Encore Game 8: The Midnight Lies

Στο AUDI DOME του Μονάχου ο Ολυμπιακός συνέχισε την “αλάθητη” μέχρι τώρα πορεία του μακριά από το ΣΕΦ .

Η Bayern και ο Trinchieri, μετά από τις διαδοχικές επιτυχίες απέναντι σε Alba και Efes ήθελαν να διατηρήσουν το momentum της ανάκαμψης και να μπουν πιο δυνατά στην κουβέντα για τους διεκδικητές των Play offs. Μια ίωση τους στέρησε τον Walden και, μαζί με την απουσία του Sisko, τους ανάγκασε να περιμένουν πολλά από το rookie Winston στη διαχείριση και την οργάνωση του παιχνιδιού.

Ο νέος στα λημέρια της Euroleague, Winston, δείχνει να έχει εκτελεστικά ένα ικανοποιητικό πακέτο αλλά στο κομμάτι των αποφάσεων μάλλον μένει μετεξεταστέος και ειδικά όταν βρει απέναντι του guard με διάθεση να τον πιέσουν, παράγει λάθη.

Καταλαβαίνετε λοιπόν, που βασίστηκε η επιθετική πλημμύρα των Βαυαρών στην πρώτη περίοδο. Ο Walkup μύρισε αίμα, πίεσε ανελέητα είτε κατά μόνας (4 κλεψίματα), είτε μέσα από το blitz που έστελνε με τον Sasha ο Μπαρτζώκας , κυρίως όταν ο Winston κινούνταν προς την πλάγια γραμμή, τα κλεψίματα και οι κακές εκτελέσεις έδωσαν στον Ολυμπιακό ρυθμό και η διαφορά άνοιξε από πάρα πολύ νωρίς. Μέχρι να περάσουν στο παρκέ Weiller – Babb και Bonga , η Bayern αδυνατούσε να κυκλοφορήσει με ασφάλεια την μπάλα, και το ρίσκο να ξεκινήσει με 2 σουτέρ (Obst–Lucic) δίπλα στον Winston δε δούλεψε, με τα 6 λάθη να μαρτυρούν τη δυσκολία που αντιμετώπιζε η ομάδα του Trinchieri.

Στην επίθεση τώρα ο Ολυμπιακός ξεκίνησε να επιτίθεται μέσα από τον άξονα Canaan – Vezenkov θέλοντας να εκμεταλλευτεί την παρουσία του Lucic σαν PF και να χτυπήσει σε 2vs2 καταστάσεις το δίδυμο που σχημάτιζε με τον Winston. “Ησαΐας” και Sasha τιμώρησαν κάθε φάση που τους δόθηκε. Στη συνέχεια με την Bayern να ψηλώνει από με το δίδυμο Babb – Bonga , στόχος της επίθεσης του Ολυμπιακού έγινε το κραυγαλέο mismatch του Fall απέναντι στον Gillespie. Ο κροκόδειλος αμυντικά και επιθετικά αποτέλεσε δούρειο ίππο, τέλειωσε φάσεις, απαγόρευσε τα drives και γενικά κυριάρχησε.

Με την έναρξη της 2ης περιόδου, έγιναν οι φυσιολογικές αλλαγές και κάπου εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Στα πρώτα 3 λεπτά ο Σλούκας διαβάζει εξαιρετικά την άμυνα των Βαυαρών και ο Ολυμπιακός βρίσκει πόντους από PnR.

Όμως κάπου εκεί ο Trinchieri προσαρμόζεται και αρχίζει να αλλάζει τα μαρκαρίσματα του πάνω στο Σλούκα από το πρώτο screen, στέλνοντας πάνω του Bonga και Lucic καταφέρνει μετά την αλλαγή στο screen να έχει ένα ψηλό κορμί πάνω στον Bolomboy, αλλά και στον Black. Την ίδια στιγμή η κίνηση της επίθεσης του Ολυμπιακού είναι η ελάχιστη δυνατή, με τους πάιχτες του Μπαρτζώκα επειδή αδυνατούσαν να περάσουν στα πόδια τους αντιπάλους τους, να προσπαθούν να ακουμπήσουν την μπάλα στο post, κάπως άγαρμπα, μονότονα και χωρίς ιδανικές αποστάσεις. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα αρκετά κακά τρίποντα.

Στην άμυνα τώρα ο Trinchieri στόχευεσε από την αρχή δύο πράγματα. Το πρώτο ήταν να ακουμπήσει την μπάλα χαμηλά στον Bonga, κάτι που εγκαταλείφθηκε νωρίς γιατί δεν απέδωσε.

Το δεύτερο ήταν να χτυπήσει τον Peters μετά από τις αλλαγές στα screens. Ballscreens με τον Rubit, αλλαγή και κάπως έτσι ο Yaramaz εξέθεσε τον Peters, που παρότι ήταν θετικός στο κομμάτι των rebounds, δεν μπορούσε να κρυφτεί. Χαρακτηριστική ήταν η αντίδραση του Μπαρτζώκα όταν δέχεται ένα τρίποντο από τον Lucic μετά από ένα παθητικό <tag and recover>. Για να μην τον αδικώ εξίσου κακός αμυντικά ήταν και ο Bolomboy σε αυτό το διάστημα. Κακή κάλυψη του mid post όταν αμυνόταν σε drop, πολλές χαμένες διεκδικήσεις στα rebounds (ok δεν ήταν αποκλειστικός υπεύθυνος , αλλά όσο να ναι έχασε αρκετά) και τέλος δεν απέδωσε τα αναμενόμενα και όταν κλήθηκε να μαρκάρει κοντύτερο αντίπαλο στην περιφέρεια (χαρακτηριστικό το goal foul του Winston στη λήξη του ημιχρόνου). Τον Black δεν τον αναφέρω γιατί πολύ απλά σε ακόμα ένα παιχνίδι μπαίνει και φορτώνεται πάρα πολύ γρήγορα με fouls.

O Ολυμπιακός στο 2΄36 ήταν 24-40 μπροστά και κατάφερε να δεχτεί 12-0 σερί σε αυτό το διάστημα, με αποκορύφωμα τη φάση με τα 4 επιθετικά rebounds της Bayern.

Στο ξεκίνημα του 2ου ημιχρόνου, με την αρχική του πεντάδα στο παρκέ, ο Ολυμπιακός ξεκίνησε στοχεύοντας πάλι το Fall και πολύ καλά έκανε, αφού λύση η Bayern δεν έβρισκε, 3/6 πρώτες κατοχές πέρασαν από τα χέρια του. Οι υπόλοιπες 3 ήταν λάθη του Canaan που τον οδήγησαν, μια και καλή όπως αποδείχτηκε, στον πάγκο.

Στην άλλη μεριά του παρκέ ο Trinchieri έδωσε εντολή για high PnR με Winston και Gillespie. Αυτές οι καταστάσεις φέτος αποτελούν αχίλλειο πτέρνα μέχρι στιγμής του Ολυμπιακού και αποδείχτηκε σε ένα ακόμα παιχνίδι. Βέβαια τώρα υπήρξε προσαρμογή και εφαρμόστηκαν αλλαγές σε όλα τα screen, ακόμα και από τον Fall, όταν την μπάλα είχε ο Winston, απόφαση που έφερε αποτέλεσμα. Όταν λοιπόν η επικοινωνία κοντού ψηλού της Bayern σταμάτησε, ο Trinchieri στηρίχτηκε στο offball παιχνίδι του Obst, που ο Παπανικολάου τον κυνηγούσε σαν σκιά παντού, αλλά σε 2 περιπτώσεις το hard show του Fall άργησε.

Επειδή, ειδικά με τον Hunter μέσα, το switch all της Bayern στο Σλούκα, έβγαλε την επίθεση του Ολυμπιακού από το ρυθμό της, επιστρατεύτηκαν τα Spain PnR, μια δράση απαιτητική στο πώς θα αντιμετωπιστεί αμυντικά, γιατί εμπλέκει 3 παίχτες φέρνοντας αποτελέσματα.

Στην τελευταία περίοδο, με τον Ολυμπιακό να έχει μόνιμα στο παρκέ Σλούκα, “Θωμά“, Sasha, η μπάλα πάλι πήγε στον κροκόδειλο, αλλά η κούραση είχε συσσωρευτεί και κάπως έτσι ο Fall υπέπεσε σε 2 λάθη (βήματα και επιθετικό φάουλ) και κάπου εκεί επέστρεψε ο Bolomboy. Το Spain PnR συνέχισε να είναι η κύρια επιθετική έκφραση του Ολυμπιακού, όμως τώρα πια ο Trinchieri είχε στο παρκέ πέραν του Hunter, τους Bonga & Babb, κορμιά που έβαλαν δύσκολα στον Bolomboy χαμηλά, πρόβλημα που λύθηκε με την επαναφορά του Fall. Το συγκεκριμένο δίδυμο ήταν και επιθετικά αυτό που τράβηξε κουπί, είτε από το post απέναντι στο Σλούκα, είτε με drives.

Όταν επέστρεψε ο Winston στο παρκέ ο Ολυμπιακός, πλην μιας φάσης που ξεχνιέται ο Bolomboy, εφαρμόζει πάνω του αλλαγές και μάλιστα ο Fall υπογράφει μια αλλοίωση και ένα κλέψιμο που κλειδώνουν το παιχνίδι.

Αν και επί της ουσίας ο Ολυμπιακός ποτέ δεν έχασε τον έλεγχο του αγώνα, έχει την ευκαιρία να διαπιστώσει κάποιες αδυναμίες του. Η σημαντικότερη είναι η δυσκολία να επιτεθεί όταν η άμυνα αλλάζει παντού και στο παρκέ δεν βρίσκεται ο Fall. Όταν έχει σαν μοναδικό στόχο το κυνήγι του mismatch χαμηλά, κατά τη γνώμη μου γίνεσαι και στατικός και προβλέψιμος. Βέβαια εξήγηση υπάρχει και είναι η αδυναμία να βρεθεί επίθεση σταθερά μέσα από dribble drive. Ακόμα όμως και η διάταξη 4 έξω ένας μέσα, που προκύπτει σε τέτοιες καταστάσεις, δεν έχει τις ιδανικές αποστάσεις για να φτάσει η μπάλα σωστά στο post.

Όπως και να έχει, ακόμα ένα σπουδαίο διπλό, που δίνει άπλετο χρόνο στην ομάδα να δουλέψει χωρίς πίεση για να διορθώσει τα όποια ελλείμματα, αλλά και να προσαρμόσει τους νέους παίχτες στο σύνολο και στον τρόπο παιχνιδιού της.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΠΑΙΚΤΩΝ

Σλούκας (7) Προσπάθησε να κάνει λειτουργικό το 2ο rotation , χωρίς να έχει βοήθεια. Στο δεύτερο ημίχρονο έκανε αυτά που έπρεπε, κυρίως δημιουργικά. Ζορίστηκε από το switch.

Sasha (9) Δε γράφω τίποτα.Ξέρετε τι έκανε τα κάνει σε κάθε αγωνιστική. MVP

“Θωμάς”(9) έκανε ασχήμιες πάνω στον Winston, αλλά και στον Yaramaz. Πέρα από μπάλες τους έκλεψε και την ψυχή.Στιβαρός και στο κομμάτι δημιουργία.

Παπανικολάου (8) Αμυντικά άριστος, σε κάθε ρόλο που ανέλαβε. Επιθετικά τέλειωσε ότι κλήθηκε να τελειώσει. Μαζί με “Θωμά” οι 2/3 αιτίες της αμυντικής ανάκαμψης.

Κροκόδειλος (9) Kαλωσήρθες Moustapha. Κυριαρχικός σε άμυνα και επίθεση για πρώτη φορά φέτος.

Κόμπρα (7) Δεν σκόραρε, αλλά ήταν μέσα στο κλίμα, έβγαλε άμυνες, πήρε rebounds, κυκλοφόρησε μπάλα. Δεν ήταν αρνητικός.

Bolomboy (3) Κακός. Δε θα σταθώ στο επιθετικό κομμάτι, πήρε την μπάλα στην πλειονότητα υπό κακές συνθήκες, αλλά στην άμυνα μοιάζει μπερδεμένος στο τι θα κάνει ειδικά όταν αμύνεται σε drop. Ηττήθηκε κατά κράτος ψηλά.

Black (3) Μόνο fouls. Tίποτα παραπάνω.

Mckissic (3) Ψάχνεται, δεν είναι και σωματικά καλά, προσωπικά διακρίνω και φαινόμενο “Καλάθη“. Τον αγνοούν επιδεικτικά στο τρίποντο και αυτό κάπου τον έχει επηρεάσει. Θέλει περισσότερες μπάλες. Θα ήθελα να τον δω περισσότερο με Canaan, ίσως βοηθηθούν και οι δυο από τη συνύπαρξη

Λούντζης (DNP)

Peters (5) Είναι δύσκολο να παίζεις πίσω από τον καλύτερο παίχτη της διοργάνωσης. Όμως, δε γίνεται να αγνοηθεί η αδυναμία του να αμυνθεί στην περιφέρεια, σε οποιαδήποτε συνθήκη. Ακόμα ένα παιχνίδι που υπήρξε στόχος. Οκ δεν είμαι προπονητής, αλλά γράφω ότι θέλω και πιστεύω πως πρέπει με κάποιο τρόπο ο “Αλέκος” σε φάση άμυνας να μένει πάντα στην πίσω γραμμή. Άλλωστε, δείχνει πως μπορεί να δώσει σημαντικές λύσεις και στο rebound. Για να το συνδέσω και με το θέμα Bolomboy, ίσως μια λύση να είναι να αλλάζει η ομάδα από το “5” και όχι από το 4 ή να τον ξεκινάει πάνω σε αυτόν που κατεβάζει την μπάλα έτσι ώστε μετά από την αλλαγή να πηγαίνει στο post. Αν οι αντίπαλοι σε αυτή την περίπτωση πάνε σε guard to guard screens βλέπουμε.

Cannan (5) Ξεκίνησε καλά επιθετικά, αμυντικά ήταν και πάλι καλός, αλλά πλέον το δείγμα είναι αρκετό για να ομολογήσουμε πως το μεγάλο του πρόβλημα είναι η αδυναμία / απροθυμία να διατηρήσει ζωντανή την ντρίμπλα του μετά από screen. Aργεί πολύ να αποφασίσει από ποια πλευρά του screen θα περάσει, δυσκολεύεται να δώσει ρυθμό και ταχύτητα στα rescreens, ξεφορτώνεται πολύ γρήγορα την μπάλα. Επειδή έχει δαιμονοποιηθεί η ντρίμπλα, δε σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητη. Επιμένει να μην εμπιστεύεται το floater και να δοκιμάζει drives που οδηγούν σε τοίχο. Την ίδια στιγμή μοιάζει χαομένος με τους κανόνες διατήρησης του spacing της ομάδας. Μένει συχνά στατικός και δοκιμάζει λιγότερα cuts από όσα μπορεί και πρέπει. Ας δει πως κινείται ο Λάρε. Δεν μπορεί μέχρι στιγμής να υποστηρίξει το ρόλο του νούμερο 2 χειριστή, σε καμία περίπτωση. Λάρε και Mckissic ίσως να ήταν μια κάποια λύση.