Backcourt rotation των 7 πρώτων αγωνιστικών

Των TerrenceNesquik και Adplacitum

Πέρασαν 8 αγωνιστικές λοιπόν, με τον Ολυμπιακό στο 5-3 και τον δεύτερο σοβαρό (μετά και του Livio στην αρχή) τραυματισμό να είναι γεγονός, με τον Harrison να μένει εκτός για περίπου ένα μήνα. Ένας μήνας λοιπόν που θα πρέπει η απουσία του να καλυφθεί εκ των έσω με το rotation στα guard να πρέπει και πάλι να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Ένα rotation που φυσικά ακόμα δεν έχει σταθεροποιηθεί, πολλοί συνδυασμοί στα πολλά νέα πρόσωπα της περιφέρειας και με αυτό θ’ ασχοληθούμε παρακάτω. Με τους συνδυασμούς στο rotation των τριών της περιφέρειας στα πρώτα 7 παιχνίδια και εστιάζοντας λίγο περισσότερο και στην 4^η περίοδο. Άλλωστε στο μπάσκετ συνήθως έχει μεγαλύτερη σημασία το ποιοι παίζουν στην τελευταία περίοδο και κυρίως το ποιοι τελειώνουν έναν αγώνα και όχι τόσο η αρχική 5άδα. Το 8^ο ματς δεν θα το μελετήσουμε σ’ αυτό το κείμενο μιας και είναι το 1^ο ματς μετά τον τραυματισμό του Harrison οπότε και επιλέξαμε να το εντάξουμε στο 2^ο part και στον επόμενο κύκλο αγώνων.

Μ΄ αυτόν τον τρόπο της δίνει τον απαιτούμενο ρυθμό ώστε να «κουμπώσει» κάποιους παίκτες μαζί στο rotation, μια και δεν υπάρχουν άλλα παιχνίδια για να το κάνει, λόγω και της απουσίας εγχώριων αναμετρήσεων.

Ας δούμε έναν πίνακα με τον συνολικό χρόνο συμμετοχής της κάθε τριάδας στην περιφέρεια στους πρώτους 7 αγώνες της φετινής Εuroleague. Και στη συνέχεια θα αναλύσουμε τις 4 τριάδες με τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής

Βλέποντας λοιπόν τον πίνακα με τις τριάδες που έχουν πάρει συνολικά τον περισσότερο χρόνο στο παρκέ, παρατηρούμε ότι στην πρώτη θέση βρίσκεται η τριάδα με Σλούκα-McKissic-Παπανικολάου Eίναι και αυτή που συνήθως ξεκινάει τα παιχνίδια, αν και στα δύο τελευταία φαίνεται να αλλάζει αυτό. Με αυτούς τους τρεις στο παρκέ, ο coach ψάχνει αρχικά να προσαρμοστεί αμυντικά, με τον Παπ ανάλογα τον αντίπαλο να είναι πασπαρτού είτε για άμυνα στο αντίπαλο τριάρι, είτε ακόμα και στον αντίπαλο άσο, όπως πχ τον Pangos. Παράλληλα, ο McKissic συνήθως είναι αυτός που θα μαρκάρει στην αδύνατη πλευρά και με την τάση του να ακολουθεί τις γραμμές πάσας θα ψάχνει συνεχώς για  το κλέψιμο και το τρέξιμο στον αιφνιδιασμό. Κάτι που φυσικά παρατηρείται πάντα με τον Σλούκα μέσα, ακόμα και μετά από αμυντικό rebound και την πρώτη πάσα στον Κώστα, ο ΜcKissic θα τρέξει στην πλάγια γραμμή για πιθανό transition. Πίεση στην μπάλα λοιπόν, ικανοποιητική προσαρμοστικότητα στην άμυνα απέναντι σε διάφορα σχήματα και προσπάθεια για τρέξιμο στον αιφνιδιασμό σε κάθε ευκαιρία στα θετικά της τριάδας αυτής. Στα όχι και τόσο… θετικά, η μειωμένη κίνηση μακριά από την μπάλα, ειδικά όταν αυτή είναι στα χέρια του Σλούκα, κάτι που μεταφράζεται σε περιορισμένη δημιουργία. Ταυτόχρονα, η αστάθεια στο σουτ (ανάλογα και τη βραδιά) είναι αυτή που κάνει τις άμυνες να κλείνουν, να μειώνουν τους χώρους και να δυσκολεύουν και τις pick ‘n’ roll δράσεις της ομάδας. Η συγκεκριμένη τριάδα δεν έχει παίξει καθόλου στην 4^η περίοδο και προφανώς δεν έχει κλείσει και αγώνα.

Δεύτερη τριάδα, αυτή που συνήθως ακολουθεί μετά την αρχική, είναι με τους Σπανούλη, Jenkins, Harrison και αυτη που παράλληλα είναι η τριάδα με τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στο τελευταίο δεκάλεπτο. Με τον Σπαν να λειτουργεί ως βασικός δημιουργός, τον Harrison ως δεύτερος, με τον ίδιο βέβαια καμιά φορά να ξεκινάει το play, και με τον Jenkins να ανοίγει το γήπεδο με το καλό του ποσοστό στο τρίποντο (8/14 – 57%) περιμένοντας στις γωνίες. Κάτι που θα μπορούσε να κάνει και ο Harrison με το καλό του σουτ, αν έβρισκε περισσότερες δράσεις ως off-ball παίχτης. Την ίδια ώρα, αμυντικά ο Jenkins συνήθως κυνηγάει τον αντίπαλο άσο, κάτι που μπορεί να κάνει και ο Harrison αφού αμύνεται παραπάνω από ικανοποιητικά στο ένας μ΄έναν. Παρέχουν έτσι κάλυψη στον Σπανούλη ο οποίος στην άμυνα μακριά από την μπάλα στέκεται πολύ καλά, προσπαθώντας να βγει από μπροστά σε πιθανές πάσες στο low post και να κλέψει. Έτσι, με τους Αμερικάνους να μην χάνουν τους αντιπάλους τους στο ένας μ΄έναν, παρέχεται η κατάλληλη κάλυψη στον Βασίλη, ώστε να περιορίσουμε τις κακές βοήθειες και τις έξτρα περιστροφές. Ωστόσο, επιθετικά και πάλι παρατηρείται προβληματική δημιουργία. Με το pick ‘n’ roll  του Billy συνήθως να μονοπωλεί και με τον Harrison όπως είπαμε να έχει περιορισμένες δράσεις μακριά από την μπάλα, συχνά γινόμαστε εύκολος στόχος για την αντίπαλη άμυνα με αυτή να προσαρμόζεται στη 2-2 συνεργασία μας. Η συγκεκριμένη τριάδα έχει παίξει συνολικά 19 λεπτά στην 4^η περίοδο στους αγώνες με Μακάμπι, Μπάγερν και Εφες και έχει τελειώσει το ματς με την Μακάμπι παίζοντας στο μεγαλύτερο κομμάτι της 4^ης περιόδου.

Φύγαμε για την πολύ ενδιαφέρουσα τρίτη τριάδα, με Σλούκα, Harrison, McKissic. Εδώ παρατηρούμε να μην υπάρχει στην ουσία βασικός χειριστής και τους τρεις να λειτουργούν ως τέτοιοι κινούμενοι συνήθως με τα συνεχόμενα hand-off στην περιφέρεια που τα ακολουθούν κάποια picks ψηλά. Με αυτό τον τρόπο ο coach βάζει την αντίπαλη άμυνα σε συνεχή κίνηση, και ουσιαστικά τρέχει μια read and react επίθεση έχοντας εμπιστοσύνη και στους τρεις αυτούς παίχτες για να διαβάσουν ό,τι τους δώσει η άμυνα. Έχουμε λοιπόν τρεις παίχτες που κυρίως λειτουργούν πιο άνετα ως on-ball κάτι που είναι και καλό και κακό, αφού η δράση μακριά από την μπάλα όταν αυτή δεν κινείται είναι ελάχιστη. Αμυντικά, όπως είπαμε και πριν, στο ένας μ’ έναν λειτουργούν καλά, αντίθετα όμως σε άμυνες σε 2-2 καταστάσεις υπάρχει θέμα, και όταν ο Σλούκας αμύνεται στο pick ‘n’ roll και όταν ο Harrison είναι εκεί, αφού συχνά δυσκολεύεται να σπάσει τα screen. Η συγκεκριμένη τριάδα έχει παίξει μόνο 3:35 λεπτά συνολικά στην 4^η περίοδο στον αγώνα με την Αρμάνι και δεν έχει κλείσει ποτέ αγώνα.

Τέταρτη σε συνολικό χρόνο τριάδα είναι η ίδια με την προηγούμενη μόνο που στη θέση του Σλούκα βρίσκεται ο Σπανούλης και είναι η δεύτερη τριάδα σε συνολικό χρόνο στην τέταρτη περίοδο. Αυτό που την διαφοροποιεί σε σχέση με τη δεύτερη τριάδα που είδαμε είναι η απουσία του κυματοθραύστη Jenkins δίπλα στον Σπαν, στη θέση του οποίου προστίθεται ένας έξτρα δευτερεύων χειριστής, ο ΜcKissic. Αμυντικά πάμε με αυτόν λοιπόν ή τον Harrison πάνω στην μπάλα (αντί για τον Jenkins) και με τον Σπανούλη να μένει στο πλάι. Διαφορετική άρα πίεση πάνω στην μπάλα, αλλά υπάρχει αντίστοιχο μέγεθος πάνω σε αυτή από τον Shaquille. Αυτός προσπαθεί να πιέσει περισσότερο σε σχέση με τον Harrison, o οποίος όταν μαρκάρει τον αντίπαλο χειριστή ασκεί λιγότερη πίεση, έχοντας πρώτο στόχο να μην περάσει ο παίχτης του και παράλληλα να ασκείται η πίεση από το πλάι με τον McKissic να εμποδίζει τις γωνίες πάσας. Η συγκεκριμένη τριάδα έχει παίξει 11:21 λεπτά συνολικά στην 4^η περίοδο κλείνοντας τον αγώνα με τον Παναθηναικό στον οποίο έπαιξε σε όλη τη διάρκεια της 4^ης περιόδου.

Σ’ αυτό το σημείο ας ρίξουμε μια ματιά σ’ έναν πίνακα που παρουσιάζει αναλυτικά το rotation στην περιφέρεια σε κάθε ματς ξεχωριστά, τον χρόνο συμμετοχής της κάθε τριάδας ανά αγώνα, τον συνολικό χρόνο συμμετοχής της στις πρώτες 7 αγωνιστικές καθώς και το ποσοστό συμμετοχής της.

H τριάδα που τελείωσε τον αγώνα (κιτρινο)

Οι τριάδες που αγωνίστηκαν <2λ. (σομον)

Γενικές Παρατηρήσεις

• Έχουν χρησιμοποιηθεί 23 διαφορετικές 3άδες γκαρντ σε 7 αγωνιστικές γεγονός που δείχνει τον έντονο πειραματισμό του coach στην περιφέρεια.
• Μόνο 2 τριάδες μέχρι τώρα (Σλούκας-Μακίσικ-Παπανικολάου και Τζένκινς-Σπανούλης-Χάρισον) παίρνουν σταθερά αρκετό χρόνο συμμετοχής στις πρώτες 7 αγωνιστικές.
• Η πολύ ενδιαφέρουσα τριάδα με τους Σλούκα-Χάρισον-Μακίσικ, την οποία την αναλύσαμε και πιο πάνω χρησιμοποιηθήκε στους πρώτους 3 αγώνες της σεζόν με Ζαλγκιρις, Παναθηναικό και Αρμάνι και έκτοτε δεν την ξαναείδαμε
• Αντίστοιχα και η τριάδα Σπανούλης-Χάρισον-Μακίσικ, που έπαιξε όλη την 4^η περίοδο με τον Παναθηναϊκό, δεν φαίνεται να έχει δοκιμαστεί για αρκετό χρόνο στις επόμενες αγωνιστικές.
• Σλούκας και Σπανούλης έχουν συνυπάρξει ταυτόχρονα στο παρκέ μόνο για 21:17 min

Εστιάζοντας πιο συγκεκριμένα στην 4^η περίοδο. Παραθέτουμε έναν πίνακα με τον χρόνο συμμετοχής της κάθε τριάδας στην περιφέρεια αποκλειστικά στην τελευταία περίοδο.

Παρατηρούμε ότι:

• Μόνο στην 4^η περίοδο έχουν χρησιμοποιηθεί 13 διαφορετικές 3άδες στην περιφέρεια και 25 διαφορετικές 5άδες σε 7 αγωνιστικές
• Η τριάδα Τζένκινς-Σπανούλης-Χάρισον χρησιμοποιήθηκε με μια συνέπεια για 3 συνεχόμενες αγωνιστικές στους αγώνες με Μακάμπι, Μπάγερν και Εφές κι’ έτσι είναι η τριάδα με τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής (18:59 min) στην 4^η περίοδο
• Στις 3 ήττες που έχουμε κάνει ως τώρα στους αγώνες με την Ζαλγκίρις, τη Μπάγερν και την Εφές ο coach καθώς τα ματς δεν του έβγαιναν πειραματίστηκε αρκετά ακόμα και στην 4^η περίοδο χρησιμοποιώντας μέχρι και 4 διαφορετικές 3άδες σε μία και μόνο περίοδο.
• Δεν έχει τελειώσει ποτέ αγώνα η ίδια 3άδα γκαρντ τις πρώτες 7 αγωνιστικές! Δηλαδή 7 διαφορετικές 3αδες έχουν κλείσει τους 7 αγώνες του Ολυμπιακού!
• Δεν έχει τελειώσει ποτέ αγώνα η 3άδα στην περιφέρεια που είχε τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στον συγκεκριμένο αγώνα.
• Δεν έχει τελειώσει ποτέ αγώνα η 3άδα (Σλούκας-Μακίσικ-Παπανικολάου) με τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στο σύνολο των 7 αγώνων του Ολυμπιακού. Η συγκεκριμένη τριάδα έχει παίξει το 26.5% του συνολικού χρόνου των αγώνων του Ολυμπιακού.
• Μόνο μία φορά έχει τελειώσει τον αγώνα μια εκ των 3^ων πιο πολυχρησιμοποιημένων 3άδων στις πρώτες 7 αγωνιστικές. (Τζένκινς-Σπανούλης-Χάρισον στον εντός έδρας αγώνα με την Μακάμπι την 4^η αγωνιστική).

Πάμε τώρα να δούμε τώρα και τα διαφορετικά ζευγάρια που έχουν χρησιμοποιηθεί στην 4^η περίοδο.

• Εδώ παρατηρούμε ότι το ζευγάρι Σπανούλης Χάρισον είναι αυτό που έχει χρησιμοποιηθεί περισσότερο από τον coach στην 4^η περίοδο.
• Ενώ, και το ζευγάρι Σπανούλης, Μακίσικ έχει μια συνέπεια αναφορικά με το πλήθος των αγώνων που έχουν αγωνιστεί ταυτόχρονα στην 4^η περίοδο
• Σπανούλης και Παπανικολάου συνυπήρξαν για 1^η φορά στον αγώνα με τη Ζενίτ και μάλιστα για όλη την τελευταία περίοδο μετά από τον πρώτο αγώνα με την Ζάλγκιρις. Εστιάζουμε σ’ αυτό το ζευγάρι γιατί τα προηγούμενα χρόνια ήταν ένα ζευγάρι που συνήθιζε να παίρνει πολλά λεπτά ταυτόχρονα στην τελευταία περίοδο.
• Σλούκας και Σπανούλης έχουν βρεθεί ταυτόχρονα στο παρκέ στην 4^η περίοδο μόνο στα 3 από τα 7 ματς και για μόνο 12:13 λεπτά
• Τις 2 φορές μάλιστα που έχουν κλείσει το ματς Σπανούλης-Σλούκας στην ίδια 5αδα έχουμε 2 ήττες (με Ζαλγκίρις και Eφες)
• Αντίθετα Τζένκινς και Χάρισον και τις 2 φορές που έκλεισαν αγώνα η ομάδα κέρδισε (με Αρμάνι και Μακάμπι)
• Σλούκας: 3 φορές έχει τελειώσει ματς (1 νίκη 2 ήττες)
• Σπανούλης: 5 φορές έχει τελειώσει ματς (3 νίκες 2 ήττες)
• Χάρισον: 4 φορές έχει τελειώσει ματς (3 νίκες 1 ήττα)

Στον παρακάτω πίνακα θα δούμε τα λεπτά συμμετοχής του κάθε παίκτη ξεχωριστά στην 4^η περίοδο. Παρατηρούμε ότι ο Βασίλης Σπανούλης βρίσκεται ξεκάθαρα στην 1^η θέση ανάμεσα στους υπόλοιπους παίκτες της περιφέρειας σχετικά με τον χρόνο συμμετοχής στην τελευταία περίοδο. Ο αρχηγός φαίνεται να αποτελεί σταθερή επιλογή του coach Μπαρτζώκα στα κρίσιμα λεπτά της τελευταίας περιόδου γεγονός που δικαιολογείται και από τις καλές του εμφανίσεις στους περισσότερους αγώνες. Αντίθετα οι Σλούκας και Παπανικολάου έχουν πάρει πολύ μικρό χρόνο συμμετοχής στην τελευταία περίοδο στις πρώτες 7 αγωνιστικές.

Και τελειώνουμε με τους πίνακες βλέποντας τις 7 διαφορετικές 5άδες που έχουν τελειώσει κάθε αγώνα καθώς και τον συνολικό χρόνο ταυτόχρονης παρουσίας που είχε η κάθε μία σε όλο τον αγώνα. Παρατηρούμε ότι μέχρι τώρα δεν έχει κλείσει ποτέ αγώνα 5άδα που να είχε παίξει περισσότερο από 5 λεπτά στο παρκέ!

Καταλήγουμε στο συμπέρασμα αναφορικά με τους συνδυασμούς που βλέπουμε στην τέταρτη περίοδο, ότι αυτοί συνήθως προκύπτουν μέσα από τα παιχνίδια με βάση φυσικά την απόδοση του κάθε παίχτη αλλά και το πως έχει προσαρμοστεί η κάθε τριάδα τόσο στις απαιτήσεις του κάθε αγώνα όσο και απέναντι στον συγκεκριμένο αντίπαλο.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα 3 συνεχόμενα παιχνίδια με Παναθηναικό, Αρμάνι και Μακάμπι όπου στο πρώτο η τριάδα Σπανούλη-Harrison-MacKissic παίζει ολόκληρη την 4η περίοδο, στο δεύτερο η τριάδα Σλούκα-Jenkins-Harrison να δοκιμάζεται για 1^η φορά από την αρχή τη σεζόν και να παίζει συνολικά στην 4^η περίοδο 6:25 και στο τρίτο η τριάδα Τζένκινς-Σπανούλης-Χάρισον να επιλέγεται για 8:39 λεπτά στην τελευταία περίοδο. Στο πρόσφατο παιχνίδι απέναντι στη Zenit εμφανίζονται για πρώτη φορά από την αρχή της σεζόν 2 τριάδες που έπαιξαν κομβικό ρόλο στον αγώνα.

 Η πρώτη με τους τους Σλούκα-Jenkins-Παπανικολάου και μάλιστα από την αρχή κιόλας του παιχνιδιού, η οποία μένει συνολικα στο παρκέ για 14:22 με συγκεκριμένη στόχευση αμυντικά, τον Παπανικολάου πάνω στον Pangos, με σκοπό με το μέγεθός του να του δυσκολέψει τη δημιουργία. Την ίδια ώρα ο Jenkins κυνηγάει τον Rivers σε όλα τα cross μακριά από την μπάλα, καθηλώνοντάς τον σε μόνο 1/6 τρίποντα. Και η δεύτερη η οποία έπαιξε για 6:56 στην 4^η περίοδο και τελείωσε και το ματς με τους Σπανούλη-Μακίσικ-Παπανικολάου. Βλέπουμε λοιπόν σε τέσσερα νικηφόρα παιχνίδια πόσο πολύ αλλάζουν οι συνδυασμοί στην περιφέρεια, χωρίς να υπάρχει κάποια σταθερά, αντίθετα παρατηρούμε ότι η κάθε επιλογή πραγματοποιείται ανάλογα με το πλάνο για τον εκάστοτε αντίπαλο αλλά και με βάση το τι έχει συμβεί στο παιχνίδι.

Δοκιμές και πολλά διαφορετικά σχήματα λοιπόν για τον coach ακόμα, κάτι που είναι και λογικό για μια καινούρια ουσιαστικά ομάδα όπως ο φετινός Ολυμπιακός.

Ακολουθεί σε μερικές εβδομάδες και το δεύτερο μέρος του άρθρου που θα περιλαμβάνει και τους συνδυασμούς στην frontline, που θα έχει μπει στο rotation και ο Livio και δεν θα βλέπουμε αποκλειστικά συνδυασμούς με τους Βεζένκοφ, Πρίντεζη, Έλις και Μάρτιν.