Του Re(d) Bound
Προσπαθώ μέρες τώρα, ή ίσως και περισσότερο καιρό, να βάλω κάτω τις σκέψεις μου σχετικά με τον Γιώργο Πρίντεζη. Δυσκολεύομαι. Το μυαλό μου κατακλύζεται από αντικρουόμενες σκέψεις, απόψεις άλλων που ακούω δεξιά κι αριστερά , κι εγώ στη μέση, να μην ξέρω που στέκομαι σε όλο αυτό. Γι’ αυτό και δεν θέλω να γράψω κάποια άποψη. Θέλω μόνο να περιγράψω εικόνες.
Τι σημαίνει για εμένα Γιώργος Πρίντεζης, μέσα από πέντε στιγμές που δεν θα ξεχάσω ποτέ:
Η πρώτη είναι εύκολη. Κλείνω τα μάτια και βρίσκομαι στην Πόλη. Ο Σπανούλης κατεβάζει τη μπάλα μετά τις δύο χαμένες βολές του Σισκάουσκας και πασάρει στον Πρίντεζη. «Όχι, δεν έπρεπε να πασάρει γαμώτο. Είναι ο Σπανούλης, μόνο σε αυτόν έχω εμπιστοσύνη πως θα μπορούσε να πάρει τελικό Ευρωλίγκας με δικό του σουτ…». Ο Σπανούλης δεν με ακούει να μουρμουράω. Είμαστε πίσω με έναν πόντο.
Ο Πρίντεζης σουτάρει με ένα περίεργο σουτ που τότε ακόμη δεν ξέρω πως λέγεται.
Και ευστοχεί!
Οι συμπαίκτες του τρέχουν κατά πάνω του κι ο Γιώργος πανηγυρίζει με υψωμένη τη γροθιά. Δάκρυα χαράς πλημμυρίζουν τα μάτια μου κι εκείνη τη στιγμή αυτό που νιώθω είναι τόσο δυνατό που ξέρω ότι αυτός ο άνθρωπος θα ‘χει πάντοτε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Ανοιγοκλείνω τα μάτια για μια στιγμή και τώρα είμαι στο ΣΕΦ. Το γήπεδο είναι γεμάτο. Κοχλάζει. Κοιτάζω τριγύρω και βλέπω παίκτες της Μπαρτσελόνα. Ο Σπανούλης κάνει την επαναφορά. Δίνει την μπάλα στον Σλούκα. Αυτός την στέλνει στον Πρίντεζη που είναι στημένος στη γραμμή του τριπόντου.
Εκείνος σουτάρει.
Κρατάω την ανάσα μου. «Δεν έχει ευστοχήσει ούτε σε ένα τρίποντο όλο το βράδυ, γιατί του την έδωσε ο Κώστας;», αναρωτιέμαι. Σκέφτομαι ότι τουλάχιστον θα πάμε παράταση και συμβιβάζομαι με την ιδέα. Και τότε ο Πρίντεζης, για ακόμη μια φορά, με διαψεύδει και κάνει το ίδιο με πριν 3 χρόνια.
Ευστοχεί. Το γήπεδο παίρνει φωτιά.
Όλη η ομάδα είναι πάλι πάνω στον Πρίντεζη, πανηγυρίζουν σαν τρελοί, είμαστε στο F4! Βλέπω τα σκυθρωπά πρόσωπα των Ναβάρο, Πασκουάλ. Αποκλείσαμε όντως τη Μπαρτσελόνα! Ο Γιώργος Αγγελόπουλος αγκαλιάζει τον συνονόματό του Γιώργο Πρίντεζη και του ψιθυρίζει κάτι στο αυτί. Εύχομαι να μπορούσα να του ψιθυρίσω κι εγώ, ότι κάτι παραπάνω από ένας απλός παίκτης για τον Ολυμπιακό πλέον.
Η επόμενη εικόνα είναι πιο στενάχωρη. Πάλι στο ΣΕΦ, αλλά το κλίμα αυτή τη φορά είναι διαφορετικό. 1ος τελικός 2016. Η ομάδα έχει αποκλειστεί από τα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας και η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι ο μόνος εναπομείνας τρόπος να κριθεί αυτή η χρονιά πετυχημένη. Βλέπω τον Πρίντεζη.
Έχει μόλις χάσει τον πατέρα του αλλά είναι παρών πάραυτα.
Παίζει σαν να είναι το τελευταίο του παιχνίδι, σαν να μην θέλει να σταματήσει γιατί θα συνειδητοποιήσει την απώλεια. Αλλά ο Ολυμπιακός χάνει. Οι συμπαίκτες του δεν στέκονται στο ύψος του αγώνα. «Πρέπει να το πάρουμε αυτό το πρωτάθλημα, κυρίως για τον Γιώργο.», σκέφτομαι.
Αυτή μου η σκέψη γίνεται πιο έντονη όταν στον επόμενο τελικό ο Πρίντεζης βγαίνει νοκ άουτ. Η γνωμάτευση του γιατρού είναι ότι δεν θα ξανά-αγωνιστεί την τρέχουσα σεζόν. «Δεν έχουμε καμία ελπίδα χωρίς τον Γιώργο, χαμένο θα πάει το διπλό που κάναμε στο ΟΑΚΑ..». Ευτυχώς ο Βασίλης Σπανούλης έχει άλλη άποψη. Το πρωτάθλημα βάφεται κόκκινο κι ο Πρίντεζης σηκώνει την κούπα κοιτάζοντας τον ουρανό δακρυσμένος. Σκέφτεται τον πατέρα του. Θέλω να του πω να μην κλαίει, ο πατέρας του σίγουρα είναι περήφανος για τον γιο του από εκεί ψηλά.
Δεν προλαβαίνω. Τώρα είμαι έξω από τα γραφεία της Arcadia. Βλέπω πλήθος δημοσιογράφων. Περιμένουν. Ποιον περιμένουν; Δεν αργώ να καταλάβω. Τον Πρίντεζη. Δεν έχω άγχος.
Δεν υπάρχει περίπτωση ο Γιώργος να φύγει από τον Ολυμπιακό.
Ευτυχώς επιβεβαιώνομαι. Ο Πρι βγαίνει έξω μαζί με τους Άφους Αγγελόπουλους και ανακοινώνεται η ανανέωση. Μιλάει λίγο στους δημοσιογράφους αλλά δεν ακούω τι λέει. Δεν είχα αμφιβολία για την κατάληξη της υπόθεσης αλλά η χαρά που νιώθω είναι πολύ μεγάλη. Ξαφνικά ζητάει συγγνώμη και απομακρύνεται. Πού πάει; Μαθαίνω εκ των υστέρων ότι συγκινήθηκε. Δάκρυα χαράς, επειδή κατάλαβε ότι θα κλείσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό. Στην εποχή του απόλυτου επαγγελματισμού, κάποιος δακρύζει επειδή υπέγραψε ένα καινούριο συμβόλαιο.
Δεν το χωράει το μυαλό μου. Θέλω να του πω πως του αξίζει. Πως ο 15χρονος εαυτός του θα ήταν πολύ περήφανος για αυτόν. Εκείνη τη στιγμή σκέφτομαι ότι αν ο δαφνοστεφανωμένος είχε πρόσωπο, μάλλον θα έμοιαζε στον Γιώργο Πρίντεζη.
Η τελευταία εικόνα είναι η πιο λυπηρή. Ένα ΣΕΦ μισοάδειο, τριγύρω μόνο θλιμμένα πρόσωπα κι ας έχει προηγηθεί νίκη. Ο Ολυμπιακός δεν μπήκε στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Ο Πρίντεζης κάθεται στον πάγκο και μοιάζει βουρκωμένος. Δεν ξέρω τι σκέφτεται. Θα ήθελα να μάθω. Είμαι νευριασμένος, πολύ νευριασμένος με τα όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο καιρό. Αλλά τον βλέπω έτσι και δεν μπορώ να κρατήσω τον θυμό μου για πολύ. Θέλω να τον ρωτήσω πως αισθάνεται.
Αν θα ήθελε να μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω, σε κείνο τον καταραμένο Γενάρη και να χειριστεί αλλιώς κάποιες καταστάσεις.
Αν στεναχωριέται για την εικόνα του, που ποτέ πια δεν θα ‘ναι η ίδια στη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου του Ολυμπιακού, όσο στεναχωριέμαι εγώ.
Αν μετανιώνει. Δεν ξέρω ποια θα ήταν η απάντηση. Εκείνη τη στιγμή όμως, έτσι όπως τον βλέπω να χειροκροτά παλεύοντας με τον εαυτό του για να μην δακρύσει, ξαφνικά νομίζω ότι ξέρω τι θα μου απαντούσε.
Πάντα θα αγαπώ τον Γιώργο Πρίντεζη.
Κάθε φορά που τον σκέφτομαι όμως πλέον, υπάρχει ένα πριν κι ένα μετά. Και δεν θέλω να υπάρχει. Προσπαθώ να γκρεμίσω αυτό το φράγμα που χτίστηκε στο μυαλό μου και χωρίζει τις αναμνήσεις μου από εκείνον στα δύο. Δεν μπορώ.
Ξέρω όμως πως ό,τι κι αν έχει συμβεί, θέλω άλλη μια χρονιά τον Γιώργο εδώ. Θέλω να ‘χει την ευκαιρία να αποθεωθεί στο τελευταίο του ματς όπως του αξίζει, όχι να φύγει με σκυμμένο το κεφάλι. Θέλω να ‘χει την ευκαιρία να σηκώσει μια κούπα ακόμα ή να πανηγυρίσει μία πρόκριση. Και κυρίως, εγωιστικά μάλλον!
Θέλω να ‘χει την ευκαιρία να γκρεμίσει ο ίδιος με τις πράξεις του αυτό το φράγμα που υπάρχει πλέον στο μυαλό το δικό μου αλλά και τόσων Ολυμπιακών.
Γιατί όταν θα τον θυμάμαι σε 10 χρόνια, θέλω να τον θυμάμαι χαμογελώντας σαν έναν αγνό Ολυμπιακό που τα όποια λάθη του υπήρξαν αμελητέα συγκριτικά με τα καλά του.
