Δυστυχώς η ομάδα μας έχασε την 1η της μεγάλη ευκαιρία να προκριθεί στο Final 4, καθώς ηττήθηκε στο σουτ απέναντι στη Monaco στο game 4 της σειράς. Πάμε να δούμε πως φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα και ποια συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε από το παιχνίδι.
Α’ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ
Ο Μπαρτζώκας ξεκίνησε τον αγώνα με την κλασσική πεντάδα Walkup – Dorsey – Παπανικολάου – Vezenkov – Fall, ενώ ο coach Obradovic επέλεξε τους James – Westermann – Ouattara – Thomas – Motiejunas. Αμφότερες οι ομάδες ξεκίνησαν νευρικά, με τον Dorsey να προσπαθεί να βρει το χέρι του από νωρίς, κάτι που δεν του κάθεται με τίποτα σε αυτή τη σειρά. Ο Αμερικάνος σκόρερ πρέπει να αδειάσει τελείως το κεφάλι του και να αφήσει το παιχνίδι να έρθει σε αυτόν, διότι εκβιάζει πολύ συχνά καταστάσεις με αποτέλεσμα να θολώνει εντελώς. Αν δεν του βγει η πρώτη επιλογή δεν πηγαίνει στη δεύτερη ή τρίτη εναλλακτική, αλλά βάζει ένα πρέπει στο κεφάλι του, μέχρι να του βγει η πρώτη. Θα τον χρειαστούμε οπωσδήποτε στο τελευταίο ματς, οπότε ο coach οφείλει να τον κατευθύνει σωστά, έστω και σε αυτό το σημείο. Εδώ δείχνουμε μια φάση όπου οι μαγικές λέξεις υπομονή (re-screen) και διάβασμα (drop στην άμυνα) φέρνουν ένα καλό αποτέλεσμα για την ομάδα, μέσω του Tyler.
Αμυντικά ήταν ξεκάθαρη η οδηγία για <pack the paint> και rotations στο close out, ώστε να μην επιτρέψουμε τις συνεργασίες του James με τους ψηλούς μέσω <pick n roll>, σε πρώτη φάση, και να αναγκάσουμε τη Monaco να σπάσει τη μπάλα έξω υπό δύσκολες προϋποθέσεις. Επίσης υπήρχε εντολή για έντονο <front the post> από τον Vezenkov, ειδικά πάνω στον Thomas και αυτές οι δύο προσεγγίσεις αρχικά μας έδωσαν κλεψίματα και εύκολους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο (6-12 στο 5’). Η ομάδα μας διάβαζε καλά κάθε mismatch στην επίθεση με Vezenkov και Fall (ναι το μαρκάρισμα του Fall από τον Hall είναι mismatch), ενώ η Monaco έμενε κοντά στο σκορ από το hero ball του Bacon (13-19 στο 8’). Εν τέλει το δεκάλεπτο έκλεισε στο 19-19, με τον Bacon να βρίσκει όλα τα sweet spots (άχαστος από τον αγκώνα).
Β’ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ
Στο δεύτερο δεκάλεπτο μπήκαμε πολύ συγκεντρωμένοι και στοχεύσαμε στα αργά πόδια του Motiejunas ο οποίος ήταν τρύπα αμυντικά και απορώ γιατί δεν έπαιζε drop άμυνα, καθώς δεν μπορεί να ακολουθήσει οποιαδήποτε άλλη αμυντική συνθήκη (αλλαγές, hedge out). Ο Fall δημιουργούσε μεγάλο gravity στο <pick n roll> με τον Σλούκα, τραβώντας μόνιμα βοήθεια από το low tag, όπως στην παρακάτω φάση που ο Σλούκας τιμωρεί τη διστακτικότητα του low tag man (Andjusic) και πασάρει όμορφα στον Fall. Ο Γάλλος πρέπει να ταϊστεί υπομονετικά και κυνικά στο 5ο ματς.
Ο Fall συνέχιζε να κυριαρχεί απόλυτα απέναντι στον Motiejunas και η ομάδα μας προηγήθηκε για πρώτη φορά με 8 πόντους (32-40 στο 18’). Εδώ να κάνουμε μια παρένθεση και να πούμε ότι αν η Monaco θέλει να έχει οποιαδήποτε τύχη στο game 5 θα πρέπει να κάνει ένα πολύ καλό παιχνίδι και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Κάποια δείγματα στο game 4 δεν ήταν καθόλου καλά, ειδικά στην άμυνα και στα rotations τους όταν έκλειναν στη ρακέτα, αλλά και σε κάποιες παγίδες στην περιφέρεια που άφηναν παντελώς εκτεθειμένη την πίσω γραμμή άμυνας και τα corner 3s. Το ίδιο ισχύει και για την επίθεσή τους, διότι έχει σφίξει πολύ το rotation τους και όσο καλό παιχνίδι και αν κάνουν οι καλοί τους παίχτες, δεν θα είναι αρκετό εφόσον δεν ενταχθούν επιθετικά περισσότεροι. Επίσης πλέον τους διαβάζουμε αρκετά καλά με την άμυνά μας και με το ΣΕΦ να βράζει θα χρειαστεί να είναι προσαρμοστικοί και σε πολύ μεγάλη εγρήγορση, διότι πολλές φορές αν δεν βγει η πρώτη δράση τους “καίνε” την επίθεση (κλείνει η παρένθεση).
Ο Ολυμπιακός ήλεγξε τον αγώνα μέχρι το κλείσιμο του ημιχρόνου (38-42), αν και δυστυχώς οι Dorsey – Mckissic σε 3 κατοχές δεν διάβασαν σωστά την <pick n roll> δράση και συγκεκριμένα δε διάβασαν ότι θα έπρεπε να πάνε πιο επιθετικά προς το καλάθι, καθώς η Monaco αδυνατούσε να βγάλει ένταση με συνέπεια στην άμυνα. Εδώ μια τέτοια φάση με τον Dorsey να αποφασίζει να σταματήσει την ντρίπλα για να πάρει το pull up, ενώ είχε καθαρό διάδρομο μετά το recover του Motum.
Γ’ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ
Η αρχική πεντάδα επανήλθε στο παρκέ και το κυνικό τάισμα του Fall, που λέγαμε πιο πάνω, απέδωσε καρπούς. Ο Γάλλος σέντερ τελείωσε 2 φάσεις στο ζωγραφιστό και έδωσε μια εξαιρετική assist στον Vezenkov για να κάνουμε το 38-49 στο 22’. Είναι τρομερό το πως κλείνει πάνω στον Fall όλη η άμυνα και σαστίζει για ένα δευτερόλεπτο, κάτι που ο Sasha θα τιμωρεί πάντα.
Μια αρκετά κακή στιγμή για την ομάδα ήταν τα γρήγορα 3α φάουλ των Walkup – Fall πάρα πολύ νωρίς στο 3ο δεκάλεπτο, γεγονός που επηρέασε σε σημαντικό βαθμό την προσπάθεια που κάναμε για να ελέγξουμε πλήρως το παιχνίδι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Monaco να τρέξει ένα πολύτιμο για εκείνη 9-0, εκμεταλλευόμενη και τη νευρική παρουσία του Λούντζη ο οποίος κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Walkup, πριν αντικατασταθεί ο ίδιος άμεσα από τον Σλούκα. Η Monaco απέτυχε να πάρει το μομέντουμ σε εκείνο το σημείο, καθώς ο James έκανε τη μια λάθος επιλογή μετά την άλλη και ο μόνος που προσπαθούσε να την κρατήσει κοντά στο σκορ ήταν ο Bacon, με τα απίστευτα heroics του πάνω σε πολύ καλές προσωπικές άμυνες του Παπανικολάου. Αυτός που ήταν πραγματικά εκτός τόπου και χρόνου ήταν ο Jean–Charles, ειδικά στον τρόπο που έπαιζε το drop στην άμυνα, ή γενικά στην help defense. Κακός συγχρονισμός, έλλειψη ενέργειας, γενικά μια μόνιμη πληγή. Ο Dorsey συνέχιζε να κάνει ακατανόητα πράγματα, ο coach δεν κάλεσε time out, για να σταματήσει τον ξέφρενο ρυθμό που ευνοούσε τους γηπεδούχους, και κάπως έτσι το +11 στην αρχή της περιόδου, έγινε -4 στο τέλος της (65-61).
Δ’ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ
Η στιγμή της αλήθειας είχε πλέον φτάσει και η ομάδα βρέθηκε κοντά, πραγματικά κοντά, στην τεράστια πρόκριση. Όμως η Monacο έπαιζε την τελευταία της ζαριά και δεν ήταν έτοιμη να παραδοθεί. Ο Will Thomas έβγαλε προσωπικότητα και με 5 δικούς του πόντους έκανε το σκορ 70-61. Ο Μπαρτζώκας κάλεσε time out, όπου έδωσε εντολή στον Σλούκα να μην σταματάει την ντρίπλα και να ψάχνει διαρκώς τις σωστές γωνίες πάσας. Η ομάδα απάντησε με ένα γρήγορο 8-0 μειώνοντας στον πόντο (70-69 στο 34’), στοχεύοντας την αδύνατη πλευρά με skip πάσα, καθώς ο Fall συνέχιζε να τραβάει μόνιμα βοήθειες πάνω του, με ρίσκο τα μακρινά σουτ των Παπανικολάου και Walkup, οι οποίοι έβαλαν 2 μεγάλα σουτ σ’ εκείνο το σημείο. Το παιχνίδι μπήκε στο crunch time με τις ομάδες να πετυχαίνουν τεράστια σουτ με Σλούκα και Bacon, οι οποίοι ήταν οι απόλυτοι πρωταγωνιστές στο πιο κρίσιμο σημείο του αγώνα. Ο Bacon μίλησε τελευταίος με σουτ από τα 5 μέτρα στον αγκώνα, μιας και ο Παπανικολάου ρίσκαρε το κλέψιμο στην περιφέρεια και βγήκε εκτός ισορροπίας, τόσο όσο χρειαζόταν για να πάρει το pull up o ταλαντούχος σκόρερ της Monaco. Ο Σλούκας αστόχησε στην εκπνοή και έτσι θα οδηγηθούμε σε do or die παιχνίδι στην Ελλάδα.
Για να το κλείσουμε, όπως προείπα θεωρώ ότι η Monaco θα περάσει από το ΣΕΦ μόνο αν κάνει κάτι κοντά στο τέλειο παιχνίδι. Ένα ματς είναι, όλα είναι πιθανά. Με βάση τα χαρακτηριστικά του Ολυμπιακού φέτος, έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στην ομάδα και θεωρώ ότι έχει πολύ σπουδαία ευκαιρία για να την αφήσει να γλιστρήσει. Πάμε να παίξουμε το παιχνίδι μας, να τσακίσουμε κόκαλα στην άμυνα και βάσει των όσων έχει εφαρμόσει ο coach φέτος και στην επίθεση να παίξουμε απλά και όμορφα, χωρίς over dribbling, με drive and kick, κοιτώντας πάντα την έξτρα πάσα. Ο κόσμος θα είναι ο 6ος παίχτης μας και αυτός που θα μας δώσει την έξτρα ώθηση για να πετύχουμε έναν τεράστιο στόχο. Πάμε γερά, δική μας είναι η πρόκριση!
