Από τον Γιώργο Βαΐτση στην Έμμα Στόουν…
Αν ρωτούσε κανείς το 2010 τι ήξερε ο μέσος Έλληνας για την πόλη και ταυτόχρονα κρατίδιο του Μονακό, οι απαντήσεις θα ήταν αναμενόμενες. Η Βασιλική οικογένεια του Μονακό και η Grace Kelly με το μοιραίο τροχαίο. Το Γκραν Πρι της Formula 1 στους στενούς για τέτοιου είδους αγώνες δρόμους της πόλης. Και η ποδοσφαιρική ομάδα της Μονακό που μεγαλούργησε ο Ακης Ζήκος χωρίς να αρκεί ένας τελικός Τσάμπιονς Λιγκ για να κληθεί στην τότε Εθνική από τον Ότο Ρεχάγκελ. Ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός είχε και αυτός τις στιγμές του απέναντι στην Μονακό με το πολυθρύλητο και μυθικό γκολ του Βαΐτση που έδωσε την πρόκριση στους 8 του Κυπελλούχων του 1993, και το ματς στο Πριγκιπάτο για το Τσάμπιονς Λιγκ του 2005, με το ακυρωθέν γκολ του Οκκά που ήταν κανονικό γκολ, και στέρησε την ισοπαλία και κατά επέκταση και την πρόκριση στους 16, παρά τους 10 τελικά πόντους που μάζεψε ο Ολυμπιακός στην φάση των ομίλων. Τώρα πια όμως και η μπασκετική Μονακό έχει μπει στην ζωή του Έλληνα φιλάθλου, διανύοντας μια μεγάλη πορεία από την συμμετοχή στο Final Four του BasketBall Champions League της Αθήνας, και τον τελικό απέναντι στην ΑΕΚ, μέχρι την επική προημιτελική μάχη Ολυμπιακού και Μονακό πέρσι στην Ευρωλίγκα, με Kevin Durant και Emma Stone να δίνουν το παρόν στον τελευταίο αγώνα του ΣΕΦ. Εμείς θα δώσουμε τους ελέγχους των τεσσάρων πρώτων αγωνιστικών με ανάλογα σχόλια για τους μαθητές-παίκτες της Γαλλικής δευτεραθλήτριας.
Τρεις γάιδαροι ψάχνουν για χημεία σε πολυτελή αχυρώνα…
Μετά την αποτυχία και τους χαμένους τελικούς με 2-3 από την Βιλερμπάν για την Γαλλική Λίγκα του 2022, ο 32χρονος στο μεταξύ Mike James, έχει μείνει με μόνους ομαδικούς τίτλους όσους κατέκτησε στην Ελλάδα επί Παναθηναϊκού, και ένα κερδισμένο Ιταλικό σούπερ καπ, σε ατομικό όμως επίπεδο βρίσκεται σε μια πολύ καλή φάση της καριέρας του, οδηγώντας αρκετά κοντά την νέα στην Ευρωλίγκα Μονακό στο Final Four, με ανταμοιβή την δίκαιη παρουσία στην πρώτη πεντάδα της Ευρωλίγκας. Η Μονακό έφερε την μεταγραφική περίοδο 2 ακόμα μεγάλους σκόρερ στο πλευρό του, με Loyd και Okobo. Ο Mike James παραμένει όμως ο κυρίαρχος κόκορας στο κοτέτσι των Μονεγάσκων. Για την ακρίβεια σκοράρει όσο και οι 2 άλλοι μαζί, και έχει τις περισσότερες ασσιστ από τους 3, με μεγάλο μέρος του σκοραρίσματος του να είναι φυσικά 1 vs 1, με 16 ντραιβ, 5 ατομικά σουτ και 5 σκριν πάνω στην μπάλα 2 και 3 πόντων μεταξύ των άλλων, αν και ψάχνει το χέρι του ακόμα από μακριά με 23,1 % στα τρίποντα.
Ο Jordan Loyd από την άλλη, με 8,2 πόντους σίγουρα απέχει ακόμα από αυτά που είδαμε σε Ερυθρό Αστέρα και Ζενιτ, ψάχνοντας και αυτός το σουτ σαν τον Τζειμς με 25% μόλις στα τρίποντα, και εντυπωσιακό δεδομένο για ένα δυνητικό καλό στο προσωπικό παιχνίδι περιφερειακό, την μόλις μια διείσδυση του σε σετ παιχνίδι, και το 31 % στα δίποντα στα πρώτα τέσσερα ευρωπαϊκά παιχνίδια της χρονιάς. Ο Loyd ωστόσο ολοκληρώνει τους περισσότερους αιφνιδιασμούς στην ομάδα αυτή, και δεν απέχει πολύ σε ασιστ από τον πρώτο James (3,2 έναντι 3,8 του πρώην γκαρντ του Παναθηναϊκού). Μάλιστα, είναι καλύτερος σε αναλογία ασιστ-λαθών (3,3 ο Loyd, 2,5 o James), έχοντας ουσιαστικά τον ρόλο του δεύτερου πλει-μεικερ όταν o James ξεκουράζεται στον πάγκο ή λείψει από την δωδεκάδα. Ο τρίτος της παρέας Okobo, σε αντίθεση με τους άλλους 2 δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την θέση του ποιντ-γκαρντ, είναι όμως ο δεύτερος πιο διεισδυτικός παίκτης της Μονακό (8 drive), δεν ολοκληρώνει πολλές φάσεις σε Fast break ο ίδιος(1), και έχει 2,2 ασιστ που τις συνοδεύει με 1,8 λάθη δηλαδή 1,3 αναλογία ασιστ-λαθών, αρκετά χειρότερη συγκριτικά με τους άλλους 2 αστέρες της ομάδας. Τουλάχιστον όμως σουτάρει μεν λιγότερο από James και Loyd, είναι όμως πιο εύστοχος στις 3 προσπάθειες τριών πόντων που παίρνει/παιχνίδι με 42 % ευστοχία από τα 6,75.
Η άμυνα των δυνητικών μεγάλων επιθετικών κανονιών της περιφέρειας
Τα καλά νέα είναι ότι οι όποιοι περιφερειακοί της Μονακό έχουν συμπαίκτες από το 3 εως το 5 αρκετά ικανούς να τους καλύψουν στα χαρτιά, με την Μονακό να είναι όχι άσχημα μετά από 3 δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια, ως έβδομη καλύτερη άμυνα ανά 40 λεπτά με 76,6 πόντους, και το ανάλογο DRtg(έβδομο 109,5). Ένα σχετικό κοινό στοιχείο μεταξύ James, Okobo και Loyd, είναι ότι δεν είχαμε τόσες πολλές απόπειρες ποσταρίσματος εναντίον τους. Χαρακτηριστικά ο Okobo είχε μόνο 1 φάση που ο αντίπαλος τελείωσε καλάθι, όταν σκριν του Γουίλιαμς τον έφερε σε μις-ματς εναντίον του τεσσαριού του Παναθηναϊκού ο όποιος τελείωσε με Fade away. Ο Loyd μάλιστα δεν είχε καμιά πετυχημένη αντίπαλη προσπάθεια εναντίον, είτε με ασιστ είτε με καλάθι. Και μόνη εξαίρεση με κάποια προβλήματα σε παιχνίδι με πλάτη να είναι φυσικά ο Τζέιμς, που δοκίμασαν να χτυπήσουν οι αντίπαλοι με παιχνίδι με πλάτη. Η Εφές όμως ήταν η μόνη ικανή να ωφεληθεί μαζικά από το σωματικό μειονέκτημα του Τζέιμς κοντά στο καλάθι, με σκριν του Εμπαγιε στον Τζέιμς, και αλλαγές στα σκριν που έφερναν 2 φορές τον Γάλλο φόργουορντ να ποστάρει τον Τζέιμς. Η απόφαση δε της Μονακό να αναλάβει ο Τζέιμς τον Κλάιμπερν για κάποιο χρονικό διάστημα διευκόλυνε τους Τούρκους σε αυτό το κομμάτι, αφού ο Κλάιμπερν απλά έπρεπε σε 2 περιπτώσεις να περιμένει την βοήθεια στο ποστ και να πασάρει σε Ζιζιτς( 2 πόντους) και Εμπαγιε(3 πόντους). Και αρκούσε με μια reverse κίνηση να ξεπεράσει τον Τζέιμς για 2 ακόμα πόντους, χωρίς να έρχεται έγκαιρα η βοήθεια του Μοτεγιούνας εκεί. Αυτό όμως είναι κλασσικά η μισή αλήθεια.
Μονακό και αντίπαλο παιχνίδι με πρόσωπο.
Ανάμεσα στους Loyd, Okobo και James, o με διαφορά περισσότερο εμπλεκόμενος σε τρίποντα με σκριν πάνω στην μπάλα (14 πόντοι) από τους αντιπάλους είναι ο Loyd. Είχε στο ματς με την Μακάμπι σκριν μεταξύ των περιφερειακών της Μακάμπι, με τον Χόλινς να σκρινάρει τον Λόιντ για να απελευθερώσει τον Λορέντζο Μπράουν για σουτ 3 πόντων, και τον ψηλό Σόρκιν να δίνει πικ για έναν επιπλέον τρίποντο του Λορέντζο Μπράουν με προσωπικό φρουρό τον Λόιντ. Αντιμετωπίζοντας στο ματς με τον Παναθηναϊκό ένα Fake screen Γουίλιαμς να αρκεί για την εκτέλεση από τα 6,75 του Πάρις Λι, στην Ιταλία ο Ζάιτε απελευθερώνει τον Λούντμπεργκ με διπλό σκριν πάνω σε Λόιντ, και σε αυτό με την Εφές ο Μίσιτς κάνει ημικυκλική κίνηση από την baseline περνώντας από Εμπαγιε, παίρνοντας πάσα από τον συμπαίκτη του Μπράιαντ, και τον Ζίζιτς στο τέλος να σκρινάρει τον Λόιντ, για να σουτάρει ο Σέρβος περσινός δήμιος του Ολυμπιακού στο Final Four του Βελιγραδίου. Ο πρώην παίκτης των Ζενιτ, Βαλένθια και Ερυθρού είναι επίσης ο περιφερειακός από τους 3 σκόρερ που δέχτηκε και τα περισσότερα τρίποντα από πικ εν ρολ που βρίσκουν τρίτο παίκτη στην περίμετρο για 3(9 πόντοι). Τα 2/3 αυτών των πόντων προήλθαν από ασσιστ του Λορέντζο Μπράουν, και την άλλη από τον Μίσιτς σε χετζ Μοτεγιούνας πάνω του. Όσο αφορά τους υπολοίπους, ο Τζέιμς χάρη και στην αμυντική προσέγγιση της Μονακό που επιχειρεί να τον κρύψει στην άμυνα σε όσο γίνεται πιο ακίνδυνους παίκτες έχει συνολικά δεχτεί σχετικές λίγες φάσεις με πικ εν ρολ πικ εν ποπ ασσιστ και πάσα προς τα έξω για 3 σε τρίτο παίκτη, δηλαδή 1 πικ εν ποπ ασσιστ Λορέντζο Μπράουν, 2 πικ εν ρολ ασσιστ Χάκετ και Μίσιτς, και 1 τρίποντο με πικ εν ρολ Μάνιον-Μίκι σε Λουντμπεργκ επειδή στην αρχή της φάσης ο Μπράουν ρίσκαρε να παγιδέψει και να κλέψει από τον Μάνιον που μάρκαρε ο Τζέιμς.
Ντραιβ και άμυνα Οκόμπο
Αναφερθήκαμε στις αδυναμίες του Λόιντ στο σύνολο των τεσσάρων παιχνιδιών, οφείλουμε όμως να πούμε ότι δεν προκύπτουν εως τώρα φάσεις drive από τους αντιπάλους, αφού όπως και στις φάσεις ποστ δεν είχαμε πετυχημένη φάση αντιπάλου με αυτόν τον τρόπο. Αντιθέτως οι Τζέιμς και Οκόμπο παρά την παρουσία του αθλητικού supporting cast, ήταν μοιραίο να μην αποφύγουν τέτοιες φάσεις. Στην περίπτωση του Τζέιμς υπήρχαν και πιο περίπλοκες εκδηλώσεις επιθέσεων όταν για παράδειγμα ο Ντιαλό μαρκάρε Λι, ο Γουίλαμς έκανε σκριν στον Ντιαλό και ο Μποχωρίδης προσπαθούσε να πασάρει στο ποστ μις-ματς Γουιλιαμς-Ντιαλό, μέχρι ο Πονίτκα να κόψει στην γραμμή βολών και να χτυπήσει με reverse ντριμπλα τον Τζέιμς. Αυτό ήταν όμως ο κανόνας στην εξαίρεση, καθώς οι περισσότερες φάσεις ήταν πιο απλές. Είχαμε τον Γουίλιαμς να τον σκρινάρει για ντραιβ του Λι, και τον Τζον Μπράουν να μένει πίσω, τον Χάκετ να ολοκληρώνει με Floater. Τον Ζαιτε να κάμπτει την αντίσταση του Τζέιμς προς χάρη του Χάκετ με 2 πικ πάνω σε Τζέιμς. Και τον Μίσιτς να σκοράρει σε δευτερεύοντα αιφνιδιασμό. Ο Οκόμπο από την πλευρά του είχε περίπου τις ίδιες φάσεις τελειωμένων διεισδύσεων από αντιπάλους, μοιρασμένες σε 2 παιχνίδια με 4 πόντους από Μποχωρίδη και Πονίτκα στο παιχνίδι Παναθηναϊκός-Μονακό, και 5 ακόμα από Μίσιτς και Μπομπουά. Στο παιχνίδι με την πρωταθλήτρια Ευρώπης η Εφές με τον ψηλό της σκρίναρε πάντα τον Οκόμπο για να κάνουν μπούκες οι περιφερειακοί της, με την διαφορά ότι σε μια από αυτές προϋπήρχε σκριν εκτός μπάλας για τον Μπομπουά από τον Ντάνστον περνώντας και από τον Πλαις πιο πριν, προτού καταλήξει ο Γάλλος σε λόμπα και 2 πόντους. Ο περσινός πρωταθλητής με την Βιλερμπάν μέχρι το ματς με την Εφές, είχε και αυτός σχετικά λίγους πόντους παθητικό από αντίπαλα πικ εν ρολ. Με τον Μίσιτς όμως και τον Μπομπουά δευτερευόντως τα πράγματα ήταν αρκετά διαφορετικά, είτε με τον Μπομπουά να προσπαθεί να βγει από σκριν εκτός μπάλας και να δίνει τελικά πικενρολική ασσιστ, είτε μέσω του Σέρβου ηγέτη της Εφές σε 3 δημιουργίες. Στην πρώτη με πικ εν ρολ πάσα του Μίσιτς σε Πλαις ο Σέρβος δεν ψάρωσε από την show άμυνα του Μόερμαν πριν την απόπειρα δημιουργίας προς τον Γερμανό σέντερ. Στην δεύτερη πετυχημένη πικ εν ρολ δημιουργία ο Μοτεγιούνας χέτζαρε, ο Μίσιτς όμως είδε Ζίζιτς και αυτός στο short roll πάσαρε με την σειρά του στον Εμπαγιέ. Και στην τρίτη ο Χολ ήταν αυτός που ο χέτζαρε επιθετικά με την τάπα του Τζέιμς σε Πλαις να χρεώνεται τελικά με φάουλ.
Συμπεριφορά αστέρων off the ball, και η πολύπλευρη προσφορά του Ντιαλο
Σε γενικές γραμμές οι προκλήσεις σε αυτόν τον τομέα του αμυντικού παιχνιδιού ήταν σχετικά μετρημένες, με ένα σκριν εκτός μπάλας του Μπαρτολομέο όσο αφορά τον Τζέιμς. Ο Οκόμπο κατέγραψε στο παθητικό του ένα τρίποντο του Λορέντζο Μπράουν που μάρκαρε ο Λόιντ, σε φάση που ο πασέρ Μπολντγουιν συνεργάστηκε με hand-off με τον Πόιθρες. Τρίποντο από επαναφορά σε Λούντμπεργκ και 2 ακόμα πόντους από Κόψιμο του Πονίτκα με βοήθεια σκριν Γουλιαμς ενώ αρχικά αρχικά ο
Πολωνός κατέβαζε μπάλα ως οργανωτής απέναντι στον Οκόμπο. Την ίδια ώρα που ο Λόιντ είχε και αυτός 3 φάσεις, ένα σουτ από play επαναφοράς, ένα σουτ από ΑΤΟ play με το τέλος του χρόνου από τον Μπομπουά, hand off τρίποντο του Μίσιτς, και σκαστή πάσα του Παγιόλα στον Μπελινέλι στην weak side. Σε κάθε περίπτωση όλοι τους πρέπει να νιώθουν τυχεροί, για να μην πούμε ευλογημένοι, που διαθέτουν ως συμπαίκτη το πολυεργαλείο και ελβετικό σουγιά Άλφα Ντιαλό, με μέχρι τώρα φετινό απολογισμό 11,2 πόντους 5,2 ριμπάουντ, 2,2 ασσιστ, 1,2 κλεψίματα, παιχνίδι με πρόσωπο και με πλάτη όποτε χρειαστεί. Έχει το τρίτο υψηλότερο PIR πίσω από Τζέιμς και Χολ και κυρίως σημαντικότατη αμυντική συνεισφορά και φέτος. Κάτι που καταλαβαίνει κανείς όταν μαρκάρει τα επιθετικά επικίνδυνα γκαρντ της αντίπαλης ομάδας, αλλά και από το είδος των πόντων που κατάφεραν οι αντίπαλοι να βάλουν απέναντι του. Ενδεικτικά ο Μπολντγουιν για να βρει λύσεις εναντίον του έπρεπε να πάει σε 1 εναντίον 1 τρίποντο, να σκοράρει για 3 μετά από πικ εν ρολ Λ.Μπράουν και Πόιθρες και να σουτάρει ένα ακόμα σουτ τριών πόντων βγαίνοντας από τα σκριν. Τρεις επιλογές που ασφαλώς δεν είναι το στυλ παιχνιδιού που βόλευε τον Μπολντγουιν όπως τον ξέρουμε και αναδεικνύουν την αξία του πρώην παίκτη του Λαυρίου ακόμα και όταν βγαίνει ηττημένος στην άμυνα.
Ο Λευκός(Μοτεγιούνας) και ο εκρηκτικός(Χολ)
Η αλήθεια είναι πως η Μονακό έχει υπερπληθώρα λύσεων στις θέσεις 3 εως 5 όπως και στις αντίστοιχες των περιφερειακών. Για του λόγου το αληθές ο πιο ρολίστας από όλους, ο Μπλόσονγκειμ, των τεσσάρων πόντων ανά παιχνίδι, ήταν πέρσι στο στόχαστρο της Μπαρτσελόνα, και αν και έπεσε και αυτός θύμα του συστήματος να κόβει ο Πονίτκα με σκριν Γουίλαμς στην ρακέτα. Δείχνει, ακόμα και αν έχει περιθώρια ανόδου, ότι είναι ένα ακόμα χρήσιμο αθλητικό πολυεργαλείο για να παίζει 4 αλλά και 3, θέση που δεν τον είχαμε δει να παίζει πολύ στην Ουλμ του Λάκοβιτς. Τα πεντάρια της Μονακό, Χολ και Μοτεγιούνας, προσφέρουν πάντως στην πλειοψηφία των περιπτώσεων μόνο 2 αμυντικές επιλογές ή να μείνουν μέσα ή να χετζάρουν δυναμικά προς τα έξω. Αν υπάρξουν αλλαγές θα είναι σχεδόν μόνο όταν ο Τζον Μπράουν κατεβαίνει στην θέση του σέντερ. Ο Χολ αδιαμφισβήτητα είναι μια επιβλητική παρουσία στο ζωγραφιστό, ως δεύτερος στα μπλοκ πίσω από τον Κουμάντζε σε μέσο όρο.
Παράλληλα όμως δεν είναι και άτρωτος. Προσφέροντας 2 συγκεκριμένες περιπτώσεις επιθετικών διέξοδών στους αντιπάλους του. Η πρώτη είναι τα επιθετικά ριμπάουντ όταν ο Χολ πήγαινε να αλλοιώσει φάσεις από Drive και ποστ αντιπάλων, με ήδη 5 καλάθια 2 πόντων να έχουν σημειώθει έτσι απέναντι στον Χολ. Και η δεύτερη προέκυπτε όταν ο Χολ ήταν σε drop άμυνα ή γενικά έμενε πίσω από τα σκριν. Κάτι που οι αντίπαλοι του χτύπησαν με πικ εν ρολ του Γκουντάιτις σε early offense, τον γνωστό συνδυασμό off the ball που μετατρέπεται σε side pnr αυτήν την φορά με τον Μπελινέλι δημιουργό και Μίκι αποδέκτη, και μια ακόμη off the ball παραλλαγή hand off Παγιόλα σε Κορντινιε ώστε ο δεύτερος να δημιουργήσει για pnr Bako. Περιπτώσεις που φυσικά δεν ήταν οι μοναδικές εφόσον είχαμε άλλα 2 πικ εν ρολ τελειώματα, με το ένα να ήταν μεταξύ Μίσιτς και Πλαις σε φάση που εφαρμόστηκε λίγα δευτερόλεπτα πιο πριν show άμυνα Μόερμαν σε Μίσιτς, και την άλλη ολοκλήρωση πικ εν ρολ να έχει αποδέκτη πάλι τον Πλάις, στην μοναδική φάση από αυτές τις επιθέσεις που ο Χολ χέτζαρε δυναμικά.
Ο συνοδοιπόρος του Χολ στην θέση του πενταριού Μοτεγιούνας διαθέτει ως μόνο πραγματικά κοινό με τον Αμερικάνο την χρήση δυναμικής άμυνας, αφού όσον αφορά τα σουτ με σκριν πάνω στην μπάλα ο Χολ έχει μόλις 5 πόντους παθητικό. Ο Λιθουανός τέως NBAer έχει 11 πόντους παθητικό και 4 τέτοιου είδους καλάθια , με τρίποντα από Λορέντζο Μπράουν, τον Γκουντάιτις του Παναθηναϊκού να σκρινάρει τον Τζον Μπράουν για να σκοράρει το τεσσάρι της ομάδας ο Γουίλιαμς τρίποντο, τον Λουντμπεργκ να ευστοχεί σε σουτ μέσης απόστασης και τον Μίσιτς να κλείνει αυτόν τον κύκλο των σουτ με σκριν πάνω στην μπάλα. Ο Μοτεγιούνας δεν την πατάει τόσο πολύ από επιθετικά ριμπάουντ και follow αντιπάλων ψηλών όπως ο Χολ. Το πραγματικό πρόβλημα είναι όμως ότι μια διαβασμένη ομάδα μπορεί να παίξει πικ εν ρολ, και ακόμα και αν δεν βγει η συνεργασία των 2, να βρεθεί ο συμπληρωματικός παίκτης που θα τιμωρήσει την βοήθεια στην συνεργασία κοντού και ψηλού. Όπως στο Ισραήλ όπου οι Λορέντζο Μπράουν και Πόιθρες συνεργάστηκαν 2 φορές εναντίον του Μοτεγιούνας βρίσκοντας Μάρτιν και Μπολντγουιν στην γραμμή του τρίποντου. Και τον Πόιθρες σε μια από τις 2 φάσεις να είναι αυτός που έδωσε την τελική ασσιστ. Αλλά και στο Μονακό-Εφες με Μοτεγιούνας να χετζάρει 2 φορές, χωρίς αποτέλεσμα απέναντι στο πικ εν ρολικο δίδυμο Μίσιτς-Ζιζιτς που αξιοποιήσε Κλάιμπερν για 3 και Εμπαγιε για 2 πόντους αντίστοιχα. Αποτέλεσμα που δεν άλλαξε ούτε σε μια τρίτη φάση, όταν επιχείρησε να κάνει πάλι δυναμικό χετζάρισμα, να μην γίνεται τελικά, αλλά την κατάληξη να είναι ίδια με διαφορετικούς συντελεστές Κλάιμπερν δημιουργός, Ντάνστον σκρίνερ και Εμπαγιέ σουτέρ.
Ο άνθρωπος χταπόδι
Στο επιθετικό κομμάτι ο Τζον Μπράουν ομολογουμένως δεν φέρνει το ιδανικό πακέτο που θέλει το σύγχρονο μπάσκετ. Έχουμε ελάχιστες συνεργασίες πικ εν ρολ και πικ εν ποπ με Μπράουν. Δεν έχει βάλει ούτε ένα τρίποντο, προσφέρει περιστασιακά σουτάκι, και σίγουρα σε θέμα spacing υπάρχουν αρκετά καλύτερα τεσσάρια από τον ίδιο. Γνωρίζουμε όμως ότι το συμβόλαιο του το βγάζει από την άμυνα όπου κάνει την ομάδα να παίζει με 6, ρισκάρει στο να κλέβει μπάλες, με το αποτέλεσμα να τον δικαιώνει σπάζοντας όλα τα ρεκόρ στα κλεψίματα το 2021-22, και την αναγκαστική αποχώρηση της Ουνίξ να μας αφήνει με ένα μεγάλο What if, τι θα γινόταν με αυτόν σε ατομικό επίπεδο , αλλά και με την ομάδα του σε ομαδικό. Φέτος όμως θα έχει την ευκαιρία να ολοκληρώσει το περσινό έργο με την Μονακό που δυνητικά μπορεί να παραταχτεί με πολύ ευέλικτή και αθλητική τριάδα από το 3 εως το 5 με Ντιαλό, Μπλοσονγκειμ και Μπράουν για να αλλάζουν όλοι στα σκριν χωρίς τους περιορισμούς που έχουν Χολ και Μοτεγιούνας στο εύρος των αμυνών που εφαρμόζουν. Περιέργως ο Παναθηναϊκός έδειξε σε αρκετό βαθμό ποικιλία αντιδότων για την άμυνα του Μπράουν. Με 2 Τρίποντα με σκριν πάνω στην μπάλα με το τεσσάρι του Γουίλιαμς να εκτελεί στο ένα και στο άλλο να σκρινάρει, επιθετικό ριμπάουντ Γουίλιαμς, με ένα hand-off να αποτελεί την βάση για να έχει προβλήματα ψηλός της Μονακό, πικ εν ρολ Γουίλιαμς με dive του ψηλού του Παναθηναικού χωρίς σκριν παίζωντας ως 5αρι. Ο Γουίλιαμς συνέχισε το σερί πόντων εναντίον του Μπράουν, με τον Γκριγκόνις να κάνει backscreen στον Μοτεγιούνας, για να γίνει το πικ εν ρολ Λι-Γκουντάιτις απέναντι στον Μοτεγιούνας, τελικά όμως τον Γκριγκόνις μετά από αυτό το σκριν να βρίσκει σε μις-ματς τον Μοτεγιούνας, πασάροντας έξω για το εύστοχο σουτ του Γουίλιαμς. Είχαμε επίσης ποστάρισμα Γουίλιαμς που εξελίχθηκε σε Face up κατάσταση, τρίποντο Γουίλιαμς με ασιστ από ντραιβ Λι, ατομικό σουτ 3 πόντων από Γουίλιαμς, και τρίποντο του Καλαϊτζάκη σε κατάσταση αιφνιδιασμού. Ένα ματς βέβαια που δεν αποτελεί την νόρμα για τον Μπράουν, που συνήθως μπορεί είτε να τον προδώσουν κάποια αμυντικά ρίσκα που παίρνει, είτε να φροντίσει η αντίπαλη ομάδα να ψάξει το σκορ όσο γίνεται μακριά από την αμυντική του επίδραση
Οι υπόλοιποι Γάλλοι της ομάδας
Ο Μόερμαν είναι αυτός ο οποίος ξεχωρίζει από τους υπολοίπους πλην Οκόμπο γηγενείς της ομάδας, αν και τυπικά το Μονακό είναι ανεξάρτητο κράτος. Τα στατιστικά του είναι μέτρια(5 πόντους μέσο όρο) στα δίποντα είναι τραγελαφικός με 2 στα 11, ενώ ψάχνεται ακόμα και στο τρίποντο με 30 %. Όμως στην πορεία αυτό ακριβώς το τριποντο του θα είναι ιδιαιτέρως χρήσιμο, ειδικά για να δίνει spacing. Π.χ με τον Μπράουν ως σέντερ, αλλά και μαζί σε κοινές πεντάδες με τα πιο βαριά κορμιά της θέσης του σέντερ. Στην άλλη πλευρά του γηπέδου στην άμυνα είναι παραπάνω από αξιοπρεπής, και είναι αναγκαίος και στο Γαλλικό πρωτάθλημα με το διαβατήριο του, μια και είδαμε σε διάφορα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα πόσο σημαντικό είναι το πλεονέκτημα του γηγενούς κορμού, απέναντι σε ομάδες που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν όλους τους ξένους τους στα εγχώρια πρωταθλήματα. Μαζί με Μόερμαν και Οκόμπο αποκτήθηκε και ο Στραζελ, ένα από τα μεγάλα ταλέντα της χώρας στα γκαρντ, με διακρίσεις σε μικρές Εθνικές, εμπειρία Ευρωλίγκας με Βιλερμπάν και φιλοδοξία να φάει μια ημέρα την θέση του αγαπημένου παιδιού του Κολε, Άλμπισι, στους πλει-μεικερ. Μέχρι τότε στην φετινή Ευρωλίγκα ο ρόλος του στα πρώτα ματς είναι να παίζει κάτι λιγότερο από 6 λεπτά με ανάλογα μικρή επίδραση. Μην ξεχνάμε ακόμα ότι υπάρχει στο ρόστερ ο Ουαταρά, ο άνθρωπος που με τα τρίποντα του θα ήταν ο x-factor που θα έστελνε την Μονακό στο Final Four, αν ο ΜακΚισικ δεν το έπαιρνε πάνω του και κρατούσε τον Ολυμπιακού σε εκείνο το ματς.
Επίλογος
Σε μια ομάδα την Μονακό με 3 δυνατούς παίκτες στο 1 εναντίον 1, η οποία μοιράζει λίγες ασιστ(τέταρτη χειρότερη αυτήν την στιγμή/40 λεπτά), έχει 2 από τους 3 σκόρερ(Τζειμς, Οκόμπο, Λόιντ) με κακά ποσοστά στα τρίποντα, και έναν αρκετά άσουτο για τεσσάρι τον Τζον Μπράουν. Κάνοντας την την δεύτερη χειρότερη στα τρίποντα με ούτε 30 % ευστοχία είναι δικαιολογημένη η αρκετή χρήση επιθετικής άμυνας στον εκάστοτε χειριστή της μπάλας για να χαλάσει το παιχνίδι της. Μαζί με την έμφαση που οφείλουμε να δώσουμε στο να μην εκμεταλλευτεί η Μονακό την έφεση της στα κλεψίματα ώστε να βρει λύσεις στο Fast Break. Το ότι παρόλα αυτά είναι έβδομη στο προηγμένο στατιστικό του ORtg λέει αρκετά για τις επιθετικές της δυνατότητες. Και ας είναι το παιχνίδι της με πλάτη ταβανιασμένο, όταν το καλύτερο που είχε να προσφέρει στις πρώτες 4 αγωνιστικές ήταν το στοχευμένο ποστάρισμα του Τζειμς στον Λι, και το πιο κοντινό μετά από αυτό ήταν το στήσιμο μερικών High-Low με Τζον Μπράουν ως κύριο δημιουργό στην αρχική φάση της σεζόν. Σε κάθε περίπτωση μοιάζει για ματς που θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι. Έστω και αν οι οπαδοί του Ολυμπιακού δεν θα επιθυμούσαν μια αναμέτρηση ακατάλληλη για καρδιακούς.
