Σίγουρα είναι ευκολότερο να ηχογραφώ από το να γράφω.
Επίσης νομίζω ότι στη ηχογράφηση είναι περισσότερο ξεκάθαρο το τι θέλω να πω .
Δεν έχω και κανένα ιδιαίτερο ταλέντο στο γράψιμο, όπως ο Φίγκιουρ ή ο Αταραξίας.
Διατηρώ μια συνέπεια στο πότε θα κάνω εγγραφή στο ημερολόγιο της σελίδας, και αυτό είναι κάτι που πραγματικά με χαροποιεί.
Προφανώς, αγαπητό ημερολόγιο και φίλες και φίλοι της σελίδας, θα ασχοληθώ με την τελική τετράδα του Eurobasket και τι ελπίζω / εύχομαι πιστεύω ότι θα επακολουθήσει το ΠΣΚ.
Για λόγους hype και μεγαλύτερου engagement με το κείμενο θα ξεκινήσω με τα παιχνίδια της Τετάρτης και τον πρώτο ζευγάρι των ημιτελικών .
Η Φινλανδία ήταν αρκούντως ψηλή, σκληρή, δυναμική, γρήγορη και εύστοχη για να μην αντιμετωπίσει το παραμικρό πρόβλημα απέναντι στη φιλότιμη και βαριά Γεωργία.
Στην κυριολεξία ήταν όλα όσα δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει η τριάδα των Toko, Mamou, Goga συνεπικουρούμενη από τους Baldwin, Sanadge και Burzanadge.
Το 5out clinic των Φινλανδών, χτισμένο σε μια άριστη χημεία περισσότερων των 7 ετών, έχει τελειοποιήσει όλο το εύρος επιλογών της διάταξης.
Αυτή η χημεία εκτελεσμένη από δύο σούπερ tweeners σαν τους Markanen & Jantunen ήταν too much to handle για τους Γεωργιανούς. Η αποτελεσματικότητα των δύο παραπάνω, συν τους Salin & Maxunin στο 3pt, άπλωσε την άμυνα του Njikic και τους έφθειρε.
Στην άλλη μεριά η προσήλωση όλων των Φινλανδών στις διεκδικούμενες μπάλες ψηλά στέρησε την κύρια πηγή έξτρα κατοχών, ο Mamou δεν έβρισκε τα driving lanes με τη δεξιά ντρίμπλα, ο Baldwin βρέθηκε αντιμέτωπος με guards που μπορούσαν να απορροφήσουν τον ώμο του.
Δικαιότατα οι Φινλανδοί ανταμείβονται για την διαρκή εξέλιξη και πίστη στο πλάνο τους. Σεβασμός για τους Γεωργιανούς που πάλεψαν και ξεπέρασαν το ταβάνι τους.
Στο βραδινό ματς είδαμε τους Γερμανούς να σοκάρονται από τον αφράτο δαίμονα και την παρουσία του, είδαμε τους Σλοβένους να είναι εξαιρετικά διαβασμένοι στο πως θα εφαρμόσουν stunt actions στην άμυνα, περιορίζοντας στο ελάχιστο τις ρωγμές που θα εκμεταλλεύονταν με drives o Franz & ο Shroeder, έπαιξαν στο όρια της υπερέντασης τα box outs για να ματσάρουν το πλεονέκτημα μεγέθους των Γερμανών και για 37-38 λεπτά τα κατάφεραν.
Αξιοθαύμαστη ήταν και η υπομονή τους με τη διαιτησία, η οποία έδωσε ένα σόου από το πρώτο λεπτό. Η τεχνική ποινή στον Doncic είναι τυπική εκδήλωση φαινομένου «δε με ξέρει η μάνα μου, έχω εξουσία θα με δείξει η κάμερα», ο Theiss είχε ειδική αντιμετώπιση στο τι του σφυρίζεται και γενικά αποφάσισαν οι διαιτητές να σφυρίξουν τα πάντα, κάτι που φυσικά δεν ευνοεί ποτέ την ομάδα με τις λιγότερες λύσεις. Ο Λούκα δεν ήταν σούπερ για τα δεδομένα του, ήταν αρκετά άστοχος και επίμονος από το 3pt αλλά παίζοντας και 15 λεπτά με 4 φάουλ και 25 με 3 ήταν λίγο επιφυλακτικός.
Οι Γερμανοί, δε θα κουραστώ να το λέω/γράφω, έχουν διαταραχθεί από την απώλεια του Voightman. Δε διαθέτουν πλέον το απαιτούμενο βάθος στο 4-5 και πιθανότατα ούτε και το μέγεθος για όσα θα επακολουθήσουν. Φαβορί παραμένουν, απόλυτο, αλλά μοιάζουν γήινοι. Τους το έκανε για 30 λεπτά ο Queta, τους ταλαιπώρησαν ο Omic, o Krampelji, ο Muric και ο Radovic. Ναι τους Φιλανδούς τους ισοπέδωσαν στον όμιλο, αλλά εκεί υπήρχε Voightman.
Τώρα είναι ένα ματς μιας βραδιάς, Πορτογάλοι και ειδικά Σλοβένοι έδειξαν τρόπους περιορισμού του Dennis, ο Lo και στα δύο παιχνίδια υπήρξε κομβικός ανοίγοντας από την περιφέρεια τις άμυνες, οι Φινλανδοί δεν έχουν κάτι να χάσουν .
Θα ποντάρω σε δύσκολη πρόκριση Γερμανίας. Αν οι περιφερειακοί των Φινλανδών βγάλουν την ένταση που έβγαλαν με τη Σερβία και κυνηγήσουν τόσο πολύ το επιθετικό ριμπάουντ θα έχει τζόγο το ματς.
Πάμε τώρα στα σοβαρά.
Οι Πολωνοί έχουν καλοδουλεμένη ομάδα, απέδειξαν ότι είναι εξαιρετικά μαχητικοί αλλά οι Τούρκοι παραείναι καλοί για να αποκλειστούν, ειδικά όταν είναι σοβαροί. Το σοκ με τη Σουηδία τους οδήγησε να μπουν φοβερά συγκεντρωμένοι απέναντι σε Loyd & Ponitka. Η τουρκική άμυνα είναι αξιέπαινη, βγάζει τρομερή ενέργεια και πάνω στην μπάλα και στις περιστροφές και στα close outs και ομάδες με ball screen κατεύθυνση στο παιχνίδι τους μπορούν να τις εξαφανίσουν. Αυτό συνέβη στη δεύτερη και στην τρίτη περίοδο. Loyd & Ponitka είχαν ελάχιστο χώρο να εκτελέσουν, Hazer, Sipahi, Osman & Osmani έβγαζαν ένταση και χέρια που οδήγησαν σε πάμπολλα λάθη (κάποια στιγμή οι Τούρκοι είχαν 18 πόντους από λάθη αντιπάλου). Hard hedge στους χειριστές με τον Shengun και πίσω του μια αγέλη να επιτεθεί στην πρώτη πάσα.
Σλούκας και Τολιόπουλος θα υποφέρουν σε αυτό το κομμάτι και εκεί θα πρέπει να είμαστε αρκετά γρήγοροι στη πάσα μετά το hedge out. Φυσικά θα έχει μπόλικες κατοχές, σαν χειριστής, και ο Γιάννης.
Γιατί;
Μα γιατί στο τέλος τέλος οι Τούρκοι δεν έχουν τόσα πολλά και τόσα μεγάλα κορμιά όσο δείχνει η εικόνα τους στο παρκέ. Ο υπέροχος Shengun, που δε θα χαραμιστεί στο ξύλο με το Γιάννη όπως και το αντίστροφο, ο Osmani και ο Bona είναι το rotation του Ataman. Γι αυτό άρχισε την κλάψα για τα επιθετικά του Γιάννη. Θα χρειαστεί να πάρει και μια τεχνική ποινή σε αιφνιδιασμό αύριο, δεδομένα.
Επιστρέφω όμως στην καταπληκτική ομάδα που έχει φτιάξει. Η άμυνα της είναι η σταθερά της, ο Shengun μετά το short roll το έξτρα της. Ευφυής, μπαλάτος, πλαστικός ο πιτσιρικάς δίνει στον Ataman επιλογές, τις οποίες τις έχει ενισχύσει και αυτός με τη σειρά του. Ο Larkin και ο Osman είναι οι πρώτες απειλές στα hand offs. O Αμερικανός fake Turk την Τρίτη, όταν η Πολωνία επέστρεψε στο παιχνίδι, πήρε όλες τις αποφάσεις σκοράροντας και φτιάχνοντας δύο με δύο καταστάσεις με τον Shengun. O Σκοπιανός fake Turk στην αδύναμη πλευρά εκτελεί με συνέπεια, δείχνει πόσο σπουδαίο πακέτο αθλητής είναι τώρα που έχει βρει ρυθμό. Ο τραυματισμός του τους αποδιοργάνωσε και αν όντως είναι επηρεασμένος θα έχουν ζητήματα. Οι Τούρκοι έχουν αποδώσει εξαιρετικό μπάσκετ, έχουν μια εξαιρετικά ποιοτική 7αδα παιχτών, έχουν τα κορμιά να ταλαιπωρήσουν την περιφέρειά μας πολύ, αλλά θα πρέπει να βρουν λύσεις με το Γιάννη.
Ένας Γιάννης ο οποίος έκανε κακό και στους Λιθουανούς, όταν συνολικά η εθνική βρήκε stops στον Valanciunas και δεν έτρεχε σαν τρελή στο τέμπο που βόλευε τους Λιθουανούς. Ο Σπανούλης είχε διαβάσει πολύ τον Κουρτινάιτις και τις επιλογές του. Η επιλογή να στείλει στον Σλούκα στον Sirvidis (ακούστε αν θέλετε το τελευταίο ηχητικό ημερολόγιο) και τον Dorsey στον Velicka ήταν το πρώτο ματ. Ο Dorsey δεν πουλάει αρκετά, αλλά αμυντικά έχει κάνει ένα καταπληκτικό τουρνουά. Προχτές δεν έδωσε ποτέ χώρο να επιτεθεί προς το καλάθι ο Velicka και να κάνει ότι έκανε με την Λετονία, ήταν ο μόνος που διαρκώς πίεζε την πάσα για να απαγορεύσει την τροφοδοσία της αρκούδας που μας είχε καταπιεί, ήταν εκεί σε κάθε box out. Το δεύτερο ματ ήταν το υπολογισμένο ρίσκο με το τρίποντο του Tubelis. Ο πιτσιρικάς είναι καλός παίχτης αλλά δεν έχει τρίποντο. Αυτό η εθνική το ανέδειξε. Στα λεπτά του δεν απειληθήκαμε καθόλου. Το τρίτο ήταν ο μη πανικός με τον Valanciunas. Η Λιθουανία τελικά εγκλωβίστηκε ταΐζοντας το θηρίο και δεν βρήκε ποτέ ρυθμό και, κυρίως, δεν κατάφερε ποτέ να τον αλλάξει μέσα στο παιχνίδι. Η πίεση του Sargiunas δεν αρκούσε. Τα rebs τα ελέγξαμε με πάθος. Ο Γιάννης τους ισοπέδωσε (Blazevic ακόμα πονάει , αν σφύριζαν και όλα τα φάουλ ο Γιάννης θα εκτελούσε ακόμα βολές), βρήκε όμως και πολλούς συμπαραστάτες.
Αρχικά ο Κώτσος, ο μικρός του αδελφός, μάλλον έκανε την καλύτερη /ουσιαστικότερη εμφάνιση της καριέρας του. 4 κοψίματα, μπόλικο σπρώξιμο και τσαμπουκάς με Valanciunas, συγκεντρωμένος στα show n’ recover, διεκδίκησε όλες τις μπάλες ψηλά.
Μετά φυσικά ο Τολιόπουλος. Εδώ υπάρχει και δάκτυλος του προπονητικού team. Εν τη παρουσία του Valanciunas κυρίως, αλλά και του Blazevic που είχε μάτια μόνο για τον Γιάννη, ο Σπαν έδωσε το κατέβασμα της μπάλας σε Παπ, Καλαϊτζάκη, Dorsey, Γιάννη & την έβαλε στα χέρια του Τολιόπουλου μόνο στο τελευταίο τρίτο του παρκέ και πάντα για να παίξει PnR από τη θέση «5». Ο Μπίλης τα έβαλε και έδωσε έξτρα πουσάρισμα στο σύνολο.
Θέλω να κάνω μια μικρή αναφορά και στον ΠΚ. Τον έχω χαρακτηρίσει δεξί μπακ, αλλά του βγάζω το καπέλο γιατί πραγματικά η πίεση του στην μπάλα είναι ελίτ. Το ότι τραμπούκιζε τον αρχιτραμπούκο Normadas ήταν σημαντικότατο στην εξέλιξη του αγώνα.
Η Εθνική μας λοιπόν μετά από 16 χρόνια επιστρέφει σε διεκδίκηση μεταλλίων και ότι κάτσει. Πετυχημένη είναι, απλά η σύνθεση της τετράδας δίνει ελπίδες.
Δε θα κρυφτώ τώρα. Επιμένω πως το δύσκολο ήταν με τη Λιθουανία.
Οι σκιές έφυγαν και η Τουρκία είναι φαβορί, αλλά απέχει πολύ από το να μας τρομάξει. Βασικά, επειδή την έχει δει σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια της, θα συνεχίσω να υποστηρίζω πως την Κυριακή η εθνική θα διεκδικήσει το τρίτο ευρωπαϊκό τίτλο.
Και πιθανότατα πολλοί θα στεναχωρηθούν για αυτό.
Φιλιά.
