Με την υπόθεση επανένταξης του Σλούκα στον Ολυμπιακό να λήγει άδοξα (σύμφωνα με σημερινά δημοσιεύματα). Και ενώ παράλληλα στις υπόλοιπες μεταγραφικές κινήσεις, φαίνεται να επικρατεί στασιμότητα, εδώ στο Red Point Guard περιμένουμε καρτερικά τις εξελίξεις… (όχι όλοι… ο Penny και ο Ναβάχο μας έχουν σπάσει τα νεύρα με την γκρίνια τους αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο άρθρο)
Τι καλύτερο, λοιπόν, από μια διεξοδική ματιά σε 5 + 1 περιπτώσεις επιστροφών παικτών, οι οποίοι πέρασαν και μια δεύτερη θητεία στο λιμάνι, μετά από την αρχική αποχώρηση τους (εστιάζοντας σε παίκτες που να έλειψαν τουλάχιστον ένα χρόνο από την ομάδα και όχι π.χ. μια κατάσταση όπως του Σερμαντίνι, ο οποίος γύρισε μετά από μισή σεζόν απουσίας).
Και μπορεί στο θέμα των προπονητών τα πράγματα να είναι ξεκάθαρα, καθώς η δεύτερη παρουσία του Ίβκοβιτς στο τιμόνι της ομάδας, ήταν αντίστοιχα επιτυχημένη με την πρώτη, ενώ αυτή του Ξανθού εκ διαμέτρου αντίθετη, ωστόσο όσον αφορά στους παίκτες, τα κουκιά των εντυπώσεων είναι μοιρασμένα!
Η αλήθεια είναι ότι στον Ολυμπιακό έχουμε ζήσει, εκτός από τις αγωνιστικές και πάρα πολλές εξω-αγωνιστικές συγκινήσεις… Έχουμε δει παίκτες – σημαίες, που αγαπήθηκαν (Πάσπαλι), να πηγαίνουν στον αιώνιο αντίπαλο, ενώ έχουμε δει και την αντίστροφη διαδρομή (Σπανούλης), η οποία άλλαξε την ιστορία της ομάδας!
Έχουμε δει παίκτες ψυχωμένους που αγωνίζονταν με την καρδιά τους, να περνάνε μια ολόκληρη ζωή στον Ολυμπιακό (Τόμιτς, Καμπούρης), ενώ έχουμε δει και κάποιους άλλους που «πούλαγαν» οπαδιλίκι (Δ. Παπανικολάου, Μπουρούσης), αλλά αβίαστα πήγαν μετά από ενδιάμεσες στάσεις στον Παναθηναϊκό…
Στο τώρα, αυτό που ζήσαμε, θύμισε έντονα το προ 11ετίας καλοκαίρι, όπου οι Αγγελόπουλοι, στην προσπάθεια τους να επανέλθει ο Ολυμπιακός στην κορυφή έδιναν (με άλλα οικονομικά δεδομένα) γη και ύδωρ σε έναν πρώην παίκτη μας (Παπαλουκάς), ο οποίος ήταν στο ζενίθ της καριέρας του με την ΤΣΣΚΑ (όπως ο Σλούκας με τη Φενερμπαχτσέ), με άλλο αποτέλεσμα όμως!
Με αφορμή, λοιπόν, αυτό το deja vu, είναι ευκαιρία να δούμε 5 + 1 περιπτώσεις … come back και κατά πόσο ήταν επιτυχημένες τελικά, με την απαραίτητη διευκρίνιση ότι η σειρά είναι καθαρά υποκειμενική και λαμβάνει υπόψιν, το πόσο αποτελεσματική ήταν η επάνοδος του κάθε παίκτη.
- WALTER BERRY
Ένας παίκτης – είδωλο, μια φυσιογνωμία αντισυμβατική, με το κάτι σαν σουτ, που υπήρξε έμπνευση για κάμποσους που ασχολήθηκαν με το μπάσκετ έστω και στα ανοιχτά γήπεδα (όπως εγώ), να καθορίσουν το αγωνιστικό τους στυλ!
Οι ιστορίες για την τσιγγουνιά του γνωστές (κυκλοφορούσε πάντα με ένα μαύρο τσαντάκι που μόνο ο ίδιος ήξερε τι είχε μέσα), με αποκορύφωμα εκείνη που επέμενε να βάζει diesel στη Mercedes του αντί για αμόλυβδη, με αποτέλεσμα να μην αντέξει ο κινητήρας…
Ωστόσο το ταλέντο του απαράμιλλο και ειδικά η έφεση του στο σκοράρισμα! Η ίδια κίνηση (reverse τρίπλα και ένα περίεργο hook), που ενώ ήταν τόσο εύκολο να διαβαστεί, άλλο τόσο δύσκολο ήταν να περιοριστεί.
Ερχόμενος το φθινόπωρο του 1992 (μετά την ήττα – σοκ στην πρεμιέρα της Α1 από τη Δάφνη) στη θέση του Ροντ Χίγκινς (πατέρας του Κόρι Χίγκινς), αποτέλεσε το δεύτερο επιθετικό πυλώνα (μαζί με τον Πάσπαλι) της ομάδας, που κατέκτησε το πρωτάθλημα μετά από πολλά χρόνια και έφτασε παρά ένα πάτημα γραμμής στο final 4 του ΣΕΦ…
Ωστόσο παρά τις εντυπωσιακές του εμφανίσεις, ο Ιωαννίδης το καλοκαίρι του 1993 επέλεξε τον «πολύ» Ρόι Τάρπλει για τη θέση του, έχοντας ως όνειρο να φτιάξει μια front line με twin towers!
Ο Μπέρι συνέχισε την καριέρα του στην Ελλάδα, με τον ΠΑΟΚ, με τον οποίο κατέκτησε το Κύπελλο Κόρατς το 1994 και στη συνέχεια με τον Ηρακλή, όπου με προπονητή το Σούμποτιτς έκανε την καλύτερη χρονιά του σε θέμα αριθμών, αγωνιζόμενος ως 5άρι και έχοντας δίπλα του τον Πητ Παπαχρόνη…
Σε ένα μοναδικό επίτευγμα, οδήγησε το Γηραιό στην Τρίτη θέση και στη συμμετοχή της Euroleague την επόμενη σεζόν, όντας ο πρώτος undersized center (μαζί με το Μάικ Άνσλει της Μάλαγα) που θα βλέπαμε!
Μετά από τα όργια του στον Ηρακλή, ο Ιωαννίδης αποφάσισε να του δώσει και μια δεύτερη ευκαιρία στο λιμάνι, χρίζοντας τον παρτενέρ του νεοφερμένου Ντέιβιντ (και όχι Ντοκ) Ρίβερς. Ωστόσο η πολύμηνη αποχή του, λόγω προβλήματος υγείας (διαγνώστηκε με ηπατίτιδα) έβαλε φρένο στα όνειρα της ομάδας, ενώ και ο ίδιος ποτέ δεν επέστρεψε στα ίδια αγωνιστικά στάνταρ.
Παρόλα αυτά πάντα μέσα στο κεφάλι μας, θα ηχεί σε όλους όσους τον ζήσαμε από κοντά, η ιαχή “Oh Berry, Berry”!
- SCOONIE PENN
Μια παρεξηγημένη περίπτωση παίκτη, ένας γκαρντ – εργάτης στα χρόνια των παχιών αγελάδων της ομάδας, που πολλοί τον έβλεπαν με … μισό μάτι, ωστόσο υπήρξε ανέκαθεν τίμιος και ένας facilitator που τον είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός των μεγάλων αστέρων.
Ο συμπαθής Αμερικάνος έχει συνδεθεί σίγουρα με το διαβόητο non call, ωστόσο η προσφορά του δεν ήταν αμελητέα. Ταχύς στον αιφνιδιασμό και clutch στο κλείσιμο των αγώνων, παρά το ότι δεν ήταν κλασικός σουτέρ, αποτελούσε μια αξιόπιστη λύση στο back court του Γκέρσον τη σεζόν 2006 – 07.
Η άδικη απώλεια του τίτλου, σε συνδυασμό με την ανάγκη απόκτησης ενός scoring guard (Γκριρ ο εκλεκτός), τον έστειλε εκτός ομάδας για δυο περιόδους, προτού επιστρέψει το 2009 – 10, για να δυναμώσει την ήδη turbo περιφερειακή γραμμή του Θρύλου (με Τεόντοσιτς, Παπαλουκά και Μπέβερλι προεξέχοντες)!
Στην επάνοδο του στον Ολυμπιακό έζησε την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας, συμμετοχή σε τελικό της Euroleague και έγινε μάρτυρας μιας ακόμα «σφαγής», στον περίφημο τρίτο τελικό του 2010…
- ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Η τελευταία χρονικά (μέχρι την επόμενη;) επιστροφή παίκτη, είναι αυτή του Παπανικολάου. Μέλος του περίφημου ελληνικού κορμού του back2back, ο Έλληνας φόργουορντ υπήρξε καθοριστικός τόσο στην κατάκτηση των δύο τρόπαιων της Euroleague, όσο και στην επάνοδο της ομάδας στον Ελληνικό θρόνο!
Με το πληθωρικό του 3&D παιχνίδι, ο Κώστας ήταν ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια των Ίβκοβιτς και Μπαρτζώκα και δεν μπορούσε παρά να αποτελέσει το 2013 μήλο της έριδος για πολλούς Ευρωπαϊκούς συλλόγους, με την Μπαρτσελόνα να στρώνει χαλί εκατομμυρίων για να τον κάνει δικό της!
Η θητεία του στους Μπλαουγκράνα κράτησε μόλις 1 χρόνο με αρκετά καλές εμφανίσεις, πριν δοκιμάσει την τύχη του στο μαγικό κόσμο του NBA με τους Χιούστον Ρόκετς. Εκεί τα βρήκε δύσκολα και μετά από 1,5 χρόνο μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, πήρε την απόφαση να γυρίσει στην Ευρώπη.
Η Μπαρτσελόνα, που διατηρούσε τα δικαιώματα του, με τον Πασκουάλ στο τιμόνι της, ο οποίος πάντα πίστευε στις ικανότητες του Παπανικολάου, ήταν ο λογικός προορισμός του. Ωστόσο, ο Κώστας ήθελε όσο τίποτα άλλο τον επαναπατρισμό του και την επιστροφή στην ομάδα όπου αναδείχθηκε και παρά τις σειρήνες από τον Παναθηναϊκό, έγινε ξανά μέλος του Ολυμπιακού στα μέσα της περιόδου 2015 – 16.
Τα highlight της δεύτερης θητείας του είναι αναμφίβολα το Πρωτάθλημα εκείνης της σεζόν μέσα στο ΟΑΚΑ και η συμμετοχή στο final 4 της Κων/πολης, όπου η ομάδα έφτασε μέχρι τον τελικό! Και παρά το γεγονός ότι η περσινή χρονιά δεν εξελίχθηκε ιδανικά, το σίγουρο είναι ότι ο Παπανικολάου αποτελεί αναπόσπαστο μέλος και ένας από τους κομβικούς παίκτες στην προσπάθεια του Ολυμπιακού για επιστροφή στις επιτυχίες…
- DAVID RIVERS
Ο «ποταμός» μας, ένας παίκτης – ορόσημο στην ιστορία της ομάδας, που την πήρε από το χεράκι και την οδήγησε στο 1ο της Ευρωπαϊκό τρόπαιο με εμφατικό τρόπο!
Η άφιξη του πίσω στο 1995 άκρως περιπετειώδης. Μιλάμε για χρόνια που τα ονόματα που «έπαιζαν» για τον Ολυμπιακό, ήταν από το νο3 του draft Τομ Γκουλιότα, έως το βασικό PG των Μπλέιζερς Ροντ Στρίκλαντ…
Και σε μια εποχή που το internet και πολύ περισσότερο το youtube, δεν υπήρχε ούτε στα όνειρα μας, στο άκουσμα του ονόματος Ρίβερς, όλοι οι δημοσιογράφοι αναπαρήγαγαν την είδηση ως ενδιαφέρον του Ολυμπιακού για τον Γκλεν «Ντοκ», άσο των ΛΑ Κλίπερς!
Η πραγματικότητα όμως (ευτυχώς) ήταν διαφορετική… Ο εκλεκτός του Ιωαννίδη ήταν ο Ντέιβιντ, ένας άγνωστος στο ευρύ κοινό γκαρντ, προερχόμενος από τη γαλλική Αντίμπ. H γκρίνια (υπήρχε και τότε) για την απόκτηση του «χτύπησε κόκκινο». Προσωπικά, έχοντας την ευκαιρία να τον δω σε ένα παιχνίδι Ηρακλή – Αντίμπ για το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1994 – 95, είχα καλή άποψη για την περίπτωση του και ήμουν από τους λίγους που υπερασπίστηκα τότε την επιλογή του.
Η πρώτη του σεζόν τελείωσε με το Πρωτάθλημα του 73 – 38, αλλά συνολικά κρίθηκε ως αποτυχημένη λόγω της αδυναμίας να φτάσει η ομάδα στην κορυφή της Ευρώπης! Ευτυχώς ο ερχομός του Ίβκοβιτς, υπήρξε καθοριστικός και το trick του Ντούντα (όπως ανέλυσε έξοχα ο Weekendman) να τοποθετήσει δίπλα του τον Τόμιτς ως «χαλινάρι», απέδωσε καρπούς, με αποτέλεσμα ο Ρίβερς να κάνει την κορυφαία σεζόν της καριέρας του!
Με το συμβόλαιο του να λήγει το καλοκαίρι του 1997, ο Κόκκαλης επέλεξε να μην μπει στον πλειστηριασμό για τον παίκτη και έτσι ο Ρίβερς κατέληξε στη Φορτιτόυντο (τότε Τιμσίστεμ) Μπολόνια, παρέα με τον Ντόμινικ Γουίλκινς.
Τα χρόνια είχαν περάσει, ωστόσο, ο Ρίβερς δε θα είχε ποτέ ξανά την ίδια εκρηκτικότητα και μετά από ένα πέρασμα από την Τόφας Μπούρσα, το 2000 επέστρεψε στον Ολυμπιακό, δίπλα στον Ντίνο Ράτζα. Με προπονητή τον Ηλία Ζούρο, ο Ολυμπιακός απέτυχε τόσο στην Α1, όπου έχασε στους τελικούς από τον Παναθηναϊκό, όσο και στην Euroleague, όπου αποκλείστηκε στα προημιτελικά από την Ταουγκρές.
Ωστόσο, ο Ντέιβιντ, πάντα θα έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας και η επιστροφή του έστω και για ένα χρόνο, έστω και χωρίς να συνοδευτεί από τίτλο, μας χαροποίησε!
- ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΛΟΥΚΑΣ
Ο «τσάρος» του Ελληνικού μπάσκετ! Ένας παίκτης που τον ξέρει καλύτερα από όλους μας ο Red Emerald και στο προ διμήνου αφιέρωμα στο RPG, είχατε την ευκαιρία να διαβάσετε τα πάντα γύρω από αυτόν…
Η πρώτη μου επαφή μαζί του ήταν με τη φανέλα της Δάφνης, όπου στο πρόσωπο του είδα ένα νέο Ριγκοντό, που απλά ήθελε βελτίωση στο σουτ του. Ένα από τα πιο επιδραστικά play maker στην ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, ο οποίος έδωσε άλλη διάσταση στο όρο pass first guard.
Η μεταγραφή του από τον Πανιώνιο στον Ολυμπιακό το 2001, αποτέλεσε ίσως την τελευταία καλή κίνηση της εποχής Κόκκαλη, ωστόσο με την ομάδα σταδιακά να μπαίνει στην εποχή της παρακμής, ο Θοδωρής είχε την ατυχία να συνδυάσει την πρώτη του θητεία με την κατάκτηση ενός κυπέλλου μόνο.
Η συνέχεια όμως για τον ίδιο ήταν αντιστρόφως ανάλογη με την πορεία των ερυθρόλευκων. Παίρνοντας μεταγραφή για την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, βρήκε τη γη της επαγγελίας του και έφτιαξε μια μαγική περιφέρεια με τους Χόλντεν και Λάνγκντον, οδηγώντας την Αρκούδα σε δύο κατακτήσεις Euroleague, όντας και MVP στο final 4 του 2006!
Αφού εκπλήρωσε τους στόχους του στο εξωτερικό, στο μυαλό του τριγύριζε η επιστροφή στην ομάδα που αγάπησε, τον Ολυμπιακό… Οι Αγγελόπουλοι, θέλοντας να εμπλουτίσουν το ελληνικό στοιχείο και να βρουν ένα ηγέτη στην περιφέρεια του έδωσαν τα κλειδιά της ομάδας!
Πολλά έχουν ειπωθεί για τη δεύτερη παρουσία του Παπαλουκά στους ερυθρόλευκους, πολλοί τον κατηγόρησαν ότι δεν προσέφερε τα αναμενόμενα βάσει των αποδοχών του και ακόμα περισσότεροι που προέβλεπαν αντίστοιχη σκληρή κριτική σε πιθανή επιστροφή του Σλούκα με αυτή του Θοδωρή.
Ωστόσο, η αλήθεια είναι μία. Ο Παπαλουκάς, μη έχοντας δίπλα του την κατάλληλη στήριξη, από έναν πλάγιο με καλό σουτ (αντ’ αυτού είχε τον Τσίλντρες), ούτε από έναν guard για τη βρώμικη δουλειά, έπρεπε να κάνει περισσότερα μέσα στο παιχνίδι από αυτά που του αναλογούσαν και να πάρει όλες τις πρωτοβουλίες…
Έχει κατηγορηθεί για τις χαμένες βολές σε έναν κρίσιμο τελικό της Α1, χωρίς να υπολογίζεται το πλαίσιο στο οποίο αγωνιζόταν τότε η ομάδα, σε ένα περιβάλλον όπου η διαιτησία ήταν 80 – 20 εναντίον μας και με τους θεσμικούς και εξωθεσμικούς παράγοντες του μπάσκετ, να χορεύουν στο ρυθμό του Παναθηναϊκό!
Κατά τη γνώμη μου, η επιστροφή του Παπαλουκά ήταν σημαντικότατη και αποτέλεσε τον προπομπό, που κατέδειξε ότι ο Ολυμπιακός είναι ξανά μια κορυφαία Ευρωπαϊκή ομάδα και κυνηγάει τους καλύτερους παίκτες, όπως έγινε και μετά από λίγα χρόνια με την περίπτωση Σπανούλη… Αυτή η ιστορία ίσως είναι και ο καλύτερος οδηγός για το πόσο κομβική(?) μπορεί να είχε αποδειχθεί και η επιστροφή του Σλούκα φέτος!
- ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ
Ο Πρίντεζης είναι μια κατηγορία μόνος του! Μια ξεχωριστή περίπτωση παίκτη, που έχει δεθεί με την ομάδα όσο λίγοι, περνώντας μια ολόκληρη ζωή στο λιμάνι…
Ξεκινώντας από τα παιδικοεφηβικά τμήματα του Ολυμπιακού και μετά από ένα δανεισμό στην Ολύμπια Λάρισας, ο Πρίντεζης, αποτελεί από τις λίγες περιπτώσεις γέννημα – θρέμμα των ερυθρόλευκων.
Στην πρώτη ομάδα καθιερώθηκε το 2007 και ποτέ δε θα ξεχάσω ένα χαμένο hook του μέσα στο ΟΑΚΑ, στη σειρά των τελικών της σεζόν 2007 – 08, το οποίο αν έμπαινε ίσως είχε αλλάξει τη μοίρα της ομάδας τότε… Ωστόσο ο νεοπλουτισμός που επικρατούσε και η υπερφόρτωση της front line με ξένους παίκτες, τον οδήγησαν το 2009 στη Μάλαγα.
Στην Ανδαλουσία τα πράγματα κάθε άλλο παρά ρόδινα ήταν, ενώ είχε την ατυχία να περάσει ένα σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού, το οποίο ευτυχώς ξεπέρασε γρήγορα. Επέστρεψε στο λιμάνι της καρδιάς του στο μέσο της σεζόν 2010 – 11 ως back up του Έρτσεγκ, για να εξελιχθεί σε έναν αθλητή – σύμβολο του Ολυμπιακού, με τα αξέχαστα buzzer beater και την αφοσίωση του στο σύλλογο!
Και μπορεί το όλο σκηνικό με τη διαρροή του ηχητικού την περσινή χρονιά να κλόνισε λίγο τη σχέση του με την ομάδα, ωστόσο είναι βέβαιο ότι ο Πρίντεζης θα δείξει για άλλη μια φορά την αγάπη του για τον Ολυμπιακό και θα μας χαρίσει πολλές όμορφες στιγμές όσο φοράει τη φανέλα με τα ερυθρόλευκα…
Αυτές, λοιπόν, ήταν οι 5 + 1 πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις επιστροφών παικτών για 2η θητεία στον Ολυμπιακό. Και μπορεί στην περίπτωση Σλούκα, το εγχείρημα να μη στέφθηκε με επιτυχία, όμως μην ξεχνάμε ότι κυκλοφορεί ελεύθερος ο … Μίλος Τεόντοσιτς!
Οπότε ας μην αποκλείσουμε να ξεκινήσει σύντομα μια αντίστοιχη κουβέντα από ατζέντηδες και δημοσιογραφικούς κύκλους σε 3…2…1.
Αλλά θα ήταν ιδανικό να αποφύγουμε ένα ακόμα σήριαλ επιστροφής. Καθώς οι επιστροφές στον Ολυμπιακό σπανιώς φέρνουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα – όπως λέει και ο λαός το ξαναξεσταμένο φαγητό δεν έχει την ίδια γεύση.
