλες αλλαγές στο Xavier, με τον coach Mack να μετακομίζει στο Louisville και στη θέση του να προάγεται ο μέχρι πρότινος assistant, Travis Steele. Παράλληλα η ομάδα έχασε το μεγαλύτερο μέρος του κορμού των επιτυχιών, καθώς οι Macura, Kanter, Gates, O’Mara και Bluiett αποφοίτησαν. Η σοδειά των freshmen δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, ενώ οι μόνοι αξιόλογοι παίκτες, που ήρθαν με μεταγραφή, ήταν ο Zach Hankins και ο Myles Hanson.

Ο Jones όμως, θα «άνθιζε», βλέποντας τα λεπτά συμμετοχής και το ρόλο του να αυξάνονται σημαντικά! Παρόλο που το Xavier δεν κατάφερε να προκριθεί στο NCAA Tournament, γνωρίζοντας την ήττα, σε ένα συγκλονιστικό αγώνα απέναντι στο Villanova, για το τουρνουά της Big East, που κρίθηκε στην παράταση, ο Jones ήταν ο ηγέτης του Κολεγίου εντός και εκτός παρκέ, ξεκινώντας να «χτίζει» το όνομα του και παράλληλα να γίνεται μια μηχανή παραγωγής double – double. Μάλιστα θα φύλαγε μια σπουδαία εμφάνιση στο 2ο γύρο του τουρνουά ΝΙΤ, με 22 pts και 11 rebs, απέναντι στο Texas. Ωστόσο, στο φινάλε της παράτασης, με το σκορ στο 78 – 76 υπέρ των Longhorns, θα γινόταν μοιραίος, χάνοντας ένα κρίσιμο lay up και μαζί την ευκαιρία να στείλει το παιχνίδι σε 2η παράταση.

Ολοκλήρωσε τη sophomore season του, αγωνιζόμενος σε 34 παιχνίδια (31 ως βασικός) με 25’ χρόνο συμμετοχής μ.ο, έχοντας 11.3 pts (64.1% στις βολές / για 3η σερί σεζόν ήταν βελτιωμένος και 62.4% στα δίποντα), 7.7 rebs, 0.8 ast, 0.9 bl και 0.8 κλεψίματα ανά αγώνα. Στο τέλος της περιόδου, ενώ ήταν ήδη 22 ετών (είχε κάνει μια extra postgraduate χρονιά πριν το Κολέγιο), δήλωσε συμμετοχή στο draft, την οποία απέσυρε και επέστρεψε στο Xavier για τη senior season του (2019 – 20). Παρόλο που η ποιότητα της ομάδας ήταν πλέον χαμηλότερη, καθώς και ο Zach Hankins είχε αποφοιτήσει, με τους Paul Scruggs και Naji Marshall να είναι οι μόνοι άξιοι συμπαραστάτες του Jones, εκείνος έκανε την καλύτερη, ατομικά, χρονιά της καριέρας του, καταγράφοντας 20 (!) double – double, που τον κατέταξαν 4ο σε όλο το NCAA στη σχετική λίστα. Υπήρχαν βραδιές που ήταν ασταμάτητος, όπως στη νίκη με 75 – 74 επί του UConn, με 17 pts, 11 rebs και ένα block στο φινάλε που έδωσε τη νίκη στο Xavier! Μάλιστα ήταν εκείνος που πήρε την κατάσταση στα χέρια του, μετά από ένα σερί 5 ηττών, στέλνοντας ενωτικό μήνυμα σε όλους τους συμπαίκτες του, μέσω κινητού, για ανάκαμψη, δείχνοντας έτσι και τα ηγετικά στοιχεία του χαρακτήρα του.

Η περσινή περίοδος πάντως έληξε άδοξα, με τους Musketeers να γνωρίζουν την ήττα, μόλις στον 1ο γύρο του Big East Tournament από το DePaul, με 67 – 71, παρά τους 22 pts και 7 rebs του Jones. Ο ίδιος συμπεριλήφθηκε στη 2η καλύτερη 5αδα της περιφέρειας, έχοντας σε 32 παιχνίδια (όλα ως βασικός) 14 pts (59.2% στις βολές και 55.7% στα δίποντα), 11 rebs, 1.5 asts, 1.1 bls και 1 κλέψιμο μ.ο.

Στη συνέχεια και λόγω της αβεβαιότητας που επικρατούσε με την πανδημία, ο Jones προτίμησε να υπογράψει νωρίς επαγγελματικό συμβόλαιο, μη περιμένοντας να δοκιμάσει την τύχη του σε κάποια ομάδα του ΝΒΑ ή να βρει θέση εκεί μέσω της G League. Η επιλογή της Ν. Κορέας, ενώ ίσως είχε λογική ως προς ένα καλό εγγυημένο συμβόλαιο, αποδείχθηκε τελικά λανθασμένη εκ του αποτελέσματος.

Χωρίς να υπολογίσει τον κανονισμό του 1 ξένου στο παρκέ και ότι το αγωνιστικό του στυλ (center με τρομερά αθλητικά προσόντα, που «ταΐζεται» από τα γκαρντ), δεν ταίριαζε πολύ με τα δεδομένα που επικρατούν στην KBL (ακόμη και οι ψηλοί παίζουν iso και γενικότερα δημιουργούν καταστάσεις για τον εαυτό τους), είδε το χρόνο συμμετοχής του να είναι πολύ χαμηλός και ουσιαστικά η ομάδα να μην εκμεταλλεύεται τα δυνατά του σημεία, όπως βλέπετε και από τα game-by-game νούμερα του στον ακόλουθο πίνακα (φετινά στατιστικά από Winners League, KBL και BIBL, το μίνι πρωτάθλημα ανάμεσα σε ομάδες από το Ισραήλ και τα Βαλκάνια).

Πηγή: http://www.eurobasket.com

Ειδικά μετά τα πρώτα παιχνίδια και το κακό ξεκίνημα της DB PRomy, ο προπονητής της ομάδας έδειχνε ξεκάθαρη προτίμηση στον άλλο Αμερικάνο, Justin Knox, με τον Jones να αγωνίζεται όλο και λιγότερο. Κάπως έτσι η λύση της συνεργασίας του με την DB PRomy ήταν μονόδρομος και θα έμενε ελεύθερος, όχι για πολύ όμως! Η Hapoel T.A., του Γιάννη Καστρίτη, με κακό ξεκίνημα επίσης και ένα σκληρό αποκλεισμό από τα προκριματικά του BCL ήταν στην αγορά για ανεύρεση αθλητικού ψηλού και μόλις παρουσιάστηκε η ευκαιρία «χτύπησε την πόρτα» του Jones, υπογράφοντας τον στα τέλη Δεκεμβρίου.

Εκείνος παρουσιάστηκε μεταμορφωμένος, με αναβαθμισμένο ρόλο στη νέα του ομάδα και κάνοντας πια αυτά που ξέρει καλά, δηλαδή inside scoring, above the rim game, rebounding και καλή άμυνα ψηλά και χαμηλά. Παρόλο που ο Έλληνας προπονητής, στη συνέχεια … πλήρωσε το μάρμαρο και αποχώρησε, η Hapoel, με την προσθήκη και του Justin Tillman αργότερα εμφάνισε ένα καλό σύνολο, βασισμένο κυρίως στην αθλητικότητα (έχει και τον small forward JP Tokoto).

Σε 17 παιχνίδια για τη Winners League ο Jones έδειξε άμεσα πόσο θεαματικός, αλλά και αποτελεσματικός ψηλός είναι! Είχε 13.1 pts (73.1% στις βολές και 67.6% στα δίποντα / 6ος στο πρωτάθλημα), 7.7 rebs (2.5 επιθετικά / 6ος), 1.5 asts , 1.3 bls(3ος), 0.9 κλεψίματα και 1.2 λάθη μ.ο. Η παρουσία του, λοιπόν, ήταν εντυπωσιακή, αν και η αλήθεια είναι ότι το στυλ παιχνιδιού στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα τον βοήθησε. Με πολύ καλά παιχνίδια απέναντι και στη Maccabi (Zizic, Casspi και Caloiaro θα τον θυμούνται για αρκετό καιρό) και με άλλους αντιπάλους, ο Jones «ανέβαζε στροφές» συνεχώς, αποτελώντας έναν από τους top ψηλούς στο Ισραήλ, πριν ο τραυματισμός του ανακόψει την ανοδική πορεία.

Το προφίλ

Προτού προχωρήσουμε στις καθιερωμένες ενότητες του RPG Radar, να αναφέρουμε λίγα λόγια για το αγωνιστικό στυλ του Jones. Πρόκειται για τον κλασικό αθλητικό ψηλό, τοv λεγόμενο energy guy μέσα στη ρακέτα, ο οποίος κυνηγάει κάθε φάση σε άμυνα και επίθεση και διαθέτει πλούσια αθλητικά προσόντα. Είναι πολύ αποτελεσματικός πάνω από τη στεφάνη και μπορεί να τελειώνει με επιτυχία συνεργασίες p’n’r. Επίσης έχει ανεπτυγμένα ένστικτα στο επιθετικό ριμπάουντ και συχνά σκοράρει με θεαματικά φόλοου καρφώματα. Γενικά είναι παίκτης που λάμπει στο transition χάρη στην ταχύτητα και το άλμα του.

Κάπου εκεί τελειώνουν τα θετικά του στην επίθεση, καθώς παρά την ικανότητα του να σκοράρει με baby hooks στο low post, γενικά είναι ψηλός που δεν μπορεί να απειλήσει με πλάτη στο καλάθι, ούτε δημιουργεί καταστάσεις για τον εαυτό και τους συμπαίκτες του (μέτριος χειρισμός και πάσα). Αυτό τον καθιστά κάπως προβλέψιμο, καθώς αν τα guards ή οι αυτοματισμοί σε μια ομάδα είναι χαμηλού επιπέδου, δύσκολα μπορεί να αναδειχθεί.

Στην άμυνα, παρόλο που είναι καλός shot blocker, το wingspan του δεν είναι το καλύτερο δυνατό και κυρίως στηρίζεται στην αθλητικότητα του όσον αφορά το rim protection. Έχει μεγάλες δυνατότητες στην περιφερειακή άμυνα, χάρη στο εξαιρετικό footwork και την «ένταση» που βγάζει στα μετόπισθεν. Γενικά είναι παίκτης που δεν παραμελεί τα αμυντικά του καθήκοντα, αλλά θέλει αρκετή δουλειά ακόμη και στην τακτική και στη συγκέντρωση για να μπορεί να χαρακτηριστεί υψηλού επιπέδου. Μην ξεχνάτε ότι φέτος είναι η πρώτη του επαγγελματική σεζόν και προφανώς θα τον βοηθούσε περισσότερο η συμμετοχή σε πιο ανταγωνιστικά πρωταθλήματα.

Πάντως, βάζοντας στην κουβέντα τη φετινή στελέχωση του Ολυμπιακού (με αστερίσκο για τον τραυματισμό του, που μάλλον δεν είναι κάτι σοβαρό), εφόσον ακούγονται ονόματα όπως του Nebo, εκτιμώ ότι και ο Jones θα μπορούσε να αποτελέσει μια λύση. Ο Nebo ίσως είναι πιο ολοκληρωμένος με περισσότερα στοιχεία στο παιχνίδι του, μεγαλύτερη ικανότητα στο αμυντικό ριμπάουντ και πιο δυνατός, όμως η αθλητικότητα του Jones, σε συνδυασμό με την ενέργεια που «βγάζει», είναι δυσεύρετα στοιχεία. Θα έλεγα ότι θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τον Joey Dorsey και εφόσον οι ερυθρόλευκοι έχουν αναδείξει τέτοιου τύπου ψηλούς στο παρελθόν, γιατί όχι και αυτόν;

Αν το ζητούμενο για το 2ο ψηλό δίπλα στο Martin, είναι η ικανότητα στο p’n’r, η άμυνα με αλλαγές και το παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη, οι αιφνιδιασμοί και γενικά η απόκτηση ενός ετερόφωτου ψηλού, ο οποίος όμως θα κάνει τη διαφορά σε όρους αθλητικότητας, τότε ο Jones είναι μια επιλογή με ρίσκο μεν, ιντριγκαδόρικη και με προοπτική δε… Αντίθετα, αν τα «θέλω» του προπονητικού επιτελείου είναι συνυφασμένα με έναν center με μέγεθος και πολυσύνθετο στυλ παιχνιδιού, όπως ο Landale, τότε ένας ψηλός σαν τον Jones δεν είναι η ενδεδειγμένη επιλογή.

Περιμένοντας, λοιπόν, τις επόμενες εβδομάδες, για να ξεκαθαρίσει το μεταγραφικό τοπίο των ερυθρόλευκων στη θέση 5, ας δούμε τι έχουν πει για τον Jones 3 πρώην προπονητές του και στη συνέχεια ακολουθεί το αναλυτικό video scouting report.

Έχουν πει γι αυτόν

Travis Steele (Xavier Head Coach): “O Jones είναι ο καλύτερος ψηλός στο NCAA με διαφορά και παράλληλα ο ικανότερος ριμπάουντερ! Η ομάδα μας αντανακλά το χαρακτήρα και την προσωπικότητα του. Είμαι σκληρός, όμως, μαζί του κάποιες φορές, γιατί τον «πιστεύω». Είχα πει μέσα στη σεζόν, ακόμη και κάποιες φορές που έκανε double-double, ότι δεν ήταν τόσο καλός και έπρεπε να βελτιωθεί, έχοντας στο μυαλό μου ότι αν θελήσει μπορεί να κάνει τα πάντα.”

Travis Steele (Xavier Head Coach): “O Jones είναι ένας μαχητής, ο ιδανικός τύπος για το Xavier! Είναι σκληρός και κυριαρχικός, μια δυνατή παρουσία πάνω από τη στεφάνη και γενικά σε κάθε τομέα του Κολεγίου. Θα αφήσει σημαντική κληρονομιά εδώ.”

Chris Mack (Former Xavier Head Coach): “O Jones είναι ένας από τους αγαπημένους μου παίκτες. Πρέπει απλά να αναπτύξει καλύτερη αίσθηση μέσα στο post, να μπορεί να τριπλάρει και να πασάρει την μπάλα.”

Chris Mack (Former Xavier Head Coach): “O Jones είναι ένας ατρόμητος και δυναμικός ριμπάουντερ. Είναι ένα γρήγορο και δυνατό παιδί που παίζει στα όρια, οι φίλαθλοι μας θα τον αγαπήσουν!”

Alex Popp (Former Vermont Academy Head Coach): “O Jones είναι ο καλύτερος ριμπάουντερ της τάξης του 2016. Έχει πολύ ισχυρή προσωπικότητα και ενέργεια που τη μεταδίδει σε όλα τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Έχω την εντύπωση ότι θα γίνει ο αγαπημένος των οπαδών του Xavier!”