Όντας μεγαλωμένος στα 90s και 00s και με την ειδησεογραφία βαλτωμένη περισσότερο και από τα μυαλά όσων μας ξέρουμε πως οι φετινές μας καλοκαιρινές διακοπές με το ζόρι θα ξεπεράσουν τις 2-3 ημέρες, ρομαντικά σκεπτόμενος, θέλησα να γράψω ένα προσωπολατρικό άρθρο. Όχι για τους ήρωες των παιδικών μου χρόνων, αλλά για αυτούς που με θάμπωσαν σαν ονόματα σε εξώφυλλα, που μου δημιούργησαν τεράστιες προσδοκίες και τελικά άλλοι από αυτούς στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και άλλοι απλά προσπέρασαν. Θα διαβάσετε για μυθικές μορφές όπως Komazec, Oberto, Blue Edwards, Chris Morris, Nikagbatse και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.
Για να είμαι ειλικρινής ΘΑ διαβάζατε, αν δε με προλάβαιναν οι εξελίξεις.
Δεν ξέρετε τι αρθράρα χάνετε. Αλλά εδώ ο κόσμος καίγεται!
Ο πιο άχρηστος Ιούνιος (αναφορικά με το κομμάτι των ειδήσεων) ever έφτασε στο τέλος του με την είδηση της μεταγραφής ή μη του Κώστα Σλούκα να δίνει και να παίρνει. Inside informers να πυροβολούν από παντού, ο Κώστας τη μια μέρα να έρχεται στην «ομάδα της καρδιάς του», την άλλη να δίνει τα χέρια με Γιαννακόπουλο, την άλλη να ενσωματώνεται στο τάγμα των Τζεντάι. Τελικά ο Σλούκας φαίνεται να προτιμάει της λίρες της Fener και παραμένει όπως όλα δείχνουν στην αγκαλιά του Ζέλικο σκορπώντας κύματα θλίψης στους απανταχού Σλουκο-fans.
Όχι εντάξει δε θα τα βάψω και μαύρα! Προσωπικά δεν είμαι και πολύ fan των επιστροφών των απολωλότων από το λιμάνι προβάτων. Όποιος πραγματικά γουστάρει και θέλει, έρχεται ή δε φεύγει ποτέ. Παικτάρα ο Σλούκας ασυζητητί, αλλά η πικρή (ή γλυκιά) αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός είναι μεγαλύτερο μέγεθος από κάθε Σλούκα! Έχουν περάσει κι αν έχουν περάσει παίκτες σε όλα τα σπορ τιμώντας το δαφνοστεφανομένο, αλλά επιστροφές που γούσταρα όντως, βαριά να μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ναι εγώ ήμουν Θοδωρή Παπαλουκά (συγγνώμη RednGun) αυτός ο μοναδικός που ΔΕΝ ΣΕ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΟΥΣΕ όπως κατευθυνόσουν προς τη φυσούνα όταν μας είχατε γλεντήσει με την CSKA και ένα ΣΕΦ σε αποθέωνε (???).
Για να είμαι ξεκάθαρος, η «έλλειψη» Σλούκα δε με άγγιξε καθόλου, just a day in the office που λέμε και στο χωριό μου. Αυτό με το ρημάδι το ΑΣΕΑΔ πώς να το αντέξω όμως ο έρμος; Ήμουν ψυχικά προετοιμασμένος μεταξύ συμμετοχής στην ABA και παραμονής στην Α1 Basket League που παράλληλα θα σήμαινε και καίριο αν όχι τελειωτικό χτύπημα κατά του «συστήματος». Τελικά να ξυπνάς ένα ωραίο πρωί, να ανοίγεις τη γνωστή ενημερωτική εφαρμογή και πάνω πάνω σε κόκκινο πλαίσιο «BREAKING NEWS, Οριστικά στην Α2 ο Ολυμπιακός». Να ακολουθούν ευχές από τον DPG για καλή σταδιοδρομία στα σαλόνια της Α2. Ταυτόχρονα σιγή ιχθύος από Arcadia μεριά.
Πρόεδροι, είμαστε σε κρίσιμη ηλικία κάποιοι από εμάς εδώ στο redpointguard.com ρε σεις. Δεν παίζουμε με αυτά. Πείτε και σε μας κάτι ρε παιδιά.
Σιγουριά για το μέλλον από μερίδα του τύπου, καταστροφολογία από άλλη, troll από τη γνωστή, ονοματολογία σε ρυθμούς τραμ τραμ, που έλεγε και ο Μανώλης Μαυρομάτης, από παντού. Οι μισοί φεύγουν, άλλοι μισοί έρχονται, άλλοι συζητάνε δεν ξέρω τι συζητάνε και εμείς σε αναμμένα κάρβουνα.
Να πω ότι δεν ανησυχώ; Θα είναι ψέματα. Να πω πως περιμένω πως και πως το ντέρμπι με τον Αρκαδικό; (με κάθε σεβασμό στην Πελοποννησιακή ομάδα) Πάλι ψέματα θα είναι!
Θεωρίες επί θεωριών λοιπόν και τα μοναδικά facts αυτή τη στιγμή :
- Αποδέσμευση Timma (σπουδαίο νέο δε το λες, καθώς ούτως ή άλλως ο παίκτης την είχε ήδη «κάνει» από πέρσι)
- Απομάκρυνση του GM Χρήστου Σταυρόπουλου μετά από 19 χρόνια στη θέση (για τον κοινό οπαδό τι είχαμε τι χάσαμε. Για τον κύριο Σταυρόπουλο βέβαια μια νέα ζωή στο κοσμοπολίτικο Μιλάνο)
- Μεταγραφή Punter
Αν αξιολογήσω τα μόνα τρία χειροπιαστά θέματα λοιπόν, για τον Γιάνις αφού όντως δεν άλλαξε τίποτα για εμάς ως θεατές, ενδιαφέρον ουδέν. Από τον συγκεκριμένο έχω να θυμάμαι το τρομερό ματς στο ΟΑΚΑ με τα τρίποντα και δεύτερον τα γρήγορα φάουλ που του σφυρίχτηκαν πάλι στο ΟΑΚΑ και ήταν η αρχή όλων των διαδικασιών που ακολούθησαν μετά και τόσα έχουν γραφτεί σχετικά. Για την απομάκρυνση του κύριου Σταυρόπουλου η μια οπτική λέει πως πάλι «who cares?» αλλά μπορεί να σημαίνει και την αλλαγή στη φιλοσοφία του συλλόγου.
Αν πρόκειται για κάτι τέτοιο, δηλαδή μια «Μπλατ-οποίηση», αν μου επιτρέπεται ο όρος, του Ολυμπιακού, γουστάρω με 1000!
Θεωρώ πως την περασμένη χρονιά δεν είδαμε τίποτα από τις δυνατότητες του Αμερικανο-Ισραηλινύ coach, ο οποίος μην ξεχνάμε έχει προπονήσει τον «the King James». Αν λοιπόν η παραμονή του DB στο τιμόνι του Ολυμπιακού και η συνεργασία με τον νέο GM φέρει ταυτόχρονα και νέα ήθη και έθιμα στο λιμάνι, η λογική λέει πως το νέο μοντέλο θα βασίζεται σε πιο «αμερικάνικο», όμορφο, επιθετικό, αθλητικό μπάσκετ, κάτι που δεδομένα δεν είδαμε πέρσι, πλην εξαιρέσεων.
Για τη μεταγραφή του Punter, περιμένω να αποδειχθεί μια value for money κίνηση. Τρομερός σκόρερ με έφεση τόσο από μέση όσο και μακρινή απόσταση ερχόμενος από πολύ καλή χρονιά με τη Βίρτους Μπολόνια. Ματώσανε τα μάτια μας πέρσι περιμένοντας έναν σταθερά αξιόπιστο σουτέρ που δε βγήκε ποτέ. Αυτός ο Punter σε όσες ομάδες έχει παίξει τα βάζει από παντού, περιμένω να το κάνει κι εδώ και γι’ αυτό τον έκλεισε ο coach ως πρώτη κίνηση για φέτος.
Ο Punter ως πρώτη μεταγραφή και ο Βασίλης Σπανούλης είναι θεωρώ οι μόνοι δύο σίγουροι παίκτες για το ρόστερ της νέας χρονιάς. Για όλους τους άλλους, μια ρευστή κατάσταση, πιθανώς αβεβαιότητα θα έλεγα και μονίμως εικασιών. Δεν ξέρουμε εμείς οι οπαδοί, υποθέτω δεν ξέρει ούτε η διοίκηση, (ευελπιστώ να ξέρει ο coach) ποιος θα μείνει, ποιος θα φύγει, ποιος θέλει να μείνει ή να φύγει, αν θα σκάσει κάποια βόμβα τύπου MIlutinov και μετά θα τρέχουμε και δε θα φτάνουμε, αν, αν, αν. Καλοκαιριάτικο τέτοιο άγχος; Ούτε στον εχθρό μου! Κι έχουμε και τον Yiannis να μας λέει πως θα μένει στην Αμερική το υπόλοιπο της μπασκετικής του ζωής. Γιατί βρε Αντετοκούμπο μου; Αν κάνουμε όλοι chip in για μια ωραία μεζονέτα στην Καστέλα, ζάχαρη θα περάσεις με τα ερυθρόλευκα ρε συ! Αλλά ξέχασα, chip in τέτοιων μεγεθών ζητούνται από άλλους καπεταναίους μόνο.
Αρκετά αγχώθηκα κι έχω και δουλειές να κάνω. Ας αναπολήσω λίγο. Που να βρίσκεσαι τεράστια μορφάρα Λαβόρ Ποστέλ που μας έκανες να ψάχνουμε τα κιτάπια μας για τους αγώνες των κατά τα άλλα αντιπαθητικών New York Knicks. Ή που να βρίσκεσαι εσύ Dirk Nowitzki των φτωχών, Matt Freije (Ματτ Φρίτζι για τους άσχετους με το ερυθρόλευκο παρελθόν) που περιμέναμε με τον RednGun να σε αποθεώσουμε και τελικά τζίφος.
Αλλά τι κάνω; Με τι ασχολούμαι;
Είμαι πιστός ερυθρόλευκος!
Και οι πρόεδροι το ίδιο δεν είναι;
Θα προτιμήσω λοιπόν να συστρατευθώ με αυτούς που λένε «θα δείτε ρε, όλα καλά θα πάνε»!
Αισιοδοξώ πως οι κύριοι Αγγελόπουλοι έχουν ακόμα όραμα. Όραμα να μας οδηγήσουν εκ νέου στην κορυφή.
Γιατί μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Αν βάλουμε στη ζυγαριά το #mexri_telous μάλλον προς το επικοινωνιακό φιάσκο γέρνει αυτή τη στιγμή.
Στο χέρι σας κύριοι είναι να δώσετε τις απαντήσεις που περιμένει ο Ερυθρόλευκος κόσμος.
