Καλή χρονιά σε όλες και όλους. Υγεία, πάνω από όλα, τύχη και να είμαστε όλοι καλά εμείς να γράφουμε, εσείς να μας διαβάζετε και όλοι παρέα να πορευθούμε το φετινό Γολγοθά που ανεβαίνει ο μπασκετικός Ολυμπιακός.
Μπορεί να άλλαξε η χρονιά, αλλά οι συνήθειες του Ολυμπιακού μέσα στο παρκέ παρέμειναν απαράλλαχτες. Και να δεχτώ πως αφού σου έχουν κάνει πάρτι ο Rice, o Lorenzo Brown και ο Lo, θα σου κάνει ο De Colo και ο Σλούκας. Αλλά coach Kem χτες ακόμα και ο τίμιος Westerman σου κόλλησε τρίποντα μετά από ένα απλό σκριν. Είδε ο Γάλλος ότι οι συνθήκες είναι γόνιμες και είπε να αδράξει την ευκαιρία να κάνει αισθητή την παρουσία του.
Σε γενικές γραμμές τίποτα νέο δεν έχω να σας γράψω, τίποτα διαφορετικό, τίποτα που δεν έχετε παρατηρήσει και εσείς φίλες και φίλοι. Για ακόμη ένα παιχνίδι οι Ερυθρόλευκοι αδυνατούν όχι να σταματήσουν, αλλά έστω και να περιορίσουν τα αντίπαλα guards. H αμυντική τους προσέγγιση από το αιώνιο ντέρμπι και μετά είναι επιπέδου τοπικού πρωταθλήματος. Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν υπάρχει διάθεση, αλλά ότι προφανέστατα δεν υπάρχει και ξεκάθαρη οδηγία.
Το χτεσινό ήταν ακόμη ένα βράδυ που ο coach Kemzura, δοκίμασε σχεδόν τα πάντα για να καταλήξει τελικά να παίζει και πάλι με αλλαγές. Πίεσε και πάλι τον αρχικό χειριστή του αντιπάλου από ψηλά για να καθυστερήσει την οργάνωσή του, αλλά όσο και να καθυστερούσε το μόνο που χρειαζόταν για να σπάσει η πειραιώτικη άμυνα ήταν ένα καλά τοποθετημένο σκριν στην μπάλα για να επέλθει η αλλαγή.
Πολλές φορές δε χρειαζόταν καν αυτό, αφού οι γηπεδούχοι προχωρούσαν σε αλλαγή χωρίς κανείς να τους αναγκάσει ή να τους οδηγήσει σε τέτοια απόφαση όπως εδώ για παράδειγμα ο Paul πηγαίνει στον ψηλό χωρίς καν να έχει δοθεί σκριν.
Σε κάποιες στιγμές, όταν τα σχήματα το επέτρεπαν, δηλαδή όταν ο Παπανικολάου υπήρχε στο παρκέ, είδαμε και τριπλές αλλαγές με τον Έλληνα forward να αναλαμβάνει την επιτήρηση του screener
Αυτό δούλεψε όσες φορές εφαρμόστηκε, αλλά δυστυχώς ήταν λίγες και χωρίς συνέχεια ή στόχευση. Όλα όπως καταλαβαίνετε κινούνται γύρω από την άμυνα στο σκριν στην μπάλα. Οι περισσότεροι, όχι αδικαιολόγητα, στεκόμαστε στην χαμηλή ανταπόκριση των “κοντών” μας σε τέτοιες καταστάσεις, αλλά καλό θα ήταν να βάλουμε στην κουβέντα και τα ψηλότερα παιδιά. Ειδικά στο χτεσινό παιχνίδι οι ψηλοί μας κλήθηκαν να ανταπεξέλθουν σε συνθήκες τουλάχιστον άβολες για τους ίδιους.
Η απουσία καθαρόαιμου Center από το rotation του Ζέλικο, έβαλε πολλές ταυτόχρονες προκλήσεις στη γραμμή ψηλών του Ολυμπιακού. Williams, Tomas, αλλά και Datome με Kalinic ανάγκαζαν σε πολλές περιπτώσεις την πίσω γραμμή μας να αναρωτιέται πως πρέπει να συμπεριφερθεί. Εντάξει, η αλλαγή μετά το σκριν είναι παράδοση, αλλά όταν για παράδειγμα ο Datome κάνει slip μετά από fake screen τι κάνουμε;
Μην περιμένετε να διαβάσετε κάτι που να δίνει απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, γιατί προφανώς και δεν έγινε κάτι συγκεκριμένο όπως θα δείτε και στο παρακάτω τζιφάκι. Αργή αντίδραση στην αλλαγή, ελεύθερο αν και άστοχο τρίποντο, κακή τοποθέτηση και επιθετικό ριμπάουντ, P’n’P Williams – Σλούκα και ο Αμερικανός ολομόναχος πυροβολεί από την κορυφή.
Το σχήμα με τον Datome σε ρόλο PF, ήταν αυτό που προβλημάτισε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο την κόκκινη άμυνα.Ο Ιταλός με την κίνηση του μακριά από την μπάλα, τα συνεχή κοψίματα προς το High Post, αλλά και την ικανότητά του να χτυπήσει όταν χρειαστεί στο close out, ταλαιπώρησε αφάνταστα τα βαριά κορμιά του Ολυμπιακού. Αν σε όλη αυτή την αδυναμία της πίσω γραμμής να ακολουθήσει στην άμυνα μακριά από το καλάθι, προσθέσουμε και την έλλειψη επικοινωνίας, αλλά και την απουσία συγκέντρωσης (ο γίγαντας Reed ακόμη ψάχνεται, μπορεί και όχι δεν ξέρω) θα διαπιστώσουμε για ποιο λόγο μια ομάδα με δυσκολία στην επιθετική της ανάπτυξη όπως η Fener, κατάφερε να πετύχει περίπου 100 πόντους σε 79 κατοχές.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα “misscomunication”, που μου έλεγε και η μάνα μου όταν είχα οδηγία να γυρίσω στις 3 και εγώ επέστρεφα στις 7 το πρωί, είναι δύο καλάθια του De Colo. Στο πρώτο, σε λήξη μάλιστα περιόδου κανείς δε βγαίνει πάνω του και φτάνει σε εύκολο lay up.
Στη δεύτερη, ο Γάλλος κάνει κίνηση με σκοπό να βγει στην γωνία να εκτελέσει, ο Rubit φωνάζει επίμονα αλλά ο Reed κρατάει με αυτοθυσία τη θέση του και όλα γίνονται απλά για την καλαθομηχανή από τη χώρα του ροκφόρ.
Ακόμα και όταν δοκιμάστηκε ο Paul πάνω στο Σλούκα, με σκοπό μετά την αλλαγή να υπάρχει ένα λιγότερο τρανταχτό missmatch, το σχεδιο ναυάγησε. Στην πορεία του αγώνα ο coach Kem, από το καμία βοήθεια στο drive, πέρασε στο “πέστε πάνω τους σαν ατάιστες ύαινες” με αποτέλεσμα, μια ομάδα χρόνια δουλεμένη στην αναζήτηση της έξτρα πάσας, να βγάλει πολλά ελεύθερα 3πτ (52% χτες, καθόλου παράλογα).
Στην επίθεση τώρα οι 80+ πόντοι που πέτυχε η ομάδα μπορεί να παραπλανήσουν.Το small ball του coach Obradovic έπαιξε και εδώ το ρόλο του. Ο Λιθουανός προπονητής του Ολυμπιακού δεν μπήκε ποτέ στην διαδικασία να ακολουθήσει τα χαμηλά σχήματα του αντιπάλου του πιστεύοντας ότι θα πρέπει να εκμεταλλευτεί την υπέρ του υψομετρική διαφορά. Δεν ήταν παράλογη σαν σκέψη, αλλά προφανώς δεν είχε συνυπολογίσει πως φορτώνοντας το ζωγραφιστό και με μπάλες και με κορμιά θα έπρεπε να βρει μια λύση απέναντι στα double teams που έστηνε ο Ζοτς χαμηλά κυρίως πάνω στον Πρίντεζη.
Η τοποθέτηση των παιχτών του Ολυμπιακού στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν έδινε τη δυνατότητα στο Γιώργο (έκανε καλό ματς) να μπορέσει να βγάλει την μπάλα έξω και να βρεθεί η έξτρα πάσα. Ειδικά όταν στο παρκέ βρισκόταν ο Cherry, o Σλούκας που τον επιτηρούσε, χωρίς δεύτερη σκέψη πήγαινε σε βοήθεια ρισκάροντας το σουτ, αλλά και την απόφαση του Αμερικάνου.
Επειδή ο Ολυμπιακός για ακόμη ένα παιχνίδι κινήθηκε αποκλειστικά σε plays που είχαν σαν άξονα το σκριν στην μπάλα, ο Σέρβος κόουτς επέλεξε και τα δυναμικά hedge outs πάνω στο Σπανούλη, αλλά και ρίσκαρε στέλνοντας βοήθεια στη διείσδυση του αρχηγού με τον αμυντικό της αδύναμης πλευράς να κλείνει προς τη ρακέτα. Με αυτό τον τρόπο ήθελε να απαγορεύσει στον Μπίλη να βρει την πάσα στην περιφέρεια. Ακόμα και όταν το κατάφερνε όμως οι συμπαίκτες του δεν έβλεπαν την έξτρα πάσα, παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις και μάλιστα μετά από αρκετή σκέψη όπως παρακάτω:
Πολλοί θα σταθούν στις λίγες προσπάθειες που πήρε ο Μίλου στο χτεσινό παιχνίδι και θα συμπεράνουν πως ο Ολυμπιακός δεν επιτέθηκε αρκετά στο ζωγραφιστό. Θα διαφωνήσω όμως μαζί τους και θα πω πως ο Ολυμπιακός επιτέθηκε βιαστικά και λανθασμένα στο ζωγραφιστό. Πίστεψε πως μόνο το μέγεθος αρκεί στο να βρει πόντους εκεί. Τελικά κατάλαβε πως μια άμυνα που έκλεινε προκλητικά κάτω από το καλάθι χρειαζόταν με κάποιο τρόπο να ανοίξει. Η 3-2 διάταξη δεν βοήθησε και ακόμα αναρωτιέμαι γιατί χτες εξαφανίστηκε ο Βεζένκοφ που όπως και να το κάνουμε όλο και κάποια προσοχή θα είχε από τη τουρκική άμυνα αν έβγαινε στο τρίποντο. Επίσης η δυνατότητά του να κυνηγάει το επιθετικό ριμπάουντ απέναντι σε μια “κοντή” ομάδα ίσως να φαινόταν χρήσιμη.
Για να μη μακρηγορώ και επειδή στην πραγματικότητα τον τελευταίο καιρό ψάχνω νέους τρόπους να περιγράψω τα ίδια πράγματα, κλείνω με ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα όσα έχει προσφέρει στην ομάδα ο κορυφαίος Ευρωπαίος παίχτης των τελευταίων πάρα μα πάρα πολλών χρόνων, που πλέον κατέκτησε ακόμα μια κορυφή, αυτή του κορυφαίου σκόρερ όλων των εποχών με αυτό το τρίποντο.
Βασίλη ευχαριστώ ρε μάγκα. Υγεία να έχεις, να χαίρεσαι την οικογένεια και μακάρι την κ…α σου να την μεταλαμπαδεύσεις στις επόμενες γενιές.
