Προϊστορία
Όταν ο περισσότερος κόσμος ακούει CSKA – Olympiacos ένα αμυδρό μειδίαμα του έρχεται στα χείλη. Βλέπετε αγαπητοί φίλοι οι αναμετρήσεις μεταξύ του Ολυμπιακού και της Ρωσικής μπασκετικής υπερδύναμης – κυρίως στα Final 4 – έχουν όχι μόνο θετικό πρόσημο για τους ερυθρόλευκους αλλά τους έχουν προσδοθεί μυθικές έως και «μεταφυσικές» διαστάσεις. Βέβαια στον αθλητισμό δεν υπάρχει μεταφυσικό και όποιος αρέσκεται στο να υποτιμά τον αντίπαλο του αργά ή γρήγορα θα πάρει ένα καλό μάθημα. Ακόμα περισσότερο όταν τις δύο ομάδες χωρίζουν αυτή την στιγμή όχι μόνο κάποια εκατομμύρια σε Budget όσο η διαφορά σε αγωνιστική ποιότητα, χημεία και εμπειρία διαχείρισης σημαντικών αγώνων.
Αν κάποιος δεν θέλει να το δεχθεί αυτό απλά να αναφέρουμε ότι στην νεότερη ιστορία της Euroleague (δηλαδή από το 2000 και έπειτα) έγιναν 27 αναμετρήσεις μεταξύ των 2 ομάδων με τους Ρώσους να κερδίζουν τις 19! Και ιδιαίτερα στην Μόσχα ως γηπεδούχοι να τρέχουν ένα ρεκόρ 11-1. Ταυτόχρονα η πρόσφατη προϊστορία μας έδειξε ότι ο Ολυμπιακός στην Regular Season χάνει – δύσκολα, όμως χάνει – στην Μόσχα. Είναι από τα παράδοξα του παγκοσμίου αθλητισμού που εκτιμώ πως έχει να κάνει με την συγκέντρωση που έχουν όλα τα outsider απέναντι σε ισχυρότερους αντιπάλους. Κλείνοντας το κομμάτι προϊστορία να υπενθυμίσουμε ότι στην τελευταία αναμέτρηση των 2 ομάδων στο ΣΕΦ την 1η Μαρτίου του 2019 η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη επικράτησε κατά κράτος με 81-97.
Η ΤΣΚΑ φέτος
Η CSKA δεν είναι μια συνηθισμένη ομάδα, είναι η 2η πιο επιτυχημένη ιστορικά ομάδα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών / Fiba Euroleague / Euroleague με 8 τίτλους πίσω μόνο από την Real Madrid (10). Και κυρίως είναι η κάτοχος του τελευταίου τίτλου αφού επικράτησε τον Μάιο του 2019 στην Vitoria επί της Anadolu Efes (ομάδας έκπληξης της περυσινής περιόδου) με 83-91.
Από τότε πολλά άλλαξαν στην ρωσική αρκούδα (όπως αρέσκονται να την αποκαλούν τα ελληνικά ΜΜΕ) και ιδιαίτερα η περιφέρεια της υπέστη ολοκληρωτική μετάλλαξη. Oι υπέρ-ταλαντούχοι Nando De Colo, Serji Rodriguez, Cory Higgins για τον ένα ή τον άλλο λόγο αποχώρησαν για άλλες πολιτείες και ο coach Ιτούδης με την αύρα και την εμπιστοσύνη που έχει κερδίσει με τους 2 τίτλους Euroleague ξεκίνησε να δημιουργεί κάτι εντελώς διαφορετικό. Η σημερινή περιφέρεια της CSKA δεν μοιάζει τόσο σε χαρακτηριστικά με του παρελθόντος – όμως δεν υστερεί σε ποιότητα και αθλητικά προσόντα.
Ο πολύς Mike James έχει τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα του αλλά και της καθυστερημένης ένταξής του στο ρωσικό ρόστερ. Όμως οι Ron Baker και ο πρώην δικός μας Janis Strelnieks έρχονται να δώσουν καθαρό μυαλό, ψυχραιμία και να ισορροπήσουν τον ανεξέλεγκτο αυθορμητισμό του MJ5. Από κοντά ο πάντα παρών σε οποιονδήποτε αμυντικό ρόλο του ζητηθεί Daniel Hackett και το επιθετικό πολύ εργαλείο Darrun Hilliard. Η CSKA όμως δεν ενισχύθηκε μόνο εκεί αλλά και στους ψηλούς, όπου με την απόκτηση του Γερμανού Johannes Voigtmann, του Ελληνο-αμερικανού Κώστα Κουφού, την ανανέωση της συνεργασίας με ένα ακόμα πρώην ερυθρόλευκο τον Kyle Hines και την παραμονή του Joel Bolomboy έχουν μια από τις πιο versatile και ποιοτικές γραμμές ψηλών στην Euroleague. Στους πλάγιους o Alpha male ήταν ο Will Clyburn (προσωπική αδυναμία του υπογράφοντος) ο οποίος όμως τραυματίστηκε πολύ σοβαρά την τελευταία αγωνιστική και θα μείνει εκτός μέχρι το τέλος της περιόδου. Ενώ ο Nikita Kurbanov προσφέρει κυρίως άμυνα και ρωσική ψυχή…
Η CSKA, παρότι είναι ένα υπό διαμόρφωση project, έχει την 2η καλύτερη επίθεση και την 4η καλύτερη άμυνα, τουλάχιστον μέχρι την στιγμή που γραφόντουσαν αυτές οι γραμμές. Στα 4 πρώτα παιχνίδια ο Ιτούδης χρησιμοποίησε περισσότερο τους HILLIARD, HINES, JAMES, KURBANOV, VOIGTMANN ταυτόχρονα μέσα στο παρκέ και έδωσε την πλειονότητα των Plays στους James και Hilliard. Με εξαίρεση το παιχνίδι με την Bayern, o James ανταποκρίθηκε επιθετικά προσφέροντας 20π+ και 5+ ασσίστ αλλά δημιουργικά δεν μοιάζει ακόμα το άτομο που ο Ιτούδης θα εμπιστευτεί να στήσει την πιο κρίσιμη επίθεση του. Από την άλλη ο Hilliard είναι ο σχεδόν δίμετρος guard που δεν θες να αντιμετωπίσεις γιατί έχει dribbling, shooting και penetration και βάζει 15.5π μέχρι στιγμής με 50% από το 3π.
Όταν αυτοί (James & Hilliard) δεν βρίσκονται στο παρκέ το διάβασμα και η ψυχραιμία των Strelnieks και Hackett οδηγούν την CSKA σε πιο ορθολογικές επιλογές που χτυπάνε ότι τους δώσει η άμυνα πρωτίστως πνευματικά. Στους ψηλούς ο Hines κάνει αυτά που μόνο ο Hines μπορεί σε επίθεση και άμυνα, ο Voightmann δεν έχει ξεκινήσει πολύ καλά και σουτάρει άσχημα ενώ ο Bolomboy μοιάζει να εξελίσσεται σε ένα PF/C που θα μας απασχολήσει αρκετά τα επόμενα χρόνια και σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Κουφός δεν έχει αγωνιστεί ακόμα, όμως όταν γίνει αυτό το post θα έχει gravity που θα δημιουργήσει χώρους και ελεύθερα σουτ που κανείς δεν θέλει να δώσει σε ομάδα του Ιτούδη.
About us
Τι να πεις και να γράψεις για εμάς ειδικά μετά το αποκαρδιωτικό ξεκίνημα, την διαπίστωση του πόσο χαμηλή ποιότητα ρόστερ διαθέτουμε αλλά και τις σπασμωδικές κινήσεις της διοίκησης με τις προσθήκες-μπαλώματα. Η ομάδα μας δεν έχει ούτε χημεία ούτε σταθερές σε επίθεση και άμυνα και αυτό σημαίνει πως οποιοδήποτε σχόλιο σε αυτή την φάση είναι μάλλον ευχολόγιο. Οι προσθήκες των Taylor Rochestie και Will Reed θα δώσουν σίγουρα μια σπίθα ποιότητας στην αδύναμη δημιουργικά περιφέρεια μας και ένα boost αθλητικότητας στους ψηλούς αλλά δεν μοιάζουν αρκετές για να αλλάξουν τίποτα – πόσο μάλλον απέναντι στην ρωσική Λερναία Ύδρα.
Oι Σπανούλης, Πρίντεζης και Μιλουτίνοφ θα είναι και πάλι οι παίκτες που θα τραβήξουν το κάρο με βοήθειες από όποιον βρεθεί σε καλή ημέρα. Το γεγονός όμως ότι είμαστε τόσο προβλέψιμοι επιθετικά – θέτει περιορισμούς στα όποια όνειρα, και δεν μπορεί να αποτελέσει επ’ ουδενί λόγο καλή είδηση, ακόμα και αν βρεθούμε σε καλή ημέρα στα old tricks που οι βετεράνοι μας μπορούν να εκτελέσουν. Και αυτό γιατί η άμυνα μας μέχρι σήμερα έχει φανεί ότι δεν μπορεί να περιορίσει λιγότερο ικανές ομάδες πόσο μάλλον το ταλέντο των «Ρώσων».
Στα παπούτσια του coach
Ο coach Kemzura έχει αναλάβει ένα impossible task. Όχι to teach old dogs new tricks (αυτό δεν θα του το επιτρέψουν έτσι και αλλιώς) αλλά να κρύψει τις αδυναμίες και τις συσσωρευμένες αστοχίες ετών εν μέσω κρίσης. Είμαι βέβαιος πως γνωρίζει πως και που μπορεί να χτυπήσει – όμως δεν νομίζω ότι έχει το ειδικό βάρος να κερδίσει και να πείσει τον σκληρό πυρήνα της ομάδας να (προσπαθήσει έστω να) αλλάξει.
Η ομάδα θα παίξει με ό,τι έχει μάθει ιστορικά και της αρέσει. Θα δώσει την ευκαιρία στον Βασίλη να παίξει και πάλι με ένα mobile center (για την ακρίβεια ο Reed είναι 7ft mobile που είναι διαφορετικός τύπος). Θα αποδεσμεύσει τον Κόνιαρη και τον Cherry από την “καυτή πατάτα” της δημιουργίας μεταφέροντας την ευθύνη στον Rochestie (που ίσως να αιφνιδιάσει για λίγο την αντίπαλη άμυνα). Αλλά στο τέλος της ημέρας ο Ολυμπιακός θα παραμείνει στο παιχνίδι μόνο όσο του το επιτρέψει η άμυνα του – για την οποία δεν νομίζω πως είχε το χρόνο να δουλέψει όπως θα έπρεπε. (Το Reed effect θα έρθει να κουμπώσει με δίδυμα και σχήματα που και πάλι θέλουν το χρόνο τους) Υπάρχει όμως κάτι που μπορούμε να κάνουμε και επιβάλεται άμεσα!
O έλεγχος των αμυντικών rebound πρέπει να είναι το ζητούμενο όπως και ο περιορισμός στα λάθη για να δημιουργηθεί και πάλι ένα ορθολογικό πλαίσιο αγωνιστικής λειτουργίας. Καταλαβαίνω πως αυτά είναι βασικά προαπαιτούμενα όμως όταν δεν τα έχεις πρέπει να ξεκινάς από αυτά.
Μια καλή ιδέα θα ήταν να χρησιμοποιηθεί απέναντι στο 1st unit κάποιο zone press που θα καταλήγει σε ζώνη σε κάποια σημεία του αγώνα με την στόχευση να τους οδηγήσουμε με λιγότερο χρόνο σε περισσότερα off dribble shots από MJ5 παρά σε Hilliard catch ‘n’ shoot. (ωραίο στην θεωρία δύσκολο ομως στην πράξη) Και επιθετικά η χρησιμοποίηση του Kuzminskas στο 3 και όχι στο 4 που αντικειμενικά θα γίνει για ένα ακόμα ματς στόχος στην άμυνα με την παράλληλη μεταφορά του Rubbit στο 4. Στα θετικά του αγώνα είναι πως δεν υπάρχει άγχος ούτε πίεση (αφού με τα τωρινά δεδομένα – δεν μπορούν να υπάρχουν ρεαλιστικά στόχοι για Play Off) άρα μπορούν να δουλέψουν μεθοδικά απέναντι σε μια τοπ ομάδα και μόνο να κερδίσουν κάποια πράγματα.
Key players x factors
Από τον Ολυμπιακό επιθετικά ο Μιλουτίνοφ και αμυντικά ο Παπανικολάου. Από την CSKA επιθετικά oι James και Hilliard και αμυντικά οι Hines και Hackett. Σε κάθε περίπτωση την ειδοποιό διαφορά θα κάνει η ποιότητα και η δυναμική των Ρώσων σε όλα τα επίπεδα και όχι ένας παίκτης.
Απουσίες – story to tell
Οι απουσίες των Κουφού και ο τραυματισμός του Clyburn για άλλη ομάδα θα ήταν ταφόπλακα αλλά όχι για την ομάδα του Ιτούδη που είναι το φαβορί για νίκη με 15π>. Οι δε ιστορίες από το παρελθόν είναι ωραίες να τις λες με ένα ποτήρι ρούμι και περιτριγυρισμένος από πολύ καλή παρέα – ξέρετε εσείς τι λέω. Εγώ όμως δεν σκοπεύω να αναφερθώ σήμερα σε κάποια από αυτές που σίγουρα γνωρίζετε. Αντιθέτως θα θυμηθώ την τρελή παρέα από την Μόσχα με τα δίκοχα με τους οποίους είδαμε μαζί τον τελικό του Βερολίνου το 2016 απέναντι στην Fenerbahce μέσα στο Mercedes-Benz Arena.
Στην αρχή μας έβλεπαν επιφυλακτικά έως και με μισό μάτι ειδικά όταν αναγνώρισαν τα ερυθρόλευκα μας σύμβολα. “Olympiacos… Da…” στην πορεία όμως εκτίμησαν ότι μερικοί τρελοί ζητωκραύγαζαν μαζί τους περιτριγυρισμένοι από χιλιάδες Τούρκους. Αφού ξελαρυγγιάστηκαν για μερικές ώρες, μας χαιρέτισαν, τελείωσαν την 10η μπύρα τους και έφυγαν σαν να μην έγινε τίποτα… μυστήριος λαός!
Με την CSKA πλέον μας χωρίζουν πολλά – ανεξάρτητα από την οικονομική επιφάνεια των 2 ομάδων. Ιδιαίτερα σε επίπεδο φιλοσοφίας, knowhow και momentum. Όμως αυτό δεν έγινε τυχαία καθώς είναι ένα τεράστιο club με σπουδαία ιστορία και ποιότητα που επανόρισε μεθοδολογικά την τύχη του μετά από σειρά αποτυχιών. Παρατηρώντας την πορεία των 2 ομάδων στον χρόνο νιώθω πως όσο εμείς βυθιζόμαστε στον δικό μας πάτο εν μέσω λαθών και αυτοτραυματισμών, την ίδια ώρα η ρωσική ομάδα μαθαίνει, βελτιώνεται και γιγαντώνεται σε επίπεδα που πολύ δύσκολα στο άμεσο μέλλον θα πλησιάσουμε. Όμως όλο αυτό είναι και ταυτόχρονα αθλητικά σωστό! Αν δεν μας αρέσει πρέπει να βρούμε τρόπο να το αλλάξουμε.
Ιt is what it is και αυτό είναι μέρος αυτού που εδώ και λίγες ημέρες αποκαλώ Γαυρεαλισμό.
