Είχαν περάσει 10 ολόκληροι μήνες από την τελευταία φορά που συναντήθηκαν εντός παρκέ οι δυο αιώνιοι. Όσο τους είχαμε στερηθεί εμείς, άλλο τόσο πρέπει να έλειψε και σε αυτούς η ένταση και το πάθος ενός ντέρμπι.
Αναλογιζόμενοι πως θα έχουν ακόμα μία ευκαιρία μόνο να ξαναδοκιμάσουν τις δυνάμεις τους ο ένας απέναντι στον άλλον, αποφάσισαν πως πρέπει οι παραστάσεις αυτές να είναι χορταστικές. Εντέλει κατόρθωσαν να δώσουν μια εκτεταμένη και συμπυκνωμένη δόση σε όλους εμάς τους στερημένους.
Η χθεσινοβραδινή ματσάρα θα μείνει για καιρό χαραγμένη στις μνήμες των οπαδών και των δύο ομάδων και θα κατέχει μια εξέχουσα θέση στην Βίβλο με τα σπουδαία ματς αυτού του ζευγαριού. Αν θέλουμε να συνοψίσουμε τι συνέβη χθες το ματς θα μπορούσαμε απλά να πούμε ότι ο Rice κατέστρεψε κάθε πλάνο του Ολυμπιακού. Όμως επειδή πρέπει να γράψω ένα συγκεκριμένο αριθμό λέξεων πάμε να δούμε αναλυτικά τα πολλά ωραία που συνέβησαν χθες στο ΟΑΚΑ .
O coach Kemzura είχε αποφασίσει και σωστά να ρισκάρει με την εκτέλεση του Καλάθη όχι μόνο από το τρίποντο, αλλά και με διείσδυση, αλλά να του απαγορεύσει να μοιράσει μπάλες και να βάλει τους υπόλοιπους φίλους του στο παιχνίδι.
Έτσι λοιπόν η άμυνα στο σκριν στην μπάλα έκλεινε στο ρολάρισμα του ψηλού και οι παίκτες μακριά από την δράση έμεναν προσκολλημένοι στους αντιπάλους τους μην πηγαίνοντας σε βοήθεια
Ο Coach Πιτίνο βρήκε λύσεις σε αυτές τις συνθήκες μέσα από τα επιθετικά ριμπάουντ που μάζευαν οι παίκτες του εκμεταλλευόμενοι τις μεγάλες αποστάσεις που είχε η άμυνα του Ολυμπιακού. Αλλά και ακουμπώντας την μπάλα αρκετά στο ζωγραφιστό κυρίως στον Παπαπέτρου, για τον οποίο έτρεξε η ομάδα ένα πολύ όμορφο play όπου να τον βγάζει σε πλεονεκτική θέση κάτω από το καλάθι.
Ο Ολυμπιακός από τη μεριά του είχε αρχικά δύο στόχους για να χτυπήσει την άμυνα του Παναθηναϊκού. Ο πρώτος ήταν να εκμεταλλευτεί την αμυντική αδυναμία του Fridette και ο δεύτερος να χτυπήσει τα αργά πόδια του Παπαγιάννη στην άμυνα πάνω στο σκριν στην μπάλα. Είδαμε μάλιστα να εφαρμόζονται plays με screens ανάμεσα στους γκαρντ ιδιαίτερα ανάμεσα σε Σπανούλη και Cherry ώστε μετά την αλλαγή ο Μπίλης να έχει ένα καθαρό σκριν απέναντι στον Μεγαρέα ψηλό και στον Αμερικανό σκόρερ.
Ο Λιθουανός κόουτς θέλησε να φθείρει και τον Thomas ποστάροντάς τον τόσο με τον Πρίντεζη, όσο και με το Rubit χωρίς μεγάλη επιτυχία, είτε χτυπώντας τον στα close outs τόσο με τον Αμερικάνο ψηλό, αλλά κυριότερα με το Βεζένκοφ με καλύτερα αποτελέσματα.
Η άμυνα του Παναθηναϊκού ήταν δομημένη με τέτοιο τρόπο ώστε να περιορίσει τους διαδρόμους στο ζωγραφιστό και να μην αφήσει τον Ολυμπιακό να ακουμπήσει την μπάλα εκεί. Οι βοήθειες από την αδύναμη πλευρά ήταν πολλές και έτσι οι χώροι που βρήκε και ο Πρίντεζης και ο Παπανικολάου σ’ αυτό το πρώτο διάστημα του παιχνιδιού έδωσαν κάποια όμορφα καλάθια στην ομάδα του Πειραιά.
Η αστοχία και οι ελάχιστοι χώροι που βρήκε ο Φριντέτ μαζί με τον εκνευρισμό του Καλάθη οδήγησαν τον coach Πιτίνο στην επιλογή να ρίξει από νωρίς στο παιχνίδι και τον Παππά αλλά και τον Rice. Και αν εορτάζοντας Νίκος Παππάς δεν κατάφερε να αφήσει το στίγμα του, δε συνέβη το ίδιο και με το μικρόσωμο Αμερικανό ο όποιος έκλεισε την δεύτερη περίοδο πετυχαίνοντας 15 πόντους. Είτε περνώντας το διάδρομο και χτυπώντας τις αλλαγές που εφάρμοζαν πάνω του η ερυθρόλευκοι, είτε εκτελώντας με το αγαπημένο του side step από τα 6,75.
Ο δαιμόνιος Αμερικανός αλλά και η ενέργεια που έβγαζαν οι πράσινοι στην διεκδίκηση του επιθετικού ριμπάουντ τους έδωσαν ένα πρώτο σημαντικό προβάδισμα στην περίοδο που ο Ολυμπιακός επέμενε ανεπιτυχώς να βρει διάδρομο προς το καλάθι και έδειχνε διστακτικός στην εκτέλεση από τη γραμμή του τρίποντου.
Αυτή ήταν η πρώτη ουσιώδης εμφάνιση της second unit του Ολυμπιακού. Ο coach Kemzura προσάρμοσε την άμυνα του στην μπάλα και εκμεταλλευόμενος την απουσία του Rice καταφέρει να κλείσει το ημίχρονο σε απόσταση αναπνοής βγάζοντας επιθετικότητα και στις δυο μεριές του παρκέ. Αρχικά συνέχισε να παίζει ασφυκτικά στην άμυνα τον Fredette, συνέχισε να δίνει στον Καλάθη το τρίποντο και το διάδρομο αλλά ποτέ την πάσα. Ενώ στην επίθεση ανέβασε τα σκριν στη μπάλα ψηλά, ή μέσα από διάταξη σε horns προσπαθούσε να μεταφέρει την μπάλα σε σημεία όπου θα του επέτρεπαν να χτυπήσει στο close out και να απλώσει την αμυντική διάταξη των γηπεδούχων.
Ο coach Pitino από τη δίκη του μεριά δεν προχώρησε σε σύνθετα και εξεζητημένα plays. Εβλεπε το Rice να είναι καυτός, διέκρινε πως ο Καλαθης είναι μπλοκαρισμένος και πνευματικά και επιθετικά, οπότε αποφάσισε να απλώσει την ομάδα του και να εφαρμόσει απομονώσεις και 2-man συνεργασίες για τον Tyrese. Όταν αυτός έχασε για λίγο το ρυθμό του, η μπάλα πήγε φυσιολογικά στον Thomas που και πόσταρε και εκτέλεσε από μακριά.
Εκεί κάπου έκανε την εμφάνιση της η Αμερικάνικη έκδοση του Ολυμπιακού. Η 5αδα με Baldwin, Cherry, Paul, Reed και Βεζενκοφ έδωσε ενέργεια, σκληράδα, ταχύτητα και κυρίως καλές αποστάσεις. Το αποτέλεσμα ήταν ότι μάζεψε και πάλι μια διαφορά που άγγιξε τους 13 πόντους. Ο Cherry πίεσε την μπάλα και κυνήγησε τον Rice, ενώ έβγαλε και κάποιες καταπληκτικές άμυνες στο ποστ απέναντι στο Βουγιούκα, ο Baldwin πήρε τα αγαπημένα του jump stop από τα 4 μέτρα και ο Reed τέλειωσε τις φάσεις που του δόθηκαν – ενώ κάλυψε αρκετά καλά το χώρο ευθύνης του απαγορεύοντας τις πολλές βόλτες των πράσινων στη ρακέτα του. Όμως αυτός που έκανε τη διαφορά ήταν ο Paul. Εκτελώντας καταπληκτικά μετά από τα pindown που δεχόταν στο αριστερό πλάι έβαλε τον Ολυμπιακό σε θέση οδηγού.
Το πρόβλημα ήταν πως ο Rice επέστρεψε και ο Ολυμπιακός δεν άλλαξε ποτέ την αμυντική προσέγγιση πάνω του.
Σε όλο το παιχνίδι του έδιναν εύκολα την αλλαγή που τόσο επιζητούσε και φυσικά αυτός τιμώρησε κάθε μια από τις φορές που βρέθηκε αντιμέτωπος με το Βεζένκοφ ή τον Milutinov προκαλώντας εκνευρισμό σε όλους τους ερυθρόλευκους…
Δε δοκιμάστηκε ποτέ πάνω του ο Cherry και δε φρόντισε ο Ολυμπιακός ποτέ να ρίξει πάνω του κάποιον εκ των Paul ή Παπανικολάου ειδικά όταν γινόταν διπλές αλλαγές.
Ο coach Kemzura μάλλον υπερεκτίμησε τη δημιουργική ικανότητα του Αμερικάνου και φοβήθηκε περισσότερο από όσο έπρεπε την αδύναμη πλευρά του ΠΑΟ.
Έτσι λοιπόν, παρότι επιθετικά ο Ολυμπιακός είχε βρει τρόπους να βγάλει την άμυνα των γηπεδούχων από την comfort zone της, να τιμωρήσει τα pre rotation της από την αδύναμη πλευρά και να τη φθείρει με φάουλ, δεν μπορούσε να εδραιωθεί σε ρόλο οδηγού.
Οι χαμένες βολές για τους Πειραιώτες όταν το ματς έκαιγε έπαιξαν το ρόλο τους και οδήγησαν το παιχνίδι στην κόψη του ξυραφιού και σε αυτά που έκανε ή τελικά δεν έκανε ο Ολυμπιακός για να πάρει το ροζ φύλλο.
Αρχικά σε μια φάση κόπια του περσινού άστοχου floater του Goss με την Fenerbache στο ΣΕΦ, ο Baldwin έπαιξε με το χρόνο και θέλησε να επιζητήσει την επαφή κάτι που δεν βγήκε.
Και στη συνέχεια η απόφαση για no foul είτε στον Καλαθη, είτε στον Παπαγιάννη αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος λανθασμένη και κρίσιμη επιλογή.
Στην παράταση η ροή του παιχνιδιού δεν άλλαξε. Ο Rice συνέχισε να εκτελεί ψάχνοντας με υπομονή την κατάλληλη γωνία και την κατάλληλη αλλαγή (αυτό δεν άλλαξε δυστυχώς) και ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να βρει πάλι κάποια μεγάλα σουτ ή να ακουμπήσει την μπάλα μέσα χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.
Επειδή ο @RedEmerald μου έβαλε χέρι για την απουσία αριθμών από τα ποστ μου θα παραθέσω κάποιους. Αρχικά για να ενισχύσω την πεποίθηση μου ότι ο ορός ασίστ είναι υπερεκτιμημένος. Ο ΠΑΟ πέτυχε 99 πόντους με μόλις 11 ασσίστς σε 94 κατοχές. Από την άλλη ο Ολυμπιακός σε 93 είχε 20 αλλά έχασε.
Ο Rice πέτυχε όλα αυτά τα απίστευτα έχοντας 3 κατοχές περισσότερες από τον Καλαθη (27-24) και αθροιστικά οι δυο τους είχαν παραπάνω από τις μισές της ομάδας τους.
Σε μια λοιπόν ελάχιστα share the ball προσέγγιση ο Ολυμπιακός δεν τόλμησε να αλλάξει το μαρκάρισμα του στον Rice.
Του απαγόρευε την πάσα αλλά του έδινε το χώρο να εκτελέσει.
Ο Ολυμπιακός έμεινε στο παιχνίδι γιατί πόνεσε πολύ τον ευάλωτο ΠΑΟ στον τομέα των επιθετικών ριμπάουντ μαζεύοντας 12 και επιβεβαιώνεται το 28% ORBD (ποσοστό επιθετικών ριμπάουντ) που επιτρέπουν οι πράσινοι στους αντίπαλους τους.
Οι ερυθρόλευκοι μπορεί να κράτησαν χαμηλότερα στο TSR (“αληθινή ευστοχία”) τους πράσινους ενώ οι ίδιοι διατήρησαν τα ποσοστά τους. Όμως τιμωρήθηκαν γιατί δεν εκμεταλεύτηκαν την ευνοική αναλογία (ελεύθερων βολών/προσπάθειων εντός παιδιάς, γνωστό αγγλιστί ως FT/FGA) των πράσινων. Οι παίκτες του Παο οδηγούνται κατά μ.ο. 21% στις βολές στις προσπάθειες τους (χτες ήταν εύστοχοι με 19/22, 86%). Οι δε ερυθρόλευκοι μπορεί να κέρδισαν περισσότερες βολές από όσες επιτρέπουν συνήθως οι γηπεδούχοι αλλά ήταν άστοχοι (20/31, 65%). <Σημείωση: Καλή η 1η προσπάθεια Ναβάχο όμως χρειάζεσαι να λύσεις περισσότερες ασκήσεις σαν homework – Red Emerald>
Έτσι λοιπόν το 1 από τα 2 ντέρμπι που θα δούμε φέτος, μπαίνει σίγουρα στην Ιστορία ως μια από τις καλύτερες και πιο γεμάτες αναμετρήσεις. Ο ΠΑΟ κρατάει τη νίκη και το γόητρο, αλλά οφείλει να προβληματιστεί για το σχέδιο που φάνηκε να μένει μόνο στο δώστε την μπάλα στο Rice και βλέπουμε, στην προβληματική εμφάνιση Fridette αλλά και στην αδυναμία της frontline του να ανταπεξέλθει. Το κοντό ροτέισον, ανάλογο με αυτό του Αρτζι με Αλμπα, καταδεικνύει ίσως πως ο coach Pitino προχωρήσει σε περισσότερες της μιας αλλαγές.
Στα δικά μας κρατάμε τη συνεχιζόμενη βελτίωση, τη διαρκή αναβάθμιση του πλάνου και την παρουσία νέων διαδικασιών που να τονίζουν τα καλά στοιχεία των παιχτών μας, την πρώτη πραγματικά κυριαρχική εμφάνιση του Milutinov και φυσικά την πνευματική ετοιμότητα όλων για ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι. Η ήττα ενοχλεί γιατί προέκυψε από την απειρία και την έλλειψη καθαρού μυαλού.
Μπράβο και στις δυο ομάδες, περιμένουμε τον Μάρτη για τη ρεβάνς, που κάτι μου λέει πως μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην επιτυχία ή αποτυχία των δυο ομάδων στη φετινή EuroLeague.
