Ο Ολυμπιακός μετά την επική νύχτα του στο game5 και την νίκη του κόντρα στην Fener, θα δώσει το παρόν σε δεύτερο σερί F4, εκπληρώνοντας το minimum των… ονείρων , των τρελαμένων οπαδών του! Ο Red Philosopher προσπαθώντας να βάλει τις σκέψεις του σε μια σειρά, εξηγεί γιατί οι αντίπαλοι παίζουν “με το κορμί” των ερυθρόλευκων, ενώ την ίδια ώρα εκείνοι παίζουν με το μυαλό τους…
Η φοβερά αγχωτική σειρά κόντρα στη Fener τελείωσε κι έστω και αν κοντέψαμε να γίνουμε -για ακόμη μια φορά- καρδιακοί, ο Ολυμπιακός μας, κατάφερε στο 5ο ματς, να θριαμβεύσει και να εκπληρώσει τις ελάχιστες (υψηλές) προσδοκίες, που ‘χε ο ίδιος δημιουργήσει στους φιλάθλους του!
Κάουνας ερχόμαστε λοιπόν! Το 2ο συνεχόμενο F4, αποτελεί ήδη μια τεράστια επιτυχία για αυτή την ομάδα, η οποία τα τελευταία τρία χρόνια προχώρησε σε… σοβαρό rebuilding, αλλά ας μην γελιόμαστε, φέτος ο μεγάλος στόχος είναι το 4ο αστέρι. Κανείς στο τμήμα δεν αρκείται στην απλή συμμετοχή στο τουρνουά-γιορτή του Ευρωπαϊκού μπάσκετ και άπαντες θέλουν (θέλουμε) την κατάκτηση της κούπας!
Αφήνω τις σάλτσες όμως και πάμε να μπούμε στην ουσία του σημερινού blog. Η Fener πραγματοποίησε μια πολύ διαβασμένη σειρά. Το πάλεψε αρκετά, έριξε αρκετά τους ερυθρόλευκους σε πολλές στατιστικές κατηγορίες, αλλά στο τέλος νίκησε ο… εμφανώς καλύτερος- ο Ολυμπιακός.
Η τακτική της Fener κι οι… απαντήσεις του Ολυμπιακού
Αρχικά να τονίσω ότι η ανάλυση των αγώνων έγινε από τους “ειδικούς” του Red Point Guard. Οι Nava, Penny & Terrence μας κάλυψαν απόλυτα με τα πλήρως “επιστημονικά” encore τους για τα ματς! Εγώ απλά θα προβώ σε μερικά σύντομα σχόλια.
Η τακτική του coach Ιτούδη σε όλη τη σειρά, ήταν σαφής. Θέλησε να παίξει με το κορμί του… Θρύλου. Κοινώς…ΕΠΑΦΕΣ και πάλι ΕΠΑΦΕΣ. Με μια σκληρή και σφριγιλή αμυντική διάταξη, πίεσε πολύ στην μπάλα, πήγαινε συνήθως επιθετικά-over στα on ball σκριν (πλην Walkup) και σε καμιά περίπτωση δεν έστελνε βοήθειες, κρατώντας αυστηρό man2man στις πτέρυγες της – αποκόπτοντας έτσι τα ερυθρόλευκα cut και τo διαρκές passing game των παιχτών του Coach B.
Από την άλλη ο ανώτερος Ολυμπιακός σε όλα τα πλάνα των Τούρκων, έβρισκε εν τέλει τις απαντήσεις. Μετά την ήττα στο game2 (όπου κρίθηκε από τα επιθετικά ριμπάουντ και την άμυνα 2vs2 της Fener), στο game3 έκλεισε μέσα την αμυντική διάταξή του – διαφυλάσσοντας το ριμπάουντ, ήλεγξε αυτός το ρυθμό, πέρασε εμμονικά τη μπάλα στα miss matches του Black και “Σλούκα θέλοντος” έκανε break στο break. Μετά δε, την ήττα του στο game4 (προήλθε ξανά από την εξαντλητική περιμετρική άμυνα της Fener και το κάκιστο ερυθρόλευκο ποσοστό έξω από τα 6,75m), οι ερυθρόλευκοι βρήκαν ξανά τις σωστές απαντήσεις. Ο Μπαρτζώκας, στο κρίσιμο και τελευταίο game5, επενδύοντας στο… πύρινο Φαληρικό γήπεδο, ζήτησε πανέξυπνα από τους παίχτες του να σταματήσουν να σουτάρουν (το κακό ποσοστό στα p/o έχει δεδομένα ΚΑΙ ψυχολογική εξήγηση), αλλά να πηγαίνουν σε συνεχή iso-drives και να περνούν την μπάλα διαρκώς στο χαμηλό (τον Ολυμπιακό να ψάχνει τόσο πολύ τα miss matches είχα χρόνια να τον δω) ποστ. Επεδίωξαν κοινώς αυτοί… τις επαφές, θέλοντας να καταβάλλουν και να φορτώσουν τους κουρασμένους (ελέω του μικρού τους rotation) αντιπάλους τους. Την ίδια ώρα στην άμυνα, είχαν την ίδια τακτική, δηλαδή πίεση-χέρια-επαφές σε κάθε μήκος και πλάτος. Ε, με “βγαλμένη τη γλώσσα έξω” η Fener, δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε ένα τόσο σκληρό παιχνίδι.
Το δικό μου συμπέρασμα λοιπόν, από την θριαμβευτική ερυθρόλευκη επικράτηση η οποία σφράγισε την πρόκριση, όπως διαβάσατε και στον τίτλο… είναι ότι, η Fener προσπάθησε να παίξει με το κορμί των ερυθρόλευκων, αλλά εκείνοι όχι μόνο σαν εμφανώς ανώτερο group αλλά και σαν πιο σκληρό, έπαιξαν εν τέλη με το μυαλό τους. Κέρδισαν την Fener με όλους τους τρόπους και όταν χρειάστηκε την κέρδισαν ακόμα και με τον δικό της, σκληρό, τρόπο…
Το F4 και η Monaco είναι άλλη ιστορία ή μήπως όχι…;
Το κάθε Final 4 κρύβει ιδιαιτερότητες. Σίγουρα η εμπειρία παίζει ρόλο, αλλά από μόνη της δεν αρκεί. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, απλά θα σας παραθέσω εν συντομία την άποψή μου για τον μεγάλο ημιτελικό του Θρύλου μας κόντρα στην Monaco.
Πέρυσι η σειρά και οι μεταξύ τους μάχες στα p/o, γράφτηκαν στην ιστορία. Φέτος ήρθε η ώρα να αναμετρηθούν και σε F4, στην παρθενική γαλλική συμμετοχή στην σύγχρονη ιστορία. Μια ωραία κόντρα δημιουργείται μεταξύ τους! Οι Γάλλοι φέτος μετρούν ήδη 2/2 στην Regular κόντρα στους ερυθρόλευκους-γεγονός που νομίζω ΜΟΝΟ καλό θα κάνει στην ομάδα μας. Γενικά θεωρώ τον coach Obradovic, έναν έξυπνο προπονητή. Θα το πάει με βάση το παράδειγμά της Fener το ματς. Γνωρίζοντας την ανωτερότητα του Ολυμπιακού, θα επιδιώξει με τα εξαιρετικά αθλητικά κορμιά που διαθέτει (John Brown, Diallo, Moneke, Hall, Ouatarra) να “δείρει” αφάνταστα τον Ολυμπιακό, δίνοντας του ταυτόχρονα -ίσως και προκλητικά- το σουτ. Επιθετικά άλλωστε εδώ και καιρό οι Μονεγάσκοι, έχουν σταματήσει να… δρουν με κάποιο πλάνο, άρα στον ημιτελικό θα κατέβουν βασιζόμενοι στην τριάδα των combo της James-Loyd-Okobo και στις συνήθως τρελές iso επιλογές τους, παίρνοντας ταυτόχρονα κάποια πράγματα στις 45 μοίρες από τους Diallo και Ouatarra και στην πίσω ζώνη από τον αλτικό finisher Hall.
Το θέμα είναι λοιπόν ποια θα είναι η εικόνα του Ολυμπιακού και κυρίως οι δικές του τακτικές επιλογές. Νομίζω αρχικά ότι οι ερυθρόλευκοι δεν φοβούνται καθόλου να πάνε ένα ματς στις επαφές. Όσο αθλητική και αν είναι η Monaco. Ο Ολυμπιακός θα παίξει στο Κάουνας ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΑΤΣ. ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ και δεν θα κάνει καμία προσαρμογή. Επιθετικά έχει μεγάλη φαρέτρα και λόγω της εμφανούς ανωτερότητας του στο “5” θα ακουμπήσει πολύ την μπάλα εκεί. Αμυντικά έχω την εντύπωση ότι θα πάει σε αυστηρό man2man χωρίς βοήθειες στον James, με τη λογική ότι από έναν παίχτη δεν χάνει και με σκοπό να τον αποσυντονίσει και να μην βάλει τους άλλους παίχτες της Monaco στην εξίσωση.
Το μεγάλο μυστικό του Ολυμπιακού όμως στον ημιτελικό είναι, το ίδιο όπως και στα play offs κόντρα στη Fener. Οι ερυθρόλευκοι με όπλο την ανωτερότητά τους, το dna και την δυναμική τους, τον κόσμο τους (πιθανώς πάμε για δεύτερο Βελιγράδι στη Zalgirio Arena μετά τους αποκλεισμούς των Maccabi – Partizan) και βέβαια με την εμπειρία τους, θα παίξουν με… το μυαλό της Monaco. Ήδη παίζουν θαρρώ. Θα καταφέρουν οι πρωτάρηδες Γάλλοι να ανταπεξέλθουν κόντρα σε μια τόσο βαριά φανέλα; Θα καταφέρουν να διαχειριστούν την πίεση ενός τεράστιου αγώνα; Θα μπορέσουν να βρουν την χρυσή τακτική τομή, για να πάνε το ματς στα δικά τους μέτρα (κάτι που άλλωστε κατάφεραν στην Regular!) και να κόψουν την φόρα των ερυθρόλευκων αντιπάλων τους; Όλα τα παραπάνω δεν τα γνωρίζω. Είναι δουλειά του coach Obradovic και του επιτελείου του. Την ίδια ώρα πάντως ο Ολυμπιακός, γνωρίζοντας πως βρίσκεται ήδη εκεί που αξίζει, δείχνει έτοιμος από καιρό για αυτήν την περίσταση. Άγχος (λέμε τώρα) δεν θα έχει, ούτε θα πρέπει να σκαρφιστεί ένα σωρό τακτικές αλχημείες. Άλλωστε είπαμε: στο Κάουνας ο Θρύλος θα παίξει το δικό του μπάσκετ, με τους δικούς του όρους! Αν θα τα καταφέρει; Ας κάνουμε λίγη υπομονή…
Υ.Γ.: Προσωπικά τη φοβόμουν αρκετά τη σειρά με την Fener. Στο RPG η αισιοδοξία και η πίστη των παιδιών όλων, ήταν τόσο μεγάλη και ειλικρινής, που με παρέσυρε και μένα! Το ίδιο αισιόδοξος και “έτοιμος για…μάχη” νιώθω και τώρα ενόψει του Final 4!
Υ.Γ.2: O Κώστας Σλούκας είναι ο μοναδικός Έλληνας αθλητής που θα μπορούσε με τόση ευκολία και τόσο γρήγορα, να μπει στα παπούτσια του μυθικού Kill Bill! Το παλικάρι έκανε μιλάμε, (ακόμα μία) ιστορική σειρά. Είναι έτοιμος να γράψει το όνομα του στην ερυθρόλευκη ιστορία, δίπλα σε αυτά των Σπανούλη και Πρίντεζη! Μαζί βεβαίως με τον αρχηγό μας, τον συγκινητικό Κώστα Παπανικολάου!
Υ.Γ.3: Eλπίζω ότι ο (μέτριος κόντρα στην Fener) Σάσα, θα κάνει το δικό του ξέσπασμα στο Κάουνας. Αν είναι καλά αυτός, μαζί με τους Σλούκα-Παπ, τότε οι υπόλοιποι πεινασμένοι λύκοι της αγέλης, θα ακολουθήσουν...
