Με ταλαιπώρησε πολύ ο τίτλος του παρόντος άρθρου… “Αδίκησε τον εαυτό του”, “No Green no party”, “Μπορούσε, αλλά…” ήταν κάποιες από τις επιλογές μου, που αντικατοπτρίζουν στο 100% τις σκέψεις μου για το χθεσινό ματς στη Μαδρίτη. Ας τα πάρουμε όμως ένα ένα.
Πως πήγε το ματς
Το ματς ξεκίνησε με το Llull να βλέπει το καλάθι θάλασσα και τη μπάλα βότσαλο. Με τόση ευκολία που σκόραρε ο Ισπανός σκέφτηκα ότι θα βάλει καμιά 40ριά πόντους όπως πάει. Ο Θρύλος όμως έλεγξε τα rebounds περιορίζοντας τα επιθετικά των Μαδριλένων και έμεινε κοντά στο σκορ για όλο το πρώτο ημίχρονο, μειώνοντας μάλιστα στους 2 πόντους τη διαφορά στο τέλος, σε σχέση με τους 7 της πρώτης περιόδου. Στο 26ο λεπτό πέρασε μπροστά ο Ολυμπιακός για τελευταία φορά και κάπου εκεί θάλασσα. Ξέμειναν οι παίκτες από ψυχολογία και ένεργεια, με αποτέλεσμα το ναυάγιο της διαφοράς των 18 πόντων στο τέλος του αγώνα.
Mind games
Οι Ισπανοί ξεκίνησαν με σκοπό να κάνουν το παιχνίδι τους και να εκνευρίσουν όσο γίνεται τον ολυμπιακό. Στο πρώτο ημίχρονο τα συνεχή τάκλιν a la Sergio Ramos δεν έπιασαν τόπο, οι ερυθρόλευκοι έμειναν ψύχραιμοι και δεν άφησαν τη διαφορά να ξεφύγει. Με το που έγινε το προσπέρασμα με τον Βαγγέλη Μάντζαρη ήταν λες και ήρθε τσουνάμι κακής ψυχολογίας και κακών επιλογών. Οι παίκτες έχασαν την αυτοσυγκέντρωσή τους, το ίδιο και ο πάγκος, δίνοντας συνεχώς βολές στους Ισπανούς και χάνοντας τον έλεγχο της διαφοράς.
Οι ηγέτες
Ο Βασίλης ξεκίνησε καλά, σκόραρε και μοίρασε, δείχνοντας φρέσκος. Όσο περνούσε η ώρα η άμυνα προσαρμοζόταν πάνω του, ο Laso έβαλε ακόμα και τους φροντιστές να τον κυνηγάνε ως τη σέντρα. Την ίδια ώρα από τον κόκκινο πάγκο υπήρξε μηδενική βοήθεια στον αρχηγό και καμία αντίδραση στην πίεση που δεχόταν. Από την άλλη ο Γιώργος είχε μια μέτρια βραδιά για τα δικά του στάνταρ. Σκόραρε, προκάλεσε φθορά στους αντιπάλους (4 κερδισμένα φάουλ), εντούτοις όμως δεν ήταν ο Πρίντεζης που έχουμε συνηθίσει.
Αγραβάνης
Πολύς λόγος για τον μικρό. Κατακραυγή για την τεχνική ποινή στο χείριστο εκείνο σημείο. Προσωπικά πιστεύω ότι ο Δημήτρης ήταν πολύ καλός. Εντάξει, ξέφυγε και έκανε μια κοινώς βλακεία. Ήταν πολύ μαχητικός όμως και δεν φοβήθηκε στιγμή τους αντιπάλους ψηλούς. Βάζοντας στη ζυγαριά τα δύο, θεωρώ καλή την χθεσινή του εμφάνιση και έχω να σχολιάσω πως προτιμώ έναν τρελαμένο πιτσιρικά να τα δίνει όλα, παρά οποιονδήποτε “βουτυράτο” ακριβοπληρωμένο.
Τα μείον
Κακό βράδυ για το Γίαννη Σφαιρόπουλο. Άφησε απροστάτευτο τον αρχηγό στην ασφυκτική πίεση των Ισπανών. Δεν ηρέμησε ποτέ τους Αγραβάνη και Παπανικολάου την ώρα που έκαναν συνεχή λάθη, ίσως με μία αλλαγή, ώστε να καθαρίσουν το μυαλό τους. Χρησιμοποίησε πολύ λίγο χρόνο τον Hackett ο οποίος με εξαίρεση τα μακρινά σουτ, έδειχνε γενικώς σε πολύ καλή κατάσταση χθες, όντας ο μοναδικός που μπορούσε να περιορίσει τον Llull με πίεση στη μπάλα. Τέλος η επιλογή του να παίξει η ομάδα χωρίς κλασικό ψηλό στο τέλος για να μαζέψει τη διαφορά, γύρισε μπούμερανγκ, με τη διαφορά να πηγαίνει πολύ ψηλά. Κακός και ο Erick Green. Ο Αμερικάνος έμεινε όχι απλά στα ρηχά, αλλά εκτός νερού αν μου επιτρέπεται. Προσπαθούσε να αποδείξει ότι μπορεί να σκοράρει και να κάνει πράγματα, αλλά με συνεχείς κακές και βεβιασμένες επιλογές αυτό ήταν αδύνατο.
Τα συν
Khem Birch και Matt Lojeski ξεχώρισαν στα δικά μου μάτια. Ο μεν ένας με ελατήρια στα πόδια, έχει όλα τα rebound δικά του και για κάθε αντίπαλο, το να πάει κοντά του με drive δε μοιάζει ως έξυπνη επιλογή. Για τον δε Matt, έχω να πω μόνο ένα. Ο Matt είναι εδώ! Αξιόπιστος από μακριά, κρατούσε την ομάδα μόνος του για ένα διάστημα του παιχνιδιού. Αυτός ο παίκτης πρέπει να αξιοποιηθεί καλύτερα, γιατί δεν γίνεται να φτιάχνει μόνος του όλες τις φάσεις του.
Ο υπερ-απαραίτητος Patric
Ο Young είναι ακόμα φανέρα εκτός ρυθμού και φοβισμένος. Από το πότε θα είναι έτοιμος στο 100% θεωρώ πως εξαρτάται απόλυτα το αν θα γίνει το βήμα παραπάνω φέτος από τον Ολυμπιακό. Πολλά εξαρτώνται από το θηρίο τόσο για τα επιθετικά όσο και για τα αμυντικά συστήματα της ομάδας. Όντας ιατρικά έτοιμος, χρειάζεται πιστεύω ψυχολογική “ντόπα”. Πιθανώς τα δύο επόμενα ματς με γεμάτο ΣΕΦ να δουλέψουν κατά αυτόν τον τρόπο ευεργετικά για τον Αμερικανό.
Κλέινοντας θα πω πως το πιο ανησυχητικό χθες ήταν το παράτημα του ματς στα τελευταία 3 λεπτά, παρά οτιδήποτε άλλο. Σε διοργάνωση που τα πάντα μετράνε (νίκες, ήττες, διαφορές), η ομάδα για τα 3 αυτά λεπτά έδειξε να βρίσκεται στις 12 Οκτωβρίου του 15 και την περσινή πρώτη φάση της Euroleague.
Red Believer
Υ.Γ. Ας μην τρελαινόμαστε, πρώτο ματς της Ευρωπαϊκής σεζόν ήταν το χτεσινό.
Υ.Γ.2 Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πήρε τόσο λίγο χρόνο ο Παπαπέτρου
Υ.Γ.3 Τα δίνουμε όλα για το 2 στα 2 στα επόμενα ματς με τα Superfoods και την Efes για να επανέλθει η ηρεμία.
