Ο Αντώνης Κόνιαρης κατηφόρισε στον Πειραιά και εμείς ως Red Point Guard δεν είχαμε κάνει το scouting report του παίκτη. Είμαστε απαράδεκτοι και το γνωρίζουμε! Όμως, θέλαμε να του δώσουμε λίγο χρόνο, καθώς περιμέναμε να δούμε κάτι διαφορετικό σε σχέση με αυτό που παρουσίασε στον ΠΑΟΚ.
Για αρχή να σας αναφέρω δύο – τρία πράγματα ως προσωπικές απόψεις και ύστερα θα ακολουθήσουν τα τεχνικά χαρακτηριστικά. Ο Αντώνης Κόνιαρης στις μικρές ηλικίες ήταν ένας “τρελός σκόρερ”, που δυνάμωνε ολοκληρωτικά τα παιδικό εφηβικά του ΠΑΟΚ. Πήρε μεταγραφή στον Παναθηναϊκό και κάπου εκεί χάθηκε. Το πρόβλημα υγείας έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο να μείνει κάπως πίσω, όμως με το ταλέντο που είχε και την δουλειά που έριξε επανήλθε στο προσκήνιο. 19 Αυγούστου του 2016 γυρνάει στον ΠΑΟΚ και στις 30 Ιουλίου του 2019 αποχωρεί. Στη τριετία αυτή καταφέρνει να βγει καλύτερος νέος (2017,2018) και να κερδίσει τον διαγωνισμό τριπόντων το 2018.
Με την μεταγραφή του στον Ολυμπιακό χάρηκα αρκετά. Ένας νέος παίκτης (τον Σεπτέμβριο έγινε 22) με ύψος 1,93 ή αλλιώς 6 ft 4 in, μακριά άκρα αλλά και αρκετά στοιχεία που βοηθούν να παίξεις σύγχρονα. Ο διεθνής πια, παίκτης του Ολυμπιακού είναι γρήγορος, με καλά πλάγια βήματα που τον βοηθούν στην άμυνα όπως και άκρα του.
Επιθετικά δεν μπορούμε να τον κρίνουμε στον Ολυμπιακό, διότι η διστακτικότητα που δείχνει δεν μας αφήνει περιθώριο για πολλά πράγματα. Οπότε θα αναλύσουμε αυτά που έχουμε ήδη δει. Αποτελεί έναν αξιόπιστο σουτέρ τριών πόντων. Πέρσι είχε 19/39 δηλαδή 48,7% (με 2,4 προσπάθειες ανά παιχνίδι), φέτος έχει 10/22 45,5% (με 0,9 προσπάθειες ανά παιχνίδι, αριθμός που θα αυξηθεί μέσα στη σεζόν).
Ένα σημαντικό στοιχείο του play making είναι, ο εκάστοτε παίκτης, να μπορεί να βάλει τους παίκτες στην σωστή θέση, να οργανώσει, να τρέξει την ομάδα στο transition και τέλος να δημιουργήσει. Στα δύο πρώτα παίρνει αρκετά καλό βαθμό, στα άλλα όχι και τόσο. Με κάτω από 2 assists ανά παιχνίδι δείχνει πως δεν μπορεί να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του και πιο πολύ συμμετέχει σαν spot shooter στην επίθεση. Το midrange του, ως pull up shooter, είναι προβληματικό στην ισορροπία του κορμού του και στο στήσιμο των ποδιών του.
Αρκετοί δεξιόχειρες έχουν σαν δυνατό τους πόδι το αριστερό, όσον αφορά την ισορροπία του σώματος. Ο Κόνιαρης το παραπάνω το έχει σε έντονο βαθμό γι αυτό και δεν είναι αποτελεσματικός.
Σε αυτές τις φάσεις χρειάζεται αρκετή δουλειά για να μπορείς να σηκωθείς κάθετα. Είναι κάτι που χρήζει βελτίωσης και αυτός είναι ο λόγος που επιλέγει να σουτάρει σταθερά μετά το screen.
Ένα χαρακτηριστικό που εύκολα παρατηρούμε, είναι πως αποφεύγει τις επαφές στην επίθεση και τα lay up. Αποτέλεσμα αυτού να μην κερδίζει fouls ώστε να πάει στη «γραμμή της φιλανθρωπίας» (0 βολές φέτος στην Ευρωλίγκα).
Αν δούμε μια απεικόνιση από που επιλέγει να σουτάρει ο Αντώνης Κόνιαρης, βλέπουμε πως αποφεύγει να βρίσκεται στις γωνιές, όντας συνήθως ο παίκτης της δυνατής πλευράς από την μπάλα. Στο παιχνίδι του υπάρχει πρόβλημα αυτοπεποίθησης που το καταλαβαίνουμε από τον μικρό αριθμό προσπαθειών κοντά στο καλάθι (mid range – lay up – inside shots). Επίσης το ότι βρίσκεται πάνω από τον μ.ο στα σουτ 3 πόντων από τις 45° και το κέντρο δεν μπορεί να είναι ενδεικτικό διότι οι προσπάθειες είναι λίγες.
Πρέπει να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και ψυχολογία ώστε να είναι πιο επιθετικός προς το καλάθι που θα έχει αποτέλεσμα να σουτάρει καλύτερα και από μακριά.
Τέλος ο τρόπος που σουτάρει (ο αγκώνας δεν είναι παράλληλος με το κεφάλι του) αλλά γέρνει προς τα δεξιά τον βοηθάει να σουτάρει από την αριστερή πλευρά του καλαθιού.
(Γράφημα από http://www.basketballguru.gr)
Ο Αντώνης έχει καλό ball handling που το χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει ρήγματα στην άμυνα και να πασάρει αλλά όχι να τελειώσει ο ίδιος την φάση με lay up. Στα μάτια πολλών έχει τον ρόλο του Βαγγέλη Μάντζαρη, όμως έχουν και αρκετά διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ο Αντώνης έχει πάρει τον ρόλο του Βαγγέλη, με αρκετά μεγάλη διστακτικότητα. Για να κερδίσει πράγματα όμως ο Ολυμπιακός πρέπει ο Αντώνης να γίνει πιο aggressive, διότι όπως ξέρετε ο Σπανούλης δεν είναι πια 33. Όπως θα δούμε παρακάτω αν καταφέρει να γίνει πιο επιθετικός προς το καλάθι θα μπορεί να τραβήξει την άμυνα πιο πάνω ώστε να μπορεί να παίξει το pick n roll. Με την Valencia κατέβαζε την μπάλα και δεν κοιτούσε το καλάθι αλλά τα φτερά ώστε να πασάρει και με την κίνηση αυτή δεν τραβούσε καθόλου την προσοχή της άμυνας.
Μπορεί να πιέσει αρκετά καλά την μπάλα και να αντίπαλα γκαρντ, ενώ πλεονέκτημα αποτελεί ότι δεν μπορεί εύκολα να τον ποστάρει ο αντίπαλος. Με τα άκρα του καλύπτει την όποια αδυναμία έχει με πιο αθλητικά guards, αφού γνωρίζει να χρησιμοποιεί το σώμα του. Έτσι βοηθιούνται οι προπονητές του καθώς μπορούν να προσαρμόσουν το πλάνο τους, είτε με αλλαγές είτε με hedge out στην αντιμετώπιση των screens σε καταστάσεις 2 vs 2. Στον ΠΑΟΚ τον είχαμε δει να είναι αποτελεσματικός και στις αλλαγές στον ψηλό, καταφέρνοντας να βγει μπροστά και αρκετές φορές να κλέψει κιόλας. Τα κλεψίματα που κάνει είναι μεγάλο προσόν, όπως με την Khimki που είχε 3.
Εν κατακλείδι ο Ολυμπιακός έκανε μία σωστή κίνηση με την μεταγραφή του Αντώνη Κόνιαρη και, με την χρονιά ενδεχομένως χαμένη, ένα κέρδος πρέπει να είναι η βελτίωση του ατομικά, αλλά και πνευματικά.
Προσωπική εκτίμηση ότι αν καταφέρει να βελτιώσει τις επιθετικές του αδυναμίες (;) ή καλύτερα αν ‘ξεψαρώσει’ θα έχουμε ένα σύγχρονο guard για αρκετά χρόνια, καθώς διαθέτει το μικρόβιο της δουλειάς και της προπόνησης. Με τα χρόνια θα αποκτήσει εμπειρία ώστε να μπορεί να τρέχει την ομάδα στον ρυθμό που πρέπει και που θέλει ο ίδιος.
Με το δεδομένο ότι δεν παράγουμε ως ελληνικό μπάσκετ πολλούς αξιόλογους guard τα τελευταία χρόνια, αλλά και την αδυναμία της ομάδας να προσθέσει ένα ποιοτικό guard για σειρά ετών. Η περίπτωση Κόνιαρη πρέπει να αντιμετωπισθεί με την δέουσα σοβαρότητα.
RPG Scouting Report
