Ένα γράμμα, από καρδιάς, στον David Blatt.
Καλησπέρα coach,
Έφτασε, πολύ νωρίτερα του αναμενομένου, η ώρα να χωρίσουν οι δρόμοι σου με την αγαπημένη μας ομάδα. Ξεκίνησες με προσδοκίες. Όταν ήρθες όλοι αναμέναμε ότι θα πνεύσει ένας άνεμος αγωνιστικής αλλαγής. Η κριτική ξεκίνησε νωρίς. Κάποιες επιλογές στην στελέχωση του roster έμοιαζαν ακατανόητες. Άλλωστε είναι γνωστό ότι το δεύτερο επάγγελμα του Έλληνα, και για να μην είμαστε άδικοι μάλλον και του οποιοδήποτε φιλάθλου ανά την υφήλιο, είναι η προπονητική, ανεξαρτήτως αθλήματος. Πρώτοι πρώτοι οι δημοσιογράφοι.
Ποτέ δεν χώνεψαν το γεγονός ότι δεν μπορούσαν να υπηρετήσουν επαρκώς την αγαπημένη τους θεματολογία, την μεταγραφολαγνεία. Ειδικά το καλοκαίρι του 2018 δεν πετύχαιναν ελέφαντα στα 2 μέτρα.
Κάποιοι βέβαια τραβάνε κι άλλα ζόρια. Αυτού του είδους τα ζόρια όπου ο Ολυμπιακός, ντε και καλά, θα πρέπει να στηρίζεται σε Έλληνες παίκτες. Ασχέτως συνθηκών, ασχέτως αν έχουν δουλέψει όλα αυτά τα χρόνια για να βοηθηθούν οι ίδιοι αλλά και να βοηθήσουν την ομάδα, ασχέτως αν χτίστηκαν καριέρες και καριέρες στην πλάτη του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ Βασίλη Σπανούλη, και κατά δεύτερο λόγο του Πρίντεζη. Αυτοί σε αμφισβητούσαν, που έχουν στο μυαλό τους τα μανατζεριλίκια και τις καλές σχέσεις με παικτάκια της σειράς (ναι coach, της σειράς).
Παρ’ όλα αυτά λοιπόν ξεκινάει η season 2018 – 2019 και όλα βαίνουν καλώς. Το 2018 κλείνει και είμαστε σε ένα πολύ καλό σημείο. Κι επειδή είμαστε Olympiacos BC, τι έγινε με το που μπήκε το ‘19; ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ David. Που να ήξερες ότι έρχεσαι σε μία ομάδα αυτοκαταστροφική, με όλη τη σημασία της λέξης; Όλα τα γεγονότα γνωστά. Πληρωμές, κόντρα με ΕΟΚ, αποχωρήσεις από το πρωτάθλημα μα πάνω απ’ όλα το πρόβλημα υγείας, το οποίο μένει εκεί που πρέπει. Περιέργως θα πω εγώ, με βάση τα τελευταία χρόνια, αλλά μένει.
Για όσους το ξεχνάνε, αν και έχω διαφωνήσει και με κάποιους φίλους μου στο Red Point Guard (να μπαίνεις να μας διαβάζεις και ας σε λένε μερικοί αιμοδιψή ραβίνο, σ’ αγαπάνε κατά βάθος), ο Ολυμπιακός διεκδικούσε πλεονέκτημα έδρας. Το ξέρεις κι εσύ, δεν θαμπώναμε τα πλήθη με τα αγωνιστικά μας χαρακτηριστικά και με το basket που αποδίδαμε αλλά ήμασταν, το λιγότερο, αξιοπρεπείς. Εκεί λοιπόν που πάνε όλα «πρίμα» διοίκηση κατά πρώτο, και κύριο, λόγο αλλά και παίκτες τα κάνουν όλα ΩΠΑ.
Θέλεις David να τα πιάσουμε ένα ένα; Θα προσπαθήσω, αν και οι σκέψεις είναι τόσο συγκεχυμένες που θα ξεχάσω πολλά. Αλλά δεν βαριέσαι; Θα στα γράψω, γιατί κάπου πρέπει να τα πω.
Δεν φταις ρε coach που η «επανάσταση», που τόσο επιζητούσαμε, ήρθε “on your watch” που λένε και στο χωριό σου. Δεν φταις που οι παίκτες έμειναν απλήρωτοι και προσπάθησαν, κι εκείνοι, τη δική τους «επανάσταση». Δεν φταις που οι παίκτες δεν έπαιξαν και για σένα, όταν το είχες τόσο πολύ ανάγκη. Δεν φταις που η ομάδα έχει δύο προέδρους που την λατρεύουν, αλλά ταυτόχρονα αγαπάνε και τόσο πολύ το «εγώ» τους, που δεν παραδέχονται ΠΟΤΕ τα λάθη τους. Τουλάχιστον όχι δημόσια, γιατί θα πρέπει κάποιος εκεί μέσα, να αφουγκραστεί τον κόσμο του Ολυμπιακού.
Δεν φταις ρε coach που το our way έχει γίνει εμμονή, και δεν μας αφήνει να δούμε πέρα από τη μύτη μας. Δεν φταις που την πλειονότητα του κόσμου την νοιάζουν οι τίτλοι. Το μόνο καλό με τον κόσμο του Ολυμπιακού coach είναι ότι δεν καταλαβαίνει από υποσχέσεις. Είναι κάπως καχύποπτος. Δεν ενθουσιάζεται, γιατί ξέρει πλέον τι να περιμένει. Ακούει θα χτίσουμε ομάδα για Final-4, ελπίζει, αλλά περιμένει να δει τις κινήσεις. Κάπου εκεί ξεκινάνε και οι ευθύνες όμως.
Όχι κάτσε, έχω 2 πράγματα και για τους παίκτες. Ναι αυτούς για τους οποίους πέρυσι φάνηκε να βάζεις πλάτη αρκετές φορές.
Μαζί με σένα έφτασε στο λιμάνι η ελπίδα για ελκυστικό μπάσκετ, για άβγαλτους Αμερικάνους που θα ‘ρθουν και θα κάνουν τη διαφορά από την πρώτη μέρα. Ανυπόμονοι είμαστε coach. Και σαν φίλαθλοι και σαν άνθρωποι. Μαζί με μας και οι ίδιοι οι παίκτες που εγκωμίαζαν τις πρακτικές που ακολουθούσες σε προπονήσεις και φιλικά, ή ακόμα και σε επίσημους αγώνες. Κάποιοι επέλεξαν να φύγουν, χωρίς να γνωρίζουν το μέλλον. Κάποιοι πάλι δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν και έμειναν στο περιθώριο. Κάποιους φρόντισαν να τους βάλουν άλλοι στο περιθώριο, με τον δικό τους (βλ. μπουνίδια) τρόπο. Αυτό που δεν κατάλαβες είναι ότι όσο εσύ στήριζες, κάποιοι έσκαβαν το λάκκο. Ναι coach το ξέρω, η έκφραση είναι βαριά. Αλλά σε τελική ανάλυση που έχω λάθος; Είδες καμιά στήριξη τώρα στην αρχή της χρονιάς;
Προσωπικά είδα παίκτες που έχουν ξεχάσει πως είναι να κάνεις δεξιά ντρίπλα, ή πιο σωστά δεν έμαθαν ποτέ, να βγαίνουν και να ασκούν δριμεία κριτική. Να αποθεώνουν τον «καινούριο» προπονητή, που τους θύμισε τις «αρχές» της ομάδας. Αυτό λοιπόν coach Blatt είναι και το μεγαλύτερο λάθος σου. Που δεν «τελείωσες» μια ώρα αρχύτερα, όλους αυτούς που έχουν την εντύπωση ότι μπορούν να ορίσουν ποιες είναι οι αρχές του Ολυμπιακού, αυτούς που έχουν την εντύπωση ότι ο Ολυμπιακός είναι τσιφλίκι τους. Όλους αυτούς που, από πέρυσι, διατυμπάνιζαν από δω κι από κει ότι «ποιος ρε συ, ο Blatt; Φευγάτος είναι». Από τον Γενάρη!!!
Μόνο ΕΝΑΣ έχει το δικαίωμα να μιλάει. Γιατί όλοι οι υπόλοιποι «μεγάλωσαν» χάρις σε αυτόν. Όλοι οι υπόλοιποι μετά τα περσινά, δικαίως ή αδίκως θα το κρίνει η ιστορία (η οποία δεν τους δικαιώνει μέχρι τώρα), θεωρούνται επαγγελματίες και τίποτα παραπάνω.
Λάθος ένα λοιπόν coach, η στήριξη σε αυτούς που δεν έπρεπε. Λάθος δύο, ότι ακριβώς επειδή στήριξες αυτούς, δεν έκανες το ίδιο με τις επιλογές σου. Εξαίρεση σε αυτό, ευτυχώς για εμάς, η περιθωριοποίηση και τελικά αποπομπή του «κάνει όλα αυτά τα μικρά πράγματα που δεν φαίνονται στην στατιστική». Κακώς δεν πάτησες πόδι όταν τέθηκε το ζήτημα να φύγει ο Timma. Κακώς φέτος το καλοκαίρι δεν έμεινε ο LeDay, που τον είχες δουλέψει για ένα χρόνο. Και αν άλλαζες το πλάνο θα ήταν μια δικαιολογία αλλά, προσωπικά, σε στελέχωση roster δεν είδα να αλλάζουν πολλά.
Για το Goss δεν έχω να σου προσάψω κάτι γιατί ΟΚ, έκατσε το ΝΒΑ. Πολύ φοβάμαι όμως ότι και να μην είχε έρθει η πρόταση των Utah Jazz, η κατάληξη θα ήταν η ίδια. Γιατί αν θυμάσαι πλήθαιναν τα δημοσιεύματα, που πραγματικά ελπίζω να μην διάβαζες, για το πόσα χρήματα ήταν να πάρει ο Goss, και πόσο δυσανάλογα ήταν για την προσφορά του, και τόσα άλλα όμορφα που συμβαίνουν στη σφαίρα της ελληνικής δημοσιογραφίας.
Έχασες και κάποιους παίκτες, κι αυτό ήταν ένα ακόμα λάθος σου. Για τον Weber, που νομίζαμε ότι ήταν η νέμεσις, δεν μπορεί να μην ήξερες τι «τρελοκορδελάκιας» ήταν. Για τον Toupane οι ευθύνες είναι μισές μισές με αυτές της διοίκησης. Ποτέ δεν τον εμπιστεύτηκες πραγματικά, και σε συνδυασμό με τις καθυστερήσεις με τις πληρωμές, εξαφανίστηκε σαν μην συμβαίνει τίποτα. Ο Vezenkov έμεινε για να παλέψει αλλά, ακόμα και στα καλά του διαστήματα, ήταν σαν να μην τον βλέπεις. Και άλλα που φαίνεται ότι υπήρξαν και ποτέ δεν μάθαμε.
Εγώ σαν Θοδωρής δεν μπορώ να μιλήσω για τεχνικά θέματα. Δεν έχω ούτε τις γνώσεις, ούτε την εμπειρία, ούτε την τριβή. Δεν μπορώ να κρίνω εκ προοιμίου, παρά μόνο εκ του αποτελέσματος. Και το αποτέλεσμα της σύντομης σταδιοδρομίας σου στον ερυθρόλευκο πάγκο ξέρεις ποιο είναι ρε συ coach; Ότι φεύγοντας άφησες πίσω σχεδόν καμένη γη. Η ευθύνη ΦΥΣΙΚΑ δεν βαραίνει μόνο εσένα, αλλά όσο να ναι όσο μεγαλύτερες είναι οι προσδοκίες τόσο μεγαλύτερη είναι και η απογοήτευση στο τέλος της μέρας.
Τη δεδομένη χρονική στιγμή όμως τίποτα από αυτά δεν μετράει. Έχεις έναν αγώνα να δώσεις. Το πιο σημαντικό, τον πιο δύσκολο, τον πιο μακρύ. Εκεί ευτυχώς δεν θα έχεις κανέναν να σε κρίνει. Εκεί πρέπει να παλέψεις για αυτά που έχουν πραγματικό νόημα. Κάθε δύναμη σου εύχομαι.
Good bye Mr. Blatt – להתראות מר בלאט,
Θοδωρής
