Κάθομαι και αναλογίζομαι πότε ήταν η τελευταία φορά που έγραψα κείμενο, μετά από νικηφόρο παιχνίδι του Ολυμπιακού στην Euroleague. Συνειδητοποιώ πως αυτό έγινε τον περασμένο Απρίλη στο αδιάφορο ματς με αντίπαλο την Darusafaka, με το οποίο ολοκληρώθηκε το περσινό μαρτύριο.
Αν περιορίσω τα κριτήρια σε παιχνίδια με ενδιαφέρον, θα πρέπει να πάω ακόμα πιο πίσω και στο συναπάντημα με την Bayern. Καταλαβαίνετε λοιπόν σύντροφοι και συντρόφισσες, πως είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι μήπως τελικά η ενασχόλησή μου με το «γράψιμο» έχει μαυρίσει την ομάδα.
Ήρθε όμως το χτεσινό μεγάλο διπλό και με καθησύχασε, ενώ μου επέτρεψε να σκάσω ένα χαμόγελο, για τα ψήγματα αισιοδοξίας που καλλιέργησαν ο coach Kemzura και οι παίχτες του.
Μην έχοντας το λογοτεχνικό ταλέντο του @ataraxia, του @figure ή του @RedEmerald, ή έστω την αμεσότητα και τη γλαφυρότητα του @Πιστού και του @RednGun, αν μου ζητούσατε να σας περιγράψω σε μερικά δευτερόλεπτα το τι συνέβη στη Μόσχα χτες, θα σας έδειχνα αυτή τη φάση.
Αν και ο @RedEmerald μου έβαλε χέρι πως με τα βίντεο λουφάρω από το γράψιμο, δε βρίσκω καλύτερο τρόπο για να μεταφέρω τα όσα, περίεργα είναι η αλήθεια, διαδραματίστηκαν στη Ρωσική πρωτεύουσα.
Περίεργα μεν, εξηγήσιμα δε, τουλάχιστον με το δικό μου απλοϊκό τρόπο σκέψης που θα προσπαθήσω να σας αναλύσω, όταν σταματήσω να φλυαρώ για να ξεγελάσω τον Νίκο.
Αν δεν σας έχω χάσει ακόμα ξεκινάω λέγοντας πως ο Ολυμπιακός νίκησε και δεν έχασε η CSKA. Δεν ήταν τυχεροί οι Πειραιώτες, ούτε οι Ρώσοι μπορούν να ισχυριστούν πως η θεά τύχη τους γύρισε την πλάτη. Τουλάχιστον όχι στο παιχνίδι αυτό καθαυτό.
Μπορεί ο τραυματισμός, του παιχταρά Clybern, να ανήκει στην κατηγορία «η μαύρη μου η μοίρα μου μάνα κακομοίρα μου», μπορεί όντως η απώλεια του, κατά τη διάρκεια του αγώνα, Hackett να ήταν κάτι που δεν θα μπορούσε να προϋπολογιστεί, αλλά η CSKA είσαι, έχεις ένα γεμάτο roster και έχεις απέναντί σου έναν προβληματικό, τουλάχιστον, Ολυμπιακό. Που και αυτός με τη σειρά του μπορεί να μιλήσει για την απώλεια του Παπανικολάου, που καλώς ή κακώς έχει καίριο ρόλο στο πλάνο του.
Και οι τρεις απουσίες, άλλες λιγότερο, άλλη περισσότερο, έπαιξαν ρόλο στην ύφανση της πλοκής και είχαν σαν κοινή συνισταμένη ότι ευνόησαν τους Ερυθρόλευκους.
Εξηγούμαι.
Ο πολυσχιδής Clybern, είναι ότι πιο πληθωρικό έχει πατήσει τα Ευρωπαϊκά παρκέ τα τελευταία χρόνια. Αποτελεί το συνδετικό κρίκο ανάμεσα σε backcourt και frontline για τον coach Ιτούδη και αυτός που με την πολυμορφικότητά του, του επέτρεπε να αλλάζει τρόπο προσέγγισης σε άμυνα και επίθεση και φυσικά πολλά και διάφορα σχήματα.
Η απουσία του αποδυνάμωσε το ισχυρό χαρτί του Έλληνα coach, που δεν είναι άλλο από τα χαμηλά σχήματα που εφαρμόζει όταν τα παιχνίδια στο κλείσιμο είναι καυτά. Ο Αμερικανός all a rounder προσδίδει ενέργεια στην άμυνα και με το μακρύ κορμί του καλύπτει κάθε τρύπα μπορεί να προκύψει. Μπορεί να μαρκάρει σχεδόν 5 θέσεις τόσο ψηλά όσο και χαμηλά. Αυτό χτες τους έλλειψε.
Όπως τους έλλειψε και η σκληράδα και το μέγεθος του Daniel Hackett. Ο Ιταλός, πρώην ερυθρόλευκος, πέρα από τη διαχρονική αμυντική του προσήλωση, δίνει τη δυνατότητα στον προπονητή του να κυνηγήσει ακόμα περισσότερο τα αγαπημένα του mismatch. Επίσης η απουσία του έδωσε χώρους στους κοντούς των Πειραιωτών να δράσουν, σχεδόν απρόσκοπτα.
Η Τρίτη απουσία, αυτή του Παπανικολάου, που ξεκίνησε τον αγώνα για να προσδώσει αμυντικό ένστικτο στην αρχή του αγώνα, έδωσε χώρο στον MVP του αγώνα, του Paul , να πραγματοποίησει μια εμφάνιση καριέρας.
Ο Ολυμπιακός αν κάτι βελτίωσε σημαντικά στο χτεσινό παιχνίδι είναι η άμυνά του. Ατομικά και ομαδικά οι Ερυθρόλευκοι παρουσιάστηκαν, για πρώτη φορά φέτος, πολύ συγκεντρωμένοι, διαβασμένοι και αποφασιστικοί.
Αν και η αρχή του παιχνιδιού ανέδειξε πάλι την αδυναμία της ομάδας να υπηρετήσει αμυντικό πλάνο με αλλαγές στο screen στην μπάλα, κάτι που πλήρωσε σε δύο φτηνά fouls του Militinov, αλλά γρήγορα το άλλαξε.
Η προσέγγιση παρέμεινε σε 2 με 2 καταστάσεις και με όσο λιγότερες βοήθειες γίνεται, αλλά είδαμε τους ψηλούς μας να προσπαθούν να βγουν μόνο για να ενοχλήσουν το χειριστή και γρήγορα να γυρίσουν στη θέση τους. Αυτό σε μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού υποστηρίχθηκε από καλές καλύψεις από τους αμυνόμενους στην αδύνατη πλευρά.
Ο Rubit, που έπαιξε αρκετά και λόγω των fouls του Μιλού, υπηρέτησε άριστα το αμυντικό πλάνο και προσωπικά το θεωρώ εξίσου σημαντικό με τα 6 επιθετικά του rebounds. Ο Kuzminskas επίσης, μπορεί στην ατομική άμυνα να υστερεί, αλλά κάλυψε με συνέπεια τους χώρους που έπρεπε.
Όμως όλα αυτά θα είχαν μικρή σημασία αν δεν υπήρχε η τρομερή εμφάνιση του Cherry στην μπροστινή γραμμή άμυνας. Ο, έχων ακούσει τα μύρια όσα, Αμερικανός guard χτες απέδειξε το λόγο που έμεινε στο ρόστερ. Ο Will πίεσε την μπάλα, έμεινε στις περισσότερες των περιπτώσεων μπροστά από τον James και το κυριότερο, έβαλε με δυναμισμό τα χέρια του στην μπάλα συμμετέχοντας στην πλειονότητα των deflections, που ήταν αρκετά.
Αυτός και ο Paul έβγαλαν άμυνες, έκλεψαν μπάλες και έδωσαν την ευκαιρία στην ομάδα τους στο τρικυμιώδες 2ο δεκάλεπτο να τρέξει και να βρει πόντους στο ανοικτό γήπεδο.
Οι σωστές τοποθετήσεις, ο περιορισμός των αλλαγών και οι λελογισμένες βοήθειες, συν την απουσία του Clybern και την ομαδική δουλειά στα block outs διόρθωσαν την τραγική εικόνα που είχε η ομάδα στον τομέα των αμυντικών rebounds, στο παιχνίδι της Βιτόρια. Αν ελέγξεις τα rebounds σε μεγάλο βαθμό ελέγχεις και το ρυθμό.
Δεν έγιναν ξαφνικά όλα ρόδινα στον αμυντικό τομέα για τον Ολυμπιακό. Πέραν των Cherry και Paul όλοι οι υπόλοιποι έδειξαν πόσο αδύναμοι είναι στην προσωπική άμυνα. James, Hilliard και Hines έκαναν πάρτυ βάζοντας την μπάλα στο παρκέ και παίζοντας στα πόδια.
Η επικοινωνία κατά τη φάση της άμυνας επιδέχεται και χρήζει τεράστιας βελτίωσης, αφού όταν η CSKA αποφάσισε να κινήσει παίκτες και μπάλα με ευέλικτα σχήματα, είδαμε το Hines να καρφώνει ανενόχλητος κάτω από το καλάθι.
Και εδώ οι απουσίες έπαιξαν ρόλο. Η αυξημένη συμμετοχή των Kurbanov, Antonov και η μη προσαρμογή των Strelnieks και Baker μέχρι στιγμής βάρυναν τα σχήματα του Ιτούδη και έτσι η άμυνα του Ολυμπιακού δε χρειάστηκε να κινηθεί περισσότερο από όσο αντέχει και μπορεί στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Όταν υπήρχαν ταυτόχρονα οι James, Hilliard, Hines ο Ολυμπιακός είχε τεράστια προβλήματα. Άλλωστε αυτοί οι τρεις σκόραραν και δημιούργησαν τα περισσότερα προβλήματα μέσα από iso καταστάσεις.
Όμως για να κερδίσεις μέσα στη Μόσχα, πέρα από μούσκουλα, μαχητικότητα, πάθος και άμυνα πρέπει να κάνεις κάτι και όταν έχεις την μπάλα.
Το πρώτο και κυριότερο είναι να μην την πουλήσεις. Ο Ολυμπιακός προσπάθησε να παίξει γρήγορα, αλλά λάθη δεν έκανε. Ειδικά ο Cherry ήταν σχεδόν αλάνθαστος και υπήρξε μεγάλη προσπάθεια στο να κινηθεί η μπάλα καίρια, αποφασιστικά και γρήγορα.
Το «αποφασιστικά» είναι η λέξη κλειδί. Για πρώτη φορά μετά από καιρό οι Πειραιώτες σήκωσαν το κεφάλι τους και κοίταξαν το καλάθι. Όχι μόνο από το 3ποντο, αλλά και με σκοπό να φτάσουν μέχρι εκεί.
Στη Μόσχα ο Ολυμπιακός, αν και θα μπορούσε να φάει το «τυράκι» του mismatch του Μιλού με τον Hines, πόσταρε λιγότερο από ποτέ. Μετέφερε το κέντρο βάρους των επιθέσεών του στην περιφέρεια και αποφάσισε να χτυπήσει κατά μέτωπο.
Απόδειξη αυτού είναι πως ο, κατ’ εξοχήν εκφραστής post επιθέσεων, Πρίντεζης το καλό του διάστημα το έκανε εκτελώντας εν κινήση και με πρόσωπο και όχι με πλάτη.
Η επιθετικότητα του Ολυμπιακού έκφραστηκε κυρίως μέσω των Paul και Punter (20 και 16 πόντοι αντίστοιχα). Και οι δυο Αμερικανοί δεν απείλησαν μόνο από το τρίποντο.
Ο μεν Paul έβαλε την μπάλα κάτω και διείσδυσε και ο Kevin, αν και ξεκίνησε εκβιάζοντας προσπάθειες, έφτασε μέχρι το καλάθι και το κυριότερο εκμεταλλεύτηκε τη νεκρή ζώνη του mid range εκτελώντας μετά από screen.
Η CSKA αμύνθηκε με βάθος στο PnR και άφησε τα 4-5μ στην ευχέρεια του νεοαποκτηθέντα SG. Αν μάλιστα έβλεπε λίγο περισσότερο το kick out, ίσως τώρα να ήταν αυτός ο MVP της αναμέτρησης. Σημαντικό για τον Punter είναι το γεγονός πως αν και ξεκίνησε άσχημα δεν επηρεάστηκε και συνέχισε να εκτελεί. Άλλωστε, όσο ξένο και αν είναι στην Ελληνική μπασκετική αντίληψη, οι σκόρερς πρέπει να σουτάρουν.
Ο coach Kemzura, όταν ο κρύος Σπανούλης, ήταν εκτός μετέφερε τα screens στις 45 μοίρες και κυρίως με τον Cherry προσπάθησε να απομακρύνει τις βοήθειες από τον άξονα για να κυνηγήσει μια έξτρα πάσα ή ακόμα και το close out. Πάντα όμως πρόθεση του ήταν οι παίχτες που έχουν την μπάλα να κινούνται προς το καλάθι.
Ο Militinov μπορεί να πήρε μολις 2 προσπάθειες αλλά λειτούργησε άριστα σαν «δόλωμα». Έδωσε δυναμικά screens, ρόλαρε τραβώντας βοήθειες και κυρίως έσπασε μπάλες στους γύρω του. Μαζί με το Rubit μάλιστα ανανέωσαν 10 επιθέσεις δίνοντας δεύτερες ευκαιρίες στην ομάδα τους να σκοράρει, εκμεταλλευόμενοι τις βοήθειες που έδιναν οι προσωπικοί τους αντίπαλοι κυρίως όταν ο Strelnieks ήταν στο παρκέ.
Καθόλου τυχαία δεν είναι και ο αυξημένος χρόνος του Kuzminskas, αλλά και η επιλογή Vezenkov, από το Λιθουανό coach. Πάντα ήθελε να υπάρχουν τουλάχιστον τρεις παίχτες στην πεντάδα που να μπορούν να βάλουν την μπάλα στο παρκέ και να επιτεθούν.
Εν κατακλείδι, επειδή εδώ αργήσει να παραδώσω το κείμενο και επειδή μάλλον και σεις έχετε παραδώ παει πνεύμα διαβάζοντας την ακατάσχετη φλυαρία μου, ο Ολυμπιακός άδραξε την μέρα. Εκμεταλλευτηκε τις Ρωσικές δυσλειτουργίες επενδύοντας στην ενέργεια και στο κάθετο παιχνίδι. Απεγκλωβίστηκε από τις αρχές του, έτρεξε και ελπίζω και εύχομαι αυτό να ήταν το πρώτο βήμα προς την αλλαγή.
Άλλωστε ο Σπαν όσο κρύος και εγκλωβισμένος και αν είναι, όταν είναι ξεκούραστος στην crunch time, που λένε και οι μπασκετικοί (γιατί εμείς είμαστε μπασκετόγαυροι), θα κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα.
Θα κλείνει παιχνίδια.
Ας ελπίσουμε αύριο σε ανάλογη συνέπεια.
