Έφυγε τελικά.
Δε χώρεσαν όλοι.
Δεν αρκεί να είναι μόνο μεγάλη η χρονιά, δεν αρκεί να είναι ευπαθείς κάποιοι συμπαίχτες, δεν αρκούνται όλοι στο «λίγο».
Ο Ολυμπιακός και ο Petrusev κατέληξαν σε μια απόφαση αμοιβαίας κατανόησης και κυρίως μια απόφαση καλής θέλησης για μελλοντικές συνεργασίες είτε με τον ίδιο είτε με κάποιον άλλο πελάτη του πανίσχυρου ατζέντη του. Όπως για παράδειγμα, το front office της ομάδας αποφάσισε να ενεργοποιήσει τη συνεργασία με τον τραυματία Evans, με παραπάνω από αξιοπρεπείς όρους για τον παίχτη και η εταιρεία που τον εκπροσωπεί βρήκε λύση με το Vildoza να κατηφορίζει στον Πειραιά, έτσι και τώρα η ομάδα κρατάει καλές σχέσεις με αθλητή και μάνατζερ και επι της ουσίας δεν αποδυναμώνεται.
Η fantasy προσέγγιση όλοι οι καλοί χωράνε και θα βρεθεί τρόπος , έχει εφαρμογή αποκλειστικά σε fantasy συνθήκες. Ειδικά όταν αφορά παίχτες με τη νοοτροπία του Φίλιππου. Ο Σέρβος είναι ένα παιδί που από τα εφηβικά του χρόνια έχει πλασαριστεί και έχει πειστεί ότι είναι γεννημένος σταρ με πεπρωμένο του το μεγαλείο. Το ταλέντο του πολύ, όμως πρέπει να κατανοήσει πως σε αυτή τη ζωή τίποτα μα τίποτα δεν χαρίζεται. Στην πραγματικότητα, ο αέρινος Φίλιππος δεν έχει αποδείξει ακόμα τίποτα.
Έχει μία καλή χρονιά, συμπαθητική, στον Ερυθρό Αστέρα, μια ομάδα που όμως δεν είχε πραγματικούς στόχους στην Ευρωλίγκα και ό,τι έπαιξε στον Ολυμπιακό, όχι όμως σταθερά. Κατανοώ απόλυτα τη θέληση του να παίζει, να τρίβεται, να μη νιώθει συμπλήρωμα, αλλά πρέπει να καταλάβει πως στο πραγματικά ελίτ επίπεδο αυτό δεν απονέμεται αλλά κερδίζεται. Καλό θα ήταν αρχικά να στεριώσει και κάπου γιατί αν στα 24 έχεις αλλάξει ήδη 4 ομάδες, δε φαίνεσαι και πολύ σταθερός.
Αυτό που του δίνω είναι πως τουλάχιστον δε δείχνει να εμμένει στη δήλωση του πως είναι PF. Πηγαίνει σε μια ομάδα που στη συγκεκριμένη θέση έχει λαό και μάλλον, όπως και στο προηγούμενο πέρασμα του από κει, θα καλύψει ως επι το πλείστον τη θέση «5». Καλό θα του κάνει εκτιμώ γιατί προσωπικά τον θεωρώ τον ορισμό του tweener και πως αν δουλέψει το μυαλό του και βγάλει λίγο περισσότερο νεύρο μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι σαν «Randolph».
Το ζήτημα με τον Petrusev δεν είναι ποια είναι η θέση του, αλλά με ποιον τον ταιριάζεις. Για παράδειγμα στον Ερυθρό πρόπερσι αλλά και τώρα θα ξαναβρεί τον Mitrovic.Ένα σκληρό και δυναμικό back to the basket PF, που μπορεί όμως να απορροφήσει όλες τις επαφές και να επιτρέψει στον Φίλιππο να είναι help defender. Μπορεί ο Luka να μη σουτάρει αλλά μπορεί εύκολα να δημιουργήσει χωρους με την ικανότητα του να επιτεθεί με ντρίμπλα από το midpost, βρίσκοντας big to big συνδυασμούς οι δυο τους. Θα βρει επίσης τον Kalinic που μπορεί και να ανοίξει το γήπεδο και να είναι side PnR partner και είναι εξίσου σκληρός αμυντικά στο post. Τέλος θα βρει ένα roster που μπορεί να τον «καλύψει» αμυντικά παρουσιάζοντας ψηλά φτερά σε συνδυασμούς (Dobric –Kalinic–Giedraitis–Davidovac–Daum αλλά και Lazic) και 2 καλούς στην πίεση στην μπάλα περιφερειακούς(Canaan–McIntyre).
Από όλα τα παραπάνω στον Ολυμπιακό έχει το τελευταίο και μόνο. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως τα πιθανά λεπτά του στο 5 (αν δεχτώ ότι αποχωρούσε ο Μωυσής) δε θα μπορούσαν να υποστηριχτούν. Οι Σάσα και Peters, ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, δεν μπορούν να του προσφέρουν κάλυψη.
Θα έπρεπε λοιπόν να βολευτεί με τα οποία λεπτά περίσσευαν στο 4 (αν δεχτώ και πάλι ότι θα αποχωρούσε ο Peters αυτή τη φορά). Πόσα θα ήταν αυτά; Μαξ 10-12 και μετά από ένα σημείο ακόμα λιγότερα. Δε νομίζω λοιπόν πως υπήρχε άλλη λύση για να είναι ικανοποιημένος ο ίδιος, αλλά και μεταξύ μας να μη διακοπεί η εξέλιξη του. Αυτή είναι μια αδρή ψηλάφηση της μεριάς του Φίλιππου στο ζήτημα.
Πάμε να κάνουμε κάτι αντίστοιχο και για το κομμάτι της ομάδας που μας καίει και περισσότερο .
Ο Ολυμπιακός, δηλαδή ο Μπαρτζώκας και το team του, πλέον έχουν ένα «πρόβλημα» λιγότερο. Γιατί, φίλες και φίλοι, το να έχεις έναν αποδεδειγμένα ταλαντούχο και σίγουρα με διαφορετικά χαρακτηριστικά, παίχτη από τους υπολοιπους, σε αναγκάζει να ψάχνεις να βρεις τρόπο να τον βολέψεις και να βολευτείς. Αυτό ομως είναι μια διαδικασία που μπορεί να σε αποσπάσει από άλλα σημαντικότερα ζητήματα που αφορούν την εγκαθίδρυση χημείας σε ένα σύνολο που εισήγαγε αρκετούς σημαντικούς πυλώνες το καλοκαίρι που μας πέρασε.
Για να μην εθελοτυφλούμε ο Σάσα είναι το A dog στη θέση 4 και στην ομάδα γενικά, οι Fall & Milutinov πρέπει να βρουν τον τρόπο να αποδίδουν ταυτόχρονα καλά, κάτι που πέρσι δε συνέβη, γιατί είναι οι δυο κύριες επιλογές στη θέση του “C”. Ο Fournier πρέπει να βρει την ισορροπία είτε σαν 2ος χειριστής αλλά και σαν 3ο guard γιατί θα αποτελέσει αιχμή σε αρκετά παιχνίδια, μπροστά ακόμα και από τον Σασα. Τέλος Vildoza, Walkup, Dorsey, Goss, Mckissic χρειάζονται το ιδανικό ταίριασμα μεταξύ τους αλλά και με τους παραπάνω.
Όλα αυτά είναι ψηλότερα στις προτεραιότητες του team από το που θα χωρέσει ο Φιλιππος.
Πλέον, ο Μπαρτζώκας με μεγαλύτερη άνεση μπορεί να δώσει συγκεκριμένο χρόνο στον Peters, αυτόν πίσω από τον Σασα αποκλειστικά ελπίζω, χωρίς να δοκιμάζει σχήματα που δεν είναι απόλυτα λειτουργικά σαν τη συνύπαρξη τους απέναντι στη Φενέρ. Επειδή όλα είναι αλυσίδα, πλέον μπορεί να δοκιμάσει με μεγαλύτερη άνεση το σχήμα στην περιφέρεια στο δεύτερο rotation. Τρεις εκ των Vildoza/Goss/Mckissic/Dorsey μπορούν να φτιάξουν ένα αρκετά ενεργητικό και δυναμικό σχήμα που να πλαισιώσει τον Milutinov και τον Peters. Στην Πόλη αυτό εγκαταλείφθηκε για να χωρέσει ο Peters στο 3.
Τελειώνω και δεν κουράζω άλλο.
Επειδή είναι πλεον εκπεφρασμένη η επιθυμία του Μπαρτζώκα να αγωνίζεται για σημαντικά λεπτά και κυρίως να κλείνει τα παιχνίδια με 3 guards στο παρκέ, πλέον ξεκλειδώνεται και μια έξτρα επιλογή.
Η μεταφορά του Παπ στο 4 σε κάποιες περιπτώσεις για τα λίγα λεπτά πίσω απο το Σάσα. Σχήμα που στο στενό μυαλό μου μάλλον θα φανεί χρησιμότερο απο το αντίστοιχο με Peters ειδικά όταν θα προτιμάτε τριάδα που θα περιλαμβάνει Goss και Mckissic ταυτόχρονα.
Δε θα καταχραστώ περεταίρω το χρονο σας. Θα κλείσω λέγοντας πως πολλοί καλοί παίχτες μαζεμένοι δεν φτιάχνουν απαραίτητα μια καλή ομάδα.
Τα φιλιά μου και ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα.
