Πριν μερικές μέρες, με αφορμή τον φιλικό διασυρμό από την CSKA, είχα εκφράσει σε κείμενό μου κάποιες απορίες που μου είχαν γεννηθεί.
Περίμενα μέχρι το πρώτο επίσημο για να δω αν κάποιες από αυτές θα μου λυθούν ή τουλάχιστον θα γίνει μια προσπάθεια αποσαφήνισης του ερωτήματος «τι θέλουν να παίξουν φέτος» οι «Ερυθρόλευκοι».
Στη Λυών η εικόνα υπήρξε απογοητευτική.
Δεν χωράει άλλος χαρακτηρισμός στην εικόνα ενός συνόλου που εμφανώς βρίσκεται ακόμα σε στάδιο προετοιμασίας.
Δεν αναφέρομαι μόνο στο ομαδικό πλαίσιο, αλλά και στο ατομικό.
Ρε Μίλου γιατί τόσο βαρύς και τόσο εκτός ρυθμού; Είχες και Μουντομπάσκετ πότε πρόλαβες να γίνεις τόσο δυσκίνητος;
Στέκομαι στον Milutinov, γιατί πολύ απλά σήμερα αυτός ήταν το πρόβλημα.
Μη βιάζεστε φίλες και φίλοι.
Δεν θεωρώ τον Σέρβο ψηλό σαν τον απόλυτο υπεύθυνο του χάους, αλλά η παρουσία του και η «επένδυση» που έχει γίνει αγωνιστικά στις ικανότητες του, οδήγησε την ομάδα σε μονόδρομο.
Σε όλη τη διάρκεια ο Σέρβος μαζί με τον Πρίντεζη μονοπώλησαν τις επιθέσεις των Πειραιωτών.
Το έχουμε καταλάβει ότι το παιχνίδι από το βάθος της ρακέτας θα είναι η πρώτη και κύρια μορφή επιθετικής έκφρασης για τον Ολυμπιακό, αλλά σήμερα είχε την αποκλειστικότητα.
Στην αρχή του αγώνα αυτό απέδωσε, αλλά πως απέδωσε είναι το ερώτημα.
Η αρχική πεντάδα που εμφάνισε ο coach Blatt, πέρα από το δίδυμο -σταθερά των Μιλού-Πρίντεζη, είχε τους Baldwin, Punter και Kuzminskas που όσο να ναι έδιναν μια καλύτερη εφαρμογή αποστάσεων.
Μετά όμως από το αρχικό εξάλεπτο αυτό εξαφανίστηκε.
Οι μαζικές αλλαγές του coach μπέρδεψαν την ομάδα, την έβγαλαν από το ρυθμό της και ουσιαστικά επέτρεψαν στους Γάλλους να μπουν στο παιχνίδι και να χτυπήσουν αλύπητα κάθε αδυναμία του Ολυμπιακού.
ΑΜΥΝΑ
Η κυριότερη από τις, πολλές δυστυχώς, αδυναμίες του Ολυμπιακού και σήμερα ήταν η άμυνα στο PnR και για να το διευρύνω η άμυνα απέναντι σε παιδιά που κινούνται με ταχύτητα προς το καλάθι.
Ο Jekiri, o Payne και οι υπόλοιποι ψηλοί της ASVEL έκαναν θραύση σκοράροντας με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο αφού τις περισσότερες των περιπτώσεων ήταν αφύλακτοι ή βρίσκονταν απέναντι σε κοντύτερους αντιπάλους.
Όταν δεν σκόραραν, μάζευαν επιθετικά rebounds δίνοντας δεύτερες ευκαιρίες στην ομάδα τους να πληγώσει την ερυθρόλευκη άμυνα. Όπως έγινε χαρακτηριστικά στο τέλος του 1ου ημιχρόνου..
Μια άμυνα που δεν ήξερε τι ακριβώς ήθελε να πετύχει ή ακόμα ακόμα και σε τι σχηματισμό να μορφοποιηθεί.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που ξεκινούσε από 2-3 σχηματισμό και ξαφνικά ο Milu ανέβαινε ψηλά για να παίξει άμυνα 2 με 2. Στην πορεία και αφού τιμωρήθηκε αλλεπάλληλα από goal fouls, έχω την εντύπωση πως έγινε μια προσπάθεια να εφαρμοστούν τριπλές αλλαγές στο PnR, αλλά παραμένει εντύπωση γιατί πολύ απλά δεν το είδα να συμβαίνει ποτέ. Οι αλλαγές στην άμυνα μάλλον εξέθεσαν την ομάδα παρά την βοήθησαν.
Γενικά σε ένα ακόμα παιχνίδι ο Ολυμπιακός επέμεινε να αμύνεται, με λίγο μεγαλύτερο βάθος είναι η αλήθεια, σε straight συνθήκες στα screens. Με αυτόν τον τρόπο εκτέθηκαν και οι κοντοί που δεν κατάφεραν να βγάλουν άμυνες στο 1 με 1 αλλά και οι ψηλοί που αδυνατούσαν να ακολουθήσουν στα πόδια ή να έχουν γρήγορα ή τουλάχιστον, ανεκτές επαναφορές στο ρολάρισμα.
Όλο αυτό το ανισόρροπο πλαίσιο έφερνε τους ψηλούς του Ολυμπιακού να αμύνονται διαρκώς ευρισκόμενοι σε κίνηση με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να κάνουν ένα ρημάδι block out της προκοπής.
Στην εξέλιξη του παιχνιδιού, από τα μέσα της τρίτης περιόδου και μετά είδαμε να επανέρχεται η άμυνα χώρου, αλλά και εκεί τιμωρήθηκε η ασυνεννοησία και τα αργά πόδια με διαδοχικά ελεύθερα τρίποντα από της γωνίες, αφού τα ρήγματα που προκαλούνταν από τους περιφερειακούς των Γάλλων τραβούσαν διαρκώς βοήθειες που έκαναν εύκολο το kick out και την έξτρα πάσα.
Οι βοήθειες δε δούλεψαν γιατί δεν έρχονταν από απόσταση μίας πάσας αλλά συνήθως από ένστικτο ή από τον παίχτη που είχε «χαθεί» σε κάποια αχρείαστη αλλαγή.
H αμυντική εμφάνιση του Ολυμπιακού είναι η δεύτερη λιγότερο αποτελεσματική επί γαλλικού εδάφους μετά την γραμμή Mαζινό. Όσο εύκολα έφτασαν στο Παρίσι οι Γερμανοί στον Β’ Π.Π., άλλο τόσο εύκολα έφταναν στο καλάθι των Πειραιωτών ο Τζακσον, ο Ραιτ και ο Ντιο.
Και αν νομίζετε ότι το δυσλειτουργικό κομμάτι της σημερινής εμφάνισης ήταν η άμυνα, συνεχίστε την ανάγνωση για να συνειδητοποιήσετε πόσα στοιχεία δεν «δούλεψαν» επιθετικά.
ΕΠΙΘΕΣΗ
Ενώ όλα ξεκίνησαν ιδανικά με προσπάθεια για early post, μετά το όλο θέαμα προκάλεσε θλίψη. Καθόλου συνεργασίες, μάταιες και χωρίς σκοπό κινήσεις μακριά από την μπάλα, κακές αποστάσεις, άφθονη διστακτικότητα στις προσπάθειες από τα παιδιά του backcourt και, πλην Σπανούλη, καμία δημιουργία.
Σε όλο το ματς γινόταν μια προσπάθεια η μπάλα να φτάσει στους Πρίντεζη και Milutinov με πλάτη στο καλάθι. Αυτοί οι δύο είναι και οι μόνοι που γνωρίζουν το ρόλο τους στο αγωνιστικό πλαίσιο του coach Blatt.Για τους υπόλοιπους διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις.
Ο Punter για μεγάλο μέρος της αναμέτρησης κινούνταν μακρυά από την μπάλα, χωρίς να γίνεται συχνά παραλήπτης και δεν τον είδαμε να παίρνει τις προσπάθειες που χρειάζεται για να βρει ρυθμό. Ακόμα και όταν είχε την μπάλα, σπάνια είχε τον χώρο να απομονώσει τον προσωπικό του αντίπαλο και να εκτελέσει.
Ο Paul συνέχισε να έχει το ρόλο του δολώματος, έπαιρνε και έδινε screens μακρυά από τη δράση, αλλά δεν κατάλαβα τι ζητάμε από αυτόν στην επίθεση. Μάλιστα σήμερα τον περισσότερο χρόνο του τον πέρασε σαν SF.
Στην ίδια κατηγορία μπαίνει και ο Kuzminskas. Ο Λιθουανός ξεκίνησε το παιχνίδι σαν SF με ξεκάθαρη εντολή να επιτεθεί από το post μετά επανήλθε σαν PF με την ίδια εντολή. Φυσικά και αυτό δε δούλεψε αφού ο Λιθουανός, ειδικά με το Milu στο πλαι του δεν έβρισκε χώρους να κινηθεί στην πλάτη του σαν trailer, αλλά και βίωσε περισσότερες επαφές από όσες επιθυμεί.
Ο Rubit έπαιξε λίγο και απλά έδινε screen σε όποιον είχε την μπάλα, χωρίς άλλες αρμοδιότητες και φτάνω στον Baldwin που αν θα έπρεπε να τον χαρακτηρίσω με μια λέξη θα επέλεγα το «διστακτικός».
Ο εκρηκτικός σύμφωνα με όλα τα reports, guard πρέπει σε όλο το παιχνίδι να πραγματοποίησε λιγότερες από 5-6 προωθητικές τρίπλες, έδινε την μπάλα στον διπλανό του και πολλές φορές δεν ήξερε τι να κάνει και με ποιον να συνεργαστεί.
Ίσως να μη βοήθησε ότι διαρκώς η ρακέτα ήταν γεμάτη κορμιά αφού ο Milutinov κυρίως απομακρυνόταν ελάχιστα από αυτή. Ίσως και οι υπόλοιπες αποστάσεις που ήταν κακές να τον απέτρεψαν από το να γίνει επιθετικός, αυτό δεν αλλάζει όμως την εικόνα του. Πως γίνεται να θες να «ηγηθείς» όταν διστάζεις να πάρεις προσπάθειες;
Η έλλειψη παιχνιδιών αναγκάζει τον coach να κάνει on the fly, που λέμε και στις Σπέτσες, δοκιμές , αλλά φαίνεται πως δεν έχει κάνει το βασικό.
Δεν έχει ξεκαθαρίσει στο μυαλό του τι ζητάει από τον κάθε παίχτη του.
Το μοναδικό δίδυμο είναι το Milu -Πρίντεζης και από εκεί και πέρα δεν υπάρχει κάποια άλλη σταθερά. Ακόμα και αυτό δεν είναι απόλυτα λειτουργικό σε όλα τα σχήματα. Σήμερα είδαμε 3 παίχτες να μοιράζονται το χρόνο στη θέση του SF (Paul-Kuzmi-Παπ) και μόλις 4 τις υπόλοιπες θέσεις της περιφέρειας.
Ο Σπανούλης πέρασε αρκετή ώρα στον «άσσο», αλλά κάλυψε και το 2, ο Cherry τελικά δεν ήρθε σαν γέμισμα αλλά για να έχει σημαντικό ρόλο, που δεν φαίνεται να μπορεί να επιτελέσει αποτελεσματικά, ο Baldwin έπαιξε ακόμα και ταυτόχρονα με Cherry και Σπαν (καμιά λογική σε αυτό) και ο Punter είναι σχεδόν αναγκαίος σε κάθε σχήμα, ειδικά όσο ο Paul δεν έχει ρόλο, αλλά δεν βολεύεται με τον Σπανούλη.
Όπως είναι λογικό όλα τα παραπάνω κάνουν πολύ δυσκοίλια την επιθετική λειτουργία της ομάδας. Προσθέστε την ανύπαρκτη χημεία και τα γρήγορα πόδια και τα μεγάλα κορμιά των Γάλλων και θα καταλάβετε γιατί πάλι δεν ξεπεράσαμε τους 70 πόντους.
Ξέρω, θα σταθείτε πάλι στα χαμηλά ποσοστά από το τρίποντο και θα σας στήριζα, αν αυτά τα σουτ ήταν ελεύθερα. Δεν ήταν όμως, οπότε πάμε στη βασική αδυναμία που δεν είναι άλλη από την έλλειψη δημιουργίας, είτε ατομικά, είτε ομαδικά.
Σε αυτή την πρώτη αγωνιστική, στα παιχνίδια που παρακολούθησα, είδα αρκετά kick outs κάτι που σήμερα δεν είχα την τύχη να απολαύσω από τον Ολυμπιακό. Υπήρξαν ελάχιστες καλές συνεργασίες όπως η ακόλουθη αλλά όταν το παιχνίδι είχε ήδη χαθεί.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν ξεκίνησε τον φετινό του Ευρωπαϊκό μαραθώνιο με ένα ηχηρό στραβοπάτημα, που θα έμενε τέτοιο αν η εικόνα της ομάδας δεν μας γέμιζε με αμφιβολίες για το χρόνο που θα χρειαστεί για να μπει σε ένα δρόμο.
Αφήστε που μπορεί να μη φτάνει μόνο ο χρόνος…
Καλή αρχή και κυρίως καλύτερη συνέχεια να έχουμε (εύχομαι).
