Οι περισσότεροι που διαβάζετε την σελίδα μας ή ακούτε τα Podcast μας κάθε εβδομάδα, αν όχι κάθε μέρα, μιλάτε για το παιχνίδι.
Εδώ, θα προσπαθήσουμε να μιλάμε για το «παιχνίδι» που διαμορφώνει το παιχνίδι.
Το Board Room είναι η νέα εβδομαδιαία στήλη του Red Point Guard για όσους βλέπουν το μπάσκετ λίγο πιο βαθιά: δεν μένουν μόνο στις φάσεις, αλλά αναρωτιούνται και για την φιλοσοφία πίσω από αυτές. Δεν εξετάζουν μόνο παίκτες, προπονητές και ομάδες, αλλά και τις αποφάσεις τους. Δεν τους αρκεί μόνο το αποτέλεσμα, αλλά η δομή και πως φτάσαμε σε αυτό. Για όσους έχουν την περιέργεια αλλά και την ανάγκη να κατανοήσουν το story behind the numbers η και αντίστροφα.
Στο Board Room θα διαβάζεις για:
- Το γενικότερο πλαίσιο του ευρωπαϊκού μπάσκετ και ποιοι κινούν τα νήματα με τις αποφάσεις τους.
- Πώς στήνεται ένα roster.
- Γιατί παίζει έτσι ο Ολυμπιακός και οι υπόλοιποι.
- Ποιοι παίκτες κάνουν πραγματικά την διαφορά.
- Πώς αλλάζει ο χάρτης της EuroLeague μέσα και έξω απ’ τις τέσσερις γραμμές και από ποιους.
Με λιγότερα X n Os, περισσότερη στρατηγική, αρκετά data, οικονομικά, εμπορικά και ιστορικά στοιχεία. Με σεβασμό για το παιχνίδι και τη νοημοσύνη σου.
Χωρίς clickbait. Χωρίς φωνές. Χωρίς “trust me bro” ή «Hooold”.
Μια όσο γίνεται πιο τεκμηριωμένη άποψη για να την συμπεριλάβεις μαζί με όλες όσες άλλες φτάνουν στην οθόνη σου.
Ξεκινάμε χαλαρά, χωρίς πολλά νούμερα, το πρώτο κείμενο του Board Room με δύο πολύ σοβαρά θέματα που, παρότι επηρεάζουν σημαντικά τον προγραμματισμό αλλά και τα αποτελέσματα του πρωταθλήματος, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα από τα Mass Media που επικεντρώνονται στο αγωνιστικό μέρος αλλά και την ίντριγκα.
Καλώς ήρθες στο Board Room.
Κράτα σημειώσεις και ρώτα μας ότι θες.
Load Management Crisis: Όταν το καλεντάρι πονάει το παιχνίδι
Την φετινή περίοδο 2025-26 η EuroLeague φαίνεται να αντιμετωπίζει εξαιρετικά υψηλά επίπεδα τραυματισμών, ξεπερνώντας τα προηγούμενα χρόνια. Μετά το EuroBasket 2025, πολλοί παίκτες βρέθηκαν αντιμέτωποι με φρέσκους τραυματισμούς, οι οποίοι επιδεινώθηκαν από το βαρύ αγωνιστικό πρόγραμμα της EuroLeague αλλά και των τοπικών πρωταθλημάτων της προηγούμενης χρονιάς. Προπονητές και ιθύνοντες των ομάδων αναφέρουν ότι υπάρχουν πολλοί σοβαροί τραυματισμοί που επηρεάζουν την απόδοση των ομάδων τους, ενώ και η διοργανώτρια αρχή EuroLeague δείχνει να προβληματίζεται από το γεγονός ότι πολυάριθμοι παίκτες μένουν εκτός για μεγάλα διαστήματα. Επιπλέον, το πρόγραμμα της σεζόν, μετά και την αύξηση των ομάδων σε 20, έχει περισσότερες διπλές αγωνιστικές μέσα στους ίδιους μήνες, γεγονός που επιβαρύνει σημαντικά τα προγράμματα αποκατάστασης των παικτών, που δεν έχουν αρκετό χρόνο για ανάκαμψη. Ο Ερυθρός Αστέρας, η Dubai BC, η Efes και άλλες μεγάλες ομάδες έχουν πληγεί από σοβαρούς τραυματισμούς σε βασικούς παίκτες, με ορισμένους να αναμένεται να χάσουν μεγάλο μέρος ή ολόκληρη τη σεζόν. Το φαινόμενο αυτό έχει αυξηθεί σε σύγκριση με τη σεζόν 2024-25, όπου οι τραυματισμοί ήταν λιγότεροι και εμφανίζονταν σε πιο διακριτά χρονικά σημεία. Παράγοντες όπως ο βεβαρημένος αγωνιστικός σχεδιασμός, η συμμετοχή σε πολλές διοργανώσεις, καθώς και η έλλειψη επαρκούς ξεκούρασης μετά το EuroBasket θεωρούνται από τα ιατρικά επιτελεία οι κύριες αιτίες αυτής της αύξησης. Συνολικά, η σεζόν 2025-26 χαρακτηρίζεται από μια σημαντική κρίση τραυματισμών που επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα και τη σταθερότητα της EuroLeague. Στον ακόλουθο πίνακα θα βρείτε την λίστα των αθλητών που είναι εκτός αυτή την στιγμή για μεγάλο χρονικό διάστημα (>2 μηνών).
Αν θελήσει κάποιος να αναρωτηθεί τις πταίει και βρίσκονται οι ομάδες σε αυτή την κατάσταση θα καταλήξει στο κλασσικό ερώτημα “η κότα κάνει το αυγό ή το αυγό την κότα;” Τα πράγματα όμως είναι ξεκάθαρα, (τουλάχιστον) σύμφωνα με όσα καταλαβαίνω εγώ. Η Euroleague προσπάθησε αλλά απέτυχε να αναπτυχθεί, δημιουργώντας έσοδα οργανικά από εισιτήρια, τηλεοπτικά δικαιώματα, merchandise και άλλες δραστηριότητες επί προεδρίας Bertomeu. Η αποπομπή του εκτός από φαγωμάρα μεταξύ των ιδρυτικών μελών έφερε και μια αμφιβόλου εμπειρίας και ικανότητας διοίκηση, αποτελούμενη από τους Montejunas και Bodiroga. Η νέα διοίκηση, κατόπιν διαβούλευσης με τους μετόχους του συνεταιρισμού, κατέληξε να προσθέτει ομάδες από την Μέση Ανατολή, που ουδεμία σχέση έχουν με το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Το βασικό κίνητρο υπήρξε να επωφεληθούν από τα πετροδολάρια οι ομάδες και να διασφαλίσει η νέα διοίκηση μια συνοχή στον βασικό κορμό των μετόχων της. Η αύξηση σε 20 ομάδες προσφέρει τα έσοδα 2 επιπλέον αγωνιστικών εντός έδρας. Και ταυτόχρονα τα έσοδα από το licensing fee που πλήρωσαν Dubai BC και Hapoel Tel Aviv, συν την οικονομική χορηγία του Dubai για την διοργάνωση κάποιων Final 4. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το Eurobasket 2025 αλλά και τα πολλά παιχνίδια των εθνικών πρωταθλημάτων και Κυπέλων δημιούργησαν μια συνθήκη υπερφόρτωσης των παικτών, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Η νέα διοίκηση της EuroLeague (Montejunas – Bodiroga) κληρονόμησε το κενό ενός προβληματικού, εάν όχι αποτυχημένου, 20ετούς εμπορικού μοντέλου Bertomeu. Αντί όμως να χτίσει ένα νέο μοντέλο με προτεραιότητα την δημιουργία μακροπρόθεσμων εσόδων, κινήθηκε ταμειακά και βραχυπρόθεσμα:
→ Επέκταση ομάδων με licensing fees (Dubai BC, Hapoel),
→ Χορηγίες από κυβερνήσεις και πετροδολάρια,
→ Υποσχέσεις για Final Four σε “παρθένες” ασιατικές και μη αγορές για… οτιδήποτε μπορεί να υποθέσει κάποιος.
Όμως αυτή η απόφαση φόρτωσε το καλεντάρι. Δεν υπάρχει επαρκής χρόνος αποκατάστασης. Δεν υπάρχει οργανωμένος διάλογος για ξεκούραση. Οι φωνές των παικτών και των ιατρικών επιτελείων, παρότι αρχίζουν να ενώνονται, μάλλον δεν ακούγονται.
Το 2024–25 είχε λιγότερα προβλήματα. Το 2025–26 δείχνει τα σημάδια μιας δομικής ανισορροπίας.
Ποια είναι λοιπόν τα ερωτήματα που ανοίγουν και θα μας απασχολήσουν ως το τέλος της χρονιάς;
- Θα υπάρξει επίσημη αποτύπωση της κρίσης από τη EuroLeague ή θα συνεχίσει να λειτουργεί σιωπηρά;
- Θα πιέσει η ELPA (παίκτες) για θεσμικά ρεπό ή περιορισμό διπλών αγωνιστικών;
- Τι μπορεί να σημαίνει για τον σχεδιασμό των ομάδων mid-season με νέα data στα χέρια;
- Τι σημαίνει αυτό για το competitive balance; Ποιος αντέχει να μείνει όρθιος;
- Πού είναι το όριο ανάμεσα στο “εμπορικά αναγκαίο” και το “αθλητικά ηθικό”;
- Και τέλος: αν παίκτες–κλειδιά μείνουν εκτός Play Off ή Final 4, θα είναι νίκη του format ή ήττα του ίδιου του προϊόντος;
Ο δρόμος είναι μακρύς. Και αν η σεζόν αυτή αφήσει πίσω της κάτι ουσιαστικό, ας είναι ένας σοβαρός διάλογος για το πώς θα προστατευτεί το παιχνίδι από τα board room politics.
ΝΒΑ EUROPE – η αρχή του τέλους του ευρωπαϊκού μπάσκετ ή κάτι άλλο;
Στις 7 Νοεμβρίου 2025, σε διεθνές συνέδριο του Bocconi University στη Μιλάνο, ο κ. Γιώργος Αϊβαζόγλου, διευθυντής του NBA για Ευρώπη και Μέση Ανατολή, έκανε τις πιο συγκεκριμένες ανακοινώσεις (μέχρι στιγμής) σχετικά με το σχέδιο NBA Europe. O κ. Αϊβαζόγλου ανακοίνωσε ότι το NBA στοχεύει στον Οκτώβριο του 2027 στην έναρξη της νέας ευρωπαϊκής λίγκας, περίπου 23 μήνες από την παρούσα ημερομηνία.
Το νέο πρωτάθλημα θα αποτελείται από 16 ομάδες, με μια ενδιαφέρουσα διαφοροποιημένη δομή:
– 12 μόνιμα franchises με καθορισμένες θέσεις
– 4 θέσεις που θα προκύψουν μέσω απόδοσης (merit-based qualification)
– 1 θέση από το FIBA Basketball Champions League
– 3 θέσεις από τα Εθνικά πρωταθλήματα διαφόρων χωρών (wild cards)
Σύμφωνα με τον κ. Αϊβαζόγλου αυτό το σύστημα είναι «πιθανώς το πιο ενδιαφέρον μέρος του σχεδίου», καθώς δίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές ομάδες την ευκαιρία να προκριθούν. Ταυτόχρονα βέβαια έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις κατά καιρούς δηλώσεις της FIBA για το πόσο άδικο είναι το σύστημα της Euroleague και πως το δικό της πρωτάθλημα είναι συνδεδεμένο με τα Εθνικά Πρωταθλήματα. Και πως δεν μπορούν οι ομάδες να επιλέγονται με οικονομικά και όχι αγωνιστικά κριτήρια. <insert παρατεταμένο γέλιο κοινού>
Ο κ. Αϊβαζόγλου παρουσίασε την ακόλουθη λίστα 12 προτεινόμενων πόλεων σε 7 διαφορετικές χώρες, όπου και εστιάζει το NBA Europe:
Ηνωμένο Βασίλειο: Λονδίνο, Μάντσεστερ
Γαλλία: Παρίσι, Λυών
Ισπανία: Μαδρίτη, Βαρκελώνη
Ιταλία: Ρώμη, Μιλάνο
Γερμανία: Βερολίνο, Μόναχο
Ελλάδα: Αθήνα (???)
Τουρκία: Κωνσταντινούπολη
Με βάση τις διαρροές από FIBA και NBA που έχουν καταγραφεί σε σειρά δημοσιευμάτων οι EuroLeague ομάδες που αναμένεται να συμμετάσχουν στο NBA Europe περιλαμβάνουν τις Real Madrid, FC Barcelona, Bayern Munich και ASVEL Villeurbanne. Επίσης, αναφέρεται ότι θα δοθεί ειδική προσοχή σε ιστορικές ομάδες όπως Alba Berlin και η Galatasaray.
Ο κ. Αίβαζόγλου επισήμανε ότι το NBA είναι σε «σοβαρές συζητήσεις» με δυνητικούς επενδυτές. Αποκάλυψε μάλιστα ότι το NBA έχει προσλάβει δύο κύριες χρηματοοικονομικές συμβουλευτικές εταιρείες — τις JP Morgan Chase και Raine Group — για να βοηθήσουν στον αναζήτηση επενδυτών και στη διευκρίνιση του επιχειρηματικού σχεδίου. Οι συζητήσεις περιλαμβάνουν ιδιωτικά ταμεία, ιδιωτικές εταιρείες ιδιοκτησίας και πλούσιες οικογένειες. Τέλος, έκανε διευκρινίσεις για τη στρατηγική στόχευση του NBA Europe και του NBA, υπογραμμίζοντας ότι θα διαπραγματευθεί με αναγνωρίσιμα ποδοσφαιρικά clubs που δεν διαθέτουν ακόμη ομάδες μπάσκετ. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στις Paris Saint-Germain και Manchester City ως πιθανές υποψήφιες, που θα μπορούσαν να προσαρτήσουν ομάδα μπάσκετ.
Την ίδια στιγμή ο NBA Commissioner κ. Adam Silver δήλωσε στο Front Office Sports conference τον Σεπτέμβριο ότι μια εκκίνηση το 2027 είναι «φιλόδοξο πλάνο, δεν αμφιβάλλω», αλλά δεν έκλεισε την πόρτα για αυτή την ημερομηνία. Ο Silver πρόσθεσε ότι δεν θα ήθελε να πάει πολύ πέρα από το 2028.
Τέλος ο κ. Αϊβαζόγλου είπε ότι οι ευρωπαϊκά ομάδες θα μπορούσαν να αγωνιστούν εναντίον των ομάδων του NBA, σε έναν ειδικό τουρνουά, παρόμοιο με το FIFA Club World Cup. «Θα δημιουργήσουμε ένα νέο τουρνουά που θα ενώνει αμερικανικές και ευρωπαϊκές ομάδες» δήλωσε, λέγοντας ότι θα μπορούσε να ονομαστεί «NBA Cup» ή κάτι παρόμοιο με το FIFA Club World Cup.
Από την πλευρά της Euroleague o Paulius Motiejunas, CEO του Euroleague Basketball, δήλωσε στην El País τον Νοέμβριο ότι δεν υπάρχει πρόοδος στις συζητήσεις με το NBA. Μολονότι η EuroLeague συνεχίζει το διάλογο με τo NBA ο Motiejunas σημείωσε: «Υπάρχει πολλή απογοήτευση από την πλευρά μας, γιατί όποια πρόταση κι αν βάλουμε στο τραπέζι, φαίνεται πως δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν σοβαρά βήματα». Ο κ. Motiejunas μάλιστα αντέδρασε αρνητικά στη φήμη ότι οι άδειες θα κοστίζουν 500 εκατομμύρια ευρώ, λέγοντας ότι είναι δύσκολο να κατανοήσει αυτή την τιμή. Τόνισε επίσης ότι το μοντέλο της EuroLeague είναι τελείως διαφορετικό: «Το NBA θέλει να δημιουργήσει μπάσκετ γύρω από την επιχείρηση· εμείς χτίζουμε μια επιχείρηση γύρω από το μπάσκετ».
(Σημείωση: Στις 8 Οκτωβρίου του 2025 πραγματοποιήθηκε μια συνάντηση μεταξύ των EuroLeague, NBA, και FIBA στη Γενεύη. Κατά τη συνάντηση αυτή, η EuroLeague υπέβαλε μια πρόταση συνεργασίας που, σύμφωνα με δηλώσεις της EuroLeague, δεν λήφθηκε ουσιαστική απάντηση.)
Για το θέμα έχουν γίνει αρκετές δηλώσεις από διάφορους. Π.χ. ο Ergin Ataman, προπονητής του Παναθηναϊκού, δήλωσε στις 16 Οκτωβρίου ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Προειδοποίησε ότι η ύπαρξη ανταγωνιστικών λιγκών (EuroLeague και NBA Europe) θα δημιουργούσε «ένα ατυχές σενάριο για το ευρωπαϊκό μπάσκετ—παρόμοιο με αυτό που συνέβη πριν 20 χρόνια μεταξύ της EuroLeague και της SuproLeague». Ο Ataman πρότεινε ένα εναλλακτικό μοντέλο: «Για να είναι υγιής αυτή η λίγκα» είπε, «πιστεύω ότι ένα πρωτάθλημα 20 ομάδων οργανωμένο από την EuroLeague — αλλά με την εμπορική πλευρά που διαχειρίζεται το NBA — θα προσέθετε μεγάλη αξία». Ωστόσο, αποδέχτηκε ότι αυτό είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Ο Ataman δήλωσε ότι οι ομάδες της EuroLeague θα πρέπει να αντιδράσουν σοφά: «Αν μία ή δύο από αυτές τις 13 ομάδες αποφασίσουν να φύγουν και να πουν ‘Θα παίξουμε στο NBA‘, θα δημιουργούσαν ένα γελοίο σκηνικό για το ευρωπαϊκό μπάσκετ». (Και όπως έχουμε ήδη καταλάβει οι 2 Ισπανικές και οι Bayern Munich και ASVEL είναι με το ένα πόδι εκτός λίγκας).
Δηλώσεις όμως για το θέμα έκανε και ο Jordi Bertomeu, ο πρώην CEO της Euroleague που ηγήθηκε για 22 χρόνια, και εξέφρασε έντονες αμφιβολίες για το NBA Europe. Ο Bertomeu ισχυρίστηκε ότι το NBA εκμεταλλεύεται την εσωτερική αδυναμία της EuroLeague. «Το NBA μύρισε αίμα και είδε μια ευκαιρία να εκμεταλλευθεί» δήλωσε. Ο Bertomeu επίσης προειδοποίησε ότι το NBA Europe θα λειτουργήσει ως «μια αναπτυξιακή λίγκα για τις Ηνωμένες Πολιτείες», ανάλογο εγχείρημα με τις NBA δραστηριότητες στην Αφρική. «Το NBA είναι στην Αφρική εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά κανείς δεν μιλά γι’ αυτό. Το πρωτάθλημα εκεί δεν έχει ανεπτυχθεί, αλλά στο μεταξύ, οι Αμερικανοί ελέγχουν όλα τα ταλέντα του ηπείρου. Και στην Ευρώπη θα είναι το ίδιο» κατέληξε.
Η Αίσθηση της Αγοράς
Σύμφωνα με τον κ. Αιβαζόγλου, ο ευρωπαϊκός αθλητισμός είναι μια αγορά αξίας 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων, με τα μπάσκετ να εισπράττει λιγότερα από το 0,5% του συνόλου, και άρα παρουσιάζει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης. Το NBA πιστεύει ότι ένα επαγγελματικό πρωτάθλημα σε αυτή τη κλίμακα θα δύναται να προσελκύσει τεράστιες επενδύσεις και να αυξήσει την παγκόσμια δύναμη του μπάσκετ. Για να ξεκινήσει και να δώσει μάλιστα άμεση σημασία στην πρόθεση του να επενδύσει στην Ευρώπη το NBA σχεδιάζει να φέρει τους Orlando Magic και Memphis Grizzlies για αγώνες της Regular Season στο Βερολίνο και στο Λονδίνο τον Ιανουάριο του 2026, ένα βήμα που μπορεί να συνδυαστεί με περαιτέρω ανακοινώσεις σχετικά με το NBA Europe.
Όλα αυτά φαντάζουν με ένα ιδιότυπο hostile takeover του ευρωπαϊκού μπάσκετ από τα αμερικανικά κεφάλαια των ομάδων του ΝΒΑ. Και παρόλο που σε κάποιους μοιάζει σαν παράλογο διάβημα φαίνεται ότι οι Αμερικανοί επενδυτές το βλέπουν πολύ σοβαρά. Ενδεχομένως αν μπουν 4-5 ποδοσφαιρικά club μαζί με τις Real Madrid, Barcelona, Bayern Munich σε ένα πρωτάθλημα μπάσκετ με το know how και το marketing του ΝΒΑ, να δημιουργηθούν σημαντικά έσοδα σε αγορές εκτός Ευρώπης π.χ. στην Ασία ή και στην Αμερική. Το πως θα εξελιχθεί όλο αυτό μένει να φανεί στο μέλλον. Το μόνο σίγουρο είναι ότι για τον Ολυμπιακό η εξέλιξη αυτή δημιουργεί μια σημαντική ανασφάλεια. Γιατί για όσους δεν το έχουν καταλάβει αν η ομάδα των Αθηνών που θα μπει στο ΝΒΑ Europe είναι ο Παναθηναϊκός ο Ολυμπιακός θα βρεθεί σε πολύ δυσχερή οικονομική θέση. Θυμόμαστε άλλωστε το πως κατάντησε ο ΠΟΑ όταν ο Ολυμπιακός αποχώρησε από την Α1. Και γίνεται ξεκάθαρο γιατί η Barcelona θα ακολουθήσει την Real Madrid όπου και αν αγωνιστεί. Τα δίπολα τρέφουν τον ευρωπαϊκό αθλητισμό και εμείς το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό.
Η EuroLeague μιλά για “μπάσκετ γύρω από την επιχείρηση” ενώ το NBA “δημιουργεί επιχείρηση γύρω από το μπάσκετ”. Το ερώτημα όμως είναι αν η σύγκρουση αυτή έχει ήδη χαθεί.
Για τον Ολυμπιακό, το διακύβευμα είναι υπαρξιακό.
Αν το νέο franchise στην Αθήνα είναι… πράσινο, η ισορροπία αλλάζει ριζικά. Η προοπτική να μείνεις εκτός του νέου “Champions League του μπάσκετ”, την ώρα που ο ανταγωνιστής σου στρογγυλοκάθεται σε τηλεοπτικά εκατομμύρια και προσβασιμότητα σε νέα markets, δεν είναι σενάριο — είναι εφιάλτης.
Και τα δίπολα, όπως σωστά θυμόμαστε από τα δικά μας (και των άλλων), δεν σπάνε, επαναδιαπραγματεύονται με νέα terms.
Τι πρέπει να παρακολουθούμε από εδώ και πέρα;
- Ποιες ομάδες θα ανακοινωθούν πρώτες ως NBA Europe ιδρυτικά μέλη;
- Θα υπάρξει συνεννόηση ή ρήξη με την EuroLeague και τη FIBA;
- Πόσο ρεαλιστικό είναι το timeline του 2027;
- Θα υπάρξει αντίδραση από μικρές/μεσαίες ομάδες;
- Θα συναινέσουν οι “ισχυροί” του ποδοσφαίρου μπαίνοντας στο μπάσκετ;
- Θα αποτελέσει το NBA Europe μια διεθνή βιτρίνα ή μια αναπτυξιακή λίγκα;
- Και τέλος: Πού θέλει να βρίσκεται ο Ολυμπιακός σε αυτόν τον νέο χάρτη;
Το μέλλον πλησιάζει πιο γρήγορα απ’ όσο νομίζουμε.
Το βασικό ερώτημα είναι αν ο Ολυμπιακός έχει προλάβει να διαλέξει πλευρά — ή απλώς παρακολουθεί σαν θεατής.
